Hof 's-Hertogenbosch, 10-11-2011, nr. 10-00544

Bij beschikking van 29 februari 2008 is de waarde van de onroerende zaak voor het tijdvak 1 januari 2008 tot en met 31 december 2008 vastgesteld op € 542.000.

De beschikking met voormelde waarde is, na daartegen tijdig gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de verweerder van 13 juni 2008 verminderd tot € 517.000.

Bij beschikking van 28 februari 2009 is de waarde van de onroerende zaak voor het tijdvak 1 januari 2009 tot en met 31 december 2009 vastgesteld op € 532.000.

De beschikking met voormelde waarde is, na daartegen tijdig gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de verweerder van 24 juli 2009 gehandhaafd.

Belanghebbende is van de uitspraak van de verweerder van 13 juni 2008 respectievelijk van 24 juli 2009 op 10 juli 2008 respectievelijk op 25 augustus 2009 in beroep gekomen bij de Rechtbank.

Ter zake van de beroepen heeft de griffier van de Rechtbank van belanghebbende een griffierecht geheven van € 39 respectievelijk € 41.

Bij uitspraak van 30 juni 2010 heeft de Rechtbank de beroepen tegen de uitspraak van de verweerder van 13 juni 2008 respectievelijk van 24 juli 2009 ongegrond verklaard.

Tegen de uitspraak van de Rechtbank heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld bij het Hof. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 111.

De verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft schriftelijk gerepliceerd en de verweerder heeft schriftelijk gedupliceerd.

Voorafgaande aan het verzenden van de uitnodiging om op de hierna te noemen zitting te verschijnen, hebben partijen ten overstaan van de griffier verklaard ermee in te stemmen dat de zaak behandeld wordt met voorbijgaan aan de termijn als bedoeld in artikel 8:56 van de Algemene wet bestuursrecht. Ter zitting hebben zij nadrukkelijk hun verklaring bevestigd.

Belanghebbende heeft binnen de in artikel 8:58, lid 1, van de Algemene wet bestuursrecht genoemde termijn van tien dagen vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij. De verweerder heeft ter zitting verklaard geen bezwaar te hebben tegen indiening van deze stukken.

De zitting heeft plaatsgehad op 1 september 2011 te

's-Hertogenbosch. Aldaar zijn toen verschenen en gehoord belanghebbende alsmede, namens de verweerder, A, tot bijstand vergezeld van B.

De verweerder heeft te dezer zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan het Hof en aan de wederpartij.

Het Hof heeft vervolgens het onderzoek gesloten.

Feiten

Op grond van de stukken van het geding in eerste aanleg en in hoger beroep en het verhandelde ter zitting staat, als tussen partijen niet in geschil, dan wel door een van hen gesteld en door de wederpartij niet of niet voldoende weersproken, het volgende vast:

Geschil, alsmede standpunten en conclusies van partijen

Gronden

Ingevolge artikel 17, lid 2, van de Wet WOZ moet de waarde van een onroerende zaak worden bepaald op de waarde, die aan de zaak dient te worden toegekend, indien de volle en onbezwaarde eigendom daarvan zou kunnen worden overgedragen en de verkrijger de zaak in de staat, waarin die zich bevindt, onmiddellijk en in volle omvang in gebruik zou kunnen nemen. Daarbij geldt hier als waardepeildatum 1 januari 2007 respectievelijk 1 januari 2008.

Ingevolge artikel 4, lid 1, onderdeel a van de Uitvoeringsregeling instructie waardebepaling WOZ, wordt de in artikel 17, lid 2, van de Wet WOZ bedoelde waarde voor woningen onder meer bepaald door middel van een methode van vergelijking met referentieobjecten.

De verweerder, op wie de bewijslast rust van de juistheid van de in geschil zijnde waarden van de onroerende zaak, beroept zich op twee taxatierapporten, opgemaakt op 23 september 2010 door B. Beide taxatierapporten bevatten, naast gegevens van de onroerende zaak, gegevens van vier met de onroerende zaak vergeleken objecten (hierna: referentieobjecten), onder vermelding van de verkoopopbrengst van deze referentieobjecten. In deze rapporten heeft B geconcludeerd dat de waarde naar de peildatum 1 januari 2007 € 544.000 en naar de peildatum 1 januari 2008 € 547.000 bedraagt.

Belanghebbende heeft hier tegen ingebracht dat hij in 2008 een makelaar heeft ingeschakeld met het oog op de eventuele verkoop van de onroerende zaak en de aankoop van een ander pand en dat de makelaar hem bij die gelegenheid een vraagprijs van € 500.000 heeft geadviseerd. Uiteindelijk is een en ander niet doorgegaan, aldus belanghebbende, omdat de vraagprijs van het andere pand te hoog was. Dit heeft de verweerder niet weersproken. Belanghebbende heeft evenwel zijn standpunt niet onderbouwd met een taxatierapport van een deskundige of andere bewijsmiddelen van gelijk gewicht.

Anders dan belanghebbende kennelijk meent, kunnen de afzonderlijke elementen van de taxatieopbouw niet apart op hun juistheid worden beoordeeld. Slechts de vastgestelde eindwaarde is van belang. De taxatieopbouw kan enkel worden gezien als een hulp-/controlemiddel bij de waardevaststelling.

Desalniettemin overweegt het Hof als volgt.

De taxateur heeft in de hoger beroepsfase ten opzichte van de eerder door hem in de beroepszaken uitgebrachte taxatierapporten zowel de inhoudsmaten als een objectkenmerk (dakkapel) aangepast en rekening gehouden met eerst in hoger beroep door belanghebbende naar voren gebrachte gebreken. Dit laatste heeft ertoe geleid dat de gemiddelde kubieke meterprijs naar beneden is bijgesteld, dat als gevolg van herberekening van de inhoudsmaat de eerder vastgestelde waarde per waardepeildatum 1 januari 2007 vastgesteld bleef op € 544.000 en dat de eerder door hem op € 556.000 bepaalde waarde per waardepeildatum 1 januari 2008 is gewijzigd in € 547.000. Beide waarden zijn hoger dan de waarden die de verweerder bij zijn uitspraken op bezwaar heeft vastgesteld.

Voorts is het Hof van oordeel dat, hoewel tijdens het onderzoek ter zitting geen duidelijkheid is verkregen over de maatvoering en tussen partijen verschil van inzicht is blijven bestaan over de juiste inhoudsmaten van de onroerende zaak, mede gelet op het in 4.5 overwogene, de meetverschillen van onvoldoende gewicht zijn om de door de verweerder vastgestelde waarden te verminderen.

Alles afwegende is het Hof van oordeel dat de Rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen. Hetgeen belanghebbende ook overigens naar voren heeft gebracht brengt het Hof niet tot een ander oordeel.

Het voorgaande brengt het Hof tot de slotsom dat het hoger beroep van belanghebbende niet slaagt en dat beslist dient te worden als hierna is vermeld.

Ten aanzien van het griffierecht

Het Hof is van oordeel dat er geen redenen aanwezig zijn om te gelasten dat de verweerder aan belanghebbende het door hem betaalde griffierecht geheel of gedeeltelijk vergoedt.

Ten aanzien van de proceskosten

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

verklaart het hoger beroep ongegrond

bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Aldus gedaan op 10 november 2011 door W.E.M. van Nispen tot Sevenaer, voorzitter, P.J.M. Bongaarts en H.M.N. Schonis, in tegenwoordigheid van Th.A.J. Kock, griffier. De beslissing is op die datum ter openbare zitting uitgesproken en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.

Het aanwenden van een rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH

's-Gravenhage. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen.