Aanhef

Richtlijn 2002/38/EG van de Raad van 7 mei 2002 tot (tijdelijke) wijziging van Richtlijn 77/388/EEG met betrekking tot de regeling inzake de belasting over de toegevoegde waarde die van toepassing is op bepaalde diensten die langs elektronische weg worden verricht alsook op radio- en televisieomroepdiensten (4) voorziet in het kader voor het belasten van elektronische dienstverrichtingen in de Gemeenschap door belastingplichtigen die niet in de Gemeenschap zijn gevestigd noch voor belastingdoeleinden in de Gemeenschap moeten zijn geïdentificeerd.

De lidstaat van verbruik heeft de primaire verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat niet in de Gemeenschap gevestigde ondernemers aan hun verplichtingen voldoen. Daartoe moet de informatie die nodig is voor het hanteren van de bijzondere regeling inzake langs elektronische weg verrichte diensten, zoals opgenomen in artikel 26 quater van de zesde BTW-Richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen van de lidstaten inzake omzetbelasting (5), worden toegezonden aan deze lidstaten.

Bepaald moet worden dat de over dergelijke verrichtingen verschuldigde BTW gestort wordt op rekeningen die de lidstaat van verbruik daarvoor heeft aangewezen.

Uit hoofde van Richtlijn 77/388/EEG dient de niet in de Gemeenschap gevestigde belastingplichtige die in artikel 9, lid 2, onder e), laatste streepje, van die richtlijn bedoelde diensten verricht, BTW aan te rekenen aan zijn in de Gemeenschap gevestigde of verblijvende afnemer, tenzij hij de zekerheid heeft verkregen dat deze laatste belastingplichtig is. De bijzondere regeling waarin artikel 26 quater van de richtlijn voorziet is alleen van toepassing op diensten die worden verricht voor in de Gemeenschap gevestigde of verblijvende niet-belastingplichtigen. Het is dan ook duidelijk dat de niet in de Gemeenschap gevestigde belastingplichtige over bepaalde informatie betreffende zijn afnemer moet beschikken.

Daartoe zou in de meeste gevallen gebruik kunnen worden gemaakt van de voorziening die in de lidstaten beschikbaar is in de vorm van elektronische databases met een register van personen aan wie in de desbetreffende lidstaat identificatienummers voor de belasting over de toegevoegde waarde zijn toegekend.

Dienovereenkomstig is het noodzakelijk om het gemeenschappelijk systeem voor de uitwisseling van bepaalde informatie over intracommunautaire transacties waar artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 218/92 (6) in voorziet, uit te breiden.

De bepalingen van deze verordening moeten gelden voor een tijdelijke periode van drie jaar, welke om praktische redenen kan worden verlengd, en derhalve moet Verordening (EEG) nr. 218/92 dienovereenkomstig tijdelijk worden gewijzigd,