Hof Amsterdam, 27-12-2011, nr. 200.093.246-01

Bij dagvaarding van 18 augustus 2011 is [appellant] in hoger beroep gekomen van een vonnis van de rechtbank Amsterdam van 13 juli 2011, hersteld bij vonnis van 3 augustus 2011, in deze zaak onder zaak/rolnummer 364666/ HA ZA 07-704 gewezen tussen Daytona als eiseres in conventie/verweerster in reconventie en [appellant] (en Texag Amsterdam B.V., verder te noemen: Texag) als gedaagden in conventie/eisers in reconventie. De dagvaarding bevat de grieven.

[appellant] heeft zeven grieven voorgesteld, met conclusie, in de hoofdzaak, dat het hof het bestreden vonnis zal vernietigen en, opnieuw rechtdoende, Daytona niet-ontvankelijk zal verklaren, althans haar vorderingen zal afwijzen en Daytona zal veroordelen als in die dagvaarding nader omschreven.

[appellant] heeft bij die dagvaarding tevens gevorderd, zakelijk weergegeven, bij uitvoerbaar bij voorraad verklaard arrest, primair, de tenuitvoerlegging van het bestreden vonnis op de voet van artikel 351 het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) te schorsen totdat bij arrest onherroepelijk in de hoofdzaak zal zijn beslist althans gedurende een in goede justitie te bepalen termijn, subsidiair aan de uitvoerbaarheid bij voorraad te verbinden dat door Daytona tot een bedrag van € 10.000.000,- zekerheid wordt gesteld (naar het hof begrijpt: op de voet van artikel 235 Rv), met aanhouding van de beslissing over de proceskosten.

Daytona heeft geantwoord in het incident en daarbij bewijs aangeboden, met conclu¬sie, kort gezegd, dat de incidentele vordering zal worden afgewezen en dat [appellant] zal worden veroordeeld in de kosten daarvan, een en ander uitvoerbaar bij voorraad.

Vervolgens is arrest gevraagd in het incident.

IN HET INCIDENT

Het gaat hier, kort samengevat en voor zover in dit incident van belang, om het volgende.

[X] was tot zijn overlijden eind 2005 enig begunstigde van Daytona, een door Trust International Luxemburg in trust gehouden rechtspersoon. Na zijn overlijden is zijn voormalig partner S.M.E. Immink begunstigde geworden. [appellant] is de zoon uit een eerder huwelijk van [X] [appellant] heeft met zijn vader een verzameling antieke (Formule 1) auto’s opgebouwd welke zich grotendeels bevinden in het bedrijfspand van Texag, van welke vennootschap [appellant] directeur en enig aandeelhouder is. Tussen partijen is een geschil ontstaan over de vraag wie eigenaar is van een aantal van die auto’s.

Texag heeft bij verzoekschrift van 28 juli 2006 aan de voorzieningenrechter verlof gevraagd en gekregen om tot verhaal van een vordering van Daytona ter zake van onbetaald gebleven facturen conservatoir beslag onder zichzelf te kunnen leggen op de auto’s met – op nader te noemen lijst – nummers 18, 25, 28, 29, 37, 38 en 39. Op 16 augustus 2006 heeft de deurwaarder op verzoek van Daytona in het bedrijfspand van Texag conservatoir beslag tot afgifte gelegd op de auto’s met nummers 1, 3, 5-7, 10, 13-18, 20-25, 27-29, 31, 32 en 36-39. Op 13 augustus 2008 heeft de deurwaarder op verzoek van Texag en ten laste van Daytona conservatoir beslag tot verhaal van haar vorderingen gelegd op de auto’s met nummers 1, 2, 6, 7, 10, 13-18, 20-32, 33, 37, 38 en 39. Op 18 augustus 2008 heeft de deurwaarder op verzoek van Texag en [appellant] en ten laste van Daytona conservatoir beslag tot afgifte gelegd op de auto’s met de nummers 1, 3, 5-7, 10, 13-18 en 20-32.

In het vonnis in eerste aanleg in conventie is voor recht verklaard dat de op de aan het vonnis gehechte lijst vermelde auto’s met de nummers 1, 3, 5, 6, 10, 13-18, 20, 21, 23, 24, 25, 29, 30 en 36-39 eigendom zijn van Daytona. [appellant] en Texag zijn bij dat vonnis veroordeeld op te heffen het op 18 augustus 2008 gelegde beslag tot afgifte van de auto’s met de nummers 1, 3, 5, 6, 10, 13-18, 20, 21, 23, 24, 25, 29, 30, 37, 38 en 39 en aan Daytona af te geven de auto’s met de nummers 3 en 5, alles op straffe van verbeurte van een dwangsom. [appellant] en Texag zijn voorts veroordeeld aan Daytona gegevens te verschaffen over de auto met nummer 36 en zij zijn veroordeeld in de beslagkosten. De rechtbank heeft al deze veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad verklaard.

[appellant] heeft, ter onderbouwing van zijn incidentele vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging van het bestreden vonnis, aangevoerd dat hij gegronde vrees heeft dat Daytona tot verkoop van één of meer en wellicht alle auto’s zal overgaan en aldus onherstelbare schade aan zijn verzameling auto’s zal toebrengen. Afgifte en verkoop van de auto’s zal leiden tot een voor hem onomkeerbare situatie, aldus [appellant]. Daytona heeft reeds op grond van een belangenafweging geen rechtens te respecteren belang bij tenuitvoerlegging van het vonnis. [appellant] heeft voorts aangevoerd dat het vonnis berust op een feitelijke of juridische misslag.

Daytona heeft verweer gevoerd en onder meer gesteld dat zij wel belang heeft bij tenuitvoerlegging van het vonnis, dat alleen de auto’s met nummer 3 en 5 tot haar vrije beschikking staan en tevens dat geen sprake is van een feitelijke of juridische misslag.

Het hof neemt als uitgangspunt dat voor schorsing van de tenuitvoerlegging van het vonnis waarvan beroep slechts plaats is indien tenuitvoerlegging misbruik van executiebevoegdheid oplevert. Een dergelijk misbruik zal aan de orde zijn indien de executant, mede gelet op de – voor hem kenbare – belangen van de veroordeelde die door de tenuitvoerlegging zullen worden geschaad, geen in redelijkheid te respecteren belang heeft bij het gebruikmaken van zijn bevoegdheid om in afwachting van de uitkomst van het hoger beroep tot tenuitvoerlegging over te gaan. Hiervan kan met name sprake zijn indien het vonnis klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust, of indien na het vonnis voorgevallen of aan het licht gekomen feiten meebrengen dat de executie van het vonnis klaarblijkelijk een noodtoestand zou doen ontstaan voor degene te wiens laste het vonnis ten uitvoer wordt gelegd. Daarbij behoort de kans van slagen van het aangewende rechtsmiddel in de regel buiten beschouwing te blijven.

Het is duidelijk dat [appellant] het met de inhoud van het bestreden vonnis niet eens is. Hij heeft echter onvoldoende gesteld om tot de conclusie te kunnen komen dat sprake is van een van de situaties als hiervoor onder 2.7 omschreven. Ter adstructie daarvan dient het navolgende.

[appellant] heeft weliswaar aangevoerd dat de rechtbank onjuiste maatstaven heeft gehanteerd ten aanzien van de vraag naar welk recht de eigendomskwestie dient te worden beantwoord, maar hij heeft die stelling op geen enkele wijze nader toegelicht. Hij heeft evenmin voldoende toelichting gegeven op zijn stelling dat de rechtbank de wettelijke bepalingen ten aanzien van bezit en eigendomsverkrijging buiten beschouwing heeft gelaten. Aan Daytona was bij tussenvonnis opgedragen te bewijzen dat zij eigenaar dan wel rechthebbende is van de auto’s, waarna het bestreden vonnis inhoudt een waardering van het daartoe aangedragen bewijs, bestaande uit een groot aantal schriftelijke bewijsstukken en getuigenverklaringen. Dat bij die bewijswaardering een rol heeft gespeeld wie de auto’s heeft betaald, kan niet als een feitelijke of juridische misslag worden gezien, zoals [appellant] heeft betoogd. Er kan dan ook niet worden geconcludeerd dat, zoals [appellant] heeft gesteld, sprake is van een juridische of feitelijke misslag.

Het hof:

in het incident:

wijst de vorderingen van [appellant] af;

houdt een beslissing over de proceskosten aan tot het (eind)arrest in de hoofdzaak,

in de hoofdzaak:

verwijst de zaak naar de rol van 7 februari 2012 voor memorie van antwoord aan de zijde van Daytona;

houdt iedere verdere beslissing aan.

Dit arrest is gewezen door mrs. D.J. van der Kwaak, A.M.A. Verscheure en D. Kingma en op 27 december 2011 in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer.