HR, 15-01-2013, nr. 11/03323

Het Gerechtshof Amsterdam heeft verdachte op 19 juli 2011 voor: diefstal, voorafgegaan en vergezeld van geweld en/of bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken, gevolgd van bedreiging met geweld om bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf of andere deelnemers aan het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en terwijl de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak, veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden. Voorts heeft het hof de vorderingen van de benadeelde partij toegewezen en een schadevergoedingsmaatregel opgelegd zoals in het arrest omschreven.

Verdachte heeft cassatie doen instellen. Mr. G. Spong, advocaat te Amsterdam, heeft een schriftuur ingezonden, houdende een middel van cassatie.

Het middel keert zich tegen de verwerping door het hof van het verweer dat verdachte moet worden vrijgesproken omdat hij niet voorafgaand aan zijn eerste verhoor in de gelegenheid is gesteld om een advocaat te raadplegen.

In het arrest heeft het hof als volgt gereageerd op een gevoerd verweer:

Het middel klaagt dat deze motivering tekortschiet. Dat verdachte eerder met justitie en politie in aanraking is geweest, is niet redengevend voor een verwerping. Uit het feit dat het consultatierecht met verdachte is besproken en dat hij desalniettemin heeft gezegd dat hij best wil verklaren, is nog niet af te leiden dat de verdachte ondubbelzinnig, dus bewust en vrijwillig afstand van zijn recht heeft gedaan. Evenmin is kunnen blijken dat de verhorende verbalisanten verdachte de gelegenheid hebben geboden zich te beraden over de gevolgen van zijn proceshouding, hetgeen toch, zeker nu het om een jeugdige verdachte ging, had moeten zijn geschied.

Indien een aangehouden verdachte niet dan wel niet binnen redelijke grenzen de gelegenheid is geboden om voorafgaand aan het eerste verhoor door de politie een advocaat te raadplegen, levert dat in beginsel een vormverzuim op als bedoeld in art. 359a Sv, dat, na een daartoe strekkend verweer, in de regel - behoudens in het geval dat de verdachte uitdrukkelijk dan wel stilzwijgend doch in ieder geval ondubbelzinnig afstand heeft gedaan van dat recht, dan wel bij het bestaan van dwingende redenen om dat recht te beperken - dient te leiden tot uitsluiting van het bewijs van de verklaringen van de verdachte die zijn afgelegd voordat hij een advocaat kon raadplegen.1.

Het hof heeft in zijn overwegingen tot uitdrukking gebracht dat de verdachte op het consultatierecht is gewezen, maar dat hij daarvan ondubbelzinnig afstand heeft gedaan door te zeggen dat hij best wil verklaren. Het hof heeft aldus het onderzoek verricht waartoe het verweer van de advocaat hem noopte.2.

Deze overwegingen dragen de verwerping van het verweer zelfstandig. Wat het hof voorts heeft overwogen over eerdere contacten die verdachte heeft gehad met justitie en politie doet hieraan niets af. Tot het gunnen van een bezinningtermijn aan een verdachte aan wie het recht op consultatie van een advocaat is voorbehouden, gedurende welke termijn een verdachte zich nog zou kunnen bedenken, waren verbalisanten rechtens niet gehouden.

Het middel faalt.

Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging aanleiding behoort te geven.

Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.