CBb, 30-01-2003, nr. AWB 00/580

Op 10 juli 2000 heeft het College van appellante een beroepschrift ontvangen, waarbij beroep wordt ingesteld tegen een besluit van verweerder van 30 mei 2000. Bij dit besluit heeft verweerder beslist op het bezwaar van appellante tegen de mededeling dat geen aanleiding bestaat de registratie van mestproductierechten van het bedrijf van appellante aan te passen.

Op 15 september 2000 is een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 6 december 2002 heeft de gemachtigde van appellante brieven in het geding gebracht van C van 3 december 2002 en van D van november 2002.

Op 19 december 2002 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgevonden, waarbij appellante, vertegenwoordigd door C en E, en verweerder, vertegenwoordigd door zijn gemachtigden, hun standpunten nader hebben toegelicht.

Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van appellante, met toepassing van artikel 7:3, aanhef en onder a, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) (kennelijk) niet-ontvankelijk verklaard op grond van de overweging dat de brief van 8 juli 1999 geen rechtsgevolg heeft, aangezien het voor een bedrijf geldend mestproductierecht rechtstreeks uit de bepalingen van de Meststoffenwet voortvloeit.

Appellante heeft ter ondersteuning van het beroep - samengevat - het volgende tegen het bestreden besluit aangevoerd.

De brief van 12 oktober 1998 moet worden beschouwd als een verzoek, gericht op een wijziging van de rechtspositie van appellante. Hieruit volgt dat de beslissing in de brief van verweerder van 8 juli 1999 op rechtsgevolg is gericht.

Verweerder heeft geweigerd de van toepassing zijnde regels juist toe te passen. Verweerder heeft, in strijd met de wet en in strijd met het vertrouwensbeginsel, miskend dat appellante de ten deze van belang zijnde aanvraag op 26 november 1984 heeft ingediend.

In haar brief van november 2002 heeft D hier onder meer nog het volgende aan toegevoegd:

Ter zitting heeft appellante nog opgemerkt dat het verzoek van 12 oktober 1998 met name is gedaan, omdat op grond van artikel 2 van de Wet herstructurering varkenshouderij de geregistreerde mestproductierechten bepalend zijn voor de toekenning van de varkensrechten.

Ter zitting heeft appellante voorts het College verzocht, voor het geval om formele redenen niet aan een inhoudelijke beoordeling kan worden toegekomen, een overweging ten overvloede aan de partijen verdeeld houdende kwestie te wijden.

Volgens vaste jurisprudentie van het College (zie onder meer de uitspraken d.d. 21 september 1990 no. 89/0340/60/178 en 1 juni 1999, AB 1999/315) volgen referentiehoeveelheden, mestproductierechten en varkensrechten rechtstreeks uit de Meststoffenwet en de Wet herstructurering varkenshouderij. Dit betekent dat aan verweerder niet de bevoegdheid toekomt dergelijke rechten bindend vast te stellen. Hieruit volgt dat beslissingen ten aanzien van de registratie van dergelijke rechten geen besluiten zijn in de zin van artikel 1:3 van de Algemene wet bestuursrecht, zodat daartegen geen beroep op de bestuursrechter openstaat. Hetzelfde geldt voor beslissingen ten aanzien van verzoeken tot wijziging van die registraties (zie de uitspraak van de President van het College d.d. 22 juni 1995, nrs. 95/174/060/178 en 95/173/060/178).

Vorderingen betrekking hebbend op de hier bedoelde rechten kunnen uitsluitend bij de burgerlijke rechter worden ingesteld. Uitsluitend die rechter zal derhalve kunnen oordelen over alle omstandigheden van het geval, waaronder de in rubriek 4 van deze uitspraak vermelde (en, voor zover bekend, nog niet eerder naar voren gebrachte) omstandigheden. Het past de bestuursrechter niet, ook niet in een overweging ten overvloede, een inhoudelijk oordeel over de zaak te geven.

Het vorenoverwogene leidt tot de conclusie dat verweerder het bezwaar terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard en dat het beroep ongegrond moet worden verklaard.

Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing van artikel 8:75 Awb.

Het College verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gewezen door mr. J.A. Hagen, in tegenwoordigheid van drs. D.C. Ververs, als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 30 januari 2003.

w.g. J.A. Hagen w.g. D.C. Ververs