Artikel 1 Onderwerp en toepassingsgebied

In deze verordening zijn uniforme vereisten vastgelegd met betrekking tot de volgende zaken:

Deze verordening is van toepassing op beleggingsondernemingen waaraan op grond van Richtlijn 2014/65/EU een vergunning is verleend en kredietinstellingen waaraan op grond van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (1) een vergunning is verleend als deze beleggingsdiensten verlenen en/of beleggingsactiviteiten verrichten, en marktexploitanten, met inbegrip van door hen geëxploiteerde handelsplatformen.

Titel V van deze verordening is ook van toepassing op alle financiële tegenpartijen en niet-financiële tegenpartijen die zijn onderworpen aan de clearingverplichting in het kader van titel II van Verordening (EU) nr. 648/2012.

Titel VI van deze verordening is ook van toepassing op CTP's en personen met eigendomsrechten op benchmarks.

Titel VII, hoofdstuk 1, van deze verordening is eveneens van toepassing op ondernemingen uit derde landen die beleggingsdiensten verlenen of beleggingsactiviteiten verrichten binnen de Unie.

Titel VIII van deze verordening is van toepassing op ondernemingen uit derde landen met of zonder een bijkantoor die beleggingsdiensten of -activiteiten in de Unie leveren na een toepasselijk gelijkwaardigheidsbesluit van de Commissie.

Titel II en titel III van deze verordening zijn niet van toepassing op effectenfinancieringstransacties in de zin van artikel 3, punt 11, van Verordening (EU) 2015/2365 van het Europees Parlement en de Raad (2).

Alle multilaterale systemen worden geëxploiteerd hetzij overeenkomstig de bepalingen van titel II van Richtlijn 2014/65/EU, wat MTF's of OTF's betreft, of overeenkomstig de bepalingen van titel III van die richtlijn, wat gereglementeerde markten betreft.

Beleggingsondernemingen met systematische interne afhandeling worden geëxploiteerd overeenkomstig titel III van deze verordening.

Onverminderd de artikelen 23 en 28 voldoen alle beleggingsondernemingen die transacties in financiële instrumenten sluiten die niet op multilaterale systemen of beleggingsondernemingen met systematische interne afhandeling zijn gesloten, aan de artikelen 20 en 21.

De artikelen 8, 8 bis, 8 ter, 10 en 21 zijn niet van toepassing op gereglementeerde markten, marktexploitanten en beleggingsondernemingen met betrekking tot een transactie die is aangegaan door een lid van het Europees Stelsel van centrale banken (ESCB), indien dat lid zijn tegenpartij vooraf ervan in kennis heeft gesteld dat de transactie is vrijgesteld, en indien een van de volgende voorwaarden van toepassing is:

Lid 6 is niet van toepassing op transacties die door een lid van het ESCB dat geen lid is van het Eurosysteem zijn aangegaan in het kader van het verrichten van zijn beleggingsactiviteiten.

De ESMA stelt in nauwe samenwerking met het ESCB ontwerpen van technische reguleringsnormen op waarin wordt gespecificeerd op welke verrichtingen in het kader van het monetaire, valuta- en financiëlestabiliteitsbeleid en op welke soorten transacties de leden 6 en 7 van toepassing zijn met betrekking tot leden van het ESCB die geen lid van het Eurosysteem zijn.

De ESMA dient deze ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op 29 maart 2026 in bij de Commissie.

Aan de Commissie wordt de bevoegdheid overgedragen om deze verordening aan te vullen door de in de eerste alinea bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen volgens de procedure van de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 50 gedelegeerde handelingen vast te stellen om het toepassingsgebied van lid 6 uit te breiden tot andere centrale banken.

Daartoe legt de Commissie uiterlijk op 1 juni 2015 een verslag voor aan het Europees Parlement en de Raad waarin zij de behandeling beoordeelt van transacties door centrale banken van derde landen, die voor de toepassing van dit lid de Bank voor Internationale Betalingen omvat. Dit verslag bevat een analyse van hun statutaire taken en hun handelsvolumes in de Unie. In dit verslag:

Als de conclusie in het verslag luidt dat de in lid 6 bedoelde vrijstelling noodzakelijk is inzake transacties waarbij de tegenpartij de centrale bank van een derde land is die operaties uitvoert in het kader van het monetaire beleid, het valutabeleid en ten behoeve van de financiële stabiliteit, bepaalt de Commissie dat die vrijstelling van toepassing is op de centrale bank van dat derde land.