Rb. Amsterdam, 12-07-2007, nr. AWB 06-1283 WWB

De rechtbank heeft op 6 maart 2006 een beroepschrift ontvangen gericht tegen het besluit van verweerder van 25 januari 2006 (hierna: het bestreden besluit).

Het onderzoek is gesloten ter zitting van 5 juni 2007.

Eiseres heeft op 8 mei 2002 een bijstandsuitkering aangevraagd op grond van de Algemene bijstandswet (Abw).

Bij uitspraak van 8 juli 2002 is eiseres toegelaten tot de schuldsaneringsregeling als bedoeld in de Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen (WSNP).

De buitenbehandeling stelling van de bijstandsaanvraag door verweerder is door deze rechtbank vernietigd, waarna verweerder de aanvraag alsnog in behandeling heeft genomen. Bij besluit van 19 juli 2005 heeft verweerder aan eiseres over de periode van 8 mei 2002 tot en met 19 september 2002 bijstand toegekend. Voorts heeft verweerder eiseres in dit besluit medegedeeld dat de bijstand zal worden verrekend met reeds betaalde voorschotten, alsmede met andere openstaande vorderingen, zodat van de uitkering van eiseres maandelijks een bedrag van € 40,04 zal worden ingehouden. Ook zal de aan eiseres toekomende vakantietoeslag worden ingehouden.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van eiseres tegen het besluit van 19 juli 2005 ongegrond verklaard en dat besluit gehandhaafd. Daartoe heeft verweerder overwogen dat op goede gronden bijstand is toegekend over de periode van 8 mei 2002 tot en met 19 september 2002. Omdat eiseres vanaf 8 juli 2002 is toegelaten tot de schuldsaneringsregeling, dienen alleen vorderingen verrekend te worden over de periode vóór 8 juli 2002.

In beroep heeft eiseres gesteld dat verweerder helemaal niet tot verrekening had kunnen overgaan nu op eiseres vanaf 8 juli 2002 de schuldsaneringregeling van toepassing was. Eiseres heeft aangevoerd dat de vordering van eiseres op verweerder pas nadien is ontstaan zodat daarmee niet verrekend kon worden. Doordat verweerder niet gedurende de schuldsaneringsperiode het gehele bedrag waarop eiseres aanspraak kon maken heeft betaald, doch ten onrechte heeft verrekend en inmiddels de schuldsaneringsperiode is beëindigd, heeft eiseres in ieder geval nog recht op € 1.545,13, althans 90% daarvan, aldus eiseres.

Ten aanzien van de vordering met nummer 6625 heeft eiseres aangevoerd dat het betreffende bedrag niet door eiseres verschuldigd is.

Verweerder heeft zich onder verwijzing naar het arrest van de Hoge Raad van 24 juni 2004 (JOR 2004, 219) op het standpunt gesteld dat de in het bestreden besluit genoemde vorderingen wel verrekend konden worden.

De rechtbank overweegt voorts als volgt.

Met ingang van 1 januari 2004 is de Wet Werk en Bijstand (WWB) in werking getreden en is de Abw ingetrokken. Het bestreden besluit is tot stand gekomen onder de werking van de WWB. Gelet op de, in de rechtszekerheid haar grondslag vindende, temporele werking van wetgeving dienen evenwel de rechten en verplichtingen van een belanghebbende in beginsel te worden beoordeeld naar de wetgeving zoals die van kracht was op de datum of gedurende het tijdvak waarop de rechten en verplichtingen betrekking hebben. Dit betekent dat wanneer een vóór de inwerkingtreding van de nieuwe wetgeving gelegen datum of tijdvak (opnieuw) wordt beoordeeld, daarbij de oude bepalingen inzake rechten en verplichtingen van een belanghebbende in beginsel van toepassing blijven.

Niet in geschil is dat eiseres over de periode van 8 mei 2002 tot en met 19 september 2002 recht had op bijstand op grond van de Abw. Gelet op de stellingen van partijen staat de rechtbank voor de beantwoording van de vraag of verweerder terecht en op goede gronden en tot en juist bedrag de vordering van eiseres met betrekking tot de alsnog toegekende bijstandsuitkering heeft verrekend met de vorderingen van verweerder op eiseres. Dienaangaande overweegt de rechtbank als volgt.

Ingevolge artikel 307, eerste lid, van de Faillissementswet kan hij, die zowel schuldenaar als schuldeiser is van de persoon ten aanzien van wie de schuldsanering is uitgesproken, zijn schuld met zijn vordering ten aanzien waarvan de schuldsanering werkt, slechts verrekenen indien beide vorderingen zijn ontstaan vóór de uitspraak tot toepassing van de schuldsaneringsregeling.

Gelet op deze bepaling is van belang of verweerder op goede gronden heeft geconcludeerd dat zowel de vordering van eiseres op verweerder als de vorderingen van verweerder op eiseres zijn ontstaan vóór 8 juli 2002.

De rechtbank stelt in dit verband vast dat in het advies van Commissie voor de Bezwaarschriften dat aan het bestreden besluit ten grondslag is gelegd de vorderingen als volgt zijn omschreven:

De rechtbank: