Rb. 's-Hertogenbosch, 13-11-2012, nr. 01/825003-12

wonende te [woonplaats], de [adres] A.

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting van 17 april 2012, 21 juni 2012 en 30 oktober 2012.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie en van hetgeen van de zijde van verdachte naar voren is gebracht.

De zaak is aanhangig gemaakt bij dagvaarding van 16 maart 2012.

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

zij op of omstreeks 01 januari 2012 te Eindhoven ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven, met dat opzet meermalen, althans eenmaal met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp in het hoofd en/of het lichaam van voornoemde [slachtoffer] te steken en/of meermalen, althans eenmaal met kracht tegen het hoofd en/of het lichaam van voornoemde [slachtoffer] te schoppen terwijl deze op de grond lag, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

(artikel 287 jo 45 jo 47 Wetboek van Strafrecht)

Subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

zij op of omstreeks 01 januari 2012 te Eindhoven tezamen en in vereniging, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan een persoon genaamd [slachtoffer], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet meermalen, althans eenmaal, met een mes, althans een scherp en/of puntig voorwerp in het hoofd en/of het lichaam van voornoemde [slachtoffer] te steken en/of meermalen, althans eenmaal met kracht tegen het hoofd en/of het lichaam van voornoemde [slachtoffer] te schoppen terwijl deze op de grond lag, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

(artikel 302 jo 45 Wetboek van Strafecht)

De formele voorvragen.

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de dagvaarding geldig is. De rechtbank is bevoegd van het tenlastegelegde kennis te nemen en de officier van justitie kan in zijn vervolging worden ontvangen. Voorts zijn er geen gronden gebleken voor schorsing van de vervolging.

De bewijsmiddelen en de beoordeling daarvan. 1

De rechtbank stelt ten aanzien van de feiten het volgende vast.

Op 1 januari 2012 hebben verdachte en haar vriend [persoon 1] op de Piazza te Eindhoven ruzie met [slachtoffer], welke ontaardt in een vechtpartij.

Als [slachtoffer] op enig moment op de grond ligt wordt hij door verdachte tegen het hoofd en het lichaam geschopt.2 Als de politie ter plaatse komt, treffen zij [slachtoffer] hevig bloedend uit zijn gelaat op de grond aan. In het ziekenhuis worden bij [slachtoffer] verwondingen aan het gelaat en meerdere kneuzingen aan het hoofd vastgesteld.3 [slachtoffer] heeft van dit incident aangifte gedaan.4

Hiervoor genoemde feiten kunnen op grond van de gebruikte bewijsmiddelen als vaststaand worden aangemerkt. Deze feiten hebben ter terechtzitting niet ter discussie gestaan en kunnen zonder nadere motivering als vertrekpunt voor de beoordeling van de bewijsvraag dienen.

Het standpunt van de officier van justitie.

De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte meermalen tegen het hoofd en lichaam van aangever heeft geschopt, gelet op het proces-verbaal van bevindingen, de aangifte, de medische verklaring, de verklaring van getuige [getuige 1], de verklaring van getuige [getuige 2], de verklaring van [persoon 1] en de eigen verklaring van verdachte afgelegd bij de politie.

Tevens acht de officier van justitie bewezen dat verdachte voorwaardelijk opzet had op de dood van het slachtoffer. Trappen tegen de schedel kan immers hersenletsel veroorzaken en hersenletsel kan een dodelijke afloop hebben, hetgeen een algemene ervaringsregel betreft.

Het standpunt van de verdediging.

De raadsman voert aan dat verdachte dient te worden vrijgesproken van het primair en subsidiair tenlastegelegde feit, wegens gebrek aan bewijs voor het opzet - ook in voorwaardelijke zin - op zowel de dood van het slachtoffer, als het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel.

Het oordeel van de rechtbank.

Medeplegen.

De rechtbank ziet zich allereerst voor de vraag gesteld of sprake is van medeplegen, in de zin van "tezamen en in vereniging met een ander begaan" zoals primair en subsidiair ten laste is gelegd.

Uit de processtukken en het verhandelde ter terechtzitting is gebleken dat zowel verdachte als haar vriend [persoon 1] geweld hebben gebruikt tegen aangever; [persoon 1] door hem te steken met een mes en verdachte door hem te schoppen.

Deze handelingen hebben weliswaar kort na elkaar of (deels) gelijktijdig plaatsgevonden, doch nu er over die handelingen tevoren geen (stilzwijgende) afspraken zijn gemaakt tussen verdachte en haar vriend en de rechtbank ook overigens niet is gebleken van feiten of omstandigheden op grond waarvan kan worden geoordeeld dat de verdachte en haar vriend wat betreft het jegens aangever uitgeoefende geweld zo nauw en bewust hebben samengewerkt dat zij dit geweld tezamen en in vereniging hebben gedaan, kan naar het oordeel van de rechtbank het medeplegen niet worden bewezen.

De rechtbank zal verdachte daarom vrijspreken van dit onderdeel van het primair en subsidiair tenlastgelegde feit.

Het schoppen tegen het hoofd.

De hiervoor weergegeven feitelijke vaststelling, dat verdachte op 1 januari 2012 aangever [slachtoffer] tegen het hoofd heeft geschopt, is mede gebaseerd op de verklaring van de getuige [getuige 3] de verklaring van de getuige [getuige 2] 5.

Deze (onafhankelijke) getuigen verklaren dat zij hebben gezien dat de man die op de grond lag door verdachte mede tegen het hoofd werd geschopt. Verdachte erkent zelf ook dat zij de man meerdere schoppen heeft gegeven, maar verklaart dat zij niet precies weet waar zij de man op het lichaam heeft geraakt 6. Verdachte heeft niet betwist dat zij ook tegen het hoofd van aangever heeft geschopt.

De rechtbank stelt vast dat uit de processtukken niet blijkt dat verdachte meerdere malen tegen het hoofd van aangever heeft geschopt.

Op basis van de hiervoor genoemde getuigenverklaringen, het feit dat aangever ook letsel had aan zijn hoofd en op het feit dat verdachte niet betwist dat zij aangever tegen het hoofd heeft geschopt, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte éénmaal tegen het hoofd van aangever heeft geschopt, terwijl aangever op de grond lag.

Op basis van de processtukken en het verhandelde ter terechtzitting acht de rechtbank het onwaarschijnlijk dat verdachte door zo te handelen de dood van aangever willens en wetens heeft beoogd. Ook het opzet van de verdachte op de dood van het slachtoffer in voorwaardelijke zin acht de rechtbank niet bewezen. Daarbij neemt zij in het bijzonder in aanmerking dat in het onderhavige geval niet is gebleken dat het schoppen door verdachte van zodanige aard en intensiteit is geweest dat daardoor de aanmerkelijke kans is ontstaan dat aangever ten gevolge daarvan zou komen te overlijden. Onder bijzondere omstandigheden had de handelwijze van verdachte wellicht wel tot de dood kunnen leiden, maar van dergelijke bijzondere omstandigheden is te dezen niet gebleken,

Verdachte zal daarom worden vrijgesproken van een poging tot doodslag, zoals primair ten laste is gelegd.

De rechtbank is wel van oordeel dat verdachte zich had kunnen en moeten realiseren dat dergelijk gewelddadig handelen als tegen het hoofd schoppen geschikt was om, en naar uiterlijke verschijningsvorm gericht was op, het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel, zoals hersenletsel en/of botbreuken aan de schedel.

Om die reden is de rechtbank van oordeel dat verdachte door te handelen zoals zij heeft gedaan welbewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat dit zwaar lichamelijk letsel zou ontstaan als gevolg van haar handelen, en aldus haar opzet hierop in voorwaardelijke zin aanwezig was. De rechtbank acht het subsidiair tenlastegelegde feit daarom wettig en overtuigend bewezen.

De bewezenverklaring.

Op grond van de feiten en omstandigheden die zijn vervat in de hierboven uitgewerkte bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang bezien, komt de rechtbank tot het oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte

op 01 januari 2012 te Eindhoven ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan een persoon genaamd [slachtoffer], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, met dat opzet eenmaal met kracht tegen het hoofd van voornoemde [slachtoffer] te schoppen terwijl deze op de grond lag, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. Verdachte zal hiervan worden vrijgesproken.

De strafbaarheid van het feit.

Het bewezenverklaarde levert op het in de uitspraak vermelde strafbare feit.

Er zijn gelet op het hiernavolgende geen feiten of omstandigheden gebleken die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

De strafbaarheid van verdachte.

De raadsman heeft ter terechtzitting van 30 oktober 2012 aangevoerd dat het gedrag van verdachte een reactie was op een aanval van haar vriend met een fles door aangever. Zij heeft gehandeld uit noodweer. Indien de rechtbank van oordeel is dat verdachte daarin te ver is gegaan, dan is dit disproportioneel handelen volgens de raadsman het gevolg geweest van een hevige gemoedsbeweging en/of -toestand, ontstaan door haar vrees voor de gevolgen van het op haar vriend toegepaste geweld en is er sprake van noodweerexces. De raadsman concludeert dat verdachte om die reden dient te worden ontslagen van alle rechtsvervolging.

De officier van justitie stelt dat er geen sprake is van noodweer, danwel noodweerexces.

Op basis van de verklaring van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] blijkt dat er geen sprake was van een wederechtelijke aanranding waartegen verdachte zich noodzakelijk heeft moeten verdedigen.

Naar het oordeel van de rechtbank treft het beroep op noodweer, dan wel noodweerexces geen doel en zij overweegt daartoe als volgt.

Op basis van de processtukken en het verhandelde ter terechtzitting stelt de rechtbank vast dat de feitelijke gang van zaken als volgt is geweest.

[slachtoffer] verklaart in zijn aangifte dat de vriend van verdachte op hem af kwam gelopen en naar hem heeft geroepen: "Ik maak je af". Vervolgens pakt de vriend van verdachte een mes en maakt stekende bewegingen in de richting van aangever.

Deze verklaring van aangever wordt bevestigd door de verklaring van getuigen [getuige 1] en [getuige 2]. Beide getuigen zien niet alleen dat de vriend van verdachte aangever belaagt, maar ook dat aangever achteruit wegloopt en dat verdachte met versnelde pas achter aangever aanloopt en dat zij toen zij bij hem aankwam tegen aangever begon te schoppen terwijl hij op de grond lag. Zowel de aangever als de getuigen [getuige 2] en [getuige 1] hebben verklaard dat aangever wel een fles in zijn handen had doch dat hij niet heeft gedreigd of geslagen met die fles

Gelet op de feiten en omstandigheden waaronder het delict werd gepleegd, acht de rechtbank niet aannemelijk geworden dat de vriend van verdachte door aangever werd belaagd met een fles, zoals verdachte stelt. Nu de rechtbank het bestaan van een dergelijke situatie (waarin verdediging noodzakelijk was) niet aannemelijk acht, kan van een overschrijding van de grenzen van noodzakelijke verdediging dan ook reeds om die reden geen sprake zijn. De rechtbank verwerpt het verweer,

Voor het overige zijn er geen feiten of omstandigheden gebleken die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten. Verdachte is daarom strafbaar voor hetgeen bewezen is verklaard.

Motivering van de beslissing.

De eis van de officier van justitie.

De officier van justitie heeft ter terechtzitting van 21 juni 2012 gerequireerd tot bewezen- verklaring van het primair tenlastegelegde en heeft ter terechtzitting van 30 oktober 2012 haar eis gewijzigd in die zin dat nu wordt gevorderd verdachte te veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van 3 jaar met aftrek van voorarrest, waarvan 1 jaar voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar.

Daarnaast heeft de officier van justitie gevorderd de schorsing van de voorlopige hechtenis op te heffen.

Het standpunt van de verdediging.

Geen oplegging van straf en/of maatregel voor het primair tenlastegelegde, gelet op de bepleite vrijspraak.

Indien de rechtbank toch komt tot een veroordeling voor het subsidiair tenlastegelegde dan is verzocht bij het bepalen van de strafmaat rekening te houden met de omstandigheid dat verdachte bij een langdurige onvoorwaardelijke vrijheidsbenemende straf haar woning dreigt te verliezen.

Het oordeel van de rechtbank.

Bij de beslissing over de straf die aan verdachte dient te worden opgelegd heeft de rechtbank gelet op de aard van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van verdachte.

Voorts heeft de rechtbank rekening gehouden met de ernst van het door verdachte gepleegde strafbare feit in verhouding tot andere strafbare feiten, zoals tot uitdrukking komt in het wettelijke strafmaximum en in de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd.

Verdachte heeft aangever tegen het hoofd geschopt terwijl die weerloos op de grond lag.

Zij heeft daarmee bijgedragen aan een ernstige aantasting van de lichamelijke integriteit en persoonlijke levenssfeer van aangever. Dit alles vond plaats op de openbare weg in de nacht van Oud en Nieuw, onder het oog van verschillende (feestvierende) voorbijgangers.

Ten aanzien van de persoon van verdachte zal de rechtbank bij de strafoplegging in het bijzonder rekening houden met de omstandigheid dat uit het Pro Justitia onderzoek omtrent

de geestvermogens van verdachte, uitgevoerd door de deskundigen psychiater dr. A.J.W.M. Trompenaars en psycholoog, B. van Toorn, blijkt dat het door verdachte gepleegde strafbare feit in verminderde mate aan haar kan worden toegerekend.

De deskundige psychiater dr. A.J.W.M. Trompenaars constateert in zijn rapportage van

mr. J.M.P. Willemse, voorzitter,

mr. M.A. Bijl en mr. C.P.J. Scheele, leden,

in tegenwoordigheid van M.P.M. van Goethem, griffier,

en is uitgesproken op 13 november 2012.