HR, 27-11-2012, nr. 11/05112

Het gerechtshof te 's-Gravenhage heeft bij arrest van 17 februari 2011, de verdachte ter zake van "1. medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder A, van de Opiumwet gegeven verbod" en "2. deelneming aan een organisatie die tot oogmerk heeft het plegen van misdrijven" veroordeeld tot een gevangenisstraf van elf maanden, waarvan vier maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar.

Namens de verdachte heeft mr. A. Rodriquez Gonzales, advocaat te Rotterdam, cassatie ingesteld. Mr. M.A. Oosterveen, advocaat te Rotterdam, heeft een schriftuur ingezonden houdende een middel van cassatie.

Het middel behelst twee klachten. De eerste klacht is dat het oordeel van het Hof dat de aan de verdachte op te leggen straf wegens overschrijding van de redelijke termijn met één maand dient te worden verminderd onbegrijpelijk is, nu het Hof zonder nadere motivering ten nadele van de verdachte is afgeweken van de uitgangspunten voor strafvermindering bepaald in rov. 3.6.2 van het arrest HR 17 juni 2008, LJN BD2578, NJ 2008/358. De tweede klacht is dat de redelijke termijn tevens in cassatie is geschonden, doordat de termijn voor het inzenden van de stukken naar de Hoge Raad is overschreden.

Het Hof heeft de aan de verdachte opgelegde straf - voor zover voor de beoordeling van het middel van belang - als volgt gemotiveerd:

Het middel ziet eraan voorbij dat de uitgangspunten zoals verwoord in NJ 2008/358, rov. 3.6.2, de uitgangspunten betreffen die de Hoge Raad hanteert wanneer het als feitenrechter dient te oordelen over de rechtsgevolgen van een overschrijding van de redelijke termijn in de cassatiefase, en voorts, dat de strafvermindering ziet op het onvoorwaardelijke gedeelte van de aan de verdachte opgelegde straf. De Hoge Raad heeft in rov. 3.7, onder b, van NJ 2008/358 overwogen dat het rechtsgevolg dat de feitenrechter heeft verbonden aan de door hem vastgestelde overschrijding van de redelijke termijn slechts op zijn begrijpelijkheid kan worden getoetst en bovendien, in rov. 3.22, dat de strafvermindering afhankelijk is van de mate waarin de redelijke termijn is overschreden en dat er omtrent de wijze waarop de straf dient te worden verminderd geen algemene regels zijn te geven. Ook heeft de Hoge Raad in voornoemde rechtsoverweging geoordeeld dat behalve de oplegging van een straf die minder hoog is dan de straf die zou zijn opgelegd indien de redelijke termijn niet zou zijn overschreden, als strafvermindering tevens geldt de oplegging van een straf in voorwaardelijke vorm.

De door het hof toegepaste strafvermindering komt uiteindelijk neer op een verkorting met één maand van de duur van de onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 12 maanden die zou zijn opgelegd indien de redelijke termijn niet zou zijn overschreden. Het middel geeft niet aan waarom deze strafvermindering onbegrijpelijk is. Het middel behoeft in zoverre geen verdere bespreking.

Dan de klacht dat de termijn voor het inzenden van de stukken naar de Hoge Raad is overschreden. Namens verdachte is op 18 februari 2011 beroep in cassatie ingesteld. De processtukken zijn op 18 november 2011 ter griffie van de Hoge Raad ontvangen. De verdachte bevond zich ten tijde van het instellen van het cassatie beroep niet in voorlopige hechtenis. Derhalve hadden de stukken binnen de termijn van acht maanden naar de Hoge Raad moeten worden ingezonden en is deze termijn overschreden. Het middel klaagt terecht. Uw Raad kan de aan de verdachte opgelegde straf verminderen, naargelang de mate van overschrijding dit rechtvaardigt.

Gronden die tot ambtshalve vernietiging van de bestreden uitspraak zouden behoren te leiden, heb ik niet aangetroffen.

Deze conclusie strekt tot vernietiging van de bestreden uitspraak doch uitsluitend voor wat betreft de strafoplegging, tot vermindering daarvan en tot verwerping van het beroep voor het overige.