Hof 's-Gravenhage, 21-12-2012, nr. 22-001245-11

die [slachtoffer] vastgegrepen en/of

(meermalen) tegen het gezicht en/of het hoofd en/of de armen en/of de/het be(e)n(en) van die [slachtoffer] geslagen en/of gestompt en/of geschopt en/of getrapt en/of

met een of meer (electriciteits)snoeren de enkels en/of handen en/of polsen van die [slachtoffer] geboeid en/of vastgebonden en/of

(de mond van) die [slachtoffer] gekneveld, althans een (strop)das/stoffen voorwerp om het hoofd van die [slachtoffer] gebonden en/of gedaan en/of een pannenlap/stoffen voorwerp in de mond van die [slachtoffer] geduwd en/of gedrukt en/of een (over)hemd over het hoofd van die [slachtoffer] getrokken en/of gedaan, althans zodanige (stoffen) voorwerpen voor/tegen de neus en/of in/voor de mond van die [slachtoffer] aangebracht dat de luchtweg(en) van die [slachtoffer] belemmerd werd(en) en/of

in de hals en/of nek en/of de kaak van die [slachtoffer] geknepen, althans gedrukt en/of de hals en/of nek en/of kaak van die [slachtoffer] omsnoerd en/of

geweld en/of druk uitgeoefend op de hals en/of nek en/of kaak van die [slachtoffer],

tengevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden;

subsidiair

hij op of omstreeks 24 december 2009 te Rijswijk tezamen en in vereniging met anderen of een ander, althans alleen, aan een persoon, te weten: [slachtoffer], opzettelijk en al dan niet met voorbedachten rade, zwaar lichamelijk letsel (te weten: een belemmering van de luchtwegen en/of bloeduitstortingen in de halsspieren en/of een bloeduitstorting in het tongslijmvlies en/of een gebroken tongbeentje), in ieder geval enig letsel en/of pijn heeft toegebracht, immers heeft/hebben hij, verdachte en/of een of meer van zijn mededader(s) met dat opzet en al dan niet na kalm beraad en rustig overleg

die [slachtoffer] vastgegrepen en/of

(meermalen) tegen het gezicht en/of het hoofd en/of de armen en/of de/het be(e)n(en) van die [slachtoffer] geslagen en/of gestompt en/of geschopt en/of getrapt en/of

met een of meer (electriciteits)snoeren de enkels en/of handen en/of polsen van die [slachtoffer] geboeid en/of vastgebonden en/of

(de mond van) die [slachtoffer] gekneveld, althans een (strop)das/stoffen voorwerp om het hoofd van die [slachtoffer] gebonden en/of gedaan en/of een pannenlap/stoffen voorwerp in de mond van die [slachtoffer] geduwd en/of gedrukt en/of een (over)hemd over het hoofd van die [slachtoffer] getrokken en/of gedaan, althans zodanige (stoffen) voorwerpen voor/tegen de neus en/of in/voor de mond van die [slachtoffer] aangebracht dat de luchtweg(en) van die [slachtoffer] belemmerd werd(en) en/of

in de hals en/of nek en/of de kaak van die [slachtoffer] geknepen, althans gedrukt en/of de hals en/of nek en/of kaak van die [slachtoffer] omsnoerd en/of

geweld en/of druk uitgeoefend op de hals en/of nek en/of kaak van die [slachtoffer],

terwijl dit de dood van die [slachtoffer] tot gevolg heeft gehad.

die [slachtoffer] vastgrijpen en/of

(meermalen) tegen het gezicht en/of het hoofd en/of de armen en/of de/het be(e)n(en) van die [slachtoffer] slaan en/of stompen en/of schoppen en/of trappen en/of

met een of meer (electriciteits)snoeren de enkels en/of handen en/of polsen van die [slachtoffer] boeien en/of vastbinden en/of

(de mond van) die [slachtoffer] knevelen, althans een (strop)das/stoffen voorwerp om het hoofd van die [slachtoffer] binden en/of doen en/of een pannenlap/stoffen voorwerp in de mond van die [slachtoffer] duwen en/of drukken en/of een (over)hemd over het hoofd van die [slachtoffer] trekken en/of doen, althans zodanige (stoffen) voorwerpen voor/tegen de neus en/of in/voor de mond van die [slachtoffer] aanbrengen dat de luchtweg(en) van die [slachtoffer] belemmerd werd(en) en/of

in de hals en/of nek en/of de kaak van die [slachtoffer] knijpen, althans drukken en/of de hals en/of nek en/of kaak van die [slachtoffer] omsnoeren en/of

geweld en/of druk uitoefenen op de hals en/of nek en/of kaak van die [slachtoffer];

ten gevolge waarvan die [slachtoffer] is overleden.

die [slachtoffer] vastgegrepen en

meermalen tegen het gezicht en de armen en/of het been van die [slachtoffer] geslagen en/of gestompt en/of geschopt en/of getrapt en/of

met een of meer (elektriciteit)snoeren de enkels en handen en/of polsen van die [slachtoffer] geboeid en/of vastgebonden en/of

de mond van die [slachtoffer] gekneveld, althans een stropdas om het hoofd van die [slachtoffer] gebonden en een pannenlap in de mond van die [slachtoffer] geduwd en een overhemd over het hoofd van die [slachtoffer] gedaan en/of

de hals van die [slachtoffer] omsnoerd en/of

geweld en/of druk uitgeoefend op de hals van die [slachtoffer],

ten gevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden;

die [slachtoffer] vastgrijpen en

meermalen tegen het gezicht en de armen en/of het been van die [slachtoffer] slaan en/of stompen en/of schoppen en/of trappen en

met een of meer elektriciteitssnoeren de enkels en handen en/of polsen van die [slachtoffer] boeien en/of vastbinden en

de mond van die [slachtoffer] knevelen, althans een stropdas om het hoofd van die [slachtoffer] binden en een pannenlap in de mond van die [slachtoffer] duwen en een overhemd over het hoofd van die [slachtoffer] doen en

de hals van die [slachtoffer] omsnoeren en

geweld en/of druk uitoefenen op de hals van die [slachtoffer];

ten gevolge waarvan die [slachtoffer] is overleden.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht.

Nadere bewijsoverweging ter zake van het onder 1 primair, impliciet primair, bewezen verklaarde

De raadsman van de verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep van 23 november 2012 - overeenkomstig zijn overgelegde en in het procesdossier gevoegde pleitnota - bepleit dat de verdachte dient te worden vrijgesproken van het onder 1 primair ten laste gelegde.

Daartoe heeft hij gesteld dat niet kan worden bewezen dat de verdachte de geweldshandelingen heeft verricht ten gevolge waaraan het slachtoffer is komen te overlijden, te weten het omsnoerend geweld op de hals; de verdachte en zijn medeverdachten hebben immers geen geweldshandelingen verricht welke hebben kunnen leiden tot de breuk van het rechter hoorntje van het tongbeen; verder is bij de behandeling van de zaak in hoger beroep gebleken dat het slachtoffer één tot enkele minuten na de breuk van dat rechter hoorntje is komen te overlijden; nu het slachtoffer nog in leven was bij het vertrek van de verdachte en zijn medeverdachten uit de woning, zijn zij niet degenen geweest die die fatale geweldshandeling hebben verricht. Het dossier laat de mogelijkheid open dat de medeverdachte [medeverdachte 1] (hierna: [medeverdachte 1]) later die ochtend naar de woning van het slachtoffer is teruggegaan en hem toen heeft gewurgd. Daarbij heeft de raadsman onder meer gewezen op de van [medeverdachte 1] aangetroffen dactyloscopische sporen in de woning.

Voorts heeft de raadsman van verdachte aangevoerd dat, voor zover het hof van oordeel zou zijn dat de kneveling heeft bijgedragen aan het overlijden van het slachtoffer, niet kan worden vastgesteld dat de verdachte of medeverdachte [medeverdachte 4] de knevel zoals deze is aangetroffen bij het slachtoffer heeft aangebracht. De verdachte heeft weliswaar verklaard dat hij iets in de mond van het slachtoffer heeft gestopt, maar niet de aangetroffen pannenlap; daarnaast twijfelt hij als het gaat om het ombinden van de stropdas.

Daarnaast heeft hij aangevoerd dat niet kan worden bewezen dat de verdachte opzet heeft gehad op de dood van het slachtoffer. De wijze waarop het slachtoffer door de verdachte en [medeverdachte 4] is gekneveld levert geen aanmerkelijke kans op overlijden op.

Tenslotte heeft de raadsman aangevoerd dat geen sprake is geweest van voorbedachte raad.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Feiten en omstandigheden

Op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en het verhandelde ter terechtzitting gaat het hof uit van de navolgende feiten en omstandigheden.

Op 24 december 2009 omstreeks 11:50 uur wordt in een slaapkamer van de woning aan de [adres slachtoffer] te Rijswijk het levenloze lichaam van het slachtoffer [slachtoffer] aangetroffen. Het slachtoffer lag in rugligging op de grond met zijn polsen met elektriciteitskabels op de rug gebonden en de enkels geboeid. Zijn polsen waren door middel van een elektriciteitssnoer verbonden aan de elektriciteitskabel om zijn enkels, welk snoer was strak getrokken doordat zijn benen en knieën waren gebogen. Voor het voorhoofd en de ogen van het slachtoffer was tamelijk strak een overhemd gebonden. Voor en in de mond van het slachtoffer bevond zich een pannenlap, welke was gefixeerd met een stropdas die zeer strak om het hoofd was gebonden.1

Van de stropdas welke om het hoofd van het slachtoffer was gebonden, is een DNA-mengprofiel verkregen dat overeenkomt met het DNA-profiel van [medeverdachte 4].2 Op een stekker van het elektriciteitssnoer waarmee de handen en enkels van het slachtoffer waren bijeengebonden, is een DNA-profiel aangetroffen dat overeenkomt met het DNA-profiel van de verdachte.3 De kans dat deze DNA-(meng)profielen afkomstig zijn van een willekeurig ander persoon is één op één miljard.

Uit een analyse van de zendmastgegevens van 24 december 2009 van de zendmast gelegen schuin tegenover de woning van het slachtoffer volgt dat om 05:15 uur met de telefoon van [medeverdachte 2] gedurende 22 seconden is gebeld naar de telefoon van [medeverdachte 1].4 Ook heeft de telefoon van [medeverdachte 1] om 04:07 uur gedurende 33 seconden contact gehad met het telefoonnummer [telefoonnummer 1], welk nummer op naam staat van de vriendin van [medeverdachte 4] genaamd [getuige 1].5

Uit de verklaringen van de verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 4] in onderling verband en samenhang bezien volgt onder meer het volgende. In de nacht van 23 op 24 december 2009 vraagt [medeverdachte 1] aan de verdachte, en aan de medeverdachten [medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 4] om het slachtoffer, haar ex-partner en de vader van haar kinderen, een lesje te leren, waarbij zij expliciet spreekt over het slaan en vastbinden van het slachtoffer.6 [medeverdachte 1] heeft hen verteld dat het slachtoffer hun dochter meermalen heeft misbruikt en dat het slachtoffer een geldbedrag van EUR 150.000,- in zijn slaapkamer bewaart en dat zij dit bedrag - bij aantreffen - mee mochten meenemen.7 Bij het zien van een vuurwapen bij [medeverdachte 4] heeft [medeverdachte 1] gezegd dat zij niet wilde dat het slachtoffer zou worden doodgeschoten of dat hij pijn zou lijden.8

[medeverdachte 1] heeft de verdachte en medeverdachten [medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 4] vervolgens in de vroege morgen van 24 december 2009 naar de woning van het slachtoffer aan de [adres slachtoffer] te Rijswijk gereden. Aldaar heeft zij de huissleutels van de woning aan één van de medeverdachten gegeven en hen gezegd dat het slachtoffer goed is in het onthouden van gezichten.9 Hierop zijn de verdachte, [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2], die geen van drieën gezichtsbedekkende kleding droegen, de woning binnengegaan, de verdachte gewapend met een mes en [medeverdachte 4] met een vuurwapen.10 [medeverdachte 1], de verdachte en [medeverdachte 2] hebben het vuurwapen bij [medeverdachte 4] gezien.11 [medeverdachte 1] is samen met [medeverdachte 1] in de auto blijven zitten.12

In de woning zijn [medeverdachte 4], de verdachte en [medeverdachte 2] de slaapkamer van het slachtoffer binnengegaan.13 Bij het binnengaan van de slaapkamer heeft [medeverdachte 4] het slachtoffer, welke was opgestaan uit bed, omgedraaid, een vuurwapen op zijn nek gericht en tegen het slachtoffer gezegd "blijf daar, niet bewegen."14 Ook heeft [medeverdachte 4] zijn hand voor de mond van het slachtoffer gehouden, zodat deze niet kon gaan schreeuwen.15 Terwijl het slachtoffer met zijn bovenlichaam op bed lag, heeft de verdachte zijn handen op zijn rug geboeid met het elektriciteitssnoer van een nachtlampje.16 Het slachtoffer is hierna door [medeverdachte 4] en de verdachte naar de grond gewerkt waar de verdachte, met een elektriciteitskabel aangereikt door [medeverdachte 2], wederom de polsen en ook de enkels van het slachtoffer heeft geboeid en de polsen en de enkels met een snoer aan elkaar heeft verbonden.17 Het slachtoffer stribbelde hierbij tegen met zijn benen.18 [medeverdachte 4] heeft het slachtoffer daarop naar beneden gedrukt.19 De verdachte heeft het slachtoffer vervolgens met een overhemd geblinddoekt en een stropdas om de mond van het slachtoffer gebonden.20

Nadat het slachtoffer was geboeid, gekneveld en geblinddoekt zijn de verdachte, [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] de woning gaan doorzoeken naar geld.21 Adutwum heeft uit de woning twee armbanden, een portemonnee, een geldbedrag van € 250,-, een horloge en een mobiele telefoon weggenomen.22 De medeverdachte [medeverdachte 2] heeft een plastic tas met daarin een scheerapparaat en een lege cameradoos uit de woning weggenomen.23 De medeverdachte [medeverdachte 2] heeft in de woning van het slachtoffer sporen weggepoetst.24

Als de verdachte en medeverdachten [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] na enige tijd terugkeren bij de auto, zijn de verdachte en [medeverdachte 4] woedend dat zij geen geld hebben gevonden in de woning van het slachtoffer.25 [medeverdachte 4] geeft [medeverdachte 1] een klap in het gezicht.26 Zij vertellen [medeverdachte 1] en [medeverdachte 1] dat zij het slachtoffer hebben geslagen en vastgebonden.27 Zij geven aan dat het slachtoffer een oude man bleek te zijn en zeggen [medeverdachte 1] dat zij moet terugkeren naar de woning om de man los te maken.28 Niettemin vertrekken zij met de auto om [medeverdachte 1] te laten pinnen en hen vervolgens naar het huis van verdachte te brengen.29

Doodsoorzaak

Omtrent de doodsoorzaak overweegt het hof het navolgende. In het sectierapport van het NFI d.d. 2 juni 2010, opgemaakt door dr. A. Maes, patholoog, is het navolgende opgenomen ter zake van de bij het slachtoffer geconstateerde letsels en de doodsoorzaak:

Ter terechtzitting van 13 november 2012 heeft dr. Maes deze conclusie bevestigd en verklaard dat de primaire doodsoorzaak van het slachtoffer verstikking is, welke weer hartfalen kan hebben veroorzaakt. De verstikking is veroorzaakt door van buitenaf komend geweld, waardoor mede eveneens ten gevolge daarvan zich een hartinfarct zou kunnen hebben voorgedaan. Aan de verstikking kan hebben bijgedragen het afsluiten van de luchtwegen door de geconstateerde bloedingen en zwellingen aan de slijmvliezen van de mond en neus van het slachtoffer. Het gebroken hoorntje van het tongbeen duidt op een ernstige en heftige geweldsinwerking, welke tot het overlijden van het slachtoffer kan hebben geleid.

Uit de rapportage van het NFI d.d. 20 april 2010, opgesteld door prof. dr. G.J.R. Maat, forensisch antropoloog en arts-anatoom, volgt dat de fractuur aan het rechter hoorntje van het tongbeen bij leven is opgelopen. Ter terechtzitting van 13 november 2012 heeft prof. dr. Maat verklaard dat de hals met forse kracht van voren dan wel tegelijkertijd van links en rechts moet zijn aangegrepen, wil het tongbeentje breken. De fractuur van het rechter hoorntje van het tongbeen kan een locale zwelling van de wand van de luchtwegen hebben veroorzaakt, welke een belemmering oplevert voor de luchtstroom naar de longen toe; daarmee kan dat hebben bijgedragen aan de verstikking.

Verder heeft dr. H.N.J.M. van Venrooij, arts en forensisch geneeskundige, ter terechtzitting van 13 november 2012 verklaard dat een pannenlap gedeeltelijk in de mond van het slachtoffer zat, welke pannenlap heel strak met een stropdas was gefixeerd. Hierdoor was de kaak naar achteren verplaatst en de tong met grote kracht strak tegen het gehemelte aangeduwd. De bij het slachtoffer opgetreden verstikking is een mogelijk gevolg van de pannenlap in de mond en daarmee een obstructie van de luchtwegen, mogelijk in combinatie met het gaan dichtzitten van de neus in de periode nadat de mond is dichtgemaakt. Daarnaast is een belangrijke mogelijkheid het omsnoerend geweld op de hals. Deze drie factoren kunnen zowel afzonderlijk als in combinatie met elkaar de verstikking hebben veroorzaakt.

Gelet op de bevindingen en verklaringen van dr. Maes, prof. dr. Maat en dr. Van Venrooij is het hof van oordeel dat het slachtoffer is overleden aan verstikking. De breuk van het rechter hoorntje van het tongbeen is veroorzaakt door samendrukkend geweld op de hals. Dit gegeven al dan niet in combinatie met de belemmering van de luchtwegen door de bij het slachtoffer aangebrachte knevel en de mogelijk luchtverminderende wijze van vastbinden heeft geleid tot de verstikking. Nu op grond van de rapportages en de toelichting daarop gegeven door de deskundigen ter terechtzitting in hoger beroep van 13 november 2012, niet is vast te stellen noch is uit te sluiten of eveneens sprake is geweest van hartfalen, doch dit anderszins niet aannemelijk is geworden, is naar het oordeel van het hof een duidelijk aanwijsbare doodsoorzaak uit de forensische onderzoeken gebleken, namelijk de verstikking. Het eventuele hartfalen is niet uit te sluiten, maar de verstikking door het geweld op de hals en de belemmering van de luchtwegen blijft de primaire doodsoorzaak.

De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat de dood is ingetreden binnen één of enkele minuten na het breken van het rechter hoorntje van het tongbeen. Het hof overweegt dat uit de verklaring van dr. F.W.R. de Groot, arts patholoog, afgelegd ter terechtzitting van 13 november 2012 volgt dat het door hem bij de letseldatering aangetroffen beeld past bij letsels die zijn veroorzaakt kort voor het intreden van de dood, welke conclusie ter terechtzitting in hoger beroep van 13 november 2012 ook door prof. dr. Maat is onderschreven. Het hof is gelet hierop van oordeel dat sprake is geweest van vitaal letsel en dat het slachtoffer kort na het breken van het rechter hoorntje van het tongbeen is komen te overlijden.

Voor zover de raadsman in vervolg hierop heeft betoogd dat volgens deze tijdsinschatting van het intreden van de dood het door de verdachte, [medeverdachte 4] en/of [medeverdachte 2] toegepaste geweld niet tot de dood van het slachtoffer kan hebben geleid, aangezien verdachte eerst nog de woning heeft doorzocht waarmee meer dan een paar minuten gemoeid zouden zijn geweest en daarna - alvorens de woning te verlaten - nog heeft geconstateerd dat het slachtoffer nog leefde overweegt het hof als volgt.

Volgens de eigen verklaring van verdachte heeft hij weliswaar na het vastbinden en knevelen van het slachtoffer en het doorzoeken van de slaapkamer geconstateerd dat het slachtoffer nog leefde, maar ook verklaard dat hij vervolgens naar beneden en naar buiten is gegaan en daarna weer de woning is binnengegaan om verder te zoeken zonder evenwel opnieuw terug te keren naar de één verdieping hoger gelegen slaapkamer, waar het slachtoffer lag. Het hof leidt hieruit af dat áls verdachte al heeft nagegaan of het slachtoffer nog leefde, dit moet zijn gebeurd onmiddellijk na de geweldshandelingen door verdachte, [medeverdachte 4] en/of [medeverdachte 2] en niet pas toen verdachte na de zoektocht door de woning vertrok. Dat het slachtoffer nog leefde toen verdachte de woning verliet is daarmee dus niet vastgesteld. Om die reden wordt de stelling van de raadsman op dit punt verworpen.

Geweldshandelingen

Met betrekking tot de stelling van de verdediging dat niet de verdachte en/of zijn medeverdachten [medeverdachte 4] en [medeverdachte 2] het omsnoerende geweld op de hals heeft of hebben toegepast, maar dat medeverdachte [medeverdachte 1] later die ochtend is teruggekeerd naar de woning aan de [adres slachtoffer] en het slachtoffer toen heeft gewurgd, overweegt het hof als volgt.

Het hof acht een dergelijke alternatief scenario niet aannemelijk geworden op grond van de navolgende feiten en omstandigheden in onderling verband en samenhang bezien.

In de eerste plaats acht het hof in dit verband van belang dat noch op de knevel, noch op de elektriciteitssnoeren waarmee het slachtoffer was geboeid, noch elders op of aan het slachtoffer of op de bovenverdieping waar de slaapkamer van het slachtoffer was gelegen, sporen van [medeverdachte 1] zijn aangetroffen waarmee de stelling van de verdediging zou kunnen worden onderbouwd.

Uit het proces-verbaal identificaties van dactyloscopische sporen d.d. 29 januari 2010 volgt weliswaar dat op een raam van de beneden verdieping een dactyloscopisch spoor van [medeverdachte 1] is aangetroffen, maar over de ouderdom van dit spoor kan blijkens het aanvullende proces-verbaal van bevindingen d.d. 29 maart 2012 geen betrouwbare uitspraak worden gedaan, zodat de stelling van de verdediging naar het oordeel van het hof ook hiermee niet feitelijk kan worden onderbouwd. Daarnaast is het heel wel verklaarbaar dat in de woning van het slachtoffer een spoor van [medeverdachte 1] is aangetroffen, nu uit het dossier volgt dat zij daar nog wel eens kwam.

Daarnaast wordt nog het volgende opgemerkt. Gebleken is dat de verdachte en de medeverdachten omstreeks 05:15 uur nog in de omgeving van de woning van het slachtoffer waren. Uit de verklaringen van de verdachte, [medeverdachte 4], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] volgt dat [medeverdachte 1] na vertrek bij de woning heeft gepoogd te pinnen alvorens zij de verdachte en de overige medeverdachten naar huis heeft gebracht.30

Dit heeft de nodige tijd gekost; dat [medeverdachte 1] daarna zou zijn teruggekeerd zonder dat iemand haar (of de auto) daar in de buurt heeft gezien, alvorens naar haar eigen huis te gaan, acht het hof onwaarschijnlijk.

Ook overigens is het alternatieve scenario zoals door de verdediging geschetst ter terechtzitting in hoger beroep feitelijk niet nader onderbouwd.

Het hof is op grond van het vorenstaande van oordeel dat het alternatieve scenario zoals door de verdediging is geschetst zich niet heeft voorgedaan.

De geweldshandelingen toegepast op het slachtoffer zijn gelet op de gebezigde bewijsmiddelen en het verhandelde ter terechtzitting naar het oordeel van het hof verricht door de verdachte, [medeverdachte 4] en/of [medeverdachte 2], waarbij het hof tevens oordeelt dat de ernst en hevigheid van het geweld zodanig is geweest dat het past bij de bij het slachtoffer geconstateerde letsels.

Voor zover de raadsman heeft gesteld dat de knevel zoals die is aangetroffen bij het slachtoffer niet is aangebracht door de verdachte of [medeverdachte 4], overweegt het hof dat op de om het hoofd van het slachtoffer gebonden stropdas DNA van [medeverdachte 4] is aangetroffen en dat verder geen sporen van anderen dan van de verdachte en [medeverdachte 4] op het slachtoffer zijn aangetroffen. Het hof verwerpt op grond hiervan de stelling dat [medeverdachte 1] of een ander op een later moment de pannenlap in de mond van het slachtoffer heeft geduwd en/of de stropdas om het hoofd van het slachtoffer heeft gebonden nu dit ook feitelijk op geen enkele manier nader is onderbouwd.

Opzet op de dood van het slachtoffer

Ter zake van het verweer van de raadsman dat niet kan worden bewezen dat de verdachte (voorwaardelijk) opzet op de dood van het slachtoffer heeft gehad, nu de kans dat het slachtoffer daaraan zou komen te overlijden niet aanmerkelijk is, verwijst het hof naar hetgeen reeds is overwogen in het kader van de doodsoorzaak en de geweldshandelingen. Voor het overige overweegt het hof als volgt.

Naar het oordeel van het hof bevat het dossier of het verhandelde ter terechtzitting geen aanwijzing dat verdachte het boos opzet op de dood van het slachtoffer had.

Voor opzettelijk handelen in de zin van voorwaardelijk opzet is vereist dat de verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat het slachtoffer door zijn gedragingen en die van zijn medeverdachten zou komen te overlijden.

Naar het oordeel van het hof is in het samenstel van feiten en omstandigheden, zoals hierboven is uiteengezet, de kans als aanmerkelijk te kwalificeren dat het in de woning op het slachtoffer toegepaste geweld zodanig is geweest dat het slachtoffer ten gevolge daarvan zou komen te overlijden. De bij het slachtoffer geconstateerde letsels duiden op ernstige en hevige geweldsinwerkingen. Daarnaast is met de bij het slachtoffer toegebrachte knevel de ademhaling door de mond en deels door de neus belemmerd. Uit de verklaringen van de verdachte leidt het hof af dat de verdachte zich terdege bewust was van de ernst van het op het slachtoffer toegepaste geweld. Hij heeft immers volgens zijn eigen verklaring op enig moment nog gecontroleerd of de verdachte in leven was en hij heeft er bij [medeverdachte 1] op aangedrongen dat zij het slachtoffer zou bevrijden uit zijn benarde positie, omdat het een oude man was. Door de fysieke confrontatie met het slachtoffer aan te gaan, deze ernstig gewond, gekneveld en vastgebonden in de woning achter te laten en naderhand niet in te grijpen, heeft de verdachte bewust de kans aanvaard dat het slachtoffer ten gevolge van zijn handelingen en die van [medeverdachte 4] en/of [medeverdachte 2] is komen te overlijden. Het verweer van de raadsman moet daarom worden verworpen.

Voorbedachte raad

Voor wat betreft het verweer dat niet kan worden bewezen dat de verdachte heeft gehandeld met voorbedachte raad, overweegt het hof als volgt.

Het hof stelt voorop dat van voorbedachte raad sprake is indien de verdachte zich gedurende enige tijd heeft kunnen beraden over de betekenis en de mogelijke gevolgen van het te nemen of genomen besluit en zich daarvan rekenschap te geven. Uit de hierboven weergegeven feiten en omstandigheden volgt dat onderweg naar de woning van het slachtoffer is besproken wat in de woning diende te gebeuren. Het slachtoffer moest een lesje worden geleerd; worden geslagen en vastgebonden. Het moest lijken op een beroving; enig geld dat de verdachte en de medeverdachten in de woning zouden aantreffen mochten zij meenemen. Het besprokene hield in dat drie mannen, [medeverdachte 4] bewapend met een vuurwapen, verdachte met een mes en [medeverdachte 2], in de nachtelijke uren de woning binnengingen om het slachtoffer met geweld een lesje te leren en geld afhandig te maken. De verdachte moet met de mogelijkheid rekening hebben gehouden dat het slachtoffer zich zou verzetten en dat fors geweld zou kunnen worden toegepast. Naar het oordeel van het hof heeft de verdachte in de tijdspanne gedurende de autorit om [medeverdachte 4] op te halen en vervolgens gedurende de autorit naar de woning van het slachtoffer en tijdens zijn aanwezigheid in de woning van het slachtoffer voldoende tijd en gelegenheid gehad om zich te kunnen beraden over de mogelijke betekenis en de gevolgen van zijn besluit en zich daarvan rekenschap te geven, welk beraad blijkens de verklaringen van de verdachte ook daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. Naar het oordeel van het hof heeft verdachte gelet hierop dan ook gehandeld met voorbedachten rade.

Het verweer van de raadsman wordt verworpen.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

het in onder 1 primair, impliciet primair, bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van moord.

het onder 2 bewezen verklaarde levert op:

diefstal, voorafgegaan en vergezeld van geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en gemakkelijk te maken, terwijl het feit wordt gepleegd gedurende de voor de nachtrust bestemde tijd in een woning door twee of meer verenigde personen en terwijl het feit de dood ten gevolge heeft.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

Vordering van de advocaat-generaal

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd en dat de verdachte ter zake van het onder 1 primair, impliciet primair, en 2 ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zestien jaren, met aftrek van voorarrest.

Strafmotivering

5 - 22-001245-11