Hof Amsterdam, 20-12-2004, nr. 03/4759

Belanghebbende is opgericht in 1978 naar het recht van de Nederlandse Antillen. In 1991 heeft zij zich in Nederland gevestigd en heeft zij zich bij de inspecteur aangemeld als ondernemer. Als activiteiten vermeldde zij: het exploiteren van een beleggingsmaatschappij en een projectontwikkelingsmaatschappij. De inspecteur heeft belanghebbende naar aanleiding van deze aanmelding als ondernemer aangemerkt.

Bij een namens de inspecteur ingesteld boekenonderzoek dat zich blijkens het rapport heeft uitgestrekt over de jaren 1999 tot en met 2000 is onder meer vastgesteld dat belanghebbende geen kasadministratie bijhield en dat de administratie tot en met het tweede kwartaal 1998 niet meer aanwezig was. Gedurende de onderzochte periode heeft belanghebbende uitsluitend in het verleden uitgeleende gelden geïnd.

Vennootschapsbelasting

Belanghebbende heeft in haar beroepschrift vermeld dat zij bezwaar heeft tegen de navorderingsaanslag. Belanghebbende heeft op 7 juli 2003 bezwaar gemaakt tegen de navorderingsaanslag. De inspecteur heeft op 24 maart 2004 uitspraak gedaan op het bezwaarschrift.

Omzetbelasting

Aan belanghebbende zijn aangiftebiljetten omzetbelasting uitgereikt. Belanghebbende heeft teruggaaf van voorbelasting gevraagd en gekregen tot bedragen groot ? 3.073 (€ 1.394) voor 1998, ? 4.464 (€ 2.025) voor 1999, ? 4.036 (€ 1.831) voor 2000 en € 819 voor 2001.

Belanghebbende heeft in 1998 een factuur uitgereikt aan C N.V. voor een bedrag van ? 32.312 inclusief ? 4.812 (€ 2.183) omzetbelasting wegens “te hoog gedeclareerde kosten”. De omzetbelasting is niet aangegeven of voldaan.

De inspecteur stelt dat belanghebbende geen ondernemer is voor de omzetbelasting zodat zij geen recht heeft op aftrek van voorbelasting. De onder 2.4. vermelde bedragen zijn nageheven. Tevens is op grond van het bepaalde in artikel 37 van de Wet op de omzetbelasting 1968 (verder: de Wet) nageheven het onder 2.5. vermelde bedrag van € 2.183.

Boete en heffingsrente

Bij de navorderingsaanslag en de naheffingsaanslag zijn vergrijpboetes opgelegd ter grootte van 25% van de nagevorderde respectievelijk nageheven belasting. Tevens is heffingsrente in rekening gebracht.

Belanghebbende is bij aangetekende brief van 20 augustus 2004 opgeroepen aan het door haar in het beroepschrift opgegeven adres. Nu de aangetekend verzonden brief niet door TPG aan het Hof is geretourneerd, gaat het Hof er vanuit dat belanghebbende correct is opgeroepen en dat de oproep haar heeft bereikt.

Vennootschapsbelasting

Vaststaat dat belanghebbendes beroepschrift is ingekomen op 22 december 2003 en dat de uitspraken op het bezwaarschrift betreffende de navorderingsaanslag vennootschapsbelasting, de daarbij opgelegde boete en vastgestelde heffingsrente zijn gedaan op 24 maart 2004. Niet is gesteld of gebleken dat deze besluiten ten tijde van de indiening van het beroepschrift reeds tot stand waren gekomen of dat belanghebbende redelijkerwijs kon menen dat de besluiten reeds tot stand waren gekomen. Het beroep is in zoverre prematuur en derhalve niet-ontvankelijk.

Omzetbelasting

Vaststaat dat belanghebbende in haar aanmelding als ondernemer voor de omzetbelasting heeft vermeld dat haar activiteiten bestonden uit, onder meer, projectontwikkeling. Nu het Hof geen reden heeft om aan de juistheid van die informatie te twijfelen en ook de inspecteur de juistheid ervan als zodanig niet bestrijdt, gaat het Hof er van uit dat belanghebbende terecht is aangemerkt als ondernemer voor de omzetbelasting.

Tevens staat vast dat belanghebbende gedurende de periode waarop de naheffingsaanslag betrekking heeft, uitsluitend bedragen heeft geïnd in verband met in het verledendoor haar verstrekte geldleningen. Voor zover belanghebbende hiervoor kosten heeft gemaakt terzake waarvan aan haar omzetbelasting in rekening is gebracht, moet deze belasting worden aangemerkt als toerekenbaar aan het verlenen van krediet als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel j, ten eerste, van de Wet, derhalve aan een van omzetbelasting vrijgestelde prestatie. Op grond van het bepaalde in artikel 15, tweede lid, van de Wet, vindt alsdan aftrek van voorbelasting slechts plaats indien de afnemer van de prestatie buiten de Gemeenschap woont of is gevestigd, dan wel die prestatie rechtstreeks betrekking heeft op goederen welke zijn bestemd om te worden uitgevoerd naar een plaats buiten de Gemeenschap. Naar het oordeel van het Hof ligt het op de weg van belanghebbende om, bij betwisting daarvan door de inspecteur, aannemelijk te maken dat een van de laatstgenoemde situaties zich voordoet. Belanghebbende heeft weliswaar gesteld dat een van haar debiteuren mogelijk gevestigd was in Liechtenstein of Zwitserland, doch het Hof acht dit onvoldoende om aan te nemen dat bovengenoemde uitzondering zich heeft voorgedaan. Belanghebbende heeft hieromtrent geen enkel concreet bewijs geleverd. Het Hof is van oordeel dat de inspecteur terecht de aftrek van voorbelasting heeft gecorrigeerd.

Nu het onder 2.5. vermelde bedrag aan omzetbelasting ad ? 4.812 (€ 2.183) op de factuur is vermeld, is belanghebbende dit bedrag verschuldigd geworden hetzij op grond van het bepaalde in artikel 29, tweede lid, hetzij op grond van het bepaalde in artikel 37 van de Wet. Gesteld noch gebleken is dat belanghebbende het gevaar voor verminderde belastinginkomsten door het ten onrechte vermelden van omzetbelasting op de factuur tijdig en volledig heeft uitgeschakeld. De inspecteur heeft het bedrag terecht nageheven

Aan belanghebbende is bij de naheffingsaanslag omzetbelasting een boete opgelegd van 25% van de verschuldigde belasting of € 2.063. Niet in geschil is dat de boete in elk geval moet worden verminderd tot een bedrag van € 546 ofwel 25% van het onder 5.4. vermelde bedrag. Belanghebbende heeft de betreffende op een factuur vermelde omzetbelasting niet aangegeven of voldaan. Naar het oordeel van het Hof wist zij of had zij moeten weten dat zij onjuist handelde en is het aan belanghebbendes grove schuld te wijten dat de nageheven belasting niet op aangifte is voldaan. Het Hof acht een boete van € 546 passend en geboden.

Het Hof acht het beroep voor zover het betrekking heeft op bij de naheffingsaanslag omzetbelasting afgegeven beschikking heffingsrente niet-ontvankelijk. Belanghebbende heeft tegen de heffingsrente geen bezwaar gemaakt. Op grond van het bepaalde in artikel 7:1 van de Algemene wet bestuursrecht (verder: Awb) dient tegen een beschikking bezwaar te worden te maakt alvorens beroep kan worden ingesteld bij de rechter en kan slechts beroep worden ingesteld tegen de beslissing op het bezwaar.