Het deskundigenadvies in de civiele procedure
Einde inhoudsopgave
Het deskundigenadvies in de civiele procedure (R&P nr. 165) 2008/4.3.9:4.3.9 Zweden
Het deskundigenadvies in de civiele procedure (R&P nr. 165) 2008/4.3.9
4.3.9 Zweden
Documentgegevens:
G. de Groot, datum 20-10-2008
- Datum
20-10-2008
- Auteur
G. de Groot
- JCDI
JCDI:ADS448693:1
- Vakgebied(en)
Burgerlijk procesrecht (V)
Toon alle voetnoten
Voetnoten
Voetnoten
Carl M. Elwing, `Schwedischer Landesbericht', in: Nicklisch 1984, p. 169-182; Bengt Lindeli, `Schweden', in: Nagel/Bajons 2003, p. 554-555; Lindeli p. 192-193; Bengt Lindeli, `Evidence in Sweden', in: The Law of Evidence in the European Union 2004, p. 425-426.
Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.
In Zweden kan de rechter een deskundige benoemen als bij de beoordeling van bepaalde feiten speciale kennis of ervaring nodig is. De rechter moet partijen gelegenheid geven zich uit te laten over zijn voornemen om een deskundige te benoemen en over het aantal te benoemen deskundigen. Als partijen het eens zijn over de te benoemen persoon, pleegt de rechter deze als deskundige te benoemen. De rechter moet de opdracht aan de deskundige nauwkeurig omschrijven. Meestal wordt een schriftelijk deskundigenadvies uitgebracht. Soms wordt de deskundige daarna ter zitting gehoord. De rechter kan aan de deskundige aanwijzingen geven over de inrichting van het onderzoek en de wijze waarop hij partijen daarbij moet betrekken. Ook een partij kan enig initiatief nemen tot inschakeling van een deskundige. Partijen kunnen namelijk een niet door de rechter benoemde deskundige ter zitting doen horen. Deze deskundige wordt beschouwd als een getuige.1