Aanhef

Beschikking nr. 1152/2003/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) moet op een aantal punten worden gewijzigd. Ter wille van de duidelijkheid dient tot herschikking van die beschikking te worden overgegaan.

Richtlijn (EU) 2020/262 van de Raad (4) bepaalt dat goederen die zich onder schorsing van accijns in het verkeer tussen de grondgebieden van verschillende lidstaten bevinden, vergezeld dienen te gaan van een door de afzender opgesteld document.

Bij Verordening (EG) nr. 684/2009 van de Commissie (5) zijn de structuur en de inhoud van het in Richtlijn (EU) 2020/262 bedoelde geleidedocument bepaald, alsook de procedure voor het gebruik ervan.

Om de controles te verbeteren en ervoor te zorgen dat de overbrenging van accijnsgoederen binnen de Unie kan worden vereenvoudigd, is bij Beschikking nr. 1152/2003/EG een geautomatiseerd systeem ingesteld.

Het geautomatiseerde systeem voor toezicht op de overbrenging van accijnsgoederen moet worden gehandhaafd en verder worden ontwikkeld, zodat de lidstaten in real time kennis kunnen nemen van dergelijke overbrengingen en de noodzakelijke manuele en automatische controles kunnen verrichten, onder meer wat betreft de overbrenging van accijnsgoederen in de zin van hoofdstukken IV en V van Richtlijn (EU) 2020/262 en hoofdstuk IV van Verordening (EU) nr. 389/2012 van de Raad (6).

De aanpassing, uitbreiding en werking van het geautomatiseerde systeem moet de overbrenging binnen de Unie van accijnsgoederen onder schorsing van accijns mogelijk maken, alsmede de overbrenging van accijnsgoederen die al op het grondgebied van één lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen en naar het grondgebied van een andere lidstaat worden vervoerd om daar voor commerciële doeleinden te worden geleverd.

De aanpassing en uitbreiding van het geautomatiseerde systeem zal de overbrenging van accijnsgoederen binnen de interne markt stimuleren. De fiscale aspecten van de overbrenging van accijnsgoederen dienen te worden geregeld door een wijziging van Richtlijn (EU) 2020/262 of Verordening (EU) nr. 389/2012. Dit besluit laat de rechtsgrond voor toekomstige wijzigingen van Richtlijn (EU) 2020/262 of Verordening (EU) nr. 389/2012 onverlet.

Er dient te worden vastgesteld welke de Uniecomponenten en de niet-Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem zijn, en welke taken in het kader van de ontwikkeling en de invoering van het geautomatiseerde systeem door de Commissie en door de lidstaten moeten worden uitgevoerd. In dit verband dient de Commissie, bijgestaan door het betrokken comité, op het gebied van coördinatie, organisatie en beheer een belangrijke rol te vervullen.

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van de maatregelen die nodig zijn voor de aanpassing, uitbreiding en werking van het geautomatiseerde systeem, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die uitvoeringsbevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (7).

Er dienen procedures te worden opgesteld voor de evaluatie van de uitvoering van het geautomatiseerde systeem voor de uitoefening van toezicht op accijnsgoederen.

Voordat een nieuwe uitbreiding van het geautomatiseerde systeem in werking treedt, en gezien de problemen die zich hebben voorgedaan, dient de Commissie, in samenwerking met de lidstaten en rekening houdend met de opvattingen van de betrokken bedrijfstakken, te onderzoeken of de huidige, op papier gebaseerde systemen nog steeds geschikt zijn.

De kosten van het geautomatiseerde systeem dienen te worden verdeeld tussen de Unie en de lidstaten.

Gezien de complexiteit en de omvang van het geautomatiseerde systeem dienen zowel de Unie als de lidstaten menselijke en financiële middelen te verstrekken voor de ontwikkeling en uitrol van het systeem. Bij de ontwikkeling van de nationale componenten dienen de lidstaten de beginselen voor elektronische overheidssystemen toe te passen en marktdeelnemers op dezelfde manier te behandelen als in de andere sectoren waarin geautomatiseerde systemen worden ingevoerd. In het bijzonder dienen de lidstaten ondernemers, en met name de kleine en middelgrote ondernemingen die in deze sector actief zijn, in de gelegenheid te stellen de nationale componenten tegen zo laag mogelijke kosten te gebruiken en dienen zij alle maatregelen gericht op het behoud van hun concurrentievermogen te bevorderen.

Daar de doelstelling van dit besluit, namelijk een basis bieden voor de governance van de verdere automatisering van in de accijnswetgeving van de Unie vervatte processen, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar vanwege het feit dat de goede werking van de interne markt moet worden verzekerd, beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat dit besluit niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken,