Aanhef

Bij Verordening (EG) nr. 1277/2005 van de Commissie (3) zijn bepalingen vastgesteld voor de tenuitvoerlegging van de Verordeningen (EG) nr. 273/2004 en (EG) nr. 111/2005 op het gebied van drugsprecursoren. Zowel Verordening (EG) nr. 273/2004 als Verordening (EG) nr. 111/2005 zijn gewijzigd na de vaststelling van Verordening (EG) nr. 1277/2005, zodat daarin ook de bevoegdheid is opgenomen om gedelegeerde en uitvoeringshandelingen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 290 en 291 van het Verdrag. Daarom moeten nieuwe regels worden vastgesteld in overeenstemming met de nieuwe bevoegdheden.

Hoewel Verordening (EG) nr. 273/2004 betrekking heeft op de binnenlandse handel en Verordening (EG) nr. 111/2005 op de internationale handel, hebben beide verordeningen veel bepalingen gemeenschappelijk. Om de samenhang te waarborgen, is het gerechtvaardigd één gedelegeerde handeling met betrekking tot beide verordeningen vast te stellen.

Om de rechtszekerheid en een coherente toepassing van de bepalingen van deze verordening te waarborgen, is het noodzakelijk ‘bedrijfsruimten’ te definiëren.

De vergunningen en registraties die marktdeelnemers nodig hebben om activiteiten te verrichten in verband met bepaalde stoffen (drugsprecursoren) die voor de illegale vervaardiging van verdovende middelen of psychotrope stoffen kunnen worden gebruikt, mogen alleen worden verleend aan betrouwbare marktdeelnemers die daartoe een aanvraag indienen. Het is noodzakelijk dat deze marktdeelnemers passende maatregelen hebben genomen voor de veilige behandeling en opslag van die drugsprecursoren en dat zij een aanwijsbare verantwoordelijke hebben aangeduid om te waarborgen dat activiteiten in verband met deze stoffen overeenkomstig de toepasselijke wettelijke bepalingen plaatsvinden.

Bepaalde marktdeelnemers die drugsprecursoren voor medische doeleinden gebruiken, zoals apotheken en verkooppunten voor diergeneesmiddelen, kunnen worden vrijgesteld van de vergunning- en registratieplicht om activiteiten in verband met deze stoffen uit te voeren. Hetzelfde zou kunnen gelden voor bepaalde overheidsinstanties.

Marktdeelnemers die activiteiten uitvoeren in verband met drugsprecursoren die niet bestemd zijn voor de markt van de Unie, maar in het douanegebied van de Unie zijn binnengebracht, moeten informatie verstrekken waaruit blijkt dat de ter zake geldende internationale overeenkomsten bij de uitvoer van die stoffen zijn nageleefd, teneinde de legale doeleinden van de transactie in kwestie aan te tonen.

In de Unie gevestigde marktdeelnemers moeten bepaalde basisgegevens verstrekken over de door hen uitgevoerde activiteiten, teneinde voor de bevoegde instanties het toezicht op de handel in drugsprecursoren te vergemakkelijken.

Om het risico van misbruik van bepaalde drugsprecursoren zo gering mogelijk te maken, zijn een voorafgaande kennisgeving van uitvoer en een uitvoervergunning vereist.

Er zijn vaak wijzigingen in de lijsten van derde landen van bestemming van de uitvoer van geregistreerde stoffen van de categorieën 2 en 3 van de bijlage bij Verordening (EG) nr. 111/2005. Deze lijsten moeten op de website van de Commissie worden gepubliceerd teneinde deze snel te kunnen bijwerken overeenkomstig de in deze verordening vastgestelde criteria voor deze lijsten.

Om de administratieve lasten te verlichten voor de handel in bepaalde categorieën drugsprecursoren, moet worden voorzien in vereenvoudigde procedures voor voorafgaande kennisgevingen van uitvoer en uitvoervergunningen.

Teneinde de coördinatie van de uitvoering van de toezichtmaatregelen te verbeteren, is het passend dat de lidstaten de Commissie regelmatig informatie verstrekken over in beslag genomen of vastgehouden drugsprecursoren.

Om de consistentie, de samenhang van de wetgeving en de rechtszekerheid te waarborgen, moet deze gedelegeerde verordening van toepassing zijn met ingang van dezelfde datum als de uitvoeringsverordening,