FED 1996/932:Belanghebbende exploiteerde in de periode 1 januari 1990 tot en met 31 december 1993 een aantal gelduitkerende speelautomaten. Ter berekening van de ter zake van de met deze speelautomaten geleverde prestaties verschuldigde omzetbelasting had zij de met deze automaten gerealiseerde opbrengst vermenigvuldigd met factor 1,2 op basis van de resolutie van 6 januari 1988, nr. 287-7131. Eerst nadat bij besluit van 21 juni 1994 de staatssecretaris naar aanleiding van het arrest-Glawe, zaak C-38/93, had vastgesteld dat voor de verschuldigdheid van omzetbelasting kon worden aangesloten bij het daadwerkelijke resultaat van het spelproces, en derhalve de tot een hogere verschuldigdheid leidende vermenigvuldigingsfactor uit de vorige resolutie had losgelaten, heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de eigen aangifte (van 21 januari 1994). Wegens termijnoverschrijding werd belanghebbende in haar bezwaar door de inspecteur niet ontvankelijk verklaard. Belanghebbende beroept zich in deze procedure echter ter rechtvaardiging van haar termijnoverschrijding op het Emmott-arrest van het HvJ EG, stellende dat art. 8 van de Wet OB 1968 in samenhang met eerstgenoemde resolutie niet in overeenstemming is met, dan wel onduidelijk is in relatie tot de richtlijn en dat derhalve Nederland niet aan zijn implementatieverplichting heeft voldaan. Hoge Raad: De middelen falen. Art. 11 A, eerste lid, onderdeel a, Zesde richtlijn is in art. van de wet naar behoren omgezet in nationaal recht, terwijl de middelen overigens eraan voorbijzien dat het in een resolutie bepaalde niet kan gelden als een implementatie van een richtlijnbepaling. De Hoge Raad verwerpt eveneens het in het overige middel gestelde betoog dat niet slechts ingeval een richtlijnbepaling niet is omgezet in het nationale recht, maar ook bij verkeerde toepassing van een zodanige bepaling aan de belastingplichtigen de nationale beroepstermijnen niet tegengeworpen kunnen worden. Dit betoog vindt geen steun in het arrest-Emmott noch voor het overige in communautair of nationaal recht.

FED 1996/932

Belanghebbende exploiteerde in de periode 1 januari 1990 tot en met 31 december 1993 een aantal gelduitkerende speelautomaten. Ter berekening van de ter zake van de met deze speelautomaten geleverde prestaties verschuldigde omzetbelasting had zij de met deze automaten gerealiseerde opbrengst vermenigvuldigd met factor 1,2 op basis van de resolutie van 6 januari 1988, nr. 287-7131. Eerst nadat bij besluit van 21 juni 1994 de staatssecretaris naar aanleiding van het arrest-Glawe, zaak C-38/93, had vastgesteld dat voor de verschuldigdheid van omzetbelasting kon worden aangesloten bij het daadwerkelijke resultaat van het spelproces, en derhalve de tot een hogere verschuldigdheid leidende vermenigvuldigingsfactor uit de vorige resolutie had losgelaten, heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de eigen aangifte (van 21 januari 1994). Wegens termijnoverschrijding werd belanghebbende in haar bezwaar door de inspecteur niet ontvankelijk verklaard. Belanghebbende beroept zich in deze procedure echter ter rechtvaardiging van haar termijnoverschrijding op het Emmott-arrest van het HvJ EG, stellende dat art. 8 van de Wet OB 1968 in samenhang met eerstgenoemde resolutie niet in overeenstemming is met, dan wel onduidelijk is in relatie tot de richtlijn en dat derhalve Nederland niet aan zijn implementatieverplichting heeft voldaan. Hoge Raad: De middelen falen. Art. 11 A, eerste lid, onderdeel a, Zesde richtlijn is in art. van de wet naar behoren omgezet in nationaal recht, terwijl de middelen overigens eraan voorbijzien dat het in een resolutie bepaalde niet kan gelden als een implementatie van een richtlijnbepaling. De Hoge Raad verwerpt eveneens het in het overige middel gestelde betoog dat niet slechts ingeval een richtlijnbepaling niet is omgezet in het nationale recht, maar ook bij verkeerde toepassing van een zodanige bepaling aan de belastingplichtigen de nationale beroepstermijnen niet tegengeworpen kunnen worden. Dit betoog vindt geen steun in het arrest-Emmott noch voor het overige in communautair of nationaal recht.

Documentgegevens:

HR 04-09-1996, ECLI:NL:HR:1996:AA2045, m.nt. H.W.M. van Kesteren

Instantie: Hoge Raad
Datum: 4 september 1996
Magistraten: Jansen, R.J.J.; Linde, van der; Bellaart; Moor, de; Putt-Lauwers, van der; Berge, van den
Zaaknummer: 31 456
Noot: H.W.M. van Kesteren
LJN: AA2045
JCDI: JCDI:ADS226045:1
Vakgebied(en): Onbekend (V)
Omzetbelasting / Algemeen
Belastingrecht algemeen / Algemeen
Brondocumenten: ECLI:NL:HR:1996:AA2045, Uitspraak, Hoge Raad, 04‑09‑1996
Wetingang: Art. 11A, eerste lid, onderdeel a, Zesde richtlijn; art. 8 Wet OB 1968

Essentie

Belanghebbende exploiteerde in de periode 1 januari 1990 tot en met 31 december 1993 een aantal gelduitkerende speelautomaten. Ter berekening van de ter zake van de met deze speelautomaten geleverde prestaties verschuldigde omzetbelasting had zij de met deze automaten gerealiseerde opbrengst vermenigvuldigd met factor 1,2 op basis van de resolutie van 6 januari 1988, nr. 287-7131. Eerst nadat bij besluit van 21 juni 1994 de staatssecretaris naar aanleiding van het arrest-Glawe, zaak C-38/93, had vastgesteld dat voor de verschuldigdheid van omzetbelasting kon worden aangesloten bij het daadwerkelijke resultaat van het spelproces, en derhalve de tot een hogere verschuldigdheid leidende ... Verder lezen? Log in om dit document te bekijken.