Tekst

Mij is een aantal vragen voorgelegd over de verrekening van buitenlandse belasting (hierna ‘bronbelasting’) op betaalde dividenden, interest en royalty's die bij een vaste inrichting van een buitenlands belastingplichtige persoon tot de grondslag behoren waarover Nederlandse belasting wordt geheven. Deze vragen houden verband met het arrest Saint Gobain van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (HvJ EG van 21 september 1999, zaak C-307/97, Saint-Gobain, Jurispr. 1999, blz. I-6161) en het arrest van de Hoge Raad van 8 februari 2002 (HR van 8 februari 2002, nr. 36.155, BNB 2002/184).

De onderdanen van de lidstaten van de Europese Unie kunnen een beroep doen op de vrijheid van vestiging van artikel 43 EG. Onder onderdanen worden blijkens artikel 48 EG — naast natuurlijke personen — tevens verstaan vennootschappen die in overeenstemming met de wetgeving van een lidstaat zijn opgericht en die hun statutaire zetel, hun hoofdbestuur of hun hoofdvestiging binnen de EU hebben. Wordt van deze vrijheid gebruik gemaakt doordat een onderdaan van een lidstaat zich in Nederland vestigt door middel van een vaste inrichting, dan volgt uit het arrest Saint Gobain dat de vaste inrichting in beginsel in het buitenland geheven belasting ter zake van aan de vaste inrichting toerekenbare belastbare dividenden, interest of royalty's kan verrekenen met de Nederlandse belasting hierover. Deze verrekening is alleen mogelijk indien in het geval dat een binnenlands belastingplichtige persoon de dividenden, interest of royalty's zou ontvangen, deze persoon voor de verrekening van in het bronland geheven belasting in Nederland een beroep op een (internationale) regeling ter voorkoming van dubbele belasting zou kunnen doen. Met ‘vaste inrichting’ wordt in dit besluit bedoeld de buitenlands belastingplichtige die in Nederland een onderneming drijft door middel van een vaste inrichting.

Deze consequentie van de vestigingsvrijheid is niet beperkt tot situaties binnen de EU. De buitenlands belastingplichtige met een vaste inrichting in Nederland die toegang heeft tot een verdrag dat de vestigingsvrijheid op gelijke wijze als het EG-verdrag garandeert, wordt op dezelfde wijze behandeld.

De eerste vraag die mij is gesteld is of een buitenlands belastingplichtige met een vaste inrichting in Nederland die geen toegang heeft tot een verdrag dat de vestigingsvrijheid garandeert, bronbelasting op dividenden, interest en royalty's toerekenbaar aan de vaste inrichting kan verrekenen.

Indien Nederland een belastingverdrag — hieronder wordt in dit besluit elke wederkerige regeling ter voorkoming van internationale dubbele belasting verstaan — is overeengekomen met het land waar de buitenlands belastingplichtige gevestigd is, keur ik het volgende goed. De verrekening van bronbelasting bij een vaste inrichting van deze buitenlands belastingplichtige zal onder dezelfde voorwaarden plaatsvinden als de verrekening van bronbelasting voor de buitenlands belastingplichtige met een vaste inrichting in Nederland die toegang heeft tot een verdrag dat de vestigingsvrijheid garandeert zoals hiervoor onder paragraaf 2 omschreven.

Als Nederland geen belastingverdrag is overeengekomen met het land van vestiging van de buitenlands belastingplichtige die ook geen toegang heeft tot een verdrag dat de vestigingsvrijheid garandeert, dan kan geen bronbelasting worden verrekend bij de vaste inrichting in Nederland.

Voorts is mij de vraag gesteld welke limieten in acht moeten worden genomen bij de verrekening van bronbelasting door een vaste inrichting en onder welke voorwaarden bronbelasting wordt verrekend.

Toepasselijke limieten bij de bepaling van de verrekenbare bronbelasting

De verrekening van bronbelasting op dividenden, interest en royalty's bij de vaste inrichting is beperkt tot de laagste van:

Er kan niet meer belasting worden verrekenend dan de daadwerkelijk geheven buitenlandse belasting. De enige uitzondering hierop is het geval waarin als gevolg van het belastingverdrag tussen Nederland en het land van waaruit de dividenden, interest of royalty's worden betaald rekening kan worden gehouden met een zogenaamde ‘tax sparing credit’. Alsdan kan tot het bedrag van de tax sparing credit verrekening plaatsvinden, tenzij dit bedrag hoger is dan de onder b berekende belasting.

Ten slotte is mij de vraag voorgelegd of een vaste inrichting van een buitenlands belastingplichtige die gevestigd is in een lidstaat van de EU, waaraan vermogensbestanddelen kunnen worden toegerekend waarop dividend, interest of royalty's uit een andere EU-lidstaat worden ontvangen, een woonplaatsverklaring kan worden verstrekt.

Gezien het feit dat de vaste inrichting volgens de belastingverdragen geen inwoner is van Nederland wordt geen inwonersverklaring afgegeven. Wel kan de buitenlands belastingplichtige die gevestigd is in een lidstaat van de EU een verzoek indienen bij de bevoegde inspecteur om te verklaren dat sprake is van een vaste inrichting van een buitenlands belastingplichtige, die aan Nederlandse belasting onderworpen is voorzover de voordelen van de onderneming van de buitenlandse belastingplichtige kunnen worden toegerekend aan de vaste inrichting. Indien voldoende bewijzen door de belastingplichtige worden overgelegd kan de inspecteur aan deze verklaring toevoegen dat tot het vermogen van de vaste inrichting vermogensbestanddelen behoren die dividend, interest of royalty's genereren.