Rb. 's-Hertogenbosch, 18-04-2012, nr. 230175 - HA ZA 11-834

[A] heeft zich op het standpunt gesteld dat [gedaagden] – naast het afgesproken honorarium van € 7.140,00 (inclusief BTW) – ten onrechte ook nog twee andere bedragen heeft verrekend met de door Aegon uitbetaalde slotuitkering. Het gaat daarbij om een bedrag van € 9.452,16 aan BGK en een bedrag van € 3.141,01 wegens ‘extra kosten’ verband houdende met ‘aantijgingen aan zijn adres’. Door zonder recht of titel (ook) deze bedragen te verrekenen is [gedaagden], aldus [A], toerekenbaar tekort geschoten in de nakoming van zijn contractuele verplichtingen, dan wel heeft hij onrechtmatig jegens haar gehandeld. [A] vordert dat [gedaagden] hoofdelijk wordt veroordeeld om de ten onrechte door hem ingehouden bedragen (alsnog) aan haar te voldoen.

[gedaagden] erkent dat hij naast zijn honorarium van € 7.140,00 (inclusief BTW) ook de beide door [A] genoemde bedragen op de slotuitkering heeft ingehouden, maar stelt zich op het standpunt dat hij daartoe gerechtigd was (cva par. 50.). Hij voert daartoe aan dat hij extra kosten heeft moeten maken doordat [A] niet de voor de behartiging van haar zaak noodzakelijke medische informatie heeft verstrekt, medewerking heeft geweigerd en een ‘ontoereikende, althans niet tijdige (gewijzigde) opdracht’ heeft verleend.

Ten aanzien van de post BGK à € 9.452,16 overweegt de rechtbank als volgt. [A] heeft [B] reeds bij aanvang van de opdracht, op 24 mei 2005, schriftelijk gemachtigd om alle (medische) informatie op te vragen die hij nodig achtte voor een adequate behandeling van haar zaak. De suggestie van [gedaagden] dat [A] relevante medische informatie voor hem zou hebben achtergehouden, wordt door hem niet met feiten of omstandigheden onderbouwd. De brief die [gedaagden] op 25 januari 2008 heeft gestuurd aan C&L biedt daarvoor geen enkel aanknopingspunt. Het is de rechtbank ook niet duidelijk geworden waaruit de door hem gestelde weigering van [A] om medewerking te verlenen aan de schadeafwikkeling zou hebben bestaan. Daar komt nog bij dat [gedaagden] zelf heeft gesteld dat zijn declaraties worden betaald door de verzekeraar en dat zijn cliënt daar buiten staat. Gesteld noch gebleken is dat Aegon in de opstelling van [A] gedurende de afwikkeling van de schade aanleiding heeft gezien om de in haar zaak door [gedaagden] gedeclareerde BGK niet volledig te vergoeden. Dat de intrekking door [A] van de diverse aan [gedaagden] verstrekte machtigingen aan uitbetaling door Aegon van de declaraties van [gedaagden] in de weg heeft gestaan, acht de rechtbank evenmin aannemelijk, nu Aegon geruime tijd na dat moment ook de slotuitkering heeft overgemaakt naar het bankrekeningnummer van [C]. Dit alles leidt de rechtbank tot de conclusie dat aan [gedaagden] niet de bevoegdheid toekwam om wegens BGK een bedrag van € 9.452,16 te verrekenen met de door Aegon op zijn derdenrekening uitbetaalde slotuitkering en dat hij dus is gehouden dit bedrag (alsnog) aan [A] te voldoen.

ii. de post ‘extra kosten’ à € 3.141,01

Op welke juridische grondslag het standpunt van [gedaagden] is gebaseerd dat hij gerechtigd was tot het inhouden van het bedrag van € 3.141,01, is de rechtbank niet duidelijk geworden. Blijkens de brief van [gedaagden] d.d. 20 juni 2008 en de bijgevoegde declaratie gaat het hier om de (aanzienlijke) kosten die [gedaagden] in de periode van 31 maart 2008 tot en met 20 juni 2008 zou hebben moeten maken om duidelijkheid te krijgen over zijn (juridische) positie na de opzegging van de opdracht door [A]. In artikel 7:708, derde lid, BW is dwingend voorgeschreven dat een niet-professionele opdrachtgever als [A] ter zake van een opzegging van de opdracht – behoudens uitzonderingen, die zich hier niet voordoen – geen schadevergoeding aan de opdrachtnemer is verschuldigd. Een andere grondslag op basis waarvan [A] zou zijn gehouden tot vergoeding van de gestelde kosten is door [gedaagden] niet gesteld. Dit leidt ertoe dat [gedaagden] de kosten van deze werkzaamheden ten onrechte ten laste van [A] heeft gebracht.

Het zonder recht of titel verrekenen van kosten met de door Aegon ten behoeve van [A] (op de derdenrekening van [C]) uitbetaalde slotuitkering is naar het oordeel van de rechtbank zonder meer als onrechtmatig aan te merken. De rechtbank acht [gedaagden] op grond van het bepaalde in artikel 6:102, eerste lid BW, hoofdelijk verbonden tot vergoeding van de schade die [A] door deze onrechtmatige verrekening heeft geleden. De rechtbank neemt hierbij mede in aanmerking dat gesteld noch gebleken is dat de machtiging van 19 maart 2008 – waarin met geen woord wordt gerept over eventuele consequenties daarvan voor de status van de eerste opdracht – ertoe strekte de bestaande overeenkomst van opdracht tussen [A] en [B] te beëindigen, zodat het ervoor moet worden gehouden dat vanaf 19 maart 2008 twee overeenkomsten van opdracht naast elkaar bestonden en dat zowel [B] als [C] jegens [A] was gehouden zich als zorgvuldig opdrachtnemer te gedragen.

Uit het voorgaande vloeit voort dat van de gevorderde hoofdsom een bedrag van € 12.593,17 kan worden toegewezen. De overigens door [A] ingenomen standpunten ten aanzien van de beide verrekende bedragen behoeven, gelet hierop, geen bespreking meer.

de ‘extra BGK’ in de zaak tegen Aegon

[A] heeft verder aanspraak gemaakt op vergoeding door [gedaagden] van de € 2.184,49 (inclusief BTW) wegens ‘extra BGK’ die zij heeft moeten maken om Aegon ertoe te bewegen haar niet te houden aan de op 19 maart 2008 door haar aanvaarde vaststellingsovereenkomst en de onderhandelingen over de schade te hervatten (dgv. prod. 16a tot en met 16c). Zij stelt daartoe dat [gedaagden] toerekenbaar tekort is geschoten, dan wel onrechtmatig jegens haar heeft gehandeld, door het door haar ondertekende exemplaar van de vaststellingsovereen-komst door te sturen naar Aegon terwijl hij wist dat zij dat absoluut niet wilde en hij haar bovendien had toegezegd dit niet te zullen doen.

[gedaagden] betwist te zijn gehouden tot vergoeding van de gestelde BGK. Hij stelt in dat verband onder meer dat het hier gaat om kosten die ten laste (behoren te) komen van Aegon en dat – als al sprake zou zijn van schade – de aanvullende betaling van € 7.500,00 die Aegon aan [A] heeft gedaan daarop in mindering moet worden gebracht.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft [gedaagden] onrechtmatig gehandeld jegens [A] door de door haar ondertekende onderhandse akte naar (de schaderegelaar van) Aegon door te sturen terwijl hij wist dat [A] op haar eerdere instemming met de daarin neergelegde vaststellingsovereenkomst wilde terugkomen. Het is niet aan [gedaagden] om, nadat zijn (voormalig) principaal uitdrukkelijk te kennen heeft geven zulks niet te wensen, nadere uitvoering te geven aan een vaststellingsovereenkomst. De onrechtmatige doorzending door [gedaagden] van de door [A] ondertekende akte zal de onderhandelingspositie van [A] ten opzichte van Aegon zonder meer hebben verzwakt. Tussen partijen staat echter vast dat Aegon bereid is gevonden de onderhandelingen met [A] te hervatten en dat die onderhandelingen hebben geresulteerd in een nieuwe vaststellingsovereenkomst. In die overeenkomst is de door [A] ten gevolge van het ongeval geleden schade nader vastgesteld op een bedrag van € 38.000,00. Aegon heeft ter uitvoering van die overeenkomst een extra betaling gedaan aan [A] van € 7.500,00. Ter comparitie heeft de advocaat van [A] aangegeven dat deze extra betaling mede heeft gestrekt tot vergoeding van de buitengerechtelijke werkzaamheden die hij in het dossier [A]/Aegon heeft verricht. Daarmee staat vast dat de kosten van de extra rechtshulp die [A] heeft ingeschakeld teneinde (alsnog) tot een voor haar bevredigende afwikkeling van de schade te komen, zijn gedragen door Aegon en niet ten laste zijn gekomen van [A] zelf. Dit is een wezenlijk andere situatie dan die waarin Aegon het – op zichzelf verdedigbare – standpunt had ingenomen dat deze ‘extra’ BGK niet voor vergoeding in aanmerking kwamen en de nabetaling (dus) volledig was gebaseerd op andere schadeposten, zoals verlies aan verdienvermogen of verhoogde economische kwetsbaarheid. Daar komt bij dat [A] geen feiten of omstandigheden heeft gesteld waaruit zou kunnen blijken dat de totale schade, de vaststellingsovereenkomst van 19 maart 2008 weggedacht, op een hoger bedrag zou zijn vastgesteld. De gevorderde vergoeding wegens ‘extra BGK’ à € 2.184,49 (inclusief BTW) zal, gelet op het voorgaande, worden afgewezen.

de BGK in de onderhavige procedure

[A] vordert ten slotte vergoeding van de buitengerechtelijke kosten die zij heeft moeten maken in de onderhavige procedure. De rechtbank is van oordeel, gelet op de aard van de zaak en de stellingen van partijen, dat voldoende is komen vast te staan dat [A] kosten heeft gemaakt die moeten worden aangemerkt als buitengerechtelijke kosten in de zin van artikel 6:96, tweede lid, aanhef en onder c, BW. Uit de door [A] in het geding gebrachte urenspecificaties (dgv. prod. 15a en 15b) kan echter niet worden afgeleid in hoeverre de gevorderde kosten mede betrekking hebben op verrichtingen waarvoor de proceskostenveroordeling wordt geacht een vergoeding in te sluiten. De rechtbank zal de buitengerechtelijke kosten om die reden matigen tot een bedrag gelijk aan twee punten van het toepasselijke liquidatietarief, met een maximum van 15% van de hoofdsom, zijnde € 904,00.

de proceskosten

[gedaagden] zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [A] worden begroot op:

De gevorderde veroordeling in de nakosten is in het kader van deze procedure slechts toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment reeds kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld.

veroordeelt [gedaagden] hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, om aan [A] te betalen een bedrag van € 14.155,55 (veertienduizend éénhonderdvijfenvijftig euro en vijfenvijftig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente als bedoeld in art. 6:119 BW over dit bedrag met ingang van 14 april 2011 tot de dag van volledige betaling,

veroordeelt [gedaagden] hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, in de proceskosten, aan de zijde van [A] tot op heden begroot op € 1.582,80,

veroordeelt [gedaagden] in de na dit vonnis ontstane kosten, begroot op € 131,00 aan salaris advocaat, te vermeerderen, onder de voorwaarde dat [gedaagden] niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis heeft voldaan en er vervolgens betekening van de uitspraak heeft plaatsgevonden, met een bedrag van € 68,00 aan salaris advocaat en de explootkosten van betekening van de uitspraak,

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr I.L.P. Crombeen en in het openbaar uitgesproken op 18 april 2012.