Aanhef

Er moet een kader worden verschaft dat regels omvat die gelden voor de clearingverplichting, de toepassing ervan, mogelijke vrijstellingen en risico-inperkingstechnieken die moeten worden ingesteld wanneer geen clearing met een CTP kan plaatsvinden Om de samenhang tussen die bepalingen te garanderen, die op hetzelfde moment in werking moeten treden, en om de stakeholders en met name de aan de verplichtingen onderworpen personen een volledig beeld van en een efficiënte toegang tot deze bepalingen te bieden, is het wenselijk de meeste op grond van titel II van Verordening (EU) nr. 648/2012 vereiste technische reguleringsnormen in één enkele verordening op te nemen.

Gezien het mondiale karakter van de over the counter (otc) -derivatenmarkt moet deze verordening rekening houden met de betrokken internationaal aanvaarde richtsnoeren en aanbevelingen inzake hervormingen van de otc-derivatenmarkten en verplichte clearing alsmede met de desbetreffende regels die in andere jurisdicties zijn ontwikkeld. Met name houdt het kader voor de bepaling van een clearingverplichting rekening met de bindende clearingvereisten die door de Internationale Organisatie van Effectentoezichthouders zijn gepubliceerd. Hierdoor zal convergentie met de aanpak in andere jurisdicties zoveel mogelijk worden ondersteund.

Om een beperkt aantal concepten die uit Verordening (EU) nr. 648/2012 voortkomen duidelijk te identificeren alsook technische termen te bepalen die noodzakelijk zijn voor het ontwikkelen van deze technische norm, moeten een aantal termen worden gedefinieerd.

Een indirecte clearingregeling mag een CTP, clearinglid, cliënt of indirecte cliënt niet aan bijkomend tegenpartijrisico blootstellen en de activa en posities van de indirecte cliënt moeten een passend niveau van bescherming genieten. Het is derhalve van essentieel belang dat elk soort indirecte clearingregeling aan minimumvoorwaarden voldoet om de veiligheid ervan te garanderen. Daartoe worden de bij indirecte clearingregelingen betrokken partijen aan specifieke verplichtingen onderworpen. Die regelingen gaan verder dan de contractuele relatie tussen de indirecte cliënten en de cliënt van een clearinglid die indirecte clearingdiensten aanbiedt.

Verordening (EU) nr. 648/2012 vereist dat een CTP als een systeem wordt aangemerkt overeenkomstig Richtlijn 98/26/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 mei 1998 betreffende het definitieve karakter van de afwikkeling van betalingen en effectentransacties in betalings- en afwikkelingssystemen (3). Dit houdt in dat clearingleden van CTP's als deelnemer moeten kwalificeren in de zin van die richtlijn. Derhalve is het, om voor indirecte cliënten een equivalent niveau van bescherming te garanderen als overeenkomstig Verordening (EU) nr. 648/2012 wordt verleend, noodzakelijk te garanderen dat cliënten die indirecte clearingdiensten aanbieden kredietinstellingen, beleggingsondernemingen of equivalente kredietinstellingen of beleggingsondernemingen van derde landen zijn.

Er moeten indirecte clearingregelingen worden ingesteld om te garanderen dat bij een verzuim indirecte cliënten bescherming genieten die equivalent is aan de bescherming die directe cliënten genieten. Na het faillissement van een clearinglid dat een indirecte clearingregeling faciliteert, moeten posities van indirecte cliënten eveneens aan een alternatief clearinglid worden overgedragen zoals dat voor cliëntenposities het geval is overeenkomstig de bij de artikelen 39 en 48 van Verordening (EU) nr. 648/2012 ingestelde overdraagbaarheidsvereisten. In het kader van indirecte clearingregelingen moet eveneens passende beveiliging tegen het faillissement van een cliënt bestaan en moet uit hoofde daarvan de overdracht van indirecte cliëntenposities aan een alternatieve aanbieder van clearingdiensten mogelijk zijn.

Aangezien indirecte clearingregelingen aanleiding kunnen geven tot specifieke risico's moeten alle partijen die betrokken zijn bij een indirecte clearingregeling, inclusief clearingleden en CTP's, alle materiële risico's als gevolg van de regeling stelselmatig identificeren, monitoren en beheren. In deze context is passende deling van informatie tussen cliënten die indirecte clearingdiensten aanbieden en clearingleden welke die diensten faciliteren zeer belangrijk. Clearingleden dienen door cliënten verstrekte informatie alleen voor risicobeheerdoeleinden te gebruiken en moeten het misbruik van commercieel gevoelige informatie voorkomen, inclusief middels het gebruik van doeltreffende barrières tussen verschillende afdelingen van een financiële instelling om belangenconflicten te vermijden.

Wanneer de bevoegde autoriteit aan een CTP een vergunning verleent om een klasse van otc-derivaten te clearen, is zij verplicht de Europese Autoriteit voor Effecten en Markten (ESMA) in kennis te stellen. In deze kennisgeving moet gedetailleerde informatie worden opgenomen die de ESMA nodig heeft om haar beoordelingen uit te voeren, inclusief informatie over liquiditeit en volume van de betrokken klasse van otc-derivaten. Hoewel de informatiestroom van de bevoegde autoriteit naar de ESMA loopt, moet de CTP die de vergunning heeft aangevraagd eerst de vereiste informatie aan de bevoegde autoriteiten verstrekken, die deze vervolgens mogen aanvullen.

Hoewel, vooral als het om nieuwe producten gaat, mogelijk niet alle informatie die voor de toepassing van de clearingverplichting in de kennisgeving van de bevoegde autoriteit aan de ESMA moet worden opgenomen voorhanden is, moeten voorhanden ramingen worden verstrekt, waarbij duidelijk wordt vermeld van welke veronderstellingen is uitgegaan. De kennisgeving moet eveneens informatie over tegenpartijen bevatten, zoals het type en het aantal tegenpartijen, de stappen die vereist zijn om met een CTP te beginnen clearen, de juridische en operationele capaciteit ervan of het risicobeheerkader ervan, teneinde de ESMA in staat te stellen te beoordelen of de actieve tegenpartijen zonder verstoring van de markt aan de clearingverplichting kunnen voldoen.

De kennisgeving van de bevoegde autoriteit aan de ESMA moet informatie over de mate van standaardisatie, liquiditeit en prijsbeschikbaarheid bevatten opdat de ESMA kan beoordelen of een klasse van otc-derivaten aan de clearingverplichting is onderworpen. De criteria betreffende de standaardisatie van de contractuele voorwaarden en operationele processen van een betrokken klasse van otc-derivaten zijn een indicator van de mate van standaardisatie van de economische voorwaarden van een klasse van otc-derivaten omdat de contractuele voorwaarden en operationele processen slechts kunnen worden gestandaardiseerd wanneer die economische voorwaarden dat zijn. De afwegingen die de ESMA bij het toetsen aan de criteria betreffende liquiditeit en prijsbeschikbaarheid maakt, verschillen van de afwegingen die de bevoegde autoriteit in het kader van de vergunningaanvraag van een CTP maakt. Liquiditeit in deze context wordt vanuit een breder perspectief beoordeeld en verschilt van liquiditeit nadat de clearingverplichting geldt. Met name houdt het feit dat een contract voldoende liquide is om door een CTP te worden gecleard niet noodzakelijk in dat het aan de clearingverplichting moet worden onderworpen. Met haar beoordeling mag de ESMA het door de bevoegde autoriteit verrichte onderzoek niet repliceren of dupliceren.

De informatie die door de bevoegde autoriteit voor de toepassing van de clearingverplichting moet worden verstrekt, moet de ESMA in staat stellen de beschikbaarheid van prijsstellingsinformatie te beoordelen. In dat verband betekent het feit dat een CTP op een bepaald tijdstip toegang tot prijsstellingsinformatie heeft niet dat de marktdeelnemers er in de toekomst toegang toe hebben. Bijgevolg impliceert het feit dat een CTP toegang heeft tot de noodzakelijke prijsinformatie om de risico's van het clearen van derivatencontracten binnen een bepaalde klasse van otc-derivaten te beheren niet automatisch dat deze klasse van otc-derivaten aan de clearingverplichting moet worden onderworpen.

De omvang van de gegevens die beschikbaar zijn in het register van de klassen van otc-derivatencontracten die aan de clearingverplichting zijn onderworpen, hangt af van de relevantie van die gegevens om elke klasse van otc-derivatencontracten te identificeren. Bijgevolg kan de omvang van de gegevens in het register voor de verschillende klassen van otc-derivaten verschillen.

Het toestaan van toegang van meerdere CTP's tot een handelsplatform kan de toegang van deelnemers tot dat platform verbreden en derhalve de totale liquiditeit verhogen. Het is niettemin noodzakelijk in die omstandigheden het begrip liquiditeitsfragmentatie binnen een platform te bepalen ingeval dit voor de klasse van financiële instrumenten waarvoor het verzoek is gedaan de vlotte en ordelijke werking van de markten kan bedreigen.

De beoordeling van de bevoegde autoriteit van het handelsplatform waartoe een CTP om toegang heeft verzocht en van de bevoegde autoriteit van de CTP moet gebaseerd zijn op de mechanismen die voorhanden zijn om liquiditeitsfragmentatie binnen een handelsplatform te voorkomen.

Om liquiditeitsfragmentatie te voorkomen, moeten alle deelnemers aan een handelsplatform in staat zijn alle tussen hen uitgevoerde transacties te clearen. Het vereiste dat alle clearingleden van een bestaande CTP eveneens clearinglid worden van elke nieuwe CTP die dat handelsplatform bedient, zou echter niet evenredig zijn. Indien entiteiten clearinglid zijn van beide CTP's, mogen zij de overdracht en clearing faciliteren van transacties die worden uitgevoerd door marktdeelnemers welke afzonderlijk door de twee CTP's worden bediend, teneinde het risico van liquiditeitsfragmentatie te beperken. Niettemin is het belangrijk dat een verzoek om toegang tot een handelsplatform door een CTP niet derwijze liquiditeit fragmenterend werkt dat daardoor de risico's verhogen waaraan de bestaande CTP blootstaat.

Overeenkomstig artikel 8, lid 4, van Verordening (EU) nr. 648/2012 mag in het kader van een verzoek om toegang door een CTP tot een handelsplatform niet worden vereist dat een interoperabiliteitsregeling wordt getroffen en mag deze verordening niet als enige methode om liquiditeitsfragmentatie op te lossen vereisen dat een interoperabiliteitsregeling wordt getroffen. Deze verordening mag evenwel niet uitsluiten dat CTP's vrijwillig een dergelijke regeling treffen als de noodzakelijke voorwaarden voor het treffen ervan zijn vervuld.

Om te bepalen van welke otc-derivatencontracten objectief kan worden vastgesteld dat zij risico's die rechtstreeks verband houden met commerciële activiteiten of met treasuryfinancieringsactiviteiten verminderen, moeten niet-financiële tegenpartijen een van de criteria waarin deze verordening voorziet, toepassen inclusief de boekhoudkundige definitie op basis van de regels van de internationale standaarden voor financiële verslaglegging (IFRS). De boekhoudkundige definitie kan door tegenpartijen worden gebruikt, ook al passen zij de IFRS-regels niet toe. Voor die niet-financiële tegenpartijen welke plaatselijke boekhoudregels gebruiken, is het de verwachting dat de meeste van de contracten die overeenkomstig die plaatselijke boekhoudregels als hedging worden geclassificeerd binnen de algemene definitie vallen van contracten die risico's verminderen welke rechtstreeks verband houden met commerciële activiteiten of treasuryfinancieringsactiviteiten waarin deze verordening voorziet.

In bepaalde omstandigheden is het misschien niet mogelijk een risico te hedgen door een direct gerelateerd derivatencontract te gebruiken, dit wil zeggen een contract met precies dezelfde onderliggende waarde en afwikkelingsdatum als het gedekte risico. In een dergelijk geval mag de niet-financiële tegenpartij middels een sterk gecorreleerd instrument indirecte hedging gebruiken om haar blootsteling te dekken, zoals een instrument met een andere onderliggende waarde die sterk vergelijkbaar economisch gedrag vertoont. Bovendien mogen bepaalde groepen niet-financiële tegenpartijen die via een afzonderlijke entiteit otc-derivatencontracten aangaan om hun risico met betrekking tot de algemene risico's van de groep te hedgen, macro- of portefeuillehedging gebruiken. Die otc-derivatencontracten voor macro-, portefeuille of indirecte hedging kunnen hedging uitmaken voor de toepassing van deze verordening en moeten worden getoetst aan de criteria voor het bepalen van welke otc-derivatencontracten objectief kan worden vastgesteld dat zij risico's verminderen.

Een risico kan in de loop van de tijd evolueren, en ter aanpassing aan de evolutie van het risico kan het zich voordoen dat derivatencontracten die oorspronkelijk zijn uitgevoerd om het risico in verband met commerciële activiteiten of treasuryfinancieringsactiviteiten te verminderen, moeten worden geneutraliseerd middels het gebruik van bijkomende otc-derivatencontracten. Hedging van een risico kan bijgevolg tot stand worden gebracht door een combinatie van otc-derivatencontracten inclusief neutraliserende otc-derivatencontracten waarmee die otc-derivatencontracten worden beëindigd welke geen verband meer houden met het risico van commerciële activiteiten of treasuryfinancieringsactiviteiten.

Het scala van risico's dat rechtstreeks verband houdt met commerciële activiteiten of treasuryfinancieringsactiviteiten is zeer breed en varieert per economische sector. Risico's in verband met commerciële activiteiten houden gewoonlijk verband met inputs in de productiefunctie van de onderneming alsook producten en diensten die zij verkoopt of verleent. Treasuryfinancieringsactiviteiten hebben gewoonlijk betrekking op het beheer van de korte en lange financiering van een entiteit, inclusief haar schuld, en de manieren waarop zij de door haar gegenereerde of aangehouden financiële middelen belegt, inclusief kasbeheer. Op activiteiten in verband met treasuryfinancieringsactiviteiten en commerciële activiteiten kunnen gemeenschappelijke risicobronnen van invloed zijn zoals vreemde valuta, grondstoffenprijzen, inflatie of kredietrisico. Aangezien otc-derivaten worden aangegaan om een bepaald risico te hedgen, moeten, bij de analyse van de risico's die direct verband houden met commerciële of treasuryfinancieringsactiviteiten, die risico's consistent voor beide activiteiten worden bepaald. Bovendien kan het scheiden van de twee concepten onbedoelde gevolgen hebben doordat een bepaald risico, afhankelijk van de sector waarin niet-financiële tegenpartijen opereren, in het kader van treasuryfinancieringsactiviteiten dan wel van commerciële activiteiten wordt gehedged.

Hoewel de clearingdrempels moeten worden vastgesteld rekening houdend met de systeemrelevantie van de desbetreffende risico's, is het belangrijk in aanmerking te nemen dat de otc-derivaten die risico's verminderen voor de clearingdrempels niet worden meegerekend en dat in verband met clearingdrempels een uitzondering mogelijk is op het beginsel dat de clearingverplichting geldt voor die otc-derivatencontracten welke geacht kunnen worden niet voor hedgingdoeleinden te zijn afgesloten. Meer bepaald moet de waarde van de clearingdrempels periodiek worden onderzocht en per klasse van otc-derivatencontracten worden vastgesteld. De klassen van otc-derivaten die voor de toepassing van de clearingdrempels zijn vastgesteld, kunnen verschillen van de klassen van otc-derivaten die voor de toepassing van de clearingverplichting zijn vastgesteld. Bij het vaststellen van de waarde van de clearingdrempels moet gepaste aandacht worden geschonken aan de noodzaak om één indicator te bepalen die de systeemrelevantie van de som van nettoposities en blootstellingen per tegenpartij en per activaklasse van otc-derivaten weergeeft. Voorts moeten de door niet-financiële tegenpartijen gebruikte clearingdrempels eenvoudig te implementeren zijn.

Bij de bepaling van de waarde van de clearingdrempels moet rekening worden gehouden met de systeemrelevantie van de som van nettoposities en blootstellingen per tegenpartij en per klasse van otc-derivaten overeenkomstig Verordening (EU) nr. 648/2012. Aangenomen moet echter worden dat deze nettoposities en blootstellingen verschillen van een nettoblootstelling aan alle tegenpartijen en activaklassen. Voorts moeten overeenkomstig Verordening (EU) nr. 648/2012 deze nettoposities worden opgeteld om te bepalen welke gegevens in aanmerking moeten worden genomen voor de vaststelling van de clearingdrempels. Bij de vaststelling van de clearingdrempels moet de totale brutosom die het resultaat is van de opstelling van deze nettoposities in aanmerking worden genomen. Als referentie voor de vaststelling van de clearingdrempels moet de bruto notionele waarde die het resultaat is van die opstelling in aanmerking worden genomen.

Bovendien leidt de structuur van de otc-derivatenactiviteit van niet-financiële tegenpartijen gewoonlijk tot een laag niveau van saldering omdat otc-derivatencontracten in dezelfde richting worden gesloten. Bijgevolg ligt het verschil tussen de som van de nettoposities en blootstellingen per tegenpartij en per klasse van otc-derivaten zeer dicht bij de brutowaarde van contracten. Bijgevolg moet eenvoudigheidshalve de brutowaarde van otc-derivatencontracten worden gebruikt als deugdelijke indirecte maatstaf die in aanmerking moet worden genomen bij de bepaling van de clearingdrempel.

Aangezien niet-financiële tegenpartijen die de clearingdrempel niet overschrijden hun otc-derivatencontracten niet tegen marktwaarde hoeven te waarderen, zou het niet redelijk zijn deze maatstaf te gebruiken om de clearingdrempels te bepalen omdat dit op niet-financiële tegenpartijen een zware last zou leggen die niet evenredig zou zijn met het risico dat wordt aangepakt. In plaats daarvan is door het gebruik van de notionele waarde van otc-derivatencontracten een eenvoudige benadering mogelijk die ten aanzien van niet-financiële tegenpartijen niet aan externe gebeurtenissen onderhevig is.

Het overschrijden van een van de voor een klasse otc-derivaten vastgestelde waarden moet de overschrijding van de clearingdrempel voor alle klassen teweegbrengen aangezien otc-derivatencontracten die risico's verminderen niet meegerekend worden voor de clearingdrempel, de gevolgen van overschrijding van de clearingdrempel niet alleen met de clearingverplichting, maar ook met risico-inperkingstechnieken verband houden en de aanpak voor de betrokken verplichtingen die uit hoofde van Verordening (EU) nr. 648/2012 voor niet-financiële otc-derivatencontracten gelden eenvoudig moet zijn omdat de meeste ervan niet gesofisticeerd zijn.

Voor die otc-derivatencontracten welke niet worden gecleard moeten risico-inperkingstechnieken zoals tijdige bevestiging gelden. De bevestiging van otc-derivatencontracten kan op een of meer raamovereenkomsten, raambevestigingsovereenkomsten of andere standaardvoorwaarden betrekking hebben. Zij kan de vorm aannemen van een elektronisch uitgevoerd contract of een door beide tegenpartijen ondertekend document.

Het is essentieel dat tegenpartijen de voorwaarden van hun transacties zo spoedig mogelijk na de uitvoering van de transactie bevestigen, vooral wanneer de transactie elektronisch wordt uitgevoerd of verwerkt, teneinde gemeenschappelijk inzicht in en rechtszekerheid over de voorwaarden van de transactie te garanderen. Vooral tegenpartijen die niet gestandaardiseerde of complexe otc-derivatencontracten aangaan, kunnen het nodig vinden instrumenten te implementeren om te voldoen aan het vereiste van tijdige bevestiging van hun otc-derivatencontracten. Met de tijdige bevestiging wordt er tevens op vooruit gelopen dat de betrokken marktpraktijken op dit gebied evolueren.

Om de risico's verder in te perken, stelt reconciliëren van portefeuilles elke tegenpartij in staat een grondig onderzoek van een portefeuille van transacties als door haar tegenpartij gezien te verrichten teneinde direct alle misverstanden over kerntransactievoorwaarden te identificeren. Daartoe behoren voorwaarden betreffende de waardering van elke transactie en eventueel ook andere betrokken informatie zoals de ingangsdatum, de geplande vervaldag, alle betalings- of afwikkelingsdatums, de notionele waarde van het contract en de valuta van de transactie, het onderliggende instrument, de positie van de tegenpartijen, usances voor betalingen indien een vervaldag geen werkdag is en alle betrokken vaste of variabele prijzen van het otc-derivatencontract.

Gezien de verschillende risicoprofielen en opdat het reconciliëren van portefeuilles een evenredige risico-inperkingstechniek kan zijn, moeten, afhankelijk van de aard van de tegenpartijen, de in aanmerking te nemen frequentie van de reconciliëring en de grootte van de portefeuille verschillend zijn. Strengere vereisten moeten zowel gelden voor financiële als niet-financiële tegenpartijen die de clearingdrempel overschrijden, terwijl een lagere reconciliëringsfrequentie moet gelden voor niet-financiële tegenpartijen die de clearingdrempel niet overschrijden, ongeacht de categorie van hun tegenpartij waarvoor voor dat deel van hun portefeuille eveneens die lagere reconciliëringsfrequentie zou gelden.

Comprimeren van portefeuilles kan, afhankelijk van omstandigheden zoals omvang van de portefeuille met een tegenpartij, looptijd, doel en mate van standaardisatie van otc-derivatencontracten, eveneens een efficiënt instrument zijn voor risico-inperkingsdoeleinden. Financiële tegenpartijen en niet-financiële tegenpartijen die een niet door een CTP geclearde portefeuille van otc-derivatencontracten boven het in deze verordening bepaald niveau hebben, moeten over operationele procedures beschikken om de mogelijkheid te analyseren comprimeren van portefeuilles te gebruiken waarmee zij hun tegenpartijkredietrisico kunnen verminderen.

Geschillenoplossing is gericht op het inperken van risico's die voortkomen uit contracten die niet centraal worden gecleard. Wanneer tegenpartijen otc-derivatentransacties met elkaar aangaan, moeten zij een overeengekomen kader hebben om alle desbetreffende geschillen op te lossen. Het kader moet betrekking hebben op oplossingsmechanismen zoals arbitrage of marktbevraging. Het kader is erop gericht te vermijden dat onopgeloste geschillen escaleren en tegenpartijen aan bijkomende risico's worden blootgesteld. Geschillen moeten worden geïdentificeerd, beheerd en op passende wijze openbaargemaakt.

Om te bepalen wat marktomstandigheden zijn waaronder niet tegen marktwaarde mag worden gewaardeerd, is het noodzakelijk te bepalen wat inactieve markten zijn. Een markt kan om verschillende redenen inactief zijn, onder meer wanneer er niet regelmatig zakelijke, objectieve transacties tussen onafhankelijke partijen in de zin van de standaarden voor jaarrekeningen plaatsvinden.

Deze verordening geldt voor financiële tegenpartijen en niet-financiële tegenpartijen boven de clearingdrempel en houdt rekening met Richtlijn 2006/49/EG van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2006 inzake de kapitaaltoereikendheid van beleggingsondernemingen en kredietinstellingen (4), die tevens vereisten vaststelt die moeten worden nageleefd wanneer modelmatig wordt gewaardeerd.

Hoewel het opzetten van het model voor de modelmatige waardering intern of extern kan plaatsvinden is, teneinde passende verantwoordingsplicht te garanderen, de goedkeuring van het model de verantwoordelijkheid van de raad van bestuur of het gedelegeerd comité ervan.

Wanneer tegenpartijen na hun kennisgeving aan de bevoegde autoriteiten, maar zonder het einde van de termijn waarbinnen de bevoegde autoriteiten bewaar kunnen maken af te wachten de intragroep vrij stelling kunnen aanvragen, is het belangrijk ervoor te zorgen dat de bevoegde autoriteiten tijdig passende en voldoende informatie ontvangen om te beoordelen of zij tegen het gebruik van de vrijstelling bezwaar moeten maken.

De verwachte omvang, volumes en frequentie van intragroep-otc-derivatencontracten mag worden bepaald op basis van de historische intragroeptransacties van de tegenpartijen alsook het verwachte model en de voor de toekomst verwachte activiteit.

Wanneer tegenpartijen een intragroep vrijstelling aanvragen, moeten zij informatie openbaarmaken om transparantie tegenover marktdeelnemers en potentiële crediteuren te garanderen. Dit is voor potentiële crediteuren van de tegenpartijen bijzonder belangrijk om risico's te beoordelen. De openbaarmaking is gericht op het voorkomen van de verkeerde perceptie dat otc-derivatencontracten centraal worden gecleard of aan risico-inperkingstechnieken onderworpen zijn wanneer dat niet het geval is.

Het tijdsbestek om tijdige bevestiging tot stand te brengen, vereist inspanningen om aanpassingen door te voeren inclusief wijzigingen van de marktpraktijk en verbetering van IT-systemen. Aangezien het tempo van aanpassing om de vereisten na te leven afhankelijk van de categorie van tegenpartijen en de activaklasse van otc-derivaten kan verschillen, kan door de vaststelling van progressieve toepassingsdatums die met deze verschillen rekening houden de bevestigingstermijn voor die tegenpartijen en producten welke sneller gereed kunnen zijn, worden verlengd.

De inzake reconciliëren van portefeuilles, comprimeren van portefeuilles of geschillenoplossing vastgestelde normen vereisen dat tegenpartijen procedures, gedragslijnen, processen en documentatiewijzigingen invoeren, hetgeen tijd vereist. De inwerkingtreding van de desbetreffende vereisten moet worden uitgesteld om de tegenpartijen de tijd te verlenen om de voor nalevingsdoeleinden noodzakelijke stappen te ondernemen.

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Autoriteit voor Effecten en Markten aan de Commissie heeft voorgelegd.

In overeenstemming met artikel 10 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad (5) heeft de ESMA openbare raadplegingen over de ontwerpen van technische reguleringsnormen gehouden, de mogelijke daaraan verbonden kosten en baten geanalyseerd en de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 opgerichte Stakeholdergroep Effecten en Markten om advies verzocht,