Rb. Arnhem, 18-01-2012, nr. 05/513955-09

veroordeelde,

diens raadsvrouw mr. J. Steenbrink en

de officier van justitie.

De ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie

Door de raadsvrouw is de ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie ter discussie gesteld. Zij heeft daartoe onder meer, kort weergegeven, het volgende aangevoerd.

Indien het Openbaar Ministerie van oordeel is dat de veroordeelde een voorwaarde niet heeft nageleefd en herroeping van de voorwaardelijke invrijheidstelling geboden is, dient het, op grond van het bepaalde in artikel 15i, tweede lid van het Wetboek van Strafrecht, onverwijld een daartoe strekkende schriftelijke vordering in bij de rechtbank. De vordering is ingediend op 29 november 2011. De proeftijd eindigde, zonder rekening te houden met tussendoor plaatsgehad hebbende detentie van veroordeelde, op 21 juli 2011. De eerste melding van het Leger des Heils, inhoudende dat veroordeelde zich onvoldoende aan de voorwaarden hield, dateert van 4 maart 2011 en op 12 mei is nog sprake geweest van een schriftelijke waarschuwing. De zich bij de stukken bevindende melding van het Leger des Heils dat bijzondere voorwaarden zijn overtreden dateert van 4 mei 2011. Het bijzondere is dat veroordeelde nadien tot twee keer toe is aangehouden. De eerste keer begin juni, waarna veroordeelde na enige tijd is heengezonden en de tweede keer op 16 juli 2011. Voor de aanhouding op 16 juli 2011 is veroordeelde korte tijd later veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 6 weken welke straf hij direct heeft uitgezeten. Tijdens de zitting van laatstgenoemde veroordeling is nog gesproken over de mogelijke vordering herroeping voorwaardelijke invrijheidstelling, maar de officier van justitie kon toen de status van die vordering niet meedelen. Wanneer dan, gelet op al deze omstandigheden, eerst op 29 november 2011 een vordering wordt ingediend, kan niet meer gesproken worden van het “onverwijld” indienen van de vordering zoals bedoeld in voormeld artikel.

De officier van justitie is van mening dat de term “onverwijld” in deze een andere inhoud gegeven kan worden. Het moment waarop het openbaar ministerie van oordeel was dat de voorwaardelijke invrijheidstelling moest worden herroepen, is niet duidelijk. Het zou kunnen dat dat oordeel zich heeft voorgedaan na de aanhouding in juli 2011, maar dat zou ook later kunnen zijn. Naar het oordeel van de officier van justitie is nog steeds sprake van het “onverwijld” indienen van een vordering hetgeen maakt dat het Openbaar Ministerie ontvankelijk is in de vordering.

De beoordeling

De raadkamer overweegt als volgt:

Het doel van de herroeping van de voorwaardelijke invrijheidstelling is dat, bij constatering van het niet naleven van de opgelegde bijzondere voorwaarde en een waarschuwing gegeven wordt en, wanneer ook die in de wind wordt geslagen door veroordeelde er een soort van “lik op stuk beleid” wordt toegepast ertoe strekkende dat de voorwaardelijke invrijheidstelling wordt herroepen.

In de onderhavige zaak is de voorwaardelijke invrijheidstelling niet door de rechter-commissaris geschorst. Dit maakt dat de in artikel 15i, tweede lid, genoemde term “onverwijld” wellicht iets ruimer uitgelegd kan worden.

In de onderhavige zaak is veroordeelde op 12 mei 2011 een schriftelijke waarschuwing toegestuurd. Of veroordeelde die schriftelijke waarschuwing heeft ontvangen is onduidelijk. Medio mei, zo blijkt uit het door het Leger des Heils opgemaakte rapport, is nog getracht contact met veroordeelde te krijgen zonder het gewenste resultaat. Vervolgens wordt op 29 november 2011, ruim 6 maanden later, een vordering herroeping voorwaardelijke invrijheidstelling ingediend. De raadkamer is van oordeel dat onder deze omstandigheden niet gesproken kan worden van een “onverwijlde” indiening van de vordering, hetgeen inhoudt dat het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk is in de vordering.

Dit geldt te meer nu het Openbaar Ministerie in deze diverse mogelijkheden heeft gehad om veroordeelde “in het gareel” te krijgen en deze heeft laten liggen. Veroordeelde is tot twee keer toe aangehouden en de laatste keer heeft hij voor een periode van 6 weken in detentie gezeten. Het Openbaar Ministerie heeft van geen van beiden mogelijkheden gebruik gemaakt om hetzij de voorwaardelijke invrijheidstelling door de rechter-commissaris te laten schorsen dan wel hem nogmaals de waarschuwing toe te sturen.

De rechtbank heeft de betrekkelijke wetsartikelen in acht genomen.