Rb. Utrecht, 12-07-2011, nr. 16/511855-11 [P]

op 1 februari 2011 te Utrecht, tezamen en in vereniging met een ander, met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening uit een woning, gelegen aan de [adres], heeft weggenomen een computer en een autosleutel en een geldbedrag van 50 euro, toebehorende aan [aangever 5] en/of [aangever 6], waarbij verdachte en zijn mededader zich de toegang tot de plaats des misdrijfs hebben verschaft door braak op een raam van voornoemde woning en door inklimming;

De strafbaarheid van de feiten

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

Het bewezenverklaarde levert de navolgende strafbare feiten op.

Ten aanzien van het onder 1, 2 en 6 bewezenverklaarde:

Telkens: Diefstal door twee of meer verenigde personen waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak;

Ten aanzien van het onder 3, 4 en 5 bewezenverklaarde:

Telkens: Diefstal door twee of meer verenigde personen waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak en inklimming;

Ten aanzien van het onder 7 bewezenverklaarde:

Als jongere die kwalificatieplichtig is, de verplichting tot geregeld volgen van onderwijs niet nakomen.

De strafbaarheid van verdachte

De rechtbank heeft zich over de persoon van verdachte laten voorlichten door D. van Luijk, gezondheidszorgpsycholoog, die op 27 mei 2011 een rapport heeft uitgebracht.

Uit dit rapport blijkt dat bij verdachte sprake is van een gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens, doordat er bij hem sprake is van een disharmonisch intelligentieprofiel; zijn handelende en visueel ruimtelijke vaardigheden zijn significant beter ontwikkeld dan zijn verbale uitdrukkingsvaardigheden. Daarnaast beschikt verdachte over een weinig gedifferentieerd probleemoplossend vermogen, ervaart hij sociale afwijzing, gevoelens van eenzaamheid en is er sprake van een psychiatrische- en overbelaste thuissituatie. Van Luijk adviseert om verdachte als volledig toerekeningsvatbaar te beschouwen.

De rechtbank neemt de conclusie van de deskundige met betrekking tot de toerekenbaarheid over en maakt deze tot de hare.

Verdachte is strafbaar, omdat ook overigens niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

De strafoplegging

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd aan verdachte op te leggen jeugddetentie voor de duur van zes maanden (180 dagen), met aftrek van het voorarrest, waarvan 100 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren onder de bijzondere voorwaarde dat verdachte zich tijdens de proeftijd gedraagt naar de aanwijzingen van de Bureau Jeugdzorg, afdeling jeugdreclassering in het kader van de maatregel Hulp en Steun, waarvan de eerste zes maanden ITB-Plus, dat verdachte meewerkt aan een intake bij De Waag en/of een EMDR-therapie en/of een cognitieve vaardigheidstraining en een contactverbod met [A]. Voorts heeft de officier van justitie gevorderd aan verdachte op te leggen een werkstraf voor de duur van 120 uren subsidiair 60 dagen vervangende jeugddetentie.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft bepleit aan verdachte jeugddetentie op te leggen, waarvan het onvoorwaardelijke gedeelte gelijk is aan de tijd die verdachte reeds in voorarrest heeft doorgebracht, en een forse werkstraf. Voorts heeft de verdediging betoogd, dat afgezien moet worden van een haalbaarheidsonderzoek naar de gedragsbeïnvloedende maatregel.

Het oordeel van de rechtbank

Bij de beslissing over de straffen die aan verdachte moeten worden opgelegd heeft de rechtbank rekening gehouden met de aard en de ernst van de bewezen verklaarde strafbare feiten alsmede de onder 6.4 aangehaalde ad informandum gevoegde feiten, en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, en ook met de persoon van verdachte zoals uit het onderzoek ter terechtzitting en uit de bespreking aldaar van het hiervoor aangehaalde psychologische rapport en het hierna te noemen rapport van de Raad voor de Kinderbescherming is gebleken. Daarnaast heeft de rechtbank acht geslagen op het uittreksel justitiële documentatie met betrekking tot verdachte d.d. 16 mei 2011, waaruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld.

Voor wat betreft de aard en de ernst van de bewezen en strafbaar verklaarde feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan overweegt de rechtbank als volgt.

Verdachte heeft zich samen met een ander in een korte periode schuldig gemaakt aan drie pogingen tot inbraak in een woning en zes voltooide inbraken in een woning. Aan het plegen van woninginbraken tilt de rechtbank zwaar. Woninginbraken veroorzaken niet alleen de nodige materiële schade, maar maken ook een forse inbreuk op de privacy van de bewoners. Het is voor hen vaak bijzonder onaangenaam om te leven met de wetenschap dat een vreemde in hun woning is geweest en hun persoonlijke bezittingen heeft doorzocht. Het is algemeen bekend dat woninginbraken nog lange tijd voor gevoelens van angst en onveiligheid kunnen zorgen bij zowel de bewoners van de desbetreffende woningen als bij de buurtbewoners. Verdachte heeft geen rekening gehouden met deze gevolgen, maar heeft alleen gedacht aan zijn eigen financiële gewin. Ook heeft verdachte de Leerplichtwet overtreden.

De rechtbank heeft kennis genomen van het door de Raad voor de Kinderbescherming over verdachte opgemaakte rapport d.d. 23 juni 2011 en de toelichting die daarop door de heer De Ronde ter terechtzitting is gegeven. De Raad voor de Kinderbescherming adviseert primair om de behandeling van de zaak aan te houden teneinde een haalbaarheidsonderzoek naar het opleggen van de gedragsbeïnvloedende maatregel uit te voeren, nu gebleken is dat het verdacht niet is gelukt om zich aan de schorsingsvoorwaarden te houden en onvoldoende duidelijk is waarom hem dit niet is gelukt. Subsidiair adviseert de Raad voor de Kinderbescherming de rechtbank om aan te sluiten bij het strafadvies van de psycholoog Van Luijk. Bureau Jeugdzorg, ter terechtzitting vertegenwoordigd door de heer Öksüz, heeft zich bij het advies van de Raad voor de Kinderbescherming aangesloten.

Van Luijk heeft in haar rapport geadviseerd om verdachte te ondersteunen in zijn sociaal-emotionele ontwikkeling. Zij denkt daarbij aan cognitieve gedragstherapie, gecombineerd met Eye Movement Desensitization Reprocessing (EMDR) en een sociale vaardigheidstraining die zich specifiek richten op het vergroten van verdachtes probleemoplossend vermogen enerzijds en weerbaarheid anderzijds. In de opvatting van Van Luijk kan dit worden vormgegeven in het kader van ITB-Plus vanuit de maatregel Hulp en Steun.

De bewezen verklaarde feiten zijn, zoals gezegd, ernstig en rechtvaardigen zonder meer de tijd die verdachte reeds in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht. Daarbij komt dat verdachte zijn schorsingsvoorwaarden heeft overtreden en daarom opnieuw in voorlopige hechtenis zit, hetgeen de rechtbank ten nadele van verdachte uitlegt.

Alles afwegende acht de rechtbank een deels voorwaardelijke jeugddetentie van na te melden duur passend en geboden. Met deze voorwaardelijke straf wordt mede beoogd verdachte ervan te weerhouden opnieuw strafbare feiten te plegen. Tevens maakt die voortzetting van de begeleiding door de jeugdreclassering mogelijk, hetgeen de rechtbank noodzakelijk acht, inclusief het opleggen van de hierna genoemde bijzondere voorwaarden. De tijd die verdachte nog in jeugddetentie moet doorbrengen dient naar het oordeel te worden benut om zowel een geschikte opleiding te vinden alsook een bijbaantje waarmee verdachte inkomsten kan verwerven om de schade die hij aan anderen heeft toegebracht te vergoeden. Tevens zal verdachte een werkstraf worden opgelegd.

Het ad informandum gevoegde

De rechtbank heeft bij de strafbepaling rekening gehouden met de volgende door verdachte bekende en ad informandum op de dagvaarding vermelde strafbare feiten:

De benadeelde partijen

De vordering van de benadeelde partij [aangever 4]

De benadeelde partij [aangever 4] vordert een schadevergoeding van € 325,00 voor feit 4. De officier van justitie en de raadsman achten de vordering toewijsbaar.

De rechtbank is van oordeel dat de schade een rechtstreeks gevolg is van dit bewezen verklaarde feit en acht verdachte aansprakelijk voor die schade. Het gevorderde is voldoende aannemelijk gemaakt zodat de vordering zal worden toegewezen.

Met betrekking tot de toegekende vordering benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

De vordering van de benadeelde partij [aangever 3]

De benadeelde partij [aangever 3] vordert een schadevergoeding van € 2.142,00 voor feit 3.

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld, dat de vordering te ingewikkeld is om in het strafproces te worden meegenomen, omdat enige onderbouwing daarvan ontbreekt. Slechts het bedrag dat als eigen risico is opgevoerd (€ 227,00) komt voor vergoeding in aanmerking, aldus de verdediging.

De officier van justitie is van mening dat de vordering tot een bedrag van € 1.500,00 hoofdelijk kan worden toegewezen en heeft verzocht daarbij te bepalen dat de schadevergoedingsmaatregel wordt opgelegd.

De rechtbank is van oordeel dat de schade een rechtstreeks gevolg is van dit bewezen verklaarde feit en acht verdachte aansprakelijk voor die schade. Het gevorderde is voldoende aannemelijk gemaakt zodat de vordering zal worden toegewezen.

Met betrekking tot de toegekende vordering benadeelde partij zal de rechtbank tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

De in beslag genomen goederen

De teruggave

De rechtbank zal de teruggave gelasten van de hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerpen aan de rechtmatige eigenaar, omdat deze redelijkerwijs als rechthebbende kan worden aangemerkt.

De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 36f, 77a, 77g, 77i, 77m, 77n, 77x, 77y, 77z, 77aa, 77gg, en 311 van het Wetboek van Strafrecht en de artikel 4c en 26 van de Leerplichtwet 1969, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.