CRvB, 16-10-2013, nr. 12-3780 WW

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het tegen het bestreden besluit ingestelde beroep ongegrond verklaard. Volgens de rechtbank staat met de intrekking van het bezwaar tegen het besluit van 12 oktober 2011 in rechte vast dat appellante het Uwv niet juist heeft geïnformeerd over haar werkzaamheden voor Randstad. Nu de schending van de inlichtingenplicht van artikel 25 van de WW appellante kan worden verweten heeft het Uwv de boete van € 52,- terecht opgelegd. De rechtbank heeft deze boete als niet onevenredig beoordeeld. Van verminderde verwijtbaarheid of van dringende redenen op grond waarvan het Uwv van het opleggen van de boete had moeten afzien, is de rechtbank niet gebleken.

Appellante heeft in hoger beroep gesteld dat de rechtbank heeft miskend dat in haar geval in het geheel niet van verwijtbaarheid kan worden gesproken.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

In dit geding zijn de volgende bepalingen van de WW en het Boetebesluit socialezekerheidswetten, zoals deze golden ten tijde in geding, van belang:

Artikel 25

De werknemer is verplicht aan het Uwv op zijn verzoek of onverwijld uit eigen beweging alle feiten en omstandigheden mede te delen, waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat zij van invloed kunnen zijn op het recht op uitkering, het geldend maken van het recht op de uitkering, de hoogte of de duur van de uitkering, of op het bedrag van de uitkering dat aan de werknemer wordt betaald. (…)

Artikel 27a

Het UWV legt een bestuurlijke boete op van ten hoogste € 2.269,- ter zake van het niet of niet behoorlijk nakomen door de werknemer van een verplichting als bedoeld in artikel 25 van deze wet.

Het UWV kan afzien van het opleggen van een bestuurlijke boete als bedoeld in het eerste lid en volstaan met het geven van een schriftelijke waarschuwing ter zake van het niet of niet behoorlijk nakomen door de werknemer van een verplichting als bedoeld in artikel 25 van deze wet indien dit niet heeft geleid tot het ten onrechte of tot een te hoog bedrag verlenen van uitkering, tenzij het niet of niet behoorlijk nakomen van de verplichting plaatsvindt binnen een periode van twee jaar te rekenen vanaf de datum waarop eerder aan de werknemer een zodanige waarschuwing is gegeven.

Het UWV kan afzien van het opleggen van een bestuurlijke boete indien daarvoor dringende redenen aanwezig zijn. (…)

Bij algemene maatregel van bestuur worden nadere regels gesteld over de hoogte van de bestuurlijke boete.

Artikel 2

De bestuurlijke boete wordt vastgesteld op 10% van het benadelingsbedrag, met dien verstande dat zij op ten minste € 52,- wordt vastgesteld. (…)

Met de intrekking van het bezwaar tegen het besluit van 12 oktober 2011 zijn de herziening en de hoogte van het teruggevorderde bedrag in rechte onaantastbaar geworden, maar niet de feiten die daaraan ten grondslag zijn gelegd. In het kader van de oplegging van de boete kunnen die feiten, de gestelde overtreding van de inlichtingenplicht en het door appellante gestelde ontbreken van verwijtbaarheid in volle omvang worden beoordeeld. Behalve dat sprake moet zijn van een verwijtbare overtreding van de inlichtingenplicht, is ook vereist dat appellante daarvan subjectief een verwijt kan worden gemaakt. Bovendien zal de boete moeten worden afgestemd op de ernst van de overtreding en de mate waarin deze aan de overtreder kan worden verweten. Daarbij geldt dat de bestuursrechter niet, zoals de rechtbank heeft gedaan, beoordeelt of de opgelegde boete niet onevenredig is, maar zonder terughoudendheid toetst of het boetebesluit voldoet aan de genoemde eisen en dus leidt tot een evenredige sanctie (zie onder meer CRvB 11 maart 2009, LJN BH7780, en CRvB 27 mei 2010, LJN BM5914).

Appellante heeft niet gemeld dat zij in de week van 28 februari tot en met 6 maart 2011 tweeëneenhalf uur heeft gewerkt. Op het wijzigingsformulier van (vrijdag) 27 mei 2011 heeft zij niet vermeld dat zij op die vrijdag één uur extra (vijf in plaats van de opgegeven vier uren) heeft gewerkt. Ten slotte heeft zij niet de uitbetaling van loon aan haar door Randstad gemeld over de periode van 15 augustus tot en met 4 september 2011. Op grond van deze feiten staat vast dat appellante de op haar rustende inlichtingenverplichting heeft overtreden.

Het Uwv heeft zich in het verweerschrift op het standpunt gesteld dat appellante van deze overtreding ook subjectief een verwijt kan worden gemaakt en in dat verband verwezen naar de brochure “Een WW-uitkering en nu?” en naar zijn besluit van 14 januari 2011, waarin appellante is geïnformeerd over haar verplichting dat zij elke wijziging in haar situatie of inkomen aan het Uwv moet doorgeven. Dit standpunt wordt onderschreven. De beroepsgrond dat de rechtbank heeft miskend dat van verwijtbaarheid in het geheel geen sprake is, slaagt dus niet. Evenmin is in dit geval sprake van verminderde verwijtbaarheid. Het Uwv was verplicht appellante een boete op te leggen.

De opgelegde boete van € 52,- is evenredig aan de ernst van de overtreding, de mate van verwijtbaarheid en de overige ten aanzien van appellante gebleken omstandigheden.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak komt met verbetering van gronden voor bevestiging in aanmerking.

Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.