HR, 27-04-1994, nr. 28 500
ECLI:NL:HR:1994:ZC5655
- Instantie
Hoge Raad
- Datum
27-04-1994
- Zaaknummer
28 500
- LJN
ZC5655
- Roepnaam
Spaanse vervangingsreserve
- Vakgebied(en)
Inkomstenbelasting (V)
Internationaal belastingrecht (V)
Vennootschapsbelasting (V)
- Brondocumenten en formele relaties
ECLI:NL:HR:1994:ZC5655, Uitspraak, Hoge Raad, 27‑04‑1994; (Cassatie)
Conclusie: ECLI:NL:PHR:1993:48
- Wetingang
art. 29 Algemene wet inzake rijksbelastingen; art. 2 Wet op de vennootschapsbelasting 1969; art. 4 Overeenkomst tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van de Spaanse Staat tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en naar het vermogen
- Vindplaatsen
BNB 1994/208 met annotatie van P. den Boer
FED 1994/377 met annotatie van J.A. SMIT
WFR 1994/768
V-N 1994/1591, 8 met annotatie van Redactie
Uitspraak 27‑04‑1994
Inhoudsindicatie
Spaanse vervangingsreserve. Internationaal belastingrecht. Bilaterale regelingen ter voorkoming van dubbele belasting. Vennootschapsbelasting.
Hoge Raad der Nederlanden
derde kamer
nr. 28.500
27 april 1994
TB
ARREST
gewezen op het beroep in cassatie van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid B.V.[X] te [Z], Spanje, tegen de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 26 juni 1991 betreffende de haar voor het jaar 1986 opgelegde aanslag in de vennootschapsbelasting.
1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof
Aan belanghebbende is voor het jaar 1986 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd naar een belastbaar bedrag van f 175.000,--, met een verhoging wegens niet tijdige aangifte ten bedrage van f 250,--, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.
Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof, dat deze uitspraak heeft bevestigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
2. Geding in cassatie
Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.
De Staatssecretaris van Financiën heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.
Belanghebbende heeft de zaak doen toelichten door mr. B.A.M. van Maarschalkerwaart, advocaat te Amsterdam.
De Advocaat-Generaal Van Soest heeft op 8 juli 1993 geconcludeerd tot verwerping van het beroep.
3. Beoordeling van de klachten
3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan:
3.1.1. Belanghebbende heeft in 1984 een tweetal bedrijfsmiddelen verkocht en de daarbij behaalde boekwinst van f 154.738,-- gereserveerd op de voet van artikel 14 van de Wet op de inkomstenbelasting 1964 (hierna: de Wet). Bij de aanslagregeling over de jaren 1984 en 1985 is deze vervangingsreserve aanvaard.
3.1.2. Op 5 maart 1986 zijn de aandelen in belanghebbende verkocht. Met ingang van 6 maart 1986 is de feitelijke leiding van belanghebbende gelegen te [Z] in Spanje.
3.1.3. De Inspecteur heeft bij de vaststelling van de aanslag over het onderhavige jaar (1986) het saldo van de vervangingsreserve gerekend tot de tot 6 maart 1986 behaalde winst.
3.2. Het Hof heeft - in cassatie niet bestreden - geoordeeld dat belanghebbende per 6 maart 1986 is opgehouden hier te lande belastbare winst te genieten, zodat ingevolge artikel 16 van de Wet de vervangingsreserve dient te worden gerekend tot de winst van het per 6 maart 1986 geëindigde boekjaar.
3.3.1. Het Hof heeft voorts geoordeeld dat het verzoek van belanghebbende tot het horen van deskundigen en/of getuigen op een tweede zitting wordt gepasseerd, nu dit horen betrekking heeft op de - door het Hof reeds aanvaarde - vorming van de vervangingsreserve.
3.3.2. De eerste klacht, die zich tegen dit oordeel richt, faalt aangezien 's Hofs oordeel feitelijk en niet onbegrijpelijk is, zodat het in cassatie niet met vrucht kan worden bestreden.
3.4.1. Het Hof heeft overwogen dat, nu belanghebbende niet de vereiste aangifte heeft gedaan, het bepaalde in artikel 29, lid 2, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen meebrengt dat belanghebbende overtuigend moet aantonen dat en in hoeverre de aanslag onjuist is, en dat belanghebbende niet overtuigend heeft aangetoond dat of in hoeverre de overigens door de Inspecteur in aanmerking genomen winst op een te hoog bedrag is gesteld.
3.4.2. De hiertegen gerichte klacht dat het Hof rekening had moeten houden met de door belanghebbende in haar pleitnota gestelde kosten, faalt. Het Hof heeft met zijn oordeel immers tot uitdrukking gebracht dat met hetgeen door belanghebbende met betrekking tot die kosten is gesteld, onvoldoende aannemelijk is gemaakt dat de winst tot een te hoog bedrag is vastgesteld.
Dit oordeel kan als van feitelijke aard in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Het is ook niet onbegrijpelijk. Het Hof was daarbij niet verplicht om op belanghebbendes aanbod de boekhouding over te leggen in te gaan.
4. Proceskosten
De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.
5. Beslissing
De Hoge Raad verwerpt het beroep.
Dit arrest is gewezen door de vice-president R.J.J. Jansen als voorzitter, en de raadsheren Van der Linde, Bellaart, De Moor en Van der Putt-Lauwers, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van Hooff, in raadkamer van 27 april 1994.