GiEA Sint Maarten, 29-10-2010, nr. KG 175/2010

Namens eiser is op 7 september 2010 ter griffie van het Gerecht in eerste aanleg alhier een verzoekschrift (met producties) ingediend.

Mondelinge behandeling van het verzoekschrift heeft plaatsgevonden ter terechtzitting van 22 oktober 2010. Eiser is in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde voornoemd die op schrift gestelde pleitaantekeningen heeft voorgedragen en overgelegd. Voor gedaagde is verschenen de heer [x], bijgestaan door de gemachtigde voornoemd die eveneens op schrift gestelde pleitaantekeningen heeft voorgedragen en overgelegd.

Vonnis is bepaald op heden.

Eiser heeft het Gerecht verzocht om bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad:

“1. Gedaagde te veroordelen de arbeidsovereenkomst voort te zetten en het bedongen salaris door te betalen, e.e.a. vermeerderd met de wettelijke vertragingsrente;

Voorts gedaagde te bevelen om het overeengekomen loon en emolumenten te blijven door betalen totdat de arbeidsovereenkomst tussen partijen op rechtsgeldige wijze zal zijn beëindigd;

Dit alles met veroordeling van gedaagde in de kosten van het geding.”

Gedaagde heeft verweer gevoerd.

Bij aanvang van de mondelinge behandeling heeft eiser zijn eis aangevuld. Hoe de aanvulling aansluit op het in het verzoekschrift geformuleerde petitum is het Gerecht onduidelijk. Het Gerecht ziet aanleiding artikel 52 Procesreglement toe te passen: de akte aanvulling van eis is niet tijdig ingediend en blijft buiten beschouwing.

De volgende feiten staan vast.

Aan de vordering van eiser liggende de volgende stellingen ten grondslag:

Gedaagde heeft verweer gevoerd. Voor zover van belang voor de beoordeling van het geschil wordt hierna op dit verweer ingegaan.

Het gaat in deze zaak in essentie om de vraag of eiser inmiddels (na vele arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd) geacht moet worden voor onbepaalde tijd in dienst van gedaagde te zijn. Ter beantwoording van deze vraag overweegt het Gerecht allereerst dat hij “voorbij zal gaan” aan de eerste twee arbeidsovereenkomsten. Al zou Vegas Amusements N.V. tot hetzelfde concern behoren als gedaagde, tussen de eerste en tweede arbeidsovereenkomst zit een periode van 2,5 jaar en tussen de tweede en derde arbeidsovereenkomst een periode van één jaar. Het Gerecht overweegt verder dat hij eiser niet volgt waar hij opmerkt dat er sprake is van een zogenaamde “draaideurconstructie”. Het kenmerk van een draaideurconstructie is dat arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd bij één werkgever worden afgewisseld met perioden waarin de werknemer in dienst was van een uitzendbureau of van een andere werkgever terwijl hij in feite hetzelfde bleef doen voor de eerste werkgever. In casu is hiervan geen sprake. Eiser is van 16 oktober 2002 tot en met 30 april 2010 in dienstbetrekking van gedaagde werkzaam geweest. Tussen de eerste drie opeenvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd en de vierde arbeidsovereenkomst ligt een periode van drie maanden en drie dagen. Tussen de drie daarop volgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd en de laatste arbeidsovereenkomst ligt een periode van drieënhalve maand. In deze tussenliggende perioden is eiser niet op enigerlei wijze voor gedaagde werkzaam geweest. Naar de letterlijke tekst van artikel 7A: 1615fa, lid 1, BW is niet voldaan aan de in dit artikel gestelde voorwaarden voor een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Immers er zijn twee tussenliggende perioden van meer dan drie maanden te duiden. Voor zover eiser heeft willen betogen dat er sprake is van ongeoorloofde ontduiking en uitholling van artikel 7A:1615fa BW dan wel van misbruik van recht (HR 29 juni 2007, LJN:BA2504) overweegt het Gerecht dat eiser daarvoor onvoldoende heeft aangevoerd. Het enkele feit dat een werkgever en een werknemer na een periode van drie maanden of meer weer een nieuwe arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd aangaan is daarvoor onvoldoende. Ook nu, zoals in casu, er al sprake is van twee reeksen van elkaar opvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd.

Het betoog van eiser dat de opzegbepalingen van het BW niet in acht zijn genomen faalt evenzeer. Een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd eindigt door het verstrijken van de overeengekomen periode. Opzegging is alleen nodig indien partijen dit zijn overeengekomen. Het Gerecht ziet nergens in de overeenkomst van 28 april 2009 dat partijen een opzegtermijn zijn overeengekomen.

Als de in het ongelijk gestelde partij wordt eiser veroordeeld in de proceskosten.

Het Gerecht, rechtdoende in kort geding:

wijst de vordering af;

veroordeelt gedaagde in de kosten van deze procedure deze voor zover gerezen aan de zijde van gedaagde en tot op heden begroot op NAF 1.000,-- aan salaris gemachtigde.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.W.J. van Veen, rechter in het Gerecht in eerste aanleg te Sint Maarten, en uitgesproken in het openbaar in tegenwoordigheid van de griffier op 29 oktober 2010.