ABRvS, 22-02-2006, nr. 200504614/1

Bij besluit van 26 april 2005 heeft verweerder een vergunning, als bedoeld in artikel 8.1, eerste lid, aanhef en onder b en c, van de Wet milieubeheer, verleend aan [vergunninghouder] voor het veranderen van een inrichting op het perceel [locatie] te [plaats]. Dit besluit is op 6 mei 2005 ter inzage gelegd.

Tegen dit besluit hebben appellante sub 1 bij brief van 25 mei 2005, bij de Raad van State ingekomen op 26 mei 2005, en appellant sub 2 bij brief van 31 mei 2005, bij de Raad van State ingekomen op 1 juni 2005, beroep ingesteld. Appellante sub 1 heeft haar beroep aangevuld bij brief van 28 mei 2005.

Bij brief van 15 juli 2005 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 8 december 2005, waar appellante sub 1 en appellant sub 2, beide vertegenwoordigd door [gemachtigde] en verweerder, vertegenwoordigd door mr. J.J.A.G. Werkhoven, ambtenaar van de provincie, zijn verschenen. Voorts is als partij gehoord [vergunninghouder], vertegenwoordigd door [gemachtigde].

Op 1 juli 2005 zijn de Wet uniforme openbare voorbereidingsprocedure Awb en de Aanpassingswet uniforme openbare voorbereidingsprocedure Awb in werking getreden. Uit het daarbij behorende overgangsrecht volgt dat het recht zoals dat gold vóór de inwerkingtreding van deze wetten, op dit geding van toepassing blijft.

Op 1 december 2005 zijn de wet van 16 juli 2005, houdende wijziging van de Wet milieubeheer en de Wet verontreiniging oppervlaktewateren (Stb. 2005, 432), en het besluit van 8 oktober 2005, houdende wijziging van het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer (Stb. 2005, 527), in werking getreden. Nu het bestreden besluit vóór 1 december 2005 is genomen, moet dit worden beoordeeld aan de hand van het recht zoals dat gold vóór de inwerkingtreding van deze wet en dit besluit.

Bij besluit van 22 juli 1997 is een oprichtingsvergunning krachtens de Wet milieubeheer verleend voor onder meer de op- en overslag van breukresten afkomstig uit de dakpannen-, steen en tegelindustrie en de handel in onder meer gravel. Verder is een loods vergund voor het stallen en het onderhouden van materiaal en materieel. De bij het bestreden besluit verleende vergunning ziet op het verwisselen en opslaan van banden van personenauto's.

Verweerder heeft gesteld dat het beroep van appellante sub 1 niet-ontvankelijk is voor zover dat betrekking heeft op stofhinder.

Ingevolge artikel 20.6, tweede lid, van de Wet milieubeheer (oud) kan tegen een besluit als het onderhavige beroep worden ingesteld door:

Appellanten sub 1 en sub 2 voeren aan dat door de aangevraagde activiteiten een nieuwe, afzonderlijke inrichting is ontstaan. Voor die activiteiten had volgens hen daarom geen veranderingsvergunning kunnen worden verleend. Zij voeren in dit verband aan dat de vergunde activiteiten worden uitgevoerd door een andere onderneming, te weten [partij], die bovendien gevestigd is op een ander adres dan [vergunninghouder].

Ingevolge artikel 1.1, vierde lid, tweede volzin, van de Wet milieubeheer wordt als één inrichting beschouwd de tot eenzelfde onderneming of instelling behorende installaties die onderling technische, organisatorische of functionele bindingen hebben en in elkaars onmiddellijke nabijheid zijn gelegen.

Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is gebleken dat de thans aangevraagde en vergunde activiteiten plaatsvinden in de loods en op het terrein van de reeds vergunde inrichting van [vergunninghouder] Verder is gebleken dat [vergunninghouder] en [partij] gebruik maken van dezelfde aansluiting op het gas-, water- en lichtnet, dezelfde toegang tot de inrichting en dezelfde bedrijfsmiddelen, zoals de loods, de brandblusmiddelen en hetzelfde sanitair. Verder wordt personeel uitgewisseld. Tot slot is op 13 december 2003 een overeenkomst gesloten tussen beide rechtspersonen, waaruit de zeggenschap van [vergunninghouder] over de thans vergunde activiteiten blijkt.

Het vorenstaande brengt de Afdeling tot de conclusie dat er voldoende technische, organisatorische en functionele bindingen bestaan om te spreken van één inrichting in de zin van artikel 1.1, vierde lid, van de Wet milieubeheer. Dat de statutaire vestigingsplaatsen van [vergunninghouder] en [partij] niet dezelfde zijn, doet hier niet aan af.

De beroepen, voorzover ontvankelijk, zijn ongegrond.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin: