HR, 31-01-2003, nr. 38 111

Aan belanghebbende is voor het jaar 1993 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd naar een belastbaar bedrag van ƒ 1.445.139, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij het Hof.

Het Hof heeft de uitspraak van de Inspecteur vernietigd en de aanslag verminderd tot een naar een belastbaar bedrag van ƒ 1.361.839. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft een verweerschrift ingediend.

Het middel klaagt onder meer over het feit dat het Hof niet is ingegaan op belanghebbendes stelling dat zij de foutenleer wilde toepassen op de boekwaarde van haar huurrechten jegens de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid C B.V.. Blijkens de uitspraak van het Hof, die voor de Hoge Raad de enige kenbron is van hetgeen ter zitting is voorgevallen, hebben partijen tijdens de zitting van 19 september 2001 uitdrukkelijk verklaard dat uitsluitend nog in geschil is het antwoord op de vraag of het voordeel opgekomen bij de verkoop van de aandelen C B.V. onder artikel 13 van de Wet op de vennootschapsbelasting 1969 valt. Het Hof behoefde, gegeven deze beperking van het geschil, niet in te gaan op het beroep van belanghebbende op de foutenleer. Het middel faalt mitsdien in zoverre. Het Hof heeft voorts geoordeeld dat het voordeel dat is opgekomen bij de verkoop van de aandelen C B.V. is toe te rekenen aan de vervreemding van de huurrechten. Dit oordeel geeft geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kan, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, voor het overige in cassatie niet op zijn juistheid worden getoetst. Het is ook niet onvoldoende gemotiveerd. Het middel faalt mitsdien ook voor het overige.

De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

De Hoge Raad verklaart het beroep ongegrond.

Dit arrest is gewezen door de vice-president G.J. Zuurmond als voorzitter, en de raadsheren F.W.G.M. van Brunschot, P. Lourens, C.B. Bavinck en J.W. van den Berge in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier E. Cichowski, en in het openbaar uitgesproken op 31 januari 2003.