Rb. Amsterdam, 04-01-2006, nr. H 05.1823 / 319087

dagvaarding, met bewijsstukken;

conclusie van antwoord;

ambtshalve gewezen tussenvonnis van 24 augustus 2005 waarbij een comparitie van partijen is gelast, die op 23 november 2005 heeft plaatsgevonden en het daarvan opgemaakte proces-verbaal met de daarin vermelde stukken.

Vaststaande feiten

Als enerzijds gesteld en anderzijds erkend dan wel niet of niet voldoende weersproken, alsmede op grond van de in zoverre niet betwiste inhoud van de overgelegde bewijsstukken, staat in deze zaak het volgende vast:

In de editie van het weekblad Privé van 8 juni 2005 staat een bericht met de strekking dat drie kindermeisjes voor prinses Amalia zorgen, dat één van hen Prinses Amalia te lang heeft laten huilen, dat Prinses Máxima het verantwoordelijke kindermeisje een tik zou hebben gegeven en, tenslotte, dat dit kindermeisje zou zijn ontslagen. De suggestie wordt gewekt dat de gebeurtenis van tamelijk recente datum zou zijn.

De vier onderdelen van het bericht zijn alle onjuist. Zoals opgemerkt, ben ik het enige kindermeisje. Ik heb geen tik van Prinses Máxima gehad en ik ben nog steeds in dienst als kindermeisje.”

Het verweer

Gedaagden hebben de vordering gemotiveerd betwist. Zij betogen dat de publicatie is gebaseerd op informatie van een bron die werkzaam is bij Politie Haaglanden. Volgens deze bron heeft één van de kindermeisjes die voor eiseres werkzaam is geweest aangifte gedaan bij de Politie Haaglanden wegens mishandeling, omdat zij door eiseres geslagen zou zijn. De aangifte zou niet in behandeling zijn genomen. Na publicatie van het onderhavige artikel in de Privé van 8 juni 2005 heeft de bron een nadere toelichting gegeven. Daarbij heeft de bron verteld met “een recent incident” bedoeld te hebben dat het incident tussen eiseres en het kindermeisje zich in 2004 heeft voorgedaan. Over de vraag of er wel of geen aangifte is gedaan heeft de bron nader gemeld dat wat er aan gegevens was bij de politie niet meer traceerbaar is. Aan de bron is anonimiteit toegezegd, zodat gedaagden geen bewijs aanbieden door middel van het doen horen van deze persoon als getuige.

Gedaagden voeren voorts aan dat zij de van de bron verkregen informatie niet tot de hunne hebben gemaakt. De kop boven de publicatie is tussen aanhalingstekens weergegeven om duidelijk te maken dat het hier gaat om een citaat van de bron. In het artikel is duidelijk aangegeven dat het gaat om het verhaal van een bron, welk verhaal bovendien door de Rijksvoorlichtingsdienst ten stelligste wordt ontkend, hetgeen in de aanvang van het artikel meteen is opgenomen. Indien de van de bron afkomstige informatie achteraf onjuist mocht blijken te zijn dan komt dat voor verantwoordelijkheid van de bron en niet voor verantwoordelijkheid van de uitgever en de journalist die het verhaal van de bron niet tot het hunne hebben gemaakt, maar juist uitdrukkelijk hebben toegeschreven aan de bron.

Wat het beledigend karakter betreft stellen gedaagden dat zij het verhaal van de bron bewust hebben afgezwakt. Er is geen melding gemaakt van de vermeende aangifte bij de Politie Haaglanden of van mishandeling. Bovendien vangt de publicatie aan met de ontkenning van de Rijksvoorlichtingsdienst. Voorts voeren gedaagden aan dat eiseres, als echtgenote van de beoogde troonopvolger, als moeder van prinses Amalia die eveneens beoogd troonopvolger is, alsmede als lid van de Raad van State en van verschillende maatschappelijke organisaties, een publiek figuur is met een officiële functie, zodat zij een grotere tolerantie dan de doorsnee burger moet opbrengen ten aanzien van datgene wat over haar wordt gepubliceerd. Hetgeen zij zegt of doet is snel relevant in het kader van het publiek debat, zodat in het onderhavige artikel geen sprake is van een ontoelaatbare inbreuk op haar persoonlijke levenssfeer.

Met betrekking tot de gevorderde rectificatie merken gedaagden op dat deze disproportioneel is; het gewraakte artikel is niet gepubliceerd op de voorpagina maar op de pagina’s 6 en 7, de gevorderde omvang van de rectificatie is te groot in verhouding tot de omvang van de gevorderde tekst, het gevorderde zwarte kader van 2 cm dik wekt de indruk van een rouwannonce, de gevorderde lettergrootte is te groot en tenslotte is de gevorderde dwangsom te hoog. De eerste zin van de gevorderde rectificatietekst miskent dat de litigieuze mededeling niet afkomstig is van Privé, maar van de bron.

Beoordeling

Gedaagden hebben tegenover de gemotiveerde betwisting door eiseres niet aangetoond dat zij beschikken over een bron die hen heeft meegedeeld dat eiseres drie kindermeisjes in dienst had, één van hen een tik heeft gegeven en haar vervolgens heeft ontslagen. Bovendien is niet in geschil dat de beweerdelijke bron verkeerd is aangehaald voor zover het de datering van het vermeende incident betreft. In het artikel is dat incident als “zeer recent” gekwalificeerd, terwijl het volgens de door gedaagden genoemde bron in 2004 zou hebben plaatsgevonden.

Dit betekent dat de vermelding van het incident, waar het in het artikel om draait, niet meer is dan een lichtvaardige, ernstige beschuldiging, die niet kan worden waargemaakt. Door de wijze waarop in het artikel het incident wordt beschreven en in verband wordt gebracht met de (toenmalige) zwangerschap van eiseres en met insinuaties omtrent haar gedragingen, houdt het artikel de suggestie in dat de beschuldiging op waarheid berust. Daardoor hebben gedaagden onvoldoende afstand genomen tot de bron, hetgeen tevens betekent dat gedaagden zich niet kunnen verschuilen achter de vragende en voorwaardelijke vorm waarin het artikel is geschreven. De vermelding van het feit dat de RVD het incident heeft ontkend, maakt dat niet anders, gelet op het veel zwaardere gewicht dat in het artikel aan de door gedaagden genoemde negatieve geruchten over het gedrag van eiseres wordt toegekend.

Tussen partijen is niet in geschil dat door de publicatie de eer en goede naam van eiseres is aangetast en dat de inhoud van het artikel een ernstige inbreuk vormt op haar privé-leven. Gedaagden betogen ten onrechte dat deze inbreuk in dit geval, gelet op de positie van eiseres gerechtvaardigd is. Zij voeren wel terecht aan dat eiseres een publiek figuur is als echtgenote en moeder van de beoogde troonopvolgers in Nederland. Een dergelijk publiek figuur zal enige tolerantie hebben te betrachten naarmate privé-aangelegenheden het karakter van de huiselijke kring overstijgen, hetgeen in ieder geval aan de orde kan zijn indien eiseres zich anders gedraagt dan naar algemene maatschappelijke normen passend is voor iemand in haar positie. Dat gaat echter niet zover dat eiseres zich de onderhavige, ernstige beschuldiging, waarvan bij voorbaat vaststond dat de juistheid niet kan worden aangetoond wegens het beroep van gedaagden op toegezegde anonimiteit van de bron, moet laten welgevallen.

Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen is de gevorderde rectificatie gerechtvaardigd en noodzakelijk. Deze zal daarom worden toegewezen.

Gelet op de onjuiste gegevens in het gewraakte artikel en de omvang van het bewuste artikel heeft eiseres belang bij een voldoende in het oog springende rectificatie in Privé. De door eiseres voorgestelde lay-out, waaronder het 2 centimeter dikke kader, van de gevorderde rectificatie gaat daarbij echter te ver. Wel zullen gedaagden worden veroordeeld tot het plaatsen van een aankondiging van de rectificatie op de voorpagina en het plaatsen van de rest van de rectificatie op pagina 3 op de wijze zoals hierna in het dictum zal worden bepaald. Ook zullen gedaagden zich hebben te onthouden van enig commentaar in welke vorm dan ook in hetzelfde blad waarin de rectificatie is geplaatst. De gevorderde dwangsom acht de rechtbank in dit geval proportioneel.

De gevorderde verwijzing naar de schadestaat zal worden afgewezen, nu de raadsman van eiseres met betrekking tot de schade ter zitting heeft aangevoerd dat deze bestaat uit immateriële schade, zodat de rechtbank zich reeds thans voldoende voorgelicht acht om de schade te begroten. Voor de onrechtmatige aantasting door het onderhavige artikel van de eer en goede naam van eiseres acht de rechtbank een bedrag van

€ 5.000,= in overeenstemming met de wettelijke maatstaven. De rechtbank houdt daarbij, naast de hiervoor al gemaakte belangenafweging, enerzijds rekening met de omstandigheid dat deze rechtbank al eerder (bij vonnis van 25 februari 2004, H.03.1880 / 270459; LJN: AO4371 en bij vonnis van 20 april 2005, 297949 / H 04.2841; LJN: AT4299) gedaagden heeft veroordeeld wegens onrechtmatige inbreuken op de persoonlijke levenssfeer van eiseres. Anderzijds weegt mee dat de inhoud van het gewraakte artikel niet door andere media is overgenomen en nauwelijks publiek aandacht heeft gehad.

Gedaagden zullen als de grotendeels in het ongelijk gestelde partijen worden veroordeeld in de proceskosten.

verklaart voor recht dat de publicatie door gedaagden in de editie van Privé nummer 22 d.d. 8 juni 2005 met de aantijging met de strekking dat eiseres een kindermeisje een tik gaf, met daarop volgend ontslag, jegens eiseres onrechtmatig is;

beveelt gedaagden in de editie van Privé die verschijnt na drie dagen vanaf de betekening van dit vonnis, zonder enig commentaar in welke vorm dan ook in hetzelfde blad, op de voorpagina rechtsboven in zwarte letters op een witte ondergrond in een kader ter grootte van 8 centimeter breed en 4 centimeter hoog op duidelijk leesbare wijze en in zodanig formaat dat voornoemd vlak volledig is gevuld de volgende tekst te plaatsen:

“Op bladzijde 3 volgt een rectificatie in verband met het artikel over Prinses Máxima in de Privé van 8 juni 2005.”;

en beveelt gedaagden op de rechter bovenzijde van bladzijde 3 van voornoemde editie van Privé in zwarte letters op een witte ondergrond in een kader ter grootte van een kwart van de gehele pagina op duidelijk leesbare wijze en in zodanig formaat dat voornoemd vlak volledig is gevuld de volgende tekst te plaatsen:

“In Privé van 8 juni 2005 stond dat HKH Máxima, Prinses der Nederlanden, drie kindermeisjes in dienst zou hebben, één ervan een tik zou hebben gegeven en haar vervolgens zou hebben ontslagen.

In werkelijkheid heeft Prinses Máxima één kindermeisje in dienst vanaf het najaar van 2004, dat niet is ontslagen en geen tik heeft gehad.

De Rechtbank te Amsterdam heeft bij vonnis d.d. 4 januari 2006 vastgesteld dat de aantijging in Privé onrechtmatig is jegens Prinses Máxima.

Hoofdredactie Privé”;

op straffe van een onmiddellijk opeisbare dwangsom van € 25.000,= (vijfentwintigduizend euro) voor iedere week dat gedaagden in gebreke blijven volledig te voldoen aan dit bevel, met een maximum van € 1 miljoen;

veroordeelt gedaagden tot betaling van een schadevergoeding aan eiseres van

€ 5.000,= (vijfduizend euro);

veroordeelt gedaagden in de kosten van het geding, tot aan deze uitspraak aan de zijde van eiseres begroot op € 329,60 aan verschotten en € 904,= voor salaris procureur, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf veertien dagen na betekening van dit vonnis;

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af het meer of anders gevorderde.

Gewezen door mr. M. van Hees, lid van genoemde kamer, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 4 januari 2006, in tegenwoordigheid van de griffier.