Hof Amsterdam, 21-10-2010, nr. 07/00977

1.1.

1.2.

1.3.

1.4.

1.5.

2.1.1.

2.2.

2.3.

2.4.

2.5.

2.6.1.

3.2.3

2.6.2.

Tijdens het onder 2.6.1. genoemde onderzoek zijn negen bedrijven in Cambodja bezocht. Hiervan was er één betrokken bij de export van textielgoederen en had het geen bemoeienis met de export van schoeisel. De andere acht waren aangeduid als exporteur van schoeisel uit Cambodja voor invoer in de EU. In het geval van eiseres gaat het om [O].

In onderdeel 3.2.4, letter f, van het missierapport is vermeld dat het adres van [O] op 12 april 2002 werd bezocht, dat het adres een woonhuis betreft, dat uit navraag bleek dat de eigenaar, van wie werd gezegd dat deze een persoon uit Singapore was, afwezig was en dat er op dit adres geen productieactiviteiten of commerciële activiteiten hadden plaatsgevonden. Foto’s van het pand zijn bijgevoegd.

2.6.3.

In de op 19 april 2002 door de OLAF en het koninkrijk Cambodja getekende “AGREED MINUTE” is onder meer vermeld:

“As a result of the exchange of information above, and joint-enquiries conducted at certain exporters/manufactureres, the following conclusions were reached:

1.

140 false or counterfeit Certificates of Origin (GSP Forms A) for footwear products were identified. In a number of instances the false or counterfeit Certificates of Origin (...) carried the same number as a genuine Certificates of Origin (...) which had been issued by the competent Cambodian authority – the Ministery of Commerce.

2.

(...)

3.

(...)

4.

2.6.4.

De Formulieren A nummers […]8 en […]7 zijn op grond van de bevindingen van de missie door deze autoriteit vals verklaard. Zij zijn vermeld in bijlage 1 bij voormelde Agreed Minute.

2.7.

Verweerder heeft naar aanleiding van de bevindingen van de missie de in het geding zijnde uitnodiging tot betaling (UTB) opgelegd. Deze heeft betrekking op de onder 2.1. vermelde aangiften waarbij eiseres gebruik had gemaakt van de later vals verklaarde Formulieren A.”.

Nu daartegen door partijen geen bezwaren zijn ingebracht, gaat ook het Hof van die feiten uit.

2.2.1.

Aan de door de rechtbank vastgestelde feiten kan het volgende worden toegevoegd:

In het verslag van het hoorgesprek, tussen medewerkers van de Belastingdienst/Douane Noord, de voormalige gemachtigde en de heer [Z] van [ belanghebbende] van 19 april 2006 staat onder meer:

“Betreft: bezwaar m.b.t. invoer van schoeisel uit Cambodja

26 Bezwaarschriften van [voormalige gemachtigde] tegen evenzovele UTB’s.

“(…) Inspecteur

(…)

Om te beoordelen of de Form A’s terecht zijn afgegeven c.q. vals of vervalst zijn is het niet nodig om de daadwerkelijke oorsprong van de goederen vast te stellen. Het is voldoende dat de bevoegde Cambodjaanse autoriteiten vaststellen en verklaren dat de Form’s A onterecht zijn afgegeven c.q. vals of vervalst zijn. In deze zaak heeft de OLAF niet zo’n uitgebreid onderzoek gedaan, zoals in de Vietnam zaak.

(…)

Deloitte

In hoeverre zijn in deze zaak de onderzochte Form A’s vals, in hoeverre hebben de Cambodjaanse autoriteiten de Form A’s ten onrechte afgegeven?

Inspecteur

Ik kan het zo niet zeggen. Ik weet dat het onderscheid erg belangrijk is voor de gemachtigde en de belanghebbende. Want alleen als de Form A’s ten onrechte zijn afgegeven door de bevoegde Cambodjaanse autoriteiten, is er een mogelijkheid om beroep te doen op artikel 220, lid 2, letter b van het CDW.”

2.2.2.

De gemachtigde van belanghebbende heeft bij brief van 2 mei 2006 gereageerd op het hoorverslag.

De inspecteur heeft bij brief van 15 mei 2006 naar aanleiding van voormelde schriftelijke opmerkingen en van een telefonisch onderhoud op 11 mei 2006 een verklaring gegeven. De inspecteur stelt, onder meer:

“In de bezwaarprocedures betreffende schoenen van oorsprong Cambodja gaat het om ongeveer 100 Form A’s. Tijdens het hoorgesprek kon ik niet vertellen welke Form A’s er door de bevoegde Cambodjaanse autoriteiten vals zijn verklaard en welke onterecht zijn afgegeven. Ik ging ervan uit dat ik aan de hand van de door de bevoegde Cambodjaanse autoriteiten overgelegde lijst zou nagaan welke Form A’s door deze autoriteiten vals zijn verklaard c.q. welke Form A’s ten onrechte zijn afgegeven door de bevoegde Cambodjaanse autoriteiten. (…)”.

5.2.

Ook indien juist zou zijn de stelling van eiseres dat het OLAF-rapport gebrekkig is - kennelijk onder meer omdat de OLAF niet zorgvuldig zou hebben gewerkt -, dan zou een en ander niet kunnen afdoen aan het onder 5.1. overwogene. De bevoegde autoriteiten zelf hebben immers de Formulieren A vals verklaard. De rechtbank laat hierbij in het midden dat de autoriteiten ook Formulieren A vals hebben verklaard buiten het onderzoek van de OLAF-missie. Overigens acht de rechtbank niet aannemelijk gemaakt dat de OLAF niet zorgvuldig heeft gewerkt.

5.3.

De stelling van eiseres dat men op het huisadres van de directeur van eiseres geen fabriek aantreft, kan niet leiden tot het oordeel dat de conclusie uit het OLAF-rapport dat het zakenadres van [O]. een woonhuis betrof, onjuist is. Mede gezien het onder 5.1. en 5.2. overwogene treft deze grief geen doel.

5.4.

Eiseres stelt dat verweerder een aantal beginselen van behoorlijk bestuur heeft geschonden. Dienaangaande wijst de rechtbank op de vaste jurisprudentie die inhoudt dat navordering van douanerechten uitsluitend wordt beheerst door de communautaire voorschriften dienaangaande. Het afzien van navordering op grond van schending van beginselen van behoorlijk bestuur is geregeld in artikel 220, tweede lid, aanhef en onderdeel b, van het CDW. Een situatie als in deze bepaling bedoeld, heeft zich in het onderhavige geval niet voorgedaan. De bevoegde autoriteiten van Cambodja hebben immers de in het geding zijnde Formulieren A niet afgegeven en eiseres heeft overigens niet aannemelijk gemaakt dat zij zich ervan heeft vergewist dat alle voorwaarden voor preferentiële behandeling werden geëerbiedigd.”

i.

is het beginsel van eerbiediging van de rechten van de verdediging zodanig geschonden dat dit tot vernietiging van de UTB dient te leiden en – indien deze vraag ontkennend moet worden beantwoord -

ii. is het beroep op artikel 220, tweede lid, onderdeel b, van het Communautaire Douanewetboek (hierna: CDW) terecht gedaan.

Belanghebbende beantwoordt beide vragen bevestigend en de inspecteur ontkennend.

Voor de standpunten van partijen wordt verwezen naar de stukken van het geding, waaronder het proces-verbaal van de zitting.

-

vernietigt de uitspraak van de rechtbank;

-

verklaart het beroep gegrond;

-

vernietigt de uitspraak op bezwaar;

-

vernietigt de UTB;

-

veroordeelt de inspecteur in de kosten van belanghebbende tot een bedrag van € 1610;

-

gelast de inspecteur aan belanghebbende het betaalde griffierecht ad € 281 (beroep bij de rechtbank) en € 428 (hoger beroep bij het Hof), in totaal € 709 te vergoeden.

De uitspraak is gedaan door mrs. E.M. Vrouwenvelder, voorzitter, B.A. van Brummelen en D.B. Bijl, leden van de douanekamer, in tegenwoordigheid van mr. R.J.M. Bosch als griffier. De beslissing is op 21 oktober 2010 in het openbaar uitgesproken.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1.

bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2.

het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a.

de naam en het adres van de indiener;

b.

een dagtekening;

c.

een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d.

de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.