Hof Amsterdam, 30-08-2012, nr. 23-005336-10

adres: [adres] -1, [woonplaats].

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg van 23 november 2010 en op de terechtzittingen in hoger beroep van 18 juli 2012 en 21 augustus 2012.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat

2:

(Busje 1: Mercedes Benz) hij op of omstreeks 07 juni 2010 te Schiphol en/of Badhoevedorp, gemeente Haarlemmermeer, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk heeft verkocht en/of afgeleverd en/of verstrekt en/of vervoerd, in elk geval opzettelijk aanwezig heeft gehad, een hoeveelheid van ongeveer 30 pakketten (totaalgewicht ongeveer 496,2 kg), in elk geval een grote hoeveelheid, hasjiesj, zijnde een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet; art 3 ahf/ond C Opiumwet;

3:

hij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 01 januari 2008 tot en met 07 juni 2010 te Schiphol en/of Badhoevedorp, gemeente Haarlemmermeer en/of Amsterdam en/of Haarlem en/of Deventer, in elk geval in Nederland, (een) voorwerp(en) te weten:

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven, omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Bespreking ter terechtzitting gevoerde bewijsverweren

Ten aanzien van feit 1 en feit 2

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman vrijspraak bepleit van het als feit 1 aan de verdachte ten laste gelegde, omdat het opzet van de verdachte enkel gericht was op het vervoeren van de hasjiesj (feit 2) en niet op de diefstal daarvan, zo daarvan al sprake van zou zijn, hetgeen de raadsman betwist . Het opzet van de verdachte en dat van de medeverdachte [medeverdachte] verschilde aanzienlijk. Medeverdachte [medeverdachte] heeft de hasjiesj, die hij legaal onder zich had, kennelijk verkocht aan een derde. De verdachte was niet degene die de partij hasjiesj heeft gekocht. De rol van de verdachte is beperkt gebleven tot het vervoer van de pakketten hasjiesj, die weer geleverd dienden te worden aan een ander.

De raadsman heeft tevens bepleit dat ten aanzien van feit 1 sprake was van verduistering door [medeverdachte] zodat in het geval van een veroordeling verdachte schuldig zou zijn aan het medeplegen van verduistering en niet aan van diefstal door twee of meer personen.

Voor het geval het hof toch tot een bewezenverklaring van de als feit 1 ten laste gelegde diefstal zal komen, heeft de raadsman aangevoerd dat er wat betreft de diefstal (feit 1) en het vervoer van de hasjiesj (feit 2) sprake is van eendaadse samenloop.

Het hof overweegt als volgt.

Uit het dossier en het verhandelde ter terechtzitting blijkt - kort en zakelijk weergegeven - dat op 7 juni 2010 de witte bestelbus Mercedes Sprinter met daarin de verdachte en de medeverdachten [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] door de geopende roldeur van de districtsgarage van de Koninklijke Marechaussee (hierna: Kmar) te Schiphol naar binnen rijden, waarna de roldeur wordt gesloten. Vervolgens wordt de kluis door medeverdachte [medeverdachte] in aanwezigheid van de verdachten geopend en worden door de verdachte en de andere verdachten uit de bus pakketten hasjiesj vanuit de kluis weggenomen, waarna soortgelijke pakketten door hen worden teruggezet in de kluis. Deze handelingen worden meermalen herhaald. Tot slot wordt de kluis weer door medeverdachte [medeverdachte] gesloten, terwijl de verdachte toekijkt. Vervolgens verlaat de bestelbus met daarin de verdachte en de medeverdachten [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] de garage.

De verdachte heeft zelf verklaard (verhoor van 30 september 2010 en verklaring ter terechtzitting in eerste aanleg d.d. 23 november 2011) dat hij tezamen met de verdachten [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] in een café in Amsterdam is benaderd door een man om een klus te doen. Deze man had verteld dat hij iemand had die bij in beslag genomen drugs kon komen. De man vertelde dat die pakketten ongeveer 15 kilo wogen en dat de verdachte en de zijnen die pakketten moesten namaken. De verdachte heeft daartoe voorbeeldpakketten ontvangen. Aangezien het namaken de verdachte niet lukte, heeft de man dit vervolgens zelf geregeld. Tevens heeft verdachte verklaard dat hij voorafgaande aan 7 juni 2010 de medeverdachte [medeverdachte] een keer samen met deze man heeft ontmoet en dat hij eenmaal met de verdachte [medeverdachte] is in de garage is geweest. Daarbij is de container hem door de verdachte [medeverdachte] aangewezen en heeft hij de logo's van de Kmar gezien. Zowel de verdachte als de medeverdachten wisten dat de pakketten moesten worden omgeruild. De oorspronkelijke beloning zou € 1.000,- per pakket bedragen te delen door vier, maar dit bedrag is verlaagd naar € 500,- per pakket omdat het maken van de neppakketten niet lukte.

Bij deze stand van zaken bezien in samenhang met de overige bewijsmiddelen is het hof van oordeel dat het opzet van de verdachte erop gericht was om de pakketten hasjiesj tezamen met de andere verdachten wederrechtelijk uit de kluis weg te nemen en vervolgens met de bestelbus naar elders te vervoeren. Anders dan de raadsman heeft bepleit, acht het hof ook het onder feit 1 ten laste gelegde medeplegen van diefstal van hasjiesj door de verdachte bewezen.

Het verweer wordt in zoverre verworpen.

[medeverdachte] was Hoofd Districtsgarage. Blijkens de brigadeorder op pagina 329 van het dossier berust het beheer over de kluis en de daarin opgeslagen en in beslag genomen goederen bij de Coördinator BIG&G, niet zijnde [medeverdachte]. Tevens staat in deze brigadeorder vermeld dat het Hoofd en de medewerkers van de Districtsgarage deze kluis niet zelfstandig mogen betreden.

Nu [medeverdachte] geen rechtmatige toegang tot de kluis had, kan niet gezegd worden dat hij de hasjiesj uit hoofde van zijn persoonlijke dienstbetrekking dan wel anders dan door misdrijf onder zich had waardoor van verduistering geen sprake kan zijn.

Het verweer wordt ook op dit punt verworpen.

Het hof is voorts op grond van hetgeen hiervoor is overwogen van oordeel dat een situatie als bedoeld in artikel 55 van het Wetboek van Strafrecht zich niet voordoet. Anders dan de raadsman meent leveren de bewezenverklaarde gedragingen van de verdachte twee afzonderlijke strafbare feiten op, die weliswaar in tijd en plaats een zekere samenhang vormen, maar die gelet op hun aard en strekking, te weten diefstal en handelen in strijd met een in artikel 3 onder B van de Opiumwet gegeven verbod, niet als eendaadse doch als meerdaadse samenloop moet worden aangemerkt.

Het verweer wordt ook op dit onderdeel verworpen.

Ten aanzien van feit 3

De raadsman heeft betoogd dat de verdachte moet worden vrijgesproken van het onder feit 3 ten laste gelegde witwassen.

Hij heeft samengevat naar voren gebracht dat er geen sprake is van een onverklaarbare inkomstenstroom en dat niet kan worden vastgesteld dat de ten laste gelegde bedragen en goederen afkomstig zijn uit misdrijf.

Het hof overweegt als volgt.

Er is onderzoek gedaan naar de inkomsten en uitgaven van de verdachte over de jaren in de periode van 1 januari 2008 tot en met 17 juni 2010. Uit een overzicht van de bankgegevens van de verdachte (overzicht in proces-verbaal van aanvulling B 03 p. 41 e.v.) is gebleken dat hij in die periode € 23.894,- aan inkomsten heeft genoten, terwijl € 22.417 is afgeschreven. Uit dat overzicht blijkt eveneens dat in de periode 1 januari 2008 tot en met 31 mei 2010 kasopnames zijn gedaan tot in totaal een bedrag van € 6750,-. Over een periode van 29 maanden is dat ongeveer € 480,- euro per maand, hoewel opvalt dat in de periode januari tot en met november 2008 in het geheel geen kasopnames zijn gedaan en gedurende de rest van de periode met regelmaat ook enkele maanden niet. Het Nibud gaat uit van € 19.430,- aan kosten van levensonderhoud voor een gezin met de samenstelling van de verdachte (proces-verbaal van aanvulling B 03, p.8) voor laatstgenoemde periode. Het hof leidt uit een en ander af dat de inkomsten van de verdachte geen ruimte lieten voor uitgaven met een luxe karakter of het bezit van grote hoeveelheden contant geld, ook niet wanneer daarnaast nog enige zwarte inkomsten uit flyeren werden genoten, zoals de verdachte heeft gesteld, nu het inkomen van de verdachte geacht mag worden (vrijwel) volledig aangewend te (moeten) zijn voor eerste levensbehoeften.

In het bijzonder geldt dat dan de volgende posten en vermogensbestanddelen.

De Rolex

Bij de aanhouding van de verdachte is in zijn bezit een Rolex horloge aangetroffen.

Het Rolex horloge bleek te zijn verkocht in april 2009 en de waarde was € 4145,- (proces-verbaal bevindingen verbalisant [verbalisant], d.d. 23 juni 2010, B 03 p. 34 e.v.)

De verdachte heeft verklaard dat hij dit horloge van een vriend had geleend, omdat hij de tijd moest weten, toen hij op 7 juni 2010 hasjiesj ging stelen en vervoeren. Hij heeft niet willen verklaren welke vriend dit dan zou betreffen. De verklaring is daarmee onverifieerbaar en ongeloofwaardig. Het hof hecht daarom daaraan geen waarde.

De Volkswagen Golf

Tevens is gebleken dat de verdachte een Volkswagen Golf heeft aangeschaft en deze aanschaf in contanten heeft voldaan. Ook de bedragen die met de invoer van deze auto samenhingen zijn door de verdachte in contanten voldaan.

De verdachte heeft naar voren gebracht dat de kosten van de Volkswagen Golf zijn betaald uit bijdragen aan zijn zoon [getuige 1] ter gelegenheid van diens 18e verjaardag. Dit was in totaal € 42.000,-.

Ook de kosten van het feest zouden daaruit zijn voldaan. De verklaringen van de zoon van verdachte, [getuige 1], en de heer [V.D.], eigenaar van het restaurant waar het feest is gehouden, zouden een en ander moeten bevestigen.

Het hof overweegt dienaangaande als volgt.

Hoewel van het beweerdelijke feest geen enkele foto door de verdachte is overgelegd, gaat het hof er van uit dat wel sprake is geweest van een feest, alwaar door gasten bijdragen zijn gedaan voor die verjaardag. Het hof acht niet aannemelijk geworden dat ter gelegenheid van dit feest door de gasten bijdragen zijn gedaan, die in totaal € 42.000,- bedroegen, welk bedrag vervolgens is aangewend voor de aanschaf van de Volkswagen Golf en de met die aanschaf samenhangende kosten en acht de door de verdachte op dit punt gegeven verklaring zo onwaarschijnlijk dat ze bij de vorming van het bewijsoordeel zonder meer terzijde behoort te worden gesteld. Allereerst geldt in dat verband dat dit een dermate hoog bedrag is, ook indien wordt uitgegaan van - zoals de getuige [getuige 1] heeft verklaard (bij politie op 11 augustus 2008) - de aanwezigheid van klasgenootjes en oude bekenden: in totaal zo'n 180 tot 200 mensen, dat dit nadere onderbouwing van de verdachte vergt. De verdachte heeft weliswaar een aantal verklaringen overgelegd van personen die stellen een bijdrage voor de verjaardag te hebben gegeven, echter daarin is niet aangegeven welk bedrag door hen geschonken zou zijn.

Verder is deze toedracht ongeloofwaardig, omdat er een groot aantal verschillen zijn waar te nemen in de verklaringen die de verdachte op dit punt heeft afgelegd en de verklaringen dienaangaande die zijn afgelegd door zijn zoon [getuige 1] en [V.D.], eigenaar van de locatie waar het feest zou zijn gehouden en iemand die de verdachte al 15 jaar als regelmatige klant kent (politieverhoor 23 juli 2010, aanvulling B03 p.16).

Zo heeft de verdachte verklaard dat hij ten behoeve van de bijdragen een bak had gemaakt met plexiglas en een gleuf erin (8e verhoor politie, 1 oktober 2010, aanvulling B03 p.37) , terwijl [V.D.] heeft verklaard dat het een houten kist betrof met glazen zijkanten en bovenkant (politieverhoor 23 juli 2010, aanvulling B03 p.16.) In die respectieve verklaringen spreekt de verdachte over het feit dat in de bak alleen kaartjes en enveloppen zaten en geen los geld, terwijl [V.D.] heeft verklaard dat er meestal los geld in ging en dat soms van stapeltjes briefgeld werd afgeteld en dan in de kist werd gedaan.

Verder heeft [getuige 1] verklaard (verhoor politie 11 augustus 2010, aanvulling B03 p. 27) dat na het feest zijn moeder (het hof begrijpt bij wie [getuige 1] niet woonde) de kist had meegenomen, dat hij het geld de dag erna heeft geteld en dat het € 42.000,- was, dat hij dat bedrag heeft bewaard in zijn bureau en dat het bedrag voor het feest niet van die € 42.000 is afgegaan. De verdachte heeft in eerdergenoemde verklaring echter verklaard dat hij met de bak geld naar huis is gelopen en dat van die € 42.000,- de rekening van het feest is betaald. Volgens de verklaring van [V.D.] (zie hiervoor) bedroeg die rekening € 5.174,45 alsmede ongeveer €500,- voor een deejay.

Op grond van al deze verschillen concludeert het hof dat verklaringen van de verdachte, zijn zoon en [V.D.] geen weergave zijn van de werkelijkheid, zodat aan die verklaringen geen geloof kan worden gehecht.

Daarnaast geldt dat de verdachte, en niet zijn zoon [getuige 1], geacht moet worden eigenaar te zijn van de Volkswagen Golf. Hiertoe geldt het volgende.

De getuige [getuige 2] heeft verklaard dat hij de bewuste auto namens de verdachte heeft laten importeren en dat de verdachte opdrachtgever en eigenaar van het voertuig was, terwijl de verdachte hem daarvoor (inclusief importkosten en BPM) rond de € 30.000,- heeft betaald in coupures van € 20,- en € 50,-, terwijl hij de formulieren van de auto aan de verdachte heeft gegeven (politieverklaring 18 juni 2010, B 03 p. 115 e.v.).

De getuige [getuige 3] heeft verklaard dat hij de foto van de verdachte herkent als degene die zei eigenaar van de Volkswagen Golf te zijn en die langs is geweest om de details te bespreken rondom de leren autobekleding, die door zijn bedrijf in de auto zou worden aangebracht, terwijl een aanbetaling van € 1000,- is gedaan (politieverklaring 17 juni 2010, B03 p. 108/109).

De geldbedragen

Zoals hiervoor is overwogen bood het inkomen van de verdachte geen ruimte voor uitgaven ter zake van luxegoederen of de beschikbaarheid over grote bedragen contant geld. Toch zijn de volgende uitgaven door de verdachte gedaan, dan wel had hij de volgende geldbedragen contant voorhanden:

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 primair, 2 en 3 ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

2:

hij op 7 juni 2010 te Schiphol en Badhoevedorp, tezamen en in vereniging met anderen, opzettelijk heeft vervoerd een hoeveelheid van 30 pakketten (totaalgewicht ongeveer 496,2 kg) hasjiesj, zijnde een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II.

3:

hij op één tijdstippen in de periode van 1 januari 2008 tot en met 7 juni 2010 in Nederland, voorwerpen te weten:

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder 1 primair, 2 en 3 ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder 1 primair, 2 en 3 bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 30 (dertig) maanden.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Verklaart verbeurd de in beslag genomen, nog niet teruggegeven voorwerpen, te weten: