HR, 08-02-2013, nr. 12/02913

HR, 08-02-2013, nr. 12/02913

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.

Uitspraak 08‑02‑2013

Inhoudsindicatie

Art. 81 lid 1 RO. Familierecht. Verzoek tot toekenning eenhoofdig gezag; art. 1:251a BW.

8 februari 2013

Eerste Kamer

12/02913

EE/AS

Hoge Raad der Nederlanden

Beschikking

in de zaak van:

[De man],

wonende te [woonplaats],

VERZOEKER tot cassatie,

advocaat: mr. W.G.H. Janssen,

t e g e n

[De vrouw],

wonende te [woonplaats],

VERWEERSTER in cassatie,

niet verschenen.

Partijen zullen hierna ook worden aangeduid als de man en de vrouw.

1. Het geding in feitelijke instanties

Voor het verloop van het geding in feitelijke instanties verwijst de Hoge Raad naar de navolgende stukken:

a. de beschikking in de zaak 385484/FA RK 11-486 van de rechtbank 's-Gravenhage van 6 juli 2011;

b. de beschikking in de zaak 200.093.422/01 van het gerechtshof te 's-Gravenhage van 14 maart 2012.

De beschikking van het hof is aan deze beschikking gehecht.

2. Het geding in cassatie

Tegen de beschikking van het hof heeft de man beroep in cassatie ingesteld. Het cassatierekest is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

De vrouw heeft geen verweerschrift ingediend.

De conclusie van de Advocaat-Generaal J.L.R.A. Huydecoper strekt tot verwerping met toepassing van art. 81 RO.

3. Beoordeling van het middel

De in het middel aangevoerde klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 lid 1 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beslissing

De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Deze beschikking is gegeven door de raadsheren C.A. Streefkerk, als voorzitter, G. Snijders en M.V. Polak, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer M.A. Loth op 8 februari 2013.

Conclusie 30‑11‑2012

Mr. Huydecoper

Partij(en)

Zaaknr. 12/02913

Mr. Huydecoper

Zitting van 30 november 2012

Conclusie inzake

[De man]

verzoeker tot cassatie

tegen

[De vrouw]

verweerster in cassatie

1.

Het cassatieberoep dat namens de verzoeker tot cassatie, [de man], in deze zaak is ingesteld behoort volgens mij te worden verworpen. Het middel stelt geen vragen aan de orde die in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling beantwoording behoeven. Ook overigens meen ik dat met een verkorte conclusie kan worden volstaan.

2.

Het gaat in deze zaak om een reeds geruime tijd slepend conflict over gezag en daarmee verband houdende kwesties, betreffende de kinderen uit het inmiddels door echtscheiding ontbonden huwelijk van [de man] met de verweerster in cassatie, [de vrouw].

De reeks van beschikkingen die de rechtbank in de eerste aanleg heeft gegeven en die uit de dossierstukken blijkt1., geeft een indruk van de ernst van de problemen waarmee de partijen kampen - maar waarmee vanzelfsprekend ook de kinderen geconfronteerd worden.

3.

De onderhavige zaak betreft een verzoek van [de vrouw] dat ertoe strekt dat zij met het eenhoofdig gezag over de kinderen wordt belast. Dit verzoek is in eerste aanleg toegewezen. Het hof heeft deze beslissing op het namens [de man] ingestelde hoger beroep bekrachtigd.

4.

Het cassatieverzoek - dat overigens tijdig en regelmatig werd ingediend - bevat klachten die ertoe strekken dat op ontoereikende gronden zou zijn geoordeeld dat er redenen zijn voor toewijzing van de namens [de vrouw] verzochte gezagsvoorziening. Die klachten houden echter niet meer in dan dat: namelijk de in enkele varianten herhaalde bewering dat er op ontoereikende gronden in de namens [de vrouw] verdedigde zin zou zijn beslist.

5.

De klachten geven niet aan welke in de feitelijke instanties aangevoerde stellingen of gegevens (met vindplaatsen in relevante stukken) tot het door de klachten verdedigde oordeel kunnen bijdragen, of waarom de door het hof in de bestreden beschikking gegeven motivering in enig specifiek aangegeven opzicht gebrekkig zou zijn2.. Daarom kunnen de klachten niet worden aangemerkt als middelen die aan de in art. 426a Rv. tot uitdrukking komende maatstaf voldoen.

6.

Inhoudelijk strekken de klachten er bovendien in wezen toe, dat de feiten anders gewaardeerd zouden moeten worden dan door de rechters van de eerste aanleg en in hoger beroep is gedaan. In zoverre stuiten de klachten af op het bepaalde in de art. 419 lid 3 jo. 429 lid 2 Rv.

Conclusie

Ik concludeer tot verwerping met toepassing van art. 81 RO.

De Procureur-Generaal bij de

Hoge Raad der Nederlanden

Deze functie is alleen te gebruiken als je bent ingelogd.