Rb. Amsterdam, 28-09-2018, nr. C/13/641880 / KG ZA 18-55 FB/JvS

De advocaat van [naam gedaagde sub 1] heeft bij brief van 20 februari 2018 bericht het eens te zijn met het voornemen om prejudiciële vragen aan de Hoge Raad te stellen en met de inhoud van de in het tussenvonnis geformuleerde vragen.

De advocaat van Eigen Haard heeft bij brief van 19 februari 2018 verzocht af te zien van het voornemen om prejudiciële vragen te stellen. Zij heeft daarvoor vier argumenten aangevoerd.

Ten eerste betreft het hier een kort geding en heeft Eigen Haard een spoedeisend belang bij het verkrijgen van een ontruimingstitel (of bij een vonnis tot afwijzing).

Op zichzelf is dit juist, maar in het tussenvonnis onder 4.9 is al overwogen dat de voorzieningenrechter voorshands van oordeel is dat de gevraagde voorziening moet worden geweigerd. Door dit voorlopige oordeel is in dit stadium voldoende tegemoetgekomen aan het genoemde belang van Eigen Haard.

Ten tweede wordt aangevoerd dat de wettekst voldoende duidelijk is. In het tussenvonnis is echter uiteengezet dat en waarom niet boven redelijke twijfel is verheven hoe artikel 6:265 BW dient te worden uitgelegd.De advocaat van Eigen Haard heeft voorts opgemerkt dat het de rechtsvormende taak van de rechter te buiten gaat om aan de wettekst, die helder is, te (willen) morrelen. Aldus wordt over het hoofd gezien dat uitleg van een wettekst niet zonder meer samenvalt met vaststelling van de letterlijke betekenis van de formulering daarvan en dat het tot de kern van de rechtelijke taak behoort om de wet uit te leggen.

Ten derde wordt aangevoerd dat in de arresten van 2009 en 2012, genoemd in 4.12 van het tussenvonnis, geen kentering van de rechtspraak is te bespeuren. De prejudiciële vragen worden echter mede gesteld om dienaangaande duidelijkheid te verkrijgen.

Ten vierde wordt aangevoerd dat het hier gaat om ontbinding van de overeenkomst van sociale woonruimte. Een al te genuanceerde benadering is dan onwerkbaar, wil het beleid van Eigen Haard effectief kunnen worden uitgevoerd.Het beleid van Eigen Haard houdt kennelijk in dat iedere tekortkoming van de huurder in zijn verplichtingen ontbinding van de huurovereenkomst rechtvaardigt, tenzij (kort gezegd) de huurder aannemelijk maakt dat daarop in het concrete geval een uitzondering moet worden gemaakt. Daarvan uitgaande is inderdaad juist dat de uitvoering van dit beleid wordt bemoeilijkt als de uitleg die de voorzieningenrechter voorshands aan artikel 6:265 BW geeft, juist is. Maar uit de beantwoording van de prejudiciële vragen zal blijken of dit beleid rechtens houdbaar is. Zoals in wezen ook in de brief wordt onderstreept, is er een maatschappelijk belang mee gemoeid om daarover duidelijkheid te verkrijgen van de hoogste rechter.

Gelet op het vorenstaande zullen aan de Hoge Raad na te melden prejudiciële vragen worden voorgelegd. De griffier zal worden opgedragen om het procesdossier aan de Hoge Raad te zenden, gelijktijdig met dit vonnis.

Nadat het antwoord van de Hoge Raad is ontvangen, zal de voorzieningenrechter partijen in de gelegenheid stellen zich schriftelijk hierover uit te laten, waarna eindvonnis zal worden gewezen.