Hof Arnhem, 03-07-2012, nr. 11-00557

Aan belanghebbende zijn over de jaren 2000 en 2001 navorderingsaanslagen in de vennootschapsbelasting opgelegd. Daarbij is telkens bij beschikking heffingsrente in rekening gebracht. Na daartegen door belanghebbende gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur, bij in één geschrift vervatte uitspraken van 4 juni 2009, de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente gehandhaafd.

Aan belanghebbende zijn over het jaar 2003 twee navorderingsaanslagen (met de nummers 01.V.37.0112 en 01.V.38.0112) in de vennootschapsbelasting opgelegd. Gelijk¬tijdig met de navorderingsaanslagen is telkens bij beschikking een boete opgelegd en is heffingsrente in rekening gebracht. Bij de eerste navorderingsaanslag over 2003 (V.37) is het belastbare bedrag vastgesteld op € 124.280 en is het aanvankelijk op € 51.220 vastgestelde verlies over dat jaar bij herziene verliesvaststellingsbeschikking nader vastgesteld op nihil. Op het bezwaar van belanghebbende heeft de Inspecteur ook deze navorderingsaanslagen, boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente, alsmede de herziene verliesvast¬stellingsbeschikking bij in één geschrift vervatte uitspraken van 4 juni 2009, gehandhaafd.

Aan belanghebbende is voor het jaar 2004 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd. Daarnaast is bij beschikking een boete opgelegd en een bedrag aan heffingsrente in rekening gebracht. Na daartegen door belanghebbende gemaakt bezwaar heeft de Inspecteur bij in één geschrift vervatte uitspraak van 4 december 2008 de aanslag, de boetebeschikking en de beschikking heffingsrente verminderd.

Aan belanghebbende is voor het jaar 2005 een aanslag in de vennootschapsbelasting opgelegd. Daarnaast is bij beschikking een boete opgelegd en heffingsrente in rekening gebracht. Op het bezwaar van belanghebbende heeft de Inspecteur bij in één geschrift vervatte uitspraken van 20 augustus 2009 de aanslag, de boetebeschikking en de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

Belanghebbende is tegen de hiervoor genoemde uitspraken in beroep gekomen bij de rechtbank Arnhem (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft de beroepen, voor zover thans nog van belang, bij uitspraak van 21 juni 2011 ten dele gegrond en ten dele ongegrond verklaard, en de belastingaanslagen, en naar het Hof begrijpt ook de boetebeschikkingen en beschikkingen heffingsrente over de jaren 2003, 2004 en 2005 verminderd. Het Hof begrijpt die beslissing voorts aldus dat de Rechtbank het beroep tegen de uitspraak van de Inspecteur op het bezwaar tegen de navorderingsaanslag 2003 met het nummer 01.V.37.0112 ongegrond heeft verklaard. De Rechtbank heeft de Inspecteur veroordeeld tot vergoeding van de proceskosten van belanghebbende en van het door haar betaalde griffierecht.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld.

De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

Tot de stukken van het geding behoren, naast de hiervoor vermelde stukken, de van de Rechtbank ontvangen dossiers die op deze zaken betrekking hebben.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 10 april 2012 te Arnhem. Daarbij zijn verschenen en gehoord de gemachtigde van belanghebbende en de Inspecteur.

Met instemming van partijen zijn ter zitting de beroepschriften van belanghebbende, haar directeur/groot aandeelhouder X te Z en de fiscale eenheid voor de omzetbelasting “X BV en X” te Z (hierna: de fiscale eenheid) met de rolnummers 11/00557 tot en met 11/00566, gelijktijdig behandeld. Hetgeen ter zitting is opgemerkt wordt geacht op alle zaken betrekking te hebben tenzij uit het zinsverband anders blijkt. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt dat aan deze uitspraak is gehecht.

Het Hof stelt, voor zover in hoger beroep nog van belang, de volgende feiten vast.

Belanghebbende exploiteert sinds 1997 een autosloperij annex autodemontagebedrijf in Z. De activiteiten van belanghebbende bestaan uit de inkoop van auto’s met als doel nog te gebruiken onderdelen uit die auto's te verwijderen en te verkopen. De daarna nog overblijvende autowrakken verkoopt zij aan de schroothandel.

Enig aandeelhouder en bestuurder van belanghebbende is X te Z.

Op 10 november 2006 heeft de Inspecteur een bedrijfsbezoek afgelegd bij belanghebbende. Van dit bedrijfsbezoek is met dagtekening 14 november 2006 een rapport opgemaakt. Tijdens het bedrijfsbezoek zijn de inkoopfacturen over de periode 1 januari 2001 tot en met 30 september 2006 onderzocht in verband met belastingheffing van derden. Dit onderzoek hield verband met een onderzoek genaamd “Klaproos” naar de handel in gestolen personenauto’s.

De Politie Q heeft tezamen met de Belastingdienst/FIOD-ECD onder de naam “Windkracht” bij belanghebbende, X en de administrateur van belanghebbende onderzoek gedaan naar het opzettelijk onjuist doen van aangifte voor de omzetbelasting. Van de bevindingen tijdens het onderzoek is met dagtekening 13 juni 2008 een proces-verbaal opgemaakt (hierna: het p-v) dat op 23 juni 2008 door de Belastingdienst/FIOD-ECD voor fiscale doeleinden ter beschikking is gesteld aan de Inspecteur. De Inspecteur heeft op 24 februari 2009 een kopie van het p-v aan de voormalige gemachtigde van belanghebbende (mr. A) toegezonden. Het p-v is door de Inspecteur overgelegd en behoort tot de gedingstukken.

Uit het p-v blijkt dat belanghebbende, X en de administrateur van belanghebbende werden verdacht van het vanaf januari 2003 telkens opzettelijk onjuist doen van aangifte omzetbelasting ten name van belanghebbende (tot en met augustus 2003) dan wel ten name van de fiscale eenheid (vanaf september 2003), waarbij (vermoedelijk) gebruik is gemaakt van valselijk opgemaakte inkoopfacturen, waardoor te weinig omzetbelasting is geheven. Vermoed wordt dat X zich schuldig heeft gemaakt aan het feitelijk leiding geven aan het opzettelijk doen van onjuiste aangiften voor de omzetbelasting.

Bij het strafrechtelijk onderzoek zijn de in de administratie van belanghebbende opgenomen inkoopfacturen op hun echtheid beoordeeld. Gelet op de tenaamstellingen van de leverende ondernemingen, de lay-out en de omschrijving van de geleverde goederen is het vermoeden ontstaan dat het om valselijk opgemaakte facturen gaat, dat deze facturen afkomstig zijn van niet of niet meer bestaande ondernemingen en dat deze facturen geen betrekking hebben op daadwerkelijke leveringen. De op de facturen vermelde leveranciers hebben de vermelde omzetbelasting niet voldaan. Zij ontkennen de leveranties te hebben verricht. Tevens bevat het p-v delen van verklaringen van B, afgelegd tijdens het strafrechtelijk onderzoek, dat hij op verzoek van X deze nota’s heeft opgemaakt. Het gaat daarbij, voor wat betreft de jaren 2003 tot en met 2005, in totaal om de volgende bedragen (exclusief omzetbelasting):

2003: € 175.500 (circa 67 percent van alle geboekte inkopen ten bedrage van € 262.580)

2004: € 196.000 (circa 95 percent van alle geboekte inkopen ten bedrage van € 206.920)

2005: € 274.050 (circa 98 percent van alle geboekte inkopen ten bedrage van € 280.377)

Belanghebbende is bij vonnis van 20 oktober 2011 van de Rechtbank, sector strafrecht, veroordeeld tot betaling van een geldboete van € 40.000. De Rechtbank achtte wettig en overtuigend bewezen dat zij, kort gezegd, tezamen met één natuurlijk persoon opzettelijk onjuiste aangiften voor de omzetbelasting heeft gedaan in de periode van 30 maart 2005 tot en met 25 juli 2007 (dit is het tenlastegelegde feit 3, gedeeltelijk) omdat zij met behulp van valse facturen de Belastingdienst voorspiegelde dat bedragen waren betaald voor auto-onderdelen die in werkelijkheid niet waren betaald. De Rechtbank achtte tevens overtuigend en wettig bewezen dat belanghebbende tezamen en in vereniging met één natuurlijk persoon van het plegen van witwassen een gewoonte heeft gemaakt omdat zij van gestolen auto's en onderdelen van gestolen auto's de aard, de herkomst en de rechthebbenden heeft verborgen en/of verhuld door die voorwerpen voorhanden te hebben en de legale herkomst daarvan te suggereren door valse inkoopfacturen, terwijl zij wist dat deze voorwerpen afkomstig waren van misdrijf (feit 4).

Met betrekking tot de tenlastegelegde feiten 2 en 3 gedeeltelijk, te weten het opzette¬lijk onjuist doen van aangiften omzetbelasting voor tijdvakken in de periode januari 2003 tot en met december 2004, heeft de Rechtbank geoordeeld dat het recht op strafvervolging is komen te vervallen door de zogenoemde una-viaregeling omdat de Inspecteur over die periode reeds een naheffingsaanslag omzetbelasting had opgelegd en bij beschikking een vergrijpboete had vastgesteld toen de strafvervolging door de officier van justitie werd ingesteld (artikel 69a van de Algemene wet inzake rijksbelastingen; hierna: de AWR).

Op dezelfde grond als genoemd in 2.9 is de officier van justitie niet-ontvankelijk verklaard in zijn vervolging van X voor de daar genoemde feiten. X is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 18 maanden waarvan zes maanden voorwaardelijk wegens, kort gezegd, opzetheling en gewoonteheling met betrekking tot gestolen auto's of onderdelen daarvan, het feitelijk leiding geven aan het opzettelijk onjuist doen van een bij de belastingwet voorziene aangifte, meermalen gepleegd en het medeplegen van gewoontewitwassen.

Tegen de hiervoor genoemde vonnissen van de Rechtbank hebben belanghebbende en X op 24 oktober 2011 hoger beroep ingesteld.

Door de Inspecteur is een zogenoemd derdenonderzoek ingesteld bij schroothandelaar C B.V. te Q. C heeft in de jaren 2003 tot en met 2005 autowrakken afgenomen van belanghebbende. Op 26 augustus 2008 en 12 oktober 2008 heeft C aan de Inspecteur desgevraagd lijsten verstrekt waarop de leveringen zijn vermeld van autowrakken door belanghebbende aan C in de jaren 2003, 2004 en 2005. Volgens deze lijsten heeft belanghebbende in de genoemde jaren respectievelijk 112.820 kilo, 162.240 kilo en 184.160 kilo aan autowrakken geleverd aan C.

De zogenoemde primitieve aanslag in de vennootschapsbelasting voor het jaar 2003 is gedagtekend op 31 mei 2005 en is overeenkomstig de ingediende aangifte vastgesteld. Bij beschikking is toen een verlies vastgesteld van € 51.220. Dit verlies is verrekend met de vastgestelde belastbare bedragen voor de jaren 2000 en 2001 (carry back).

Bij brief van 13 november 2008 aan de toenmalige gemachtigde van belanghebbende heeft de Inspecteur zijn voornemen kenbaar gemaakt om aan belanghebbende een navorderingsaanslag in de vennootschapsbelasting over het jaar 2003 op te leggen in verband met de resultaten van het strafrechtelijk onderzoek. In die brief is - voor zover hier van belang - het volgende vermeld:

“(…)

Kostencorrectie

Omdat de inkoopfacturen vals zijn, is niet gebleken dat er ter grootte van € 175.500 inkopen hebben plaatsgevonden. Ik zal deze inkoopkosten corrigeren.

De belastbare winst zal ik verhogen met € 175.500.

Vaststelling belastbaar bedrag

Aangegeven belastbare winst -/-€ 51.220

Correctie:

Kostencorrectie inkopen € 175.500

Vastgesteld belastbare winst/belastbaar bedrag € 124.280

Boete

De aanslag was naar een te laag bedrag opgelegd vanwege het in de administratie opnemen van valse inkoopfacturen. Ik wil uw cliënt een zogenoemde vergrijpboete opleggen op grond van artikel 67e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) en paragraaf 25 en 27 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (BBBB 1998). Deze boete bedraagt 50%.

De hoogte van de boete is gebaseerd op het bedrag van de navorderingsaanslag. Als er bij het bepalen van de hoogte van de aanslag rekening is gehouden met verliezen, is de hoogte van de boete gebaseerd op het bedrag dat verschuldigd zou zijn geweest als met deze verliezen geen rekening zou zijn gehouden. De boete wordt alleen opgelegd over het bedrag dat niet zou zijn geheven als gevolg van opzet van de belastingplichtige.

Ik ben van plan deze boete op te leggen op grond van de volgende feiten en omstandigheden. Bij een onderzoek zijn valse inkoopfacturen aangetroffen. Deze facturen zijn als inkoopkosten geboekt en als zodanig ten laste van het resultaat van de vennootschap gebracht.

Ik ben van mening dat er sprake is van opzet omdat het gaat om in het in administratie opnemen van valse inkoopfacturen met als doel o.a. het betalen van minder vennootschapsbelasting.

(…)”

Op grond van het in 2.14 vermelde heeft de Inspecteur met dagtekening 13 december 2008 een navorderingsaanslag opgelegd onder nummer 01.V.37.0112, berekend naar een belastbaar bedrag van € 124.280. Gelijktijdig met het opleggen van deze navorderings¬aanslag is het aanvankelijk vastgestelde verlies over dat jaar van € 51.220 bij herzienings¬beschikking nader vastgesteld op nihil. Het terugnemen van de aanvankelijk daaruit voortvloeiende verliesverrekeningen heeft geleid tot het opleggen van een navorderingsaanslag vennootschapsbelasting over het jaar 2000 met dagtekening 20 december 2008 en een navorderingsaanslag vennootschapsbelasting over het jaar 2001 met dagtekening 3 januari 2009.

Naar aanleiding van de bevindingen bij het derdenonderzoek bij C heeft de Inspecteur bij brief van 4 december 2008 aan de toenmalige gemachtigde van belanghebbende het voornemen kenbaar gemaakt over het jaar 2003 een tweede navorderingsaanslag in de vennootschapsbelasting op te leggen. In die brief is – voor zover hier van belang – het volgende vermeld:

“(…)

Strafrechtelijk onderzoek

Er heeft een strafrechtelijk onderzoek plaatsgevonden bij X B.V. Tijdens dit onderzoek is geconstateerd dat een groot deel van de inkoopfacturen vals is. Gebleken is dat onder de inkoopfacturen van onderdelen ter grootte van € 175.500 sprake is van valse inkoopfacturen.

Inmiddels is mij tevens gebleken dat een deel van de omzet niet als winst is verantwoord. Dit leid ik af uit de volgende berekening.

Mij is meegedeeld dat een wrak van een dergelijke auto (Mercedes) gemiddeld 600 kilo weegt en dat de verkoopopbrengst van de onderdelen per auto gemiddeld € 4.000 bedraagt. De schrootprijs heb ik gesteld op de werkelijk waarde.

Berekening omzet

Uit mij ter beschikking staande informatie blijkt dat X B.V. in het jaar 2003 112.820 kilo aan autowrakken aan een afnemer heeft verkocht.

Aangeboden autowrakken in kg 112.820

Aangeboden aantal autowrakken (112.820 / 600) 188

Opbrengst verhandelde onderdelen (188 * € 4.000) € 752.000

Opbrengst restafval (autowrakken) 4.624

Totale opbrengst € 756.624

Verantwoorde omzet in de vennootschap - 349.473

Niet verantwoorde omzet = dividend € 407.151

(…)

Omzetcorrectie

Vanwege het verschil tussen de in de aangifte verantwoorde- en door mij berekende omzet zal ik de winst moeten corrigeren.

De belastbare winst zal ik ten opzichte van winst volgens de voordien opgelegde (navorderings)aanslag verhogen met € 407.151.

Vaststelling belastbaar bedrag

Aangegeven belastbare winst € 124.280

Correctie:

Hogere omzet volgens berekening € 407.151

Vastgesteld belastbare winst/belastbaar bedrag € 531.431

Boete

(…)

Ik ben van plan deze boete op te leggen op grond van de volgende feiten en omstandigheden. Bij een onderzoek zijn valse inkoopfacturen aangetroffen. Deze facturen zijn als inkoopkosten geboekt en als zodanig ten laste van het resultaat van de vennootschap gebracht.

Daarnaast is gebleken dat in het betreffende jaar voor een aanmerkelijk bedrag te weinig omzet is verantwoord.

Ik ben van mening dat er sprake is van opzet omdat het gaat om het, naast het in administratie opnemen van valse inkoopfacturen, niet verantwoorden van een aanmerkelijk deel van de omzet met als doel o.a. het betalen van minder vennootschapsbelasting.

(…)”

Op grond van het in 2.16 vermelde heeft de Inspecteur met dagtekening 31 december 2008 een navorderingsaanslag opgelegd onder nummer 01.V.38.0112, berekend naar een belastbaar bedrag van € 531.431.

Belanghebbende heeft voor het jaar 2004 aangifte voor de vennootschapsbelasting gedaan van een belastbare winst en een belastbaar bedrag van € 23.829. Naar aanleiding van de bevindingen van het strafrechtelijk onderzoek en het derdenonderzoek heeft de Inspecteur in afwijking van de ingediende aangifte een aanslag vastgesteld, berekend naar een belastbaar bedrag van € 945.998. Dit belastbare bedrag is door de Inspecteur bij brief van 23 juli 2008 aan de adviseur van belanghebbende als volgt toegelicht:

“(…)

Berekening omzet

Uit mij ter beschikking staande informatie blijkt dat X B.V. 162.240 kilo aan autowrakken aan een afnemer heeft verkocht in 2004. Uitgaande van het feit dat de activiteiten van uw cliënte bestaan uit de verkoop van onderdelen van auto’s, betreffen de aangeboden autowrakken restafval.

Mij is meegedeeld dat uw cliënt voornamelijk handelt in onderdelen van auto’s behorende tot het duurdere segment. Ook is mij meegedeeld dat een wrak van een dergelijke auto gemiddeld 600 kilo weegt en dat de verkoopopbrengst van de onderdelen per auto gemiddeld € 4.000 bedraagt. De schrootprijs heb ik gesteld op € 0,10 per kilo.

Uitgaande van de hiervoor beschreven feiten, heb ik de totale omzet als volgt berekend:

Aangeboden autowrakken in Kg’s 162.240

Aangeboden aantal autowrakken (162.240 / 600) 270

Opbrengst verhandelde onderdelen (270 * € 4.000) € 1.080.000

Opbrengst restafval (autowrakken) (162.240 * € 0,10) 16.224

Totale opbrengst € 1.096.224

In de aangifte is slechts een omzet aangegeven van € 325.055. Ik zal de aangifte derhalve corrigeren met € 771.169 (zijnde € 1.096.224 -/- € 325.055)

Kostencorrectie

Omdat de inkoopfacturen vals zijn, is niet gebleken dat er ter grootte van € 196.000 inkopen hebben plaatsgevonden. Een deel van voornoemde inkopen, groot € 45.000, is als voorraad aangemerkt en dus niet in 2004 ten laste van het resultaat gebracht. Ik zal de inkoopkosten die zijn gebaseerd op de valse inkoopfacturen corrigeren. De belastbare winst zal ik verhogen met € 151.000 (€ 196.000 -/- € 45.000).

Vaststelling belastbaar bedrag

Aangegeven belastbare winst € 23.829

Correcties:

Omzetbijtelling € 771.169

Kostencorrectie € 151.000

€ 922.169

Vastgesteld belastbare winst € 945.998

Te verrekenen verliezen 0

Vastgesteld belastbaar bedrag € 945.998

(…)”

Bij brief van 23 juli 2008 heeft de Inspecteur aan belanghebbende een “Kennisgeving boete art. 67d AWR” gezonden. Hierin is –- voor zover hier van belang – het volgende vermeld:

“(…)

Vergrijpboete

Naast de gevolgen voor de belastingheffing ben ik voornemens een vergrijpboete op te leggen ingevolge artikel 67d Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) en paragraaf 25 en 26 Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (BBBB). Naar mijn mening is er sprake van (voorwaardelijke) opzet. De vergrijpboete bedraagt dan 50%.

De grondslag van de boete is het bedrag van de belasting dat niet is betaald voor zover dat bedrag als gevolg van de opzet of de grove schuld van de belastingplichtige niet is betaald.

Motivering

(…)

Schuldgraad

De aangifte is gebaseerd op een administratie, waarvan u wist of moest weten dat deze verregaand ondeugdelijk was. De administratie is namelijk verregaand ondeugdelijk omdat bijna alle inkoopfacturen vals zijn. Daarmee heeft u willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat onjuist aangifte werd gedaan. De onjuiste aangifte over het jaar 2004 is daarom te wijten aan (voorwaardelijk) opzet.

Boetepercentage

Omdat er sprake is van (voorwaardelijke) opzet, leg ik een boete op van 50% (paragraaf 25 BBBB). Echter, ik acht ook de volgende strafverzwarende en strafverzachtende omstandigheden aanwezig.

Strafverzwarende omstandigheden

Belanghebbende heeft voor het jaar 2005 aangifte voor de vennootschapsbelasting gedaan van een belastbare winst en belastbaar bedrag van € 71.422. Naar aanleiding van de bevindingen van het strafrechtelijk onderzoek en het derdenonderzoek, heeft de Inspecteur in afwijking van de ingediende aangifte een aanslag vastgesteld, berekend naar een belastbaar bedrag van € 847.567. Dit belastbare bedrag is door de Inspecteur bij brief van 17 april 2009 aan de adviseur van belanghebbende als volgt toegelicht:

“(…)

Ik ben van plan van deze aangifte af te wijken. Er heeft een strafrechtelijk onderzoek plaatsgevonden bij X B.V. Tijdens dit onderzoek is geconstateerd dat een deel van de inkoopfacturen vals zijn. Van de in de aangifte gepresenteerde inkoop onderdelen ad € 280.377 is gebleken dat deze voor meer dan 90% gebaseerd zijn op valse inkoopfacturen. Gezien dit gegeven is niet voldaan aan de administratieplicht van artikel 52 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen en is niet de vereiste aangifte volgens artikel 8 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen gedaan. Dit betekent dat in de eventuele bezwaar- en beroepsfase ten aanzien van de opbrengsten sprake zal zijn van de verzwaarde c.q. omgekeerde bewijslast volgens artikel 25 en artikel 27e van de Algemene wet inzake rijksbelastingen.

Uit mij ter beschikking staande informatie blijkt dat X B.V. in het jaar 2005 aan C BV 184.160 kilo aan autowrakken heeft verkocht. Uitgaande van het feit dat de activiteiten van X BV bestaan uit de verkoop van onderdelen van de auto’s die daarna gestript als autowrakken/restafval worden aangeboden, is de omzet als volgt berekend.

Aangeboden autowrakken in Kg’s 184.160

Aangeboden aantal autowrakken (184.160 / 600)¹ 306

Opbrengst verhandelde onderdelen (306 * € 4.000)² € 1.224.000

Opbrengst restafval (autowrakken) 16.574³

Totale opbrengst 1.240.574

In de aangifte verantwoorde omzet 464.429

Te corrigeren € 776.145

In bovenstaande berekening is uitgegaan van de volgende informatie:

¹- het gemiddelde gewicht per autowrak is ongeveer 600 kilo

²- de verkoopopbrengst van de onderdelen per auto bedraagt gemiddeld € 4.000

³- 90% x 184.160= 164.744 kilo. De schrootprijs kan worden gesteld op € 0,10 per kilo.

Vaststelling belastbare winst / belastbaar bedrag

Aangegeven belastbare winst € 71.422

Omzetbijtelling € 776.145

Vast te stellen belastbare winst € 847.567

(…)”

Bij brief van 17 april 2009 heeft verweerder eiseres een “Kennisgeving boete art. 67d AWR” gezonden. Hierin is - voor zover hier van belang - het volgende vermeld:

“(…)

Vergrijpboete

Afhankelijk van de gevolgen voor de vennootschapsbelasting ben ik van plan een vergrijpboete op te leggen ingevolge artikel 67d Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) en paragraaf 25 en 26 Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (BBBB). Naar mijn mening is er sprake van (voorwaardelijke) opzet. De vergrijpboete bedraagt dan 50%.

De grondslag van de boete is het bedrag van de belasting dat niet is betaald voor zover dat bedrag als gevolg van de opzet of de grove schuld van de belastingplichtige niet is betaald.

Motivering

(…)

Schuldgraad

De aangifte is gebaseerd op een administratie, waarvan u wist of moest weten dat deze verregaand ondeugdelijk was. De administratie is namelijk verregaand ondeugdelijk omdat bijna alle inkoopfacturen vals zijn. Daarmee heeft u willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat onjuist aangifte werd gedaan. De onjuiste aangifte over het jaar 2005 is daarom te wijten aan (voorwaardelijk) opzet.

Boetepercentage

Omdat er sprake is van (voorwaardelijke) opzet, leg ik een boete op van 50% (paragraaf 25 en 26 BBBB). Echter, ik acht ook de volgende strafverzwarende en strafverzachtende omstandigheden aanwezig.

Strafverzwarende omstandigheden

– Er is sprake van zeer ernstige gedragingen, namelijk fraude c.q. valsheid in geschrifte;

– Er is sprake van omvangrijk ontgaan van de verschuldigde belastingen.

Ik verhoog derhalve de boete (paragraaf 43 BBBB)

Strafverzachtende omstandigheden

Naast voornoemde strafverzwarende omstandigheden, acht ik ook strafverminderende omstandigheden aanwezig, namelijk de mogelijke komende strafrechtelijke procedures met betrekking tot de heffing van omzetbelasting. Ik matig derhalve de boete (paragraaf 44 BBBB).

Op basis van het voorgaande ben ik voornemens een vergrijpboete van 50% op te leggen."

De Rechtbank heeft geoordeeld, samengevat en zakelijk weergegeven, dat de gebreken in de administratie van belanghebbende en de omzetverantwoording zodanig zijn dat zowel sprake is van een onjuiste aangifte als van een schending van de administratie- en bewaarplicht zoals bedoeld in artikel 52 van de AWR. De Rechtbank heeft deze schending van een dermate groot gewicht geacht dat deze de omkering van de bewijslast rechtvaardigt. Naar het oordeel van de Rechtbank heeft belanghebbende, met hetgeen zij heeft aangevoerd, niet overtuigend aangetoond dat en in hoeverre de belastingaanslagen te hoog zijn vastgesteld.

De Rechtbank heeft voorts overwogen dat deze omkering van de bewijslast de Inspecteur niet ontslaat van zijn verplichting de door hem berekende correcties niet naar willekeur vast te stellen. De Rechtbank heeft het in dat kader onredelijk geoordeeld dat de Inspecteur bij zijn berekening is uitgegaan van het als minimum aan te merken gewicht van 600 kg per wrak. Voor de berekening van de omzetcorrectie heeft de Rechtbank het redelijk geacht om uit te gaan van een gemiddeld gewicht per wrak van 700 kg. Met inachtneming daarvan en hetgeen overigens in de stukken is gesteld, waaronder een opbrengst van € 4.000 wegens de verkoop van onderdelen per auto en een inkoopwaarde van € 500 per auto, heeft de Rechtbank de belastbare bedragen voor de jaren 2003, 2004 en 2005 nader berekend op respectievelijk € 342.931, € 670.166 en € 675.567.

Met betrekking tot de opgelegde navorderingsaanslagen over 2000 en 2001 heeft de Rechtbank geoordeeld dat de Inspecteur het verlies van het jaar 2003 terecht nader heeft vastgesteld op nihil. De beroepen tegen de uitspraken op bezwaar zijn in zoverre door de Rechtbank ongegrond verklaard.

Partijen houdt verdeeld of de onderhavige belastingaanslagen terecht zijn opgelegd. In hoger beroep spitst het geschil zich nog toe op de beantwoording van de volgende vragen:

Belanghebbende stelt, samengevat in de conclusie van haar hogerberoepschrift, dat haar administratie een getrouw beeld geeft van haar verplichtingen en dat de Inspecteur voor bedrijven in haar branche het beleid voert dat onjuiste facturen toelaatbaar zijn. De Inspecteur kan zich er dan niet meer in redelijkheid op beroepen dat haar administratie niet aan de eisen voldoet. Gelet op genoemd beleid kan de Inspecteur aan de aanwezigheid van onjuiste facturen niet een grond ontlenen voor het opleggen van een boete. De bewijslast is ten onrechte omgekeerd. Zij stelt voorts dat de theoretische omzetberekeningen onevenredig hoog uitkomen.

De Inspecteur stelt zich op het standpunt dat de administratie van belanghebbende niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen en dat de door hem berekende correcties op de winst juist zijn. De boeten zijn naar zijn mening terecht opgelegd.

Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan hebben zij ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het aan deze uitspraak gehechte proces-verbaal van de zitting.

Belanghebbende concludeert, naar het Hof begrijpt, tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, tot gegrondverklaring van haar beroep en primair tot vernietiging van de in geschil zijnde belastingaanslagen en beschikkingen, en subsidiair tot vermindering daarvan.

De Inspecteur concludeert, naar het Hof begrijpt, tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Het Hof acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.

Het Gerechtshof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.P.M. Kooijmans, voorzitter, mr. J. van de Merwe en mr. R.A.V. Boxem, in tegenwoordigheid van mr. J.L.M Egberts als griffier.

De beslissing is op 3 juli 2012 in het openbaar uitgesproken.

De griffier is verhinderd deze uitspraak mede te ondertekenen.

De voorzitter,

(J.P.M. Kooijmans)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 5 juli 2012.

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij

de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer)

Postbus 20303,