Hof Arnhem, 11-07-2005, nr. 21-006809-04

Het hoger beroep

De officier van justitie heeft tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van het hof van 27 juni 2005 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal (zie voor de inhoud van de vordering bijlage I), na voorlezing aan het hof overgelegd, en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

Het hof zal het vonnis, waarvan beroep, vernietigen nu het tot een andere bewijsbeslissing komt en daarom opnieuw rechtdoen.

De ontvankelijkheid van het openbaar ministerie

Ter terechtzitting in hoger beroep is door de raadsman overeenkomstig zijn aan het hof overgelegde pleitnotitie betoogd dat het openbaar ministerie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard nu er sprake is van schending van het gelijkheids-, het opportuniteits- en het vertrouwensbeginsel.

Het hof verwerpt dit verweer. Vooropgesteld wordt dat niet kan worden gesproken van een zodanig handelen van het openbaar ministerie dat doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte tekort is gedaan aan haar recht op een behoorlijke behandeling van haar strafzaak.

Het beroep op schending van het gelijkheidsbeginsel wordt verworpen omdat niet is gebleken dat van gelijke gevallen sprake is.

Met betrekking tot het vertrouwens- en opportuniteitsbeginsel geldt het volgende. Uitgangspunt is dat het openbaar ministerie rekening dient te houden met de beginselen van een behoorlijke procesorde, welke onder meer meebrengen dat de voor het justitiële beleid verantwoordelijke organen niet handelen naar willekeur, doch – tenzij zwaarwegende belangen zich daartegen zouden verzetten – in gebondenheid jegens de verdachte aan toezeggingen welke bij laatstgenoemde gerechtvaardigde verwachtingen hebben gewekt. Aan door bestuurlijke instanties gewekte verwachtingen is het openbaar ministerie op zich niet gebonden. Van een uitdrukkelijke toezegging door of vanwege het openbaar ministerie dat verdachte niet zou worden vervolgd is bovendien niet gebleken. Ook anderszins kan niet worden gezegd dat de gang van zaken bij verdachte redelijkerwijs de verwachting kon wekken dat zij voor de in de tenlastelegging opgenomen strafbare feiten niet zou worden vervolgd. Integendeel kon verdachte uit de opstelling van de KMAR en het openbaar ministerie afleiden dat deze zich op het standpunt stelden dat haar handelingen strafrechtelijk niet door de beugel konden en dat zij daarvoor mogelijk vervolgd zou worden.

Aan verdachte is tenlastegelegd dat:

Zij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 27 augustus 2003 tot en met 30 april 2004 in de gemeente Enschede, al dan niet opzettelijk, zonder daartoe verleende vergunning, een in of op perceel [perceel] gelegen inrichting, te weten een vliegclub met hangar, torentje en clubgebouw, zijnde een inrichting genoemd in Categorie 3.1 onder a van de bij het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer behorende Bijlage I, heeft veranderd of de werking daarvan heeft veranderd, immers heeft zij, verdachte, toen aldaar genoemde inrichting uitgebreid met:

Het aftanken van vliegtuigen op een vloeistofdichte vloer, althans zonder bodembeschermende voorziening

Zo er al sprake is van het afleveren van brandstof op een niet vloeistofdichte vloer – of, zoals in de vergunningsvoorschriften onder 13.35 wordt voorgeschreven, niet op een aaneengesloten verharding – impliceert dit niet een uitbreiding van de inrichting. Hooguit is er sprake van een overtreding van voorschrift 13.35 van de vergunning. Nu deze overtreding niet is tenlastegelegd, dient de verdachte van dit onderdeel van de tenlastelegging te worden vrijgesproken.

Het vliegen met vliegtuigen op meer en/of andere dagen dan de toegestane zaterdagen

Door de verdediging is ter terechtzitting in hoger beroep betoogd dat het nooit de bedoeling van [verdachte] is geweest om uitsluitend op zaterdagen te vliegen.

Het hof overweegt als volgt. In onderdeel 1 (werktijden/personeel) van de vergunningaanvraag Wet milieubeheer is namens verdachte als werktijd van maandag tot en met zondag aangegeven: van 08.00 uur tot 24.00 uur. Enkel en alleen de werktijd op zaterdag is gemarkeerd met een sterretje. Onder de werktijdentabel is een sterretje geplaatst met de tekst “vliegen”. De twee sterretjes verwijzen klaarblijkelijk naar elkaar. De verdediging heeft ter terechtzitting in hoger beroep geen plausibele andersluidende verklaring kunnen geven voor deze aanduiding. Hoewel de werktijdentabel niet uitblinkt in helderheid, is het niet aannemelijk dat in de vergunningsaanvraag – die deel uitmaakt van de verleende milieuvergunning – bedoeld is aan te geven dat ook op andere dagen dan de zaterdag zou worden gevlogen. Nu de heer [vertegenwoordiger 2 van verdachte] op 8 juni 2004 tegenover verbalisanten heeft verklaard dat er ook op andere dagen dan op de zaterdagen wordt gevlogen (dossierpagina 199), heeft de verdachte de inrichting uitgebreid en derhalve zonder vergunning als bedoeld in artikel 8.1 van de Wet milieubeheer veranderd.

Het taxiën met vliegtuigen van en naar de inrichting

Het hof acht – overeenkomstig de vordering van de advocaat-generaal – uit de inhoud van het dossier en het verhandelde ter terechtzitting niet aannemelijk dat er met vliegtuigen van en naar de inrichting is getaxied. De verdachte wordt derhalve van dit onderdeel vrijgesproken.

Door wettige bewijsmiddelen, waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, heeft het hof de overtuiging gekregen en acht het hof wettig bewezen, dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

Zij op tijdstippen in de periode van 27 augustus 2003 tot en met 30 april 2004 in de gemeente Enschede opzettelijk, zonder daartoe verleende vergunning, een in of op perceel [perceel] gelegen inrichting, te weten een vliegclub met hangar, torentje en clubgebouw, zijnde een inrichting genoemd in Categorie 3.1 onder a van de bij het Inrichtingen- en vergunningenbesluit milieubeheer behorende Bijlage I, heeft veranderd, immers heeft zij, verdachte, toen aldaar genoemde inrichting uitgebreid met:

Het hof:

Vernietigt het vonnis, waarvan beroep, en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen, dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart verdachte strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een geldboete van € 2.000,-- (tweeduizend euro).

Beveelt, dat een gedeelte van de geldboete, groot € 1.000,-- (duizend euro), niet zal worden tenuitvoergelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, op grond dat verdachte zich vóór het einde van een proeftijd van 2 (twee) jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Aldus gewezen door

mr Van Houten, voorzitter,

mrs Koksma en Hendriks, raadsheren,

in tegenwoordigheid van mr Beaujean, griffier,

en op 11 juli 2005 ter openbare terechtzitting uitgesproken.