HR, 30-05-2017, nr. S 17/00715 H

De Rechtbank heeft de aanvrager ter zake van 1. en 2. telkens "opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist of onvolledig doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, begaan door een rechtspersoon, terwijl verdachte feitelijk leiding heeft gegeven aan de verboden gedraging, meermalen gepleegd" en "valsheid in geschrift, meermalen gepleegd" en 3. "witwassen, meermalen gepleegd" veroordeeld tot een gevangenisstraf van acht maanden.

2. De aanvraag tot herziening

De aanvraag tot herziening is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

In de uitspraak waarvan herziening wordt gevraagd, is ten laste van de aanvrager onder 3 bewezenverklaard dat:

"hij op tijdstippen in de periode van 1 januari 2006 tot en met 31 december 2007, in Nederland en/of in Hongarije en/of Luxemburg telkens voorwerpen, te weten (...) geldbedragen - van de belastingdienst afkomstig -, te weten:

- euro 2.453 ontvangen op 14-03-2006 met omschrijving "OB jan 06 Tanto"

- euro 2.645 ontvangen op 21-03-2006 met omschrijving "OB nov 05 Tanto"

- euro 4.185 ontvangen op 21-03-2006 met omschrijving "OB dec 05 Tanto"

- euro 5.269 ontvangen op 21-03-2006 met omschrijving "OB nov 05 Tanto"

- euro 3.857 ontvangen op 04-06-2006 met omschrijving "OB feb 06 Tanto"

- euro 3.276 ontvangen op 03-05-2006 met omschrijving "OB mrt 06 Tanto"

- euro 3.945 ontvangen op 17-05-2006 met omschrijving "OB apr 06 Tanto"

- euro 4.682 ontvangen op 20-06-2006 met omschrijving "OB mei 06 Tanto"

- euro 4.288 ontvangen op 18-07-2006 met omschrijving "OB juni 06 Tanto"

- euro 4.278 ontvangen op 22-08-2006 met omschrijving "OB jul 06 Tanto"

- euro 4.823 ontvangen op 20-09-2006 met omschrijving "OB aug 06 Tanto"

- euro 4.824 ontvangen op 18-10-2006 met omschrijving "OB sep 06 Tanto"

- euro 4.955 ontvangen op 05-12-2006 met omschrijving "OB okt 06 Tanto"

- euro 3.816 ontvangen op 14-03-2007 met omschrijving "OB jan 07 Tanto"

- euro 3.785 ontvangen op 19-06-2007 met omschrijving "OB mrt 07 Tanto"

- euro 4.365 ontvangen op 10-05-2006 met omschrijving "OB Hi-Flex"

- euro 3.421 ontvangen op 27-06-2006 met omschrijving "OB mrt 06 Hi-Flex"

- euro 3.530 ontvangen op 11-07-2006 met omschrijving "OB Hi-Flex"

- euro 3.756 ontvangen op 11-07-2006 met omschrijving "OB mei 06 Hi-Flex"

- euro 2.478 ontvangen op 18-07-2006 met omschrijving "OB jun 06 Hi-Flex"

- euro 2.783 ontvangen op 18-07-2006 met omschrijving "OB apr 06 Hi-Flex"

- euro 2.876 ontvangen op 22-08-2006 met omschrijving "OB jul 06 Hi-Flex"

- euro 3.645 ontvangen op 20-09-2006 met omschrijving "OB aug 06 Hi-Flex"

- euro 3.986 ontvangen op 18-10-2006 met omschrijving "OB sep 06 Hi-Flex"

- euro 3.645 ontvangen op 21-11-2006 met omschrijving "OB okt 06 Hi-Flex"

- euro 4.190 ontvangen op 30-01-2007 met omschrijving "OB dec 06 Hi-Flex"

heeft verworven, voorhanden heeft gehad, heeft overgedragen en omgezet, terwijl hij wist dat bovenomschreven geldbedragen - onmiddellijk of middellijk - afkomstig waren uit enig misdrijf."

De Rechtbank heeft omtrent deze bewezenverklaring het volgende overwogen:

"Witwassen

Zoals vastgesteld zijn alle bedragen die door de Belastingdienst naar aanleiding van de onjuiste aangiften zijn betaald, gestort op de bankrekening van [betrokkene 1] , waar alleen verdachte en zijn echtgenote voor gemachtigd waren. Verdachte heeft verklaard dat hij geen weet had van de inkomende stortingen op de bankrekening van [betrokkene 1] . Die verklaring is echter ongeloofwaardig, immers in verdachtes woning in Budapest zijn prints aangetroffen van transacties op de bankrekening van [betrokkene 1] in de periode juni 2006-februari 2007.

Met de bankrekening van [betrokkene 1] is in de ten laste gelegde periode een groot aantal betalingen verricht, waarvan veel voor privé-uitgaven. Op de rekening worden, behalve de uitbetalingen van de Belastingdienst ook andere aan verdachte gerelateerde bedragen gestort of afgeschreven, bijvoorbeeld deelbetalingen van [betrokkene 2] en betalingen van [A] .

[A] is gevestigd op het adres van [betrokkene 3] , die heeft verklaard zowel sociale als zakelijke contacten te hebben met verdachte persoonlijk. Als uit de zakelijke contacten tussen hem en verdachte een deal ontstond dan vond facturering plaats via [betrokkene 1] .

Gelet op het vorenstaande en gelet op hetgeen eerder door verdachtes ex-echtgenote [betrokkene 4] is verklaard met betrekking tot haar gebruik van de rekening en nu niet gebleken is van andere gemachtigden op de rekening dan verdachte en [betrokkene 4] , twijfelt de rechtbank er niet aan dat de uitgaven van de rekening door verdachte zijn gedaan.

De FIOD heeft in juni 2008 onderzoek gedaan naar [B] in de systemen van Lexis Nexis, Dunn & Bradstreet, internet en de Kamer van Koophandel en niets over deze vennootschap kunnen vinden. De rechtbank leidt hieruit af dat [B] een niet-bestaande vennootschap is geweest, tot 12 oktober 2009, toen alsnog een bedrijf met deze naam is opgericht met verdachte als directeur. Ook dit duidt erop dat [betrokkene 1] een door verdachte verzonnen

onderneming was die hij gebruikte om de teruggaves van de Belastingdienst te incasseren.

Gelet op het vorenstaande acht de rechtbank bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan witwassen. Hij heeft bedragen die afkomstig waren van belastingfraude verworven, voorhanden gehad, overgedragen en omgezet, waarbij de werkelijke, criminele herkomst van de bedragen werd verhuld door ze te laten storten op een bankrekening van een niet-bestaand bedrijf."

Als grondslag voor een herziening kan, voor zover hier van belang, krachtens het eerste lid aanhef en onder c van art. 457 Sv slechts dienen een door bescheiden gestaafd gegeven dat bij het onderzoek op de terechtzitting aan de rechter niet bekend was en dat het ernstige vermoeden wekt dat indien dit gegeven bekend zou zijn geweest, het onderzoek van de zaak zou hebben geleid hetzij tot een vrijspraak van de gewezen verdachte, hetzij tot een ontslag van alle rechtsvervolging, hetzij tot de niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie, hetzij tot de toepassing van een minder zware strafbepaling.

In de aanvraag wordt aangevoerd dat het onderzoek van de zaak destijds niet zou hebben geleid tot een veroordeling ter zake van het onder 3 bewezenverklaarde maar (partieel) tot ontslag van alle rechtsvervolging, indien aan de Rechtbank bekend was geweest dat [B] reeds per

2 januari 1997 bestond en dus niet "alsnog" is opgericht op 12 oktober 2009. Ter staving hiervan zijn bij de aanvraag gevoegd:

- een zoekrapport van de FSC (Financial Services Commission) van 19 oktober 2016 in het handelsregister ("Register of Companies Search Report") van de Britse Maagdeneilanden met betrekking tot [B] inhoudende dat de vennootschap op 2 januari 1997 in de Britse Maagdeneilanden is geregistreerd en op 2 november 2013 is ontbonden;

- een certificaat van oprichting ("Certificate of Incorporation") inhoudende dat [B] op

2 januari 1997 naar het recht van de Britse Maagdeneilanden is opgericht.

De Rechtbank heeft bij haar oordeel dat de aanvrager zich heeft schuldig gemaakt aan witwassen betrokken de vaststellingen dat de aanvrager de bedragen die afkomstig waren van belastingfraude heeft laten storten op een bankrekening ten name van [B] , dat in juni 2008 in de gangbare Nederlandse en internationale (zoek)systemen van Lexis Nexis, Dun & Bradstreet, internet en de Kamer van Koophandel "niets over deze vennootschap (...) [te] vinden" was, dat alleen de aanvrager en zijn toenmalige echtgenote als gemachtigden de beschikking over de hiervoor bedoelde bankrekening hadden en dat van die bankrekening een groot aantal betalingen, waarvan vele voor privé-uitgaven, is verricht. Tegen deze achtergrond leveren hetgeen in de aanvraag wordt aangevoerd en de inhoud van de daarbij gevoegde stukken niet een ernstig vermoeden op als hiervoor onder 4.1 bedoeld. Daarbij neemt de Hoge Raad in aanmerking dat de Rechtbank onder 3 niet slechts het verwerven en voorhanden hebben van uit misdrijf afkomstige geldbedragen heeft bewezenverklaard, maar ook het overdragen en omzetten van die bedragen.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen vloeit voort dat de aanvraag kennelijk ongegrond is, zodat als volgt moet worden beslist.

De Hoge Raad wijst de aanvraag tot herziening af.

Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. van Dorst als voorzitter, en de raadsheren V. van den Brink en E.F. Faase, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 30 mei 2017.