HvJ EU, 19-03-2015, nr. C-182/14 P

Verzoekster stelt dat het Gerecht bij zijn beoordeling van het verwarringsgevaar de feiten onjuist heeft opgevat en de in de rechtspraak vastgestelde beginselen heeft geschonden, ten eerste, door het element ‘MAGNET’ van het oudere merk MAGNET 4 als dominerend aan te merken, terwijl het had vastgesteld dat dit element beschrijvend is, en, ten tweede, door geen rekening te houden met het cijfer ‘4’, dat deel uitmaakt van dit merk.

Het BHIM meent dat dit betoog niet-ontvankelijk of, subsidiair, kennelijk ongegrond is.

Zoals het Gerecht in punt 21 van het bestreden arrest op goede gronden in herinnering heeft gebracht, dient de globale beoordeling van het verwarringsgevaar, wat de visuele, fonetische of begripsmatige overeenstemming van de conflicterende merken betreft, te berusten op de totaalindruk die door deze merken wordt opgeroepen, waarbij in het bijzonder rekening dient te worden gehouden met hun onderscheidende en dominerende bestanddelen (zie met name arresten BHIM/Shaker, C-334/05 P, EU:C:2007:333, punt 35, en Nestlé/BHIM, C-193/06 P, EU:C:2007:539, punt 34).

Bij de beoordeling van de overeenstemming van twee merken mag niet slechts één bestanddeel van een samengesteld merk in de beschouwing worden betrokken en worden vergeleken met een ander merk. Bij een dergelijke vergelijking moeten de betrokken merken juist elk in hun geheel worden onderzocht, hetgeen niet uitsluit dat de totaalindruk die een samengesteld merk bij het relevante publiek nalaat, in bepaalde omstandigheden door een of meerdere bestanddelen ervan kan worden gedomineerd (zie met name arresten BHIM/Shaker, EU:C:2007:333, punt 41, en United States Polo Association/BHIM, C-327/11 P, EU:C:2012:550, punt 57).

In casu heeft het Gerecht bij de beoordeling van de fonetische en de visuele overeenstemming van de conflicterende tekens, in punt 25 van het bestreden arrest, vastgesteld dat in het oudere merk MAGNET 4 de term ‘magnet’ als het dominerende bestanddeel moet worden beschouwd.

Voor zover rekwirante stelt dat een dergelijke kwalificatie onverenigbaar is met het beschrijvende karakter dat het Gerecht aan deze term heeft toegeschreven in punt 26 van het bestreden arrest, kan worden volstaan met de opmerking dat zelfs indien een woordelement als louter beschrijvend moet worden beschouwd, dit beschrijvende karakter niet eraan in de weg staat dat wordt vastgesteld dat dit element dominerend is voor de beoordeling van de overeenstemming van de conflicterende tekens (zie in die zin beschikking Muñoz Arraiza/BHIM, C-388/10 P, EU:C:2011:185, punt 65).

Bijgevolg moet het eerste onderdeel van het middel inzake schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009 worden afgewezen.

Voor zover rekwirante het Gerecht verwijt dat het bij zijn beoordeling van het verwarringsgevaar geen rekening heeft gehouden met het cijfer ‘4’, dat deel uitmaakt van het oudere merk, blijkt uit de lezing van punt 25 van het bestreden arrest dat het Gerecht zich voor de beoordeling van de visuele en de fonetische overeenstemming van de conflicterende tekens heeft beperkt tot de vaststelling dat het woordmerk waarvan om inschrijving werd verzocht, MAGNEXT, slechts verschilt van het element ‘magnet’ van het oudere merk, MAGNET 4, door de hoofdletter ‘X’.

Dat geen rekening werd gehouden met het cijfer ‘4’ in het merk MAGNET 4, moet inderdaad in verband worden gebracht met de uitdrukkelijke kwalificatie in dit punt 25 van het bestreden arrest van het element ‘magnet’ als het dominerende bestanddeel van dit merk.

Uit de in punt 32 van dit arrest in herinnering gebrachte rechtspraak blijkt immers dat in bepaalde omstandigheden de overeenstemming kan worden beoordeeld op basis van enkel het dominerende bestanddeel van een samengesteld merk. Deze rechtspraak betreft evenwel enkel uitzonderlijke situaties (beschikking Repsol/BHIM, C-466/13 P, EU:C:2014:2331, punt 83), en alleen wanneer alle andere bestanddelen van het merk te verwaarlozen zijn voor de door dit merk opgeroepen totaalindruk, kan de overeenstemming op basis van enkel het dominerende bestanddeel worden beoordeeld (zie met name arresten Aceites del Sur-Coosur/Koipe, C-498/07 P, EU:C:2009:503, punt 62, en United States Polo Association/BHIM, EU:C:2012:550, punt 57).

In punt 25 van het bestreden arrest beperkt het Gerecht zich echter tot de vaststelling van het dominerende karakter van het element ‘magnet’ in het oudere merk, zonder enige analyse van de kenmerken van het andere element van dit merk, namelijk het cijfer ‘4’, waaruit zou blijken dat dit element te verwaarlozen zou zijn.

Hoewel punt 25 van het bestreden arrest — zoals het BHIM heeft benadrukt — verwijst naar punt 22 ervan, dat betrekking heeft op de visuele overeenstemming van het aangevraagde beeldmerk met het oudere merk, wordt in punt 22 enkel melding gemaakt van de vaststelling van het Gerecht dat het cijfer ‘4’ niet voorkomt in het aangevraagde beeldmerk, en bevat dit punt geen beoordeling van de visuele indruk die dit cijfer in de context van het oudere merk oproept, waaruit zou blijken dat deze indruk te verwaarlozen is.

In punt 23 van het bestreden arrest, dat betrekking heeft op de fonetische overeenstemming van het aangevraagde beeldmerk met het oudere merk, waarnaar punt 25 van het bestreden arrest ook verwijst, wordt niet vermeld dat het oudere merk het cijfer ‘4’ bevat. In het bijzonder bevat dit punt geen verwijzing naar de uitspraak van dit cijfer als ‘cuatro’, zoals dit wordt uitgesproken in het Spaans, dat door het voor dit merk relevant geachte publiek wordt gebruikt, en geen beoordeling waaruit zou blijken dat de door deze klank opgeroepen fonetische indruk te verwaarlozen zou zijn.

Bijgevolg dient te worden vastgesteld dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting doordat het de betrokken merken niet heeft vergeleken door elk van deze merken in hun geheel te onderzoeken.

Het tweede onderdeel van het middel inzake schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009 is derhalve gegrond.

Rekwirante verwijt het Gerecht dat het de feiten onjuist heeft opgevat door te oordelen dat de conflicterende merken gemiddeld fonetisch overeenstemden, terwijl het de mate van fonetische overeenstemming van het in zaak T-604/11 aan de orde zijnde beeldmerk en het oudere merk zeer gering heeft geacht. Het beeldmerk en het woordmerk MAGNEXT, die in casu aan de orde zijn, bestaan echter uit dezelfde letters en worden dus op identieke wijze uitgesproken.

Rekwirante verwijt het Gerecht ook dat het blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting door de conflicterende merken te beschouwen als gemiddeld overeenstemmend op visueel vlak, terwijl het woordmerk MAGNEXT, net als het beeldmerk, bestaat uit twee elementen ‘mag’ en ‘next’, en dat het element ‘next’, dat overeenstemt met de vertrouwde Engelse term ‘next’, als het dominerende bestanddeel had moeten worden beschouwd.

Het BHIM meent dat dit betoog niet-ontvankelijk is of, subsidiair, kennelijk ongegrond.

Overeenkomstig artikel 256, lid 1, tweede alinea, VWEU en artikel 58, eerste alinea, van het Statuut van het Hof van Justitie van de Europese Unie is de hogere voorziening beperkt tot rechtsvragen. Het Gerecht is bij uitsluiting bevoegd om de relevante feiten vast te stellen en te beoordelen, alsmede om de bewijselementen te beoordelen. De beoordeling van deze feiten en bewijselementen levert dus, behoudens het geval van een onjuiste opvatting daarvan, geen rechtsvraag op die als zodanig in hogere voorziening vatbaar is voor toetsing door het Hof (zie met name arresten Nestlé/BHIM, EU:C:2007:539, punt 53, en United States Polo Association/BHIM, EU:C:2012:550, punt 62).

De beoordeling van de fonetische en de visuele overeenstemming van conflicterende tekens vormt een feitelijke beoordeling (zie in die zin met name beschikking Longevity Health Products/BHIM, C-311/14 P, EU:C:2015:23, punt 34 en aldaar aangehaalde rechtspraak) en kan dus enkel in het geval van een onjuiste opvatting van deze feiten het voorwerp uitmaken van een hogere voorziening.

Dienaangaande zij eraan herinnerd dat, zoals blijkt uit vaste rechtspraak van het Hof, een dergelijke onjuiste opvatting duidelijk moet blijken uit de dossierstukken, zonder dat een nieuwe beoordeling van de feiten en het bewijs noodzakelijk is (zie met name beschikking Mundipharma/BHIM, C-669/13 P, EU:C:2014:2308, punt 33 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

In casu zij vastgesteld dat hoewel het bestreden arrest volgens rekwirante berust op een onjuiste voorstelling van de feiten en de bewijzen op basis waarvan het Gerecht de fonetische en de visuele overeenstemming van de conflicterende tekens heeft beoordeeld, de argumenten die zij ter ondersteuning van deze stelling ontwikkelt, zich in wezen beperken tot een herhaling van het standpunt dat zij reeds heeft uiteengezet in de bij het Gerecht ingediende schrifturen en geen specifieke juridische argumentatie bevatten op basis waarvan, naast een beweerdelijk onjuiste beoordeling van bepaalde feiten door het Gerecht, een onjuiste opvatting van de feiten in het bestreden arrest kan worden aangetoond.

Daaruit volgt dat het derde en het vierde onderdeel van het middel inzake schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009 niet-ontvankelijk moeten worden verklaard.