CBb, 09-01-2004, nr. AWB 01/844

Op 31 oktober 2001 heeft het College van appellante een beroepschrift ontvangen, waarbij beroep wordt ingesteld tegen een besluit van verweerder van 21 september 2001.

Bij dit besluit heeft verweerder het bezwaar van appellante tegen een besluit van verweerder van 17 juli 2001 in het kader van de Regeling subsidie opkoop in beschermings- en toezichtsgebieden MKZ ongegrond verklaard.

Verweerder heeft op 10 januari 2002 de op het geding betrekking hebbende stukken overgelegd en vervolgens op 16 januari 2002 een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 13 november 2002 heeft appellante een nadere toelichting op haar beroep gegeven.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 november 2002. Aldaar hebben partijen bij monde van hun gemachtigden hun standpunten toegelicht. Verweerder werd bij die gelegenheid vertegenwoordigd door mr. B.T. Goerdat. Namens appellante was voorts aanwezig B.

Bij beschikking van 22 januari 2003 heeft het College het onderzoek heropend en een nadere vraag gesteld aan verweerder.

Verweerder heeft genoemde vraag op 31 februari 2003 beantwoord. Bij zijn antwoord heeft hij een aantal stukken overgelegd.

Appellante heeft bij brief van 17 maart 2003 gereageerd op voormelde beantwoording.

De zaak is vervolgens opnieuw behandeld ter zitting van het College van 28 november 2003. Namens appellante waren wederom haar gemachtigde en B aanwezig. Verweerder werd vertegenwoordigd door zijn gemachtigde.

Op 27 april 2001 is in werking getreden de in de Staatscourant van 27 april 2001 gepubliceerde "Regeling subsidie opkoop in beschermings- en toezichtsgebieden MKZ" (hierna: de Regeling). In deze Regeling is onder andere het volgende bepaald:

In de Toelichting bij deze regeling is onder meer vermeld:

Vervolgens is de tekst van de Regeling gewijzigd op 1 mei 2001 ( Stcrt 2001, nr. 83) en op 14 mei 2001 ( Stcrt. 2001, nr. 93). Per 14 mei 2001 luidt de tekst van artikel 5, voor zover hier van belang:

In artikel II van de wijziging per 14 mei 2001 is bepaald:

Van belang zijn voorts de volgende gedeelten uit toelichting en tekst van Verordening (EG) nr. 1046/2001 van de Commissie van 30 mei 2001 tot vaststelling van buitengewone maatregelen ter ondersteuning van de markt in de sectoren varkensvlees en kalfsvlees in Nederland (Pb L 145/31):

De Wet op de omzetbelasting 1968 luidt, voor zover hier van belang:

Op 16 mei 2001 heeft verweerder een mededeling MKZ nr. 6/2001 inzake opkoop van biggen, mestvarkens en vleeskalveren vastgesteld, waarin nadere voorwaarden met betrekking tot de opkoopregeling zijn neergelegd. Onder punt VII "Betaling"van deze mededeling wordt onder andere het volgende vermeld:

Op grond van de stukken en het onderzoek ter zitting zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

Het bestreden besluit houdt - samengevat - onder meer het volgende in:

Appellante heeft ter ondersteuning van het beroep - samengevat - onder meer het volgende tegen het bestreden besluit aangevoerd.

Op basis van de voor begin mei 2001 door Laser verstrekte informatie werd besloten deel te nemen aan de Regeling. Indien op dat moment bekend was geweest dat uiteindelijk met verlaging van de in het vooruitzicht gestelde subsidie rekening diende te worden gehouden zou geen gebruik gemaakt zijn van de Regeling.

Appellante mocht er redelijkerwijs vanuit gaan dat de door Laser aanvankelijk genoemde bedragen zodanig zouden zijn gekozen dat zij nimmer lager zouden kunnen worden dan de uiteindelijk toe te kennen bedragen. Rechtzekerheids- en vertrouwensbeginsel brengen dit met zich mee. Als het inderdaad verweerders intentie was om conform de Regeling zoals die gold op 15 mei 2001 uit te betalen mocht appellante er op rekenen dat een per 12 juni toegezonden nota ook inderdaad de per 15 mei geldende bedragen bevat. Na zo lange tijd kan verweerder zich niet beroepen op een systeemfout.

Het feit dat verweerder besloten heeft met de regeling van 27 april 2001 vooruit te lopen op de Europese regeling dient voor het risico van verweerder te komen. De Verordening (EG) nr. 1046/01 dwingt er niet toe dat uitsluitend de daarin genoemde bedragen kunnen worden toegepast. Nu de aanvankelijk op basis van de nationale regeling toegekende bedragen uitgaan boven de op basis de Verordening toe te kennen bedragen moet, gelet op de rechtszekerheid de nationale overheid het meerdere voor zijn rekening nemen.

Tijdens de feitelijke opkoop is niets meegedeeld omtrent een eventuele aftrek van BTW. Verweerder beroept zich ter zake op een Mededeling MKZ 6/2001. Hieromtrent is echter niets terug te vinden in enige officiële publicatie in de Staatscourant.

In reactie op de beschikking van het College tot heropening van het onderzoek van 22 januari 2003, waarbij het College de vraag geformuleerd heeft wat de grondslag is om bij beleidsregel af te wijken van het bepaalde in artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1046/2001 door slechts 100/106 deel van het bij die verordening vastgestelde subsidiebedrag toe te kennen, heeft verweerder als volgt gereageerd:

Nu artikel 9, tweede volzin, van Verordening (EG) nr. 1046/2001 van de commissie van 30 mei 2001 deze Verordening van toepassing verklaart met ingang van 27 april 2001 dient het College eerst de vraag te beantwoorden of verweerder gerechtigd was om aan appellante een ander bedrag uit te betalen voor de aankoop van 285 varkens op 9 mei 2001 dan het steunbedrag, zoals dat berekend moet worden ingevolge het bepaalde in de artikelen 1, lid 1, juncto 4, lid 1, van deze verordening.

Het College is van oordeel dat deze vraag ontkennend beantwoord dient te worden. Uit het bepaalde in artikel 1, eerste lid van Verordening (EG) nr. 1046/2001 kan immers worden afgeleid dat de Nederlandse autoriteiten met ingang van 27 april 2001 geen varkens mochten aankopen op basis van een nationale opkoopregeling. Het College vindt voor dit oordeel steun in het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 8 januari 2002, H. van den Bor BV, zaaknummer C-428/99. In dit arrest oordeelde het Hof dat het gemeenschapsrecht er aan in de weg staat dat, vanaf de datum dat Verordening (EG) nr. 717/96 - houdende vaststelling van buitengewone maatregelen ter ondersteuning van de rundvleesmarkt in o.a. Nederland - met terugwerkende kracht van toepassing werd, het bedrag van de aan de vergoedingsregeling deelnemende veehouders te betalen vergoeding op basis van nationale bepalingen werd vastgesteld.

In de hier voorliggende, geheel vergelijkbare, zaak heeft zulks dan evenzeer te gelden en wel vanaf het moment, dat Verordening (EG) nr. 1046/2001, van toepassing werd.

Met betrekking tot de grief van appellante dat er geen juridische grondslag bestaat om op het haar toe te kennen steunbedrag een korting toe te passen van 6/106 in verband met het feit dat zij niet deelneemt aan de landbouwregeling, overweegt het College als volgt.

Verweerder heeft in beginsel geen taak bij de belastingheffing. Er is ook geen wettelijke bepaling waaraan hij in het onderhavige geval de bevoegdheid kan ontlenen om voor of namens de inspecteur belasting in te houden.

Dit betekent dat het bedrag dat verweerder heeft ingehouden op de aan appellante ingevolge Verordening (EG) nr. 1046/2001 toekomende subsidie, niet geacht kan worden te zijn ingehouden als verschuldigde belasting.

Verweerder stelt zich echter op het standpunt dat appellante ten opzichte van landbouwers die wel van de landbouwregeling gebruik maken, onevenredig bevoordeeld zou worden als bij haar geen belasting geheven zou worden, zodat toekenning van het volle bedrag strijd zou opleveren met het gelijkheidsbeginsel.

Het College overweegt dienaangaande dat verweerder blijkbaar uitgaat van de veronderstelling dat appellante over de aan haar toegekende subsidie geen omzetbelasting verschuldigd zou zijn. De correctheid van dit uitgangspunt kan het College in het midden laten. Ook als daarvan uitgegaan zou mogen worden valt immers niet in te zien aan welke rechtsregel verweerder de bevoegdheid zou ontlenen het door appellante verkregen belastingvoordeel weg te nemen.

Het gelijkheidsbeginsel, waarop verweerder zich beroept, kan hiertoe niet dienen omdat het als beginsel van behoorlijk bestuur er niet toe kan strekken om een bestuursorgaan de bevoegdheid te verlenen om ten nadele van een burger van wettelijke bepalingen af te wijken.

Het voorgaande leidt tot de conclusie dat het beroep gegrond dient te worden verklaard en dat het bestreden besluit moet worden vernietigd.

Met betrekking tot de proceskosten overweegt het College dat het geen grond heeft om appellants gemachtigde aan te merken als een persoon, die beroepsmatig rechtshulp verleent in de zin van het Besluit proceskosten bestuursrecht, terwijl van overige proceskosten die voor een vergoeding in aanmerking komen niet gebleken is. Wel dient aan appellante het betaalde griffierecht ad fl. 450,--, zijnde € 204, 20 te worden vergoed.

Het College: