I Algemene beginselen voor de vergoedingsprocedure

Indien aan de betrokkene een werkloosheidsuitkering is verstrekt uit hoofde van artikel 65, lid 5, onder a), van Verordening (EG) nr. 883/2004 (hierna de ‘basisverordening’ genoemd) door de staat waar hij woont, voorzien de vergoedingsbepalingen van leden 6 en 7 van het genoemde artikel in de verdeling van de financiële last tussen de staat waar de werkloze woont (hierna de ‘crediteurstaat’ genoemd) en de staat aan welks wetgeving hij laatst onderworpen was (hierna ‘debiteurstaat’ genoemd).

Een vordering tot vergoeding kan niet worden afgewezen op grond van het feit dat de betrokken persoon niet in aanmerking zou zijn gekomen voor werkloosheidsuitkering krachtens de nationale wetgeving van de debiteurstaat.

De crediteurstaat kan slechts een vergoeding vorderen indien de betrokkene in de debiteurstaat tijdvakken van al dan niet in loondienst verrichte werkzaamheden heeft vervuld voordat hij werkloos werd, en indien dergelijke tijdvakken in laatstgenoemde staat worden erkend voor de werkloosheidsuitkering.