HvJ EU, 13-09-2011, nr. C-447/09

Volgens artikel 1 heeft richtlijn 2000/78 heeft tot doel met betrekking tot arbeid en beroep een algemeen kader te creëren voor de bestrijding van discriminatie op grond van godsdienst of overtuiging, handicap, leeftijd of seksuele geaardheid zodat in de lidstaten het beginsel van gelijke behandeling toegepast kan worden.

De punten 23, 25 en 36 van de considerans van de richtlijn bepalen:

Artikel 2 van de richtlijn, met als opschrift ‘Het begrip discriminatie’, bepaalt:

In artikel 3 van de richtlijn, met als opschrift ‘Werkingssfeer’, bepaalt lid 1, sub c, dat deze zowel in de overheidssector als in de particuliere sector, met inbegrip van overheidsinstanties, op alle personen van toepassing is met name met betrekking tot werkgelegenheid en arbeidsvoorwaarden, met inbegrip van ontslag.

Artikel 4 van richtlijn 2000/78 met als opschrift ‘Wezenlijke beroepsvereisten’, bepaalt in lid 1:

Artikel 6 van de richtlijn met als opschrift ‘Rechtvaardiging van verschillen in behandeling op grond van leeftijd’, bepaalt in lid 1:

Artikel 16 van de richtlijn luidt:

Artikel 18, eerste alinea van richtlijn 2000/78 luidt:

De Bondsrepubliek Duitsland heeft van deze mogelijkheid gebruik gemaakt, zodat de bepalingen van de richtlijn over discriminatie op grond van leeftijd en handicap uiterlijk op 2 december 2006 in deze lidstaat dienden te zijn omgezet in Duits recht.

Artikel 14 van de wet op de deeltijdarbeid en de arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd houdende wijziging en intrekking van arbeidsrechterlijke bepalingen (Gesetz über Teilzeitarbeit und befristete Arbeitsverträge und zur Änderung und Aufhebung arbeitsrechtlicher Bestimmungen) van 21 december 2000 (BGBl. 2000 I, blz. 1966, hierna: ‘TzBfG’), bepaalt:

De algemene wet op de gelijke behandeling (Allgemeines Gleichbehandlungsgesetz), van 14 augustus 2006 (BGBl. 2006 I. blz. 1897, hierna: ‘AGG’), heeft richtlijn 2000/78 omgezet.

De artikelen 1 tot en met 3, 7, 8 en 10 van het AGG luiden:

Om de gestelde vraag te beantwoorden, moet vooreerst worden onderzocht of enerzijds de in het hoofdgeding aan de orde zijnde bepaling van de collectieve overeenkomst binnen de werkingssfeer van die richtlijn valt en een verschil in behandeling op grond van leeftijd inhoudt, en anderzijds of de bedoelde richtlijn aldus moet worden uitgelegd dat zij zich ertegen verzet dat die verschillen in behandeling op grond van leeftijd worden vastgesteld bij collectieve overeenkomst zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde is.

Wat de toepassing van richtlijn 2000/78 betreft, zij eraan herinnerd dat het Hof het bestaan heeft erkend van een beginsel van non-discriminatie op grond van leeftijd dat als een algemeen beginsel van het recht van de Unie moet worden beschouwd en dat door richtlijn 2000/78 op het vlak van arbeid en beroep is geconcretiseerd (zie in die zin arrest van 19 januari 2010, Kücükdeveci, C-555/07, nog niet gepubliceerd in Jurisprudentie, punt 21). Het verbod van iedere discriminatie, met name op grond van leeftijd, is opgenomen in artikel 21 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (hierna: ‘Handvest’), dat vanaf 1 december 2009 dezelfde juridische waarde heeft als de Verdragen.

Overigens blijkt zowel uit de titel en de considerans als uit de inhoud en de strekking van deze richtlijn dat deze strekt tot invoering van een algemeen kader om voor eenieder gelijke behandeling te waarborgen ‘in arbeid en beroep’, door hem een doeltreffende bescherming te bieden tegen discriminatie op een van de in artikel 1 van de richtlijn genoemde gronden, waaronder leeftijd (zie arrest van 12 oktober 2010, Ingeniørforeningen i Danmark, C-499/08, nog niet gepubliceerd in Jurisprudentie, punt 19).

Uit artikel 3, lid 1, sub c, van de bedoelde richtlijn volgt dat deze zowel in de overheidssector als in de particuliere sector, met inbegrip van overheidsinstanties, op alle personen van toepassing is onder meer met betrekking tot werkgelegenheid en arbeidsvoorwaarden, met inbegrip van ontslag.

Door te bepalen dat de arbeidsverhouding van piloten eindigt, zonder dat deze hoeft te worden opgezegd, aan het einde van de maand waarin de leeftijd van 60 jaar wordt bereikt, heeft artikel 19, lid 1, van de collectieve overeenkomst nr. 5a betrekking op de werkgelegenheid van die werknemers in de zin van artikel 3, lid 1, sub c, van richtlijn 2000/78. Deze richtlijn is derhalve van toepassing op situaties als deze welke tot het voor de verwijzende rechter aanhangige geding hebben geleid.

Wat de vraag betreft of de in het hoofdgeding aan de orde zijnde bepaling een discriminatie op grond van leeftijd in de zin van artikel 2, lid 1, van richtlijn 2000/78 invoert, dient eraan te worden herinnerd dat volgens deze bepaling ‘onder het ‘beginsel van gelijke behandeling’ wordt verstaan, de afwezigheid van elke vorm van directe of indirecte discriminatie op basis van een van de in artikel 1 van deze richtlijn genoemde gronden’. Artikel 2, lid 2, sub a, van de richtlijn preciseert dat er voor de toepassing van lid 1 van dit artikel sprake is van directe discriminatie wanneer iemand op basis van een van de in artikel 1 van die richtlijn genoemde gronden ongunstiger wordt behandeld dan een ander in een vergelijkbare situatie.

In het onderhavige geval bepaalt artikel 19, lid 1, van de collectieve overeenkomst nr. 5a dat de arbeidsverhouding van een piloot van Deutsche Lufthansa, die binnen de werkingssfeer van de bedoelde collectieve overeenkomst valt, van rechtswege eindigt bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar.

Een dergelijke piloot bevindt zich dus in een vergelijkbare situatie als die van een jongere piloot die hetzelfde beroep uitoefent in dienst van dezelfde luchtvaartmaatschappij en/of die binnen de werkingssfeer van dezelfde collectieve overeenkomst valt. De eerste piloot wiens arbeidsovereenkomst automatisch eindigt bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar, wordt op grond van zijn leeftijd ongunstiger behandeld dan de tweede.

De in het hoofdgeding aan de orde zijnde bepaling voert bijgevolg een verschil in behandeling in dat rechtstreeks is gebaseerd op leeftijd in de zin van artikel 1 juncto artikel 2, lid 2, sub a, van richtlijn 2000/78.

Er zij aan herinnerd dat de omstandigheid dat de nationale voorschriften, in onderhavig geval, volgens de gegevens van de verwijzende rechter, artikel 14, lid 1, TzBfG, op grond van een objectieve reden mogen toestaan dat bij collectieve overeenkomst wordt voorzien in de automatische beëindiging van arbeidsovereenkomsten op een bepaalde leeftijd, niet betekent dat de betrokken collectieve overeenkomst niet in overeenstemming met het recht van de Unie moet zijn en meer bepaald met richtlijn 2000/78 (zie in die zin, arrest van 12 oktober 2010, Rosenbladt, C-45/09, nog niet gepubliceerd in Jurisprudentie, punt 53).

Het in artikel 28 van het Handvest neergelegde recht op collectieve onderhandelingen moet, binnen de werkingssfeer van het recht van de Unie, immers in overeenstemming hiermee worden uitgeoefend (zie in die zin arrest van 11 december 2007, International Transport Workers' Federation et Finnish Seamen's Union, ‘Viking Line’, C-438/05, Jurispr. blz. I-10779, punt 44, en van 18 december 2007, Laval un Partneri, C-341/05, Jurispr. blz. I-11767, punt 91).

Bij het vaststellen van bepalingen die binnen de werkingssfeer vallen van richtlijn 2000/78, die het beginsel van non-discriminatie op grond van leeftijd concretiseert op het vlak van arbeid en beroep, moeten de sociale partners die richtlijn in acht nemen (zie in die zin arrest van 27 oktober 1993, Enderby, C-127/92, Jurispr. blz. I-5535, punt 22).

Uit artikel 16, lid 1, sub b, van richtlijn 2000/78 blijkt dus duidelijk dat de collectieve overeenkomsten, net als de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen, het door die richtlijn uitgevoerde beginsel in acht moeten nemen.

Aangezien de verwijzende rechter het Hof om uitlegging van de artikelen 2, lid 5, 4, lid 1, en 6, lid 1, van richtlijn 2000/78 heeft verzocht, moet de in het hoofdgeding aan de orde zijnde bepaling van de collectieve overeenkomst achtereenvolgens in het licht van elk van deze bepalingen en in het licht van de door deze bepaling nagestreefde doelstelling of de doelstellingen worden onderzocht.

Blijkens de toelichtingen van de verwijzende rechter hebben de sociale partners bepaald dat de arbeidsovereenkomsten van piloten bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar automatisch worden beëindigd, om de veiligheid van het luchtverkeer te verzekeren. In zijn opmerkingen is de Duitse regering van mening dat de door de sociale partners vastgestelde leeftijdsgrens noodzakelijk is voor de bescherming van de volksgezondheid. Piloten die de leeftijd van 60 jaar hebben bereikt niet langer laten deelnemen aan het luchtverkeer, kan immers het risico op ongevallen vermijden en ook de gezondheid beschermen van de piloten, de passagiers en de personen die in het overvlogen gebied wonen. Richtlijn 2000/78 moet in het licht van die overwegingen worden uitgelegd.

Artikel 2 van richtlijn 2000/78, met als opschrift ‘Het begrip discriminatie’, heeft tot doel het beginsel van gelijke behandeling te definiëren voor de toepassing van deze richtlijn. Volgens lid 1 van bedoeld artikel 2, wordt onder dit beginsel de afwezigheid van elke vorm van directe of indirecte discriminatie op basis van een van de in artikel 1 van de richtlijn genoemde gronden verstaan.

Artikel 2, leden 2 tot en met 4, van richtlijn 2000/78 definieert de gedragingen die als discriminatie in de zin van artikel 2, lid 1, van die richtlijn worden aangemerkt.

Volgens artikel 2, lid 5, van de richtlijn, laat deze ‘de nationale wettelijke bepalingen onverlet die in een democratische samenleving noodzakelijk zijn voor de openbare veiligheid, de handhaving van de openbare orde en het voorkomen van strafbare feiten, de bescherming van de volksgezondheid en de bescherming van de rechten en vrijheden van derden.’

Bij het vaststellen van die bepaling heeft de wetgever van de Unie, op het vlak van arbeid en beroep, een geschil willen voorkomen en beslechten tussen het beginsel van gelijke behandeling en de noodzaak om de openbare orde, de veiligheid en de volksgezondheid te waarborgen, het voorkomen van strafbare feiten alsmede de bescherming van de rechten en individuele vrijheden, die noodzakelijk zijn voor de werking van een democratische samenleving. De Uniewetgever heeft beslist dat, in bepaalde in artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78 opgesomde gevallen, de in die richtlijn neergelegde beginselen niet van toepassing zijn op bepalingen die verschillen in behandeling behelzen op grond van een van de in artikel 1 van die richtlijn bedoelde gronden, op voorwaarde echter dat die bepalingen ‘noodzakelijk’ zijn voor het bereiken van de bovenvermelde doelstellingen.

Overigens moet bedoeld artikel 2, lid 5, dat een afwijking vormt van het beginsel van het verbod van discriminatie, strikt worden uitgelegd. De voor die bepaling gebruikte bewoordingen wijzen eveneens op een dergelijke aanpak (zie in die zin arrest van 12 januari 2010, Petersen, C-341/08, nog niet gepubliceerd in Jurisprudentie, punt 60).

Ten eerste dient dus te worden onderzocht of de veiligheid van het luchtverkeer tot de in artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78 opgesomde doelstellingen behoort, en ten tweede of artikel 19, lid 1, van de collectieve overeenkomst nr. 5a een nationale wettelijke bepaling in de zin van die bepaling uitmaakt.

Wat de veiligheid van het luchtverkeer betreft, blijken de bepalingen die strekken tot het vermijden van luchtvaartongevallen door het controleren van de fysieke geschiktheid en capaciteiten van piloten zodat die ongevallen niet door menselijke tekortkomingen worden veroorzaakt, ontegenzeglijk maatregelen te zijn ter waarborging van de openbare veiligheid in de zin van artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78.

Wat de vraag betreft of een bij collectieve overeenkomst vastgestelde bepaling een nationale wettelijke bepaling kan uitmaken, zij opgemerkt, zoals de advocaat-generaal in punt 51 van zijn conclusies heeft opgemerkt, dat de wetgever van de Unie in artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78 ‘nationale wettelijke’ bepalingen heeft bedoeld terwijl artikel 4, lid 1, en artikel 6, lid 1, van die richtlijn niet naar een welbepaald rechtsinstrument verwijzen.

Het Hof heeft reeds geoordeeld dat de sociale partners geen publiekrechterlijke entiteiten zijn [zie in de context van artikel 3, lid 10, van richtlijn 96/71/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 1996 betreffende de terbeschikkingstelling van werknemers met het oog op het verrichten van diensten (PB 1997, L18, blz. 1), arrest Laval un Partneri, reeds aangehaald, punt 84].

Die overweging belet de lidstaten echter niet om voorschriften vast te stellen waarbij de sociale partners worden gemachtigd om bepalingen vast te stellen in de zin van artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78 in de bij die bepaling bedoelde materies, die binnen de werkingssfeer van collectieve overeenkomsten vallen. Die voorschriften inzake machtiging moeten voldoende nauwkeurig zijn om te verzekeren dat de betrokken bepalingen de in artikel 2, lid 5, neergelegde vereisten naleven.

Wat de in het hoofdgeding aan de orde zijnde bepaling betreft, zijn de sociale partners van mening geweest dat de mogelijkheid voor piloten om hun beroep uit te oefenen bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar diende te worden beperkt om redenen die verband houden met de veiligheid van de passagiers, van de personen die in het overvlogen gebied wonen, maar ook met de gezondheid en de veiligheid van de piloten zelf. Die bepaling streeft doelstellingen na die verband houden met de openbare veiligheid en met de bescherming van de gezondheid en valt binnen de werkingssfeer van de collectieve overeenkomsten.

Zoals uiteengezet in de punten 14 en 16 van onderhavig arrest, hebben de nationale en internationale voorschriften het echter niet nodig geacht om piloten de uitoefening van hun beroep na het bereiken van de leeftijd van 60 jaar te verbieden, maar werd geoordeeld dat die uitoefening slechts moest worden beperkt. Het verbod om na het bereiken van die leeftijd een vliegtuig te besturen, dat is vervat in de in het hoofdgeding aan de orde zijnde bepaling, was niet noodzakelijk voor de verwezenlijking van het nagestreefde doel.

Uit deze overwegingen blijkt dat artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78 aldus moet worden uitgelegd dat de lidstaten voorschriften mogen vaststellen waarbij de sociale partners worden gemachtigd om bepalingen vast te stellen in de zin van bedoeld artikel 2, lid 5, in de bij die bepaling bedoelde materies, die binnen de werkingssfeer van collectieve overeenkomsten vallen en mits die voorschriften inzake machtiging voldoende nauwkeurig zijn om te verzekeren dat de betrokken maatregelen de in artikel 2, lid 5, neergelegde vereisten naleven. Een bepaling als die welke in het hoofdgeding aan de orde is, die de leeftijdsgrens vanaf welke piloten hun beroepsactiviteiten niet langer mogen uitoefenen op 60 jaar vaststelt terwijl de nationale en internationale voorschriften die leeftijdsgrens op 65 jaar vaststellen, is geen bepaling die noodzakelijk is voor de openbare veiligheid en voor de bescherming van de gezondheid in de zin van bedoeld artikel 2, lid 5.

Volgens artikel 4, lid 1, van richtlijn 2000/78, ‘kunnen de lidstaten bepalen dat een verschil in behandeling dat op een kenmerk in verband met een van de in artikel 1 [van die richtlijn] genoemde gronden berust, geen discriminatie vormt, indien een dergelijk kenmerk, vanwege de aard van de betrokken specifieke beroepsactiviteiten of de context waarin deze worden uitgevoerd, een wezenlijk en bepalend beroepsvereiste vormt, mits het doel legitiem en het vereiste evenredig aan dat doel is’.

Uit de bewoording van die bepaling blijkt dat het verschil in behandeling, om niet als discriminatie te worden aangemerkt, op een kenmerk in verband met een van de in artikel 1 van richtlijn 2000/78 moet berusten en dat dit kenmerk een ‘wezenlijk en bepalend’ beroepsvereiste moet vormen. Het Hof heeft geoordeeld dat niet het motief voor het verschil in behandeling, maar een kenmerk van dit motief een wezenlijk en bepalend beroepsvereiste moet vormen (zie arrest van 12 januari 2010, Wolf, C-229/08, nog niet gepubliceerd in Jurisprudentie, punt 35).

Wat verkeerspiloten betreft, is het essentieel dat zij met name over bijzondere fysieke capaciteiten beschikken aangezien fysieke tekortkomingen voor dit beroep belangrijke gevolgen kunnen hebben. Ook kan niet worden ontkend dat die capaciteiten afnemen bij het ouder worden (zie in die zin, wat het beroep van brandweerman betreft, arrest Wolf, reeds aangehaald, punt 41). Hieruit volgt dat het beschikken over bijzondere fysieke capaciteiten als een ‘wezenlijk en bepalend beroepsvereiste’ in de zin van artikel 4, lid 1, van richtlijn 2000/78 kan worden beschouwd, voor de uitoefening van het beroep van verkeerspiloot en dat het beschikken over dergelijke capaciteiten leeftijdsgebonden is.

Wat de door de bepaling nagestreefde doelstelling betreft, heeft de verwijzende rechter, zoals in punt 51 van onderhavig arrest is gepreciseerd, gepreciseerd dat de sociale partners hebben bepaald dat de arbeidsovereenkomsten van piloten bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar automatisch worden beëindigd, om de veiligheid van het luchtverkeer te verzekeren.

Een dergelijke doelstelling is een legitiem doel in de zin van artikel 4, lid 1, van richtlijn 2000/78.

Tevens dient te worden onderzocht of de sociale partners door de leeftijd vanaf welke verkeerspiloten niet langer over de fysieke capaciteiten beschikken voor de uitoefening van hun beroepsactiviteit op 60 jaar vast te stellen, een evenredig vereiste hebben vastgesteld.

In dit verband zij opgemerkt dat punt 23 van de considerans van richtlijn 2000/78 preciseert dat een verschil in behandeling in een ‘zeer beperkt aantal omstandigheden’ gerechtvaardigd kan zijn wanneer een met leeftijd verband houdend kenmerk een wezenlijk en bepalend beroepsvereiste vormt.

Overigens moet artikel 4, lid 1, van richtlijn 2000/78 strikt worden uitgelegd, aangezien het toestaat af te wijken van het beginsel van non-discriminatie (zie naar analogie, wat discriminatie op grond van geslacht betreft, arresten van 15 mei 1986, Johnston, 222/84, Jurispr. blz. 1651, punt 36, en van 26 oktober 1999, Sirdar, C-273/97, Jurispr. blz. I-7403, punt 23, alsmede wat artikel 2, lid 5, van richtlijn 2000/78 betreft, in die zin, arrest Petersen, reeds aangehaald, punt 60).

Zoals in de punten 14 en 16 van onderhavig arrest is uiteengezet, voorzien zowel de nationale als internationale voorschriften in de mogelijkheid voor piloten om hun beroep tussen 60 en 65 jaar onder bepaalde voorwaarden verder te zetten. De nationale en internationale autoriteiten zijn derhalve van mening dat piloten tot het bereiken van de leeftijd van 65 jaar over de fysieke capaciteiten beschikken om een vliegtuig te besturen, ook al kunnen zij dit tussen 60 en 65 jaar slechts doen als lid van een bemanning waarvan de andere piloten de leeftijd van 60 jaar nog niet hebben bereikt.

De sociale partners waren van mening dat de piloten die binnen de werkingssfeer van de collectieve overeenkomst nr. 5a vallen, bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar hun beroep niet langer mogen uitoefenen, zelfs niet onder bepaalde voorwaarden. Overigens blijken de redenen op grond waarvan wordt aangenomen dat die piloten bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar niet langer over de fysieke capaciteiten beschikken om een vliegtuig te besturen, niet uit de elementen van het dossier en evenmin uit de bij het Hof ingediende opmerkingen.

Door de leeftijdsgrens vanaf welke wordt aangenomen dat verkeerspiloten die binnen de werkingssfeer van de collectieve overeenkomst nr. 5a vallen, niet langer over de fysieke capaciteiten beschikken om hun beroepsactiviteit uit te oefenen, op 60 jaar vast te stellen terwijl de nationale en internationale voorschriften de uitoefening van dat beroep onder bepaalde voorwaarden toestaan tot het bereiken van de leeftijd van 65 jaar, hebben de sociale partners de betrokken piloten een onevenredig vereiste in de zin van artikel 4, lid 1, van richtlijn 2000/78 opgelegd.

Uit bovenstaande overwegingen volgt dat artikel 4, lid 1, van richtlijn 2000/78 aldus moet worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een bepaling in een collectieve overeenkomst, zoals die welke in het hoofdgeding aan de orde is, die de leeftijdsgrens vanaf welke wordt aangenomen dat piloten niet langer over de fysieke capaciteiten beschikken om hun beroepsactiviteit uit te oefenen, op 60 jaar vaststelt terwijl de nationale en internationale voorschriften deze leeftijdsgrens op 65 jaar vaststellen.

Artikel 6, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 2000/78 bepaalt dat een verschil in behandeling op grond van leeftijd geen discriminatie vormt indien het in het kader van de nationale wetgeving objectief en redelijk wordt gerechtvaardigd door een legitiem doel, met inbegrip van legitieme doelstellingen van het beleid op het terrein van de werkgelegenheid, de arbeidsmarkt of de beroepsopleiding, en de middelen voor het bereiken van dat doel passend en noodzakelijk zijn.

Zoals in de punten 51 en 68 van onderhavig arrest is gepreciseerd, heeft de verwijzende rechter gepreciseerd dat de sociale partners hebben bepaald dat de arbeidsovereenkomsten van piloten bij het bereiken van de leeftijd van 60 jaar automatisch worden beëindigd, om de veiligheid van het luchtverkeer te verzekeren.

Onderzocht dient te worden of een dergelijk doel een legitiem doel is in de zin van artikel 6, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 2000/78.

In dit verband dient te worden opgemerkt dat, hoewel de lijst niet exhaustief is, de in die bepaling opgesomde legitieme doelstellingen verband houden met het beleid op het terrein van de werkgelegenheid, de arbeidsmarkt of de beroepsopleiding.

Zo heeft het Hof geoordeeld dat de doelstellingen die als ‘legitiem’ in de zin van artikel 6, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 2000/78 kunnen worden aangemerkt en bijgevolg kunnen rechtvaardigen dat wordt afgeweken van het principiële verbod van discriminatie op grond van leeftijd, doelstellingen zijn van sociaal beleid, zoals die in verband met het beleid op het terrein van de werkgelegenheid, de arbeidsmarkt of de beroepsopleiding (zie arresten van 5 maart 2009, Age Concern England, C-388/07, Jurispr. blz. I-1569, punt 46, en van 18 juni 2009, Hütter, C-88/08, Jurispr. blz. 5325, punt 41).

Gelet op het voorgaande behoort een doel als de veiligheid van het luchtverkeer niet tot de in artikel 6, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 2000/78 bedoelde doelstellingen.

Uit een en ander volgt dat op de gestelde vraag moet worden geantwoord als volgt: