CRvB, 17-04-2012, nr. 10-1297 WWB

Onder de staatssecretaris wordt in deze uitspraak ook begrepen diens rechtsvoorganger de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

De Raad gaat uit van de volgende hier van belang zijnde feiten en omstandigheden.

Op 10 juli 2007 heeft de staatssecretaris de door appellant voor de uitvoering van de Wet werk en bijstand (WWB) over het vergoedingsjaar 2006 bij de Minister van Binnenlandse zaken en Koninkrijksrelaties ingediende verantwoordingsinformatie ontvangen met de bijlage bij de jaarrekening als bedoeld in artikel 58a van het Besluit begroting en verantwoording provincies en gemeenten. Deze bijlage bevat een verslag van bevindingen met bijbehorende accountantsverklaring van Deloitte Accountant B.V. (Deloitte). In het verslag van bevindingen heeft Deloitte ten aanzien van de uitvoering van het zogeheten werkdeel van de WWB, door extrapolatie op basis van interne controle, gerapporteerd dat over een bedrag van € 337.881,-- van de lasten van € 5.796.025,-- onzekerheid bestaat.

Bij besluit van 7 mei 2008 heeft de staatssecretaris op grond van artikel 70, eerste lid, van de WWB een bedrag van

€ 337.881,-- van appellant teruggevorderd.

Bij besluit van 15 augustus 2008 (bestreden besluit) heeft de staatssecretaris het bezwaar tegen het besluit van

7 mei 2008 ongegrond verklaard. Hieraan heeft de staatssecretaris ten grondslag gelegd, kort gezegd, dat appellant ten laste van het werkdeel WWB 2006 uitgaven tot een bedrag van € 337.881,-- heeft gedaan waarvan de rechtmatigheid van de besteding niet in 2006 is verantwoord, zodat deze als onrechtmatig moeten worden aangemerkt en om die reden worden teruggevorderd.

De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

Appellant heeft zich in hoger beroep op de hierna te bespreken gronden gekeerd tegen de aangevallen uitspraak.

De Raad overweegt het volgende.

De WWB luidde, voor zover en ten tijde hier van belang:

”Artikel 69

Anders dan appellant in hoger beroep heeft betoogd, is de Raad van oordeel dat de staatssecretaris zich, bezien vanuit de systematiek van het verantwoording afleggen en de daarbij gehanteerde rapportagetolerantie, op het standpunt heeft kunnen stellen dat, indien sprake is van financiële onzekerheid die de rapporteringstolerantiegrens te boven gaat, dit tot gevolg heeft dat de besteding niet althans niet met zekerheid kan worden verantwoord, zodat sprake is van een onrechtmatige besteding.

Appellant heeft aangevoerd dat uit een aanvullend rapport van 10 juli 2008 van de accountant blijkt dat blijkens de door de gemeente aangeleverde review de indertijd geconstateerde tekortkomingen zijn opgespoord en hersteld.

Van belang is dat de accountant in zijn rapportage van 10 juli 2008 heeft gemeld dat op het reviewverslag geen accountantscontrole is toegepast en evenmin een beoordelingsopdracht is uitgevoerd, zodat volgens de accountant aan zijn rapportage geen zekerheid kan worden ontleend omtrent de getrouwheid van het reviewverslag over de interne controle van het WWB-werkdeel 2006. Daaraan heeft de accountant toegevoegd dat indien hij aanvullende werkzaamheden zou hebben verricht of een controle- of beoordelingsopdracht zou hebben uitgevoerd, wellicht andere onderwerpen zouden zijn geconstateerd die voor rapportage in aanmerking zouden zijn gekomen. Reeds gelet hierop moet worden geoordeeld dat de financiële onzekerheid, waarover indertijd is gerapporteerd in het bij de gemeentelijke jaarrekening behorende accountantsrapport, niet is opgeheven. Daarbij wordt dan nog in het midden gelaten of, en zo ja, in welke mate een dergelijke reparatie na 15 juli 2007, de uiterste datum waarop de jaarrekening moest worden ingezonden, nog mogelijk zou zijn.

De staatssecretaris heeft zich dan ook op goede gronden met toepassing van artikel 70, eerste lid, van de WWB gehouden geacht het bedrag van € 337.881,-- van appellant terug te vorderen. De ter zitting door appellant nog bepleite matiging van de terugvordering wegens een onbillijkheid van overwegende aard als bedoeld in artikel 3 van het Besluit WWB treft geen doel, reeds omdat de daarin geregelde meeneem- en voorschotregeling werkdeel niet ziet op artikel 70, eerste lid, van de WWB.

De Raad volgt niet de stelling van appellant dat de door de staatssecretaris gehanteerde grondslagen voor de terugvordering voor appellant niet kenbaar waren en om die reden niet onverkort mogen worden gehanteerd. Zowel in de toelichting op de Regeling als in de aan alle colleges gerichte Verzamelbrief van 19 december 2006, onderdeel 2 met bijlage, is de systematiek van single information en single audit en de consequenties beschreven. Daarbij is vermeld dat het gehele onrechtmatig bestede bedrag wordt teruggevorderd, indien de rapportagetolerantie is overschreden. Ook in de Verzamelbrief van 18 september 2006, onderdeel 4, was al informatie verstrekt over de invoering van de single information en single audit en de daarbij te hanteren rapporteringstoleranties.

Appellant heeft erkend dat de dossiervorming en de administratieve routing niet op orde waren, maar stelt dat de gelden toch zijn besteed aan de personen voor wie deze bedoeld waren. In de gemeente Oss is, aldus appellant, de daling van het aantal bijstandsgerechtigden groter geweest dan in alle andere gemeenten. Daarom vindt appellant het uiterst onredelijk is dat het gehele bedrag waarover onzekerheid bestaat wordt teruggevorderd. In wat appellant heeft aangevoerd worden geen zeer bijzondere omstandigheden gezien, die de staatssecretaris ertoe hadden moeten brengen niet onverkort aan de toepassing van artikel 70, eerste lid, van de WWB vast te houden. Daarbij moet bedacht worden dat niet elke onzekerheid tot terugvordering leidt, maar dat het hier gaat om onzekerheden die de rapporteringstolerantiegrens overstijgen.

Dit betekent dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak wordt bevestigd.

Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.