2.3.2.4 De bevoegde beroepsinstanties

De Rechtsbeschermingsrichtlijn klassieke sectoren laat lidstaten in overeenstemming met het beginsel van institutionele autonomie aanzienlijke vrijheid om de bevoegde beroepsinstanties aan te wijzen.1 Lidstaten kunnen de rechtsbescherming van ondernemers zowel aan de bestuursrechter als de gewone rechter opdragen. Ook instanties die geen gerechten zijn in de zin van artikel 267 VWEU kunnen als beroepsinstantie worden aangewezen, echter onder voorwaarde dat beslissingen schriftelijk worden gemotiveerd. In dat geval moet bovendien beroep kunnen worden ingesteld tegen de beslissingen van de beroepsinstantie bij een andere instantie die wel een gerecht is in de zin van artikel 267 VWEU.2 De Rechtsbeschermingsrichtlijn klassieke sectoren staat lidstaten op deze wijze toe door middel van administratief beroep of arbitrage vorm te geven aan een stelsel van rechtsbescherming. Ingevolge artikel 2 lid 2 van de Rechtsbeschermingsrichtlijn klassieke sectoren mogen lidstaten de bevoegdheden over verschillende beroepsinstanties verdelen. Het is bijvoorbeeld mogelijk om de bestuursrechter bevoegd te verklaren om kennis te nemen van vorderingen tot schorsing en nietigverklaring van besluiten van aanbestedende diensten en de gewone rechter van vorderingen tot toekenning van schadevergoeding.