Rb. Amsterdam, 23-03-2011, nr. 464073 - HA ZA 10-2229

Universal heeft ter zitting verklaard dat [A] Productions B.V. is gedagvaard omdat zij deze rechtspersoon aansprakelijk acht voor de wettelijke rente. De rechtbank begrijpt dat hiermee dus (slechts) wordt gedoeld op de vordering sub 3. Universal stelt dat [A] Productions B.V. hoofdelijk aansprakelijk is voor vergoeding van wettelijke rente over de door haar gemiste Buma/Stemra inkomsten.

Deze – door [A] c.s. betwiste – stelling mist naar het oordeel van de rechtbank voldoende feitelijke grondslag om toegewezen te kunnen worden. Universal voert aan dat [A] Productions B.V., althans de muziekuitgeverij Potatoe Music die daarvan onderdeel maakt, partij is bij de overeenkomsten en er sprake is van een co-editieovereenkomst en daarmee een gemeenschap tussen Universal en [A] Productions B.V. Universal stelt dat [A] Productions B.V. niet aan haar exploitatieverplichtingen heeft voldaan jegens [A]. Hieraan kan echter – zonder nadere toelichting, die ontbreekt – niet de conclusie worden verbonden dat [A] Productions B.V. aansprakelijk is jegens Universal voor de betaling van de wettelijke rente over de gelden die Buma/Stemra met ingang van 19 maart 2010 heeft geblokkeerd tot aan de dag van uitkering. Als onbetwist staat immers vast dat deze blokkade zijn grond vindt in de gestelde buitengerechtelijke ontbinding van de overeenkomsten voor zover deze zijn gesloten met Universal waarop [A] zich beroept en de door [A] in dit verband gestelde tekortkoming in de uit die overeenkomsten voortvloeiende inspanningsverplichting van Universal jegens [A] in privé.

Voor zover de vordering onder rechtsoverweging (r.o.) 3.1. sub 3 is gericht tegen [A] Productions B.V. zal deze derhalve worden afgewezen. De navolgende beoordeling ziet dan ook slechts op de vorderingen sub 1 tot en met 3 voor zover deze tot [A] zijn gericht.

De inspanningsverplichting van Universal jegens [A]

De kern van het dispuut tussen partijen is of de buitengerechtelijke ontbinding van de overeenkomsten waarop [A] zich – onder verwijzing naar de brieven van Palm, laatstelijk van 5 maart 2010 (r.o. 2.28) – beroept, gegrond is.

Daarbij is in geding de waardering van de uit de uitgaveovereenkomsten voortvloeiende inspanningsverplichting van Universal jegens [A], neerkomend op het leveren van een naar opvatting binnen de branche adequate inspanning ten behoeve van de exploitatie van de muziekwerken van [A], te weten – zoals ter zitting tussen partijen is vastgesteld – de liedjes die zijn vermeld in productie 5D bij dagvaarding.

Universal stelt meest verstrekkend dat Universal aan deze inspanningsverplichting heeft voldaan, zodat geen sprake is van een tekortkoming en [A] dus niet gerechtigd was tot ontbinding. [A] voert aan dat Universal wel is tekortgeschoten in de uitvoering van deze inspanningsverplichting, zodat hij gerechtigd was tot buitengerechtelijke ontbinding van de overeenkomsten.

Ingevolge artikel 6:265 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek (BW) geeft iedere tekortkoming van een partij in de nakoming van een van haar verbintenissen aan de wederpartij de bevoegdheid om de overeenkomst te ontbinden, tenzij de tekortkoming, gezien haar bijzondere aard of geringe betekenis, deze ontbinding niet rechtvaardigt. In het tweede lid van dit artikel is bepaald dat voor zover nakoming niet blijvend of tijdelijk onmogelijk is, de bevoegdheid tot ontbinding pas ontstaat, wanneer de schuldenaar in verzuim is. Ontbinding kan op grond van artikel 6:267 lid 1 BW plaatsvinden door een schriftelijke verklaring van de daartoe gerechtigde.

Tussen partijen staat als niet (voldoende) betwist vast dat de rechtsvoorgangers van Universal tussen 2003 en 2007 en Universal tussen 2007 en juni 2009 (hoegenaamd) geen exploitatieactiviteiten ten behoeve van de muziekwerken van [A] hebben verricht. Universal (met name [B]) heeft vanaf juni 2009 naar aanleiding van het eerste contactmoment tussen [B] en [A] in april 2009 volgens haar eigen stellingen de draad weer opgepakt en activiteiten verricht ten behoeve van de exploitatie van de onder r.o. 2.2 omschreven muziekwerken van [A].

Universal stelt dat de nakoming van haar inspanningsverplichting niet blijvend onmogelijk was, dat zij niet in gebreke is gesteld door [A], zij dus niet in verzuim is geraakt en dat aldus niet is voldaan aan de wettelijke eis voor ontbinding als vermeld in artikel 6:265 lid 2 BW.

[A] heeft de stelling dat nakoming van haar exploitatieverplichting niet blijvend onmogelijk was (en dat derhalve een ingebrekestelling noodzakelijk was om te voldoen aan het verzuimvereiste) niet betwist. Evenmin heeft hij aangevoerd dat die nakoming tijdelijk onmogelijk was.

[A] heeft in dit verband verwezen naar de brief van Palm aan [B] van 14 augustus 2009 (r.o. 2.13). In laatstgenoemde brief staat een termijn van drie maanden vermeld, dus tot en met 13 november 2009, welke vervolgens bij brief van Palm van 10 november 2011 (r.o. 2.17) is verlengd tot 13 februari 2010 en daarop wederom verlengd bij e-mail van [A] van 9 maart 2010 (r.o. 2.23) tot uiteindelijk 20 maart 2010.

Het bovenstaande veronderstelt dat nakoming van de inspanningsverplichting door Universal ook in de visie van [A] nog mogelijk was, de langdurige voorliggende periode van het niets-doen ten spijt, zodat Universal er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat haar in voornoemde periode alsnog de kans daartoe werd geboden. Dit is ook in lijn met de stellingen van [A] dat hij Universal “het voordeel van de twijfel” en “een echte kans” wilde geven.

Ter beoordeling ligt derhalve de vraag voor of Universal met de door haar verrichte activiteiten ten behoeve van de exploitatie van de muziekwerken van [A] in de periode vanaf het oppakken daarvan in juni 2009 (zie de e-mail van 15 juni 2009 van [B] aan [A], r.o. 2.6.) tot het einde van de in het kader van de Palm-procedure aan Universal gestelde (verlengde) deadline, zijnde 20 maart 2010, aan haar inspanningsverplichting heeft voldaan dan wel in de uitvoering daarvan is tekortgeschoten. De rechtbank overweegt hieromtrent als volgt.

Tijdens de bespreking van 28 september 2009 heeft Universal aan [A] de door haar sinds juni 2009 verrichte en geplande activiteiten gepresenteerd, als weergegeven onder r.o. 2.7, 2.8, 2.9, 2.10, 2.12, 2.14 en 2.16. Hoewel [A] volgens zijn eigen stellingen op basis van deze presentatie van mening was dat Universal hiermee niet aan haar inspanningsverplichting had voldaan omdat deze niets concreets hadden opgeleverd, is hij toch niet overgegaan tot het bij brief van Palm van 14 augustus 2010 aangekondigde doorzetten van de buitengerechtelijke ontbinding na het verlopen van de in die brief gestelde termijn van 3 maanden op 13 november 2009. Integendeel, bij brief van Palm aan [B] van 10 november 2009 (r.o. 2.17) is deze termijn verlengd tot 13 februari 2010. Ook nadat [A] was gebleken dat Universal haar toezegging dat zij in januari 2010 met een presentatie van nieuwe, concrete en interessante plannen niet had waargemaakt, is hij niet overgegaan tot ontbinding, maar heeft hij daarentegen bij e-mail van 9 maart 2010 (r.o. 2.23) wederom de termijn verlengd, te weten tot 20 maart 2010. Vervolgens heeft Universal bij e-mail van 12 maart 2010 aan [A] drie concrete plannen gepresenteerd, als weergegeven onder 2.24.

Universal heeft haar stelling dat zij aan haar onder 4.2. weergegeven inspanningsverplichting heeft voldaan, onderbouwd met de hierboven bedoelde specifieke activiteiten en voorstellen ten behoeve van de exploitatie van de muziekwerken van [A] in de periode vanaf juni 2009 tot 20 maart 2010. In het licht daarvan heeft [A] zijn verweer, tevens grondslag voor de buitengerechtelijke ontbinding waarop hij zich beroept, dat Universal in de uitvoering van die inspanningsverplichting is tekortgeschoten, naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende met specifieke feiten en omstandigheden onderbouwd. Ter nadere toelichting hiervan dient het volgende.

Het verweer van [A] dat de verrichte activiteiten en gepresenteerde voorstellen van Universal te laat zijn, snijdt geen hout. Het specifieke verweer van [A] dat verkoop via I-tunes en You Tube al lang geregeld had moeten zijn, stuit reeds af op het hierna overwogene onder 4.13. Ook overigens kan het beroep op “te laat” niet slagen. [A] heeft – als weergegeven onder 4.5. – tot twee keer toe het doorzetten van de aangekondigde buitengerechtelijke ontbinding uitgesteld en daarmee Universal de kans heeft gegeven alsnog aan haar inspanningsverplichting te voldoen. Universal mocht daaraan de gerechtvaardigde verwachting ontlenen dat zij ter voldoening aan haar inspanningsverplichting alsnog met nieuwe voorstellen kon komen. Dat [A] het in het vooruitzicht stellen van een buitengerechtelijke ontbinding via de Palm-procedure ook heeft ingezet om zijn onderhandelingen met Universal betreffende de overname van de [C]-catalogus kracht bij te zetten, hetgeen hem op zich vrij stond, laat onverlet het gerechtvaardigde belang van Universal bij een waardering van haar exploitatieinspanningen op eigen merites in de periode waarin zij ook volgens [A] nog de kans had aan haar inspanningsverplichtingen te voldoen, ook toen – de verlenging van deze periode ten spijt – deze overname-onderhandelingen zonder resultaat bleven. In dit licht bezien komt aan [A] – zonder nadere toelichting, die ontbreekt – een beroep op “te laat” redelijkerwijs niet toe.

Het – inhoudelijk door Universal betwiste – verweer van [A] dat Universal [A] ten onrechte niet heeft betrokken bij de exploitatieactiviteiten en -plannen, wat daar verder van zij, is – zoals terecht ter zitting opgemerkt door Universal – niet consistent te achten met de eveneens ingenomen stelling van [A] dat [A] aan (al) zijn verplichtingen uit hoofde van de overeenkomsten heeft voldaan door de werken over te dragen en dat de uitgeefverplichting volledig bij Universal lag. Daarbij komt dat [A] niet heeft aangegeven waar het raadplegen door Universal van [A] toe geleid zou kunnen of moeten hebben. Dit verweer faalt derhalve.

Het verweer van [A] dat Universal niet verder is gekomen dan ongerichte mailings, dat het is gebleven bij vrijblijvende briefjes en e-mails en dat dit neerkomt op ‘windowdressing’, kan door de rechtbank niet worden onderschreven.

Tussen partijen staat immers vast dat Universal gerichte met concrete exploitatie ideeën voorziene pitchbrieven heeft gestuurd aan Universal Strategic Marketing, Sony Music Entertainment Netherlands BV, EMI Music en ANKO. Evenmin is weersproken dat Universal de muziekwerken van [A] onder de aandacht heeft gebracht bij Endemol in het kader van het idee een tv format over Nederlandse muziek en historie in beeld te brengen.

Bovendien staat vast dat een gerichte pitchmail is verstuurd ten behoeve van de Olympische spelen in Japan. Het verweer van [A] dat het daarbij aangeboden muziekwerk “Als je haar maar goed zit” niet geschikt was als ‘Olympic song’, is door Universal gepareerd met het betoog dat werd gepitcht met de melodie en niet met de tekst hiervan, waarna [A] zijn verweer dat hier sprake is van een ‘gratuite’ mail, niet nader heeft gespecificeerd.

Voorts beroept Universal zich op haar mededeling aan [A] (zie r.o. 2.9. 2.10. en 2.16) terzake van het versturen van e-flyers aan reclame- en mediabureaus om de muziekwerken van [A] onder de aandacht te brengen ten behoeve van commercials. Voor zover [A] heeft beoogd te stellen dat deze e-flyeractie ongericht zou zijn omdat Universal niet heeft gespecificeerd aan welke reclame- en mediabureaus zij deze heeft verstuurd, legt dit verweer in deze context te weinig gewicht in de schaal om deze door Universal gestelde inspanning ten behoeve van exploitatie van de muziekwerken van [A] te pareren. [A] heeft aldus onvoldoende gemotiveerd betwist dat Universal deze inspanning heeft verricht.

Het verweer van [A] dat Universal (naar aanleiding van voornoemde pitches) niet heeft nagebeld en er niet aan heeft getrokken, is door Universal als volgt weersproken. De portefeuille waarop de inspanningsverplichting van Universal zich ingevolge de overeenkomsten dient te richten, betreft vrij oude muziekwerken van [A], die bovendien – enkele uitzonderingen daargelaten zoals de muziekwerken “Als je haar maar goed zit”, “Een beetje van dit” en ‘Let your sun shine” – niet de meest succesvolle zijn. De belangrijkste hits van [A] zaten in de [C] catalogus, waarover [A] inmiddels weer de volle beschikking heeft, en dateren uit de jaren zeventig. Daar komt bij dat [A] de afgelopen 20 jaar geen succesvolle nummers heeft geschreven. De markt is thans kennelijk niet erg geïnteresseerd in de muziekwerken van [A], maar Universal verwacht dat de werken op een zeker moment wel weer vruchten zullen afwerpen. Universal houdt wat dat betreft de vinger aan de pols. Aldus steeds Universal, die in dit verband ter zitting nog heeft opgemerkt dat teveel nabellen voor dergelijke toch tamelijk oude liedjes alleen maar irritatie zou opwekken.

[A] heeft in het licht van dit betoog van Universal zijn verweer onvoldoende nader beargumenteerd. [A] heeft met name nagelaten specifieker aan te voeren welke nadere inspanningen in dit verband dan wel van Universal verlangd hadden mogen worden, hetgeen wel in de rede had gelegen.

[A] voert het verweer dat Universal had moeten zorgen voor covers van de muziekwerken. Als onbetwist staat echter vast dat Universal tijdens haar onder 2.16 weergegeven presentatie melding heeft gemaakt van het aanbieden van werken in het buitenland voor covers en dat Universal, als overwogen onder 4.10, inspanningen heeft verricht om een muziekwerk van [A] te coveren in Japan. Ter zitting heeft Universal bovendien gesteld dat de muziekwerken van [A] voornamelijk locale Nederlandse liedjes betreffen en dat het gemakkelijker is om grote internationale hits gecoverd te krijgen. Tegenover deze onderbouwde stellingname van Universal en gegeven het feit dat het (ook hier) een inspanningsverbintenis en geen resultaatsverbintenis van Universal betreft, had het op de weg van [A] gelegen zijn verweer nader te adstrueren. Dit verweer kan bij gebreke daarvan niet slagen.

Dit oordeel treft ook het verweer van [A] dat Universal haar eigen netwerk niet daadwerkelijk heeft gebruikt. Vaststaat immers dat Universal wel een pitchbrief heeft gestuurd aan Universal Strategic Marketing en – zoals hierna nog nader zal worden overwogen – het concrete voornemen heeft geopperd om de muziekwerken van [A] uit te zenden op haar eigen (destijds in oprichting zijnde) digitale on-line radiostation www.nederpopradio.nl. Als onbetwist staat derhalve vast dat Universal zich wel heeft ingespannen om de exploitatie van de muziekwerken van [A] te bewerkstelligen middels haar eigen netwerk, terwijl [A] voorts niet specifiek heeft aangevoerd dat deze concrete inspanningen in het licht van hetgeen [A] op grond van de overeenkomsten mocht verwachten, onvoldoende waren.

Het verweer bestaande uit de verklaring van de raadsman van [A] ter zitting dat hij op de website van www.nederpopradio.nl de muziek(voorkeurnummers) niet kon beluisteren, waaruit hij concludeert dat deze website niet werkt, is – nog afgezien van de betwisting daarvan door Universal – niet toereikend te achten ter weerlegging van de stelling van Universal dat zij zich in de periode die is voorafgegaan aan de door [A] gestelde deadline van 20 maart 2010 inspanningen heeft gepleegd ter oprichting van dit radiostation met concreet potentieel voor uitzending van de muziekwerken van [A].

Bovendien is van belang de stelling van Universal dat zij in verband met de in haar e-mail van 12 maart 2010 (r.o. 2.24) gepresenteerde plannen voor I-tunes en muziek.nl de masters van [A] betreffende de daarvoor in aanmerking komende muziekwerken nodig had en aan [A] heeft verzocht deze beschikbaar te stellen, maar dat [A] niet aan dit verzoek heeft voldaan.

[A] heeft deze stellingname onvoldoende gemotiveerd betwist. Zowel het verweer van [A] ter zitting dat hem nooit is gevraagd om masters als de verklaring van zijn raadsman dat de masters bij Phonogram - onderdeel van Universal – liggen, zijn immers strijdig met het bericht van [A] in diens e-mail aan [B] van 16 maart 2010 (r.o. 2.25) waarin, in reactie op voormelde e-mail van Universal, klip en klaar wordt meegedeeld: “Wij gaan dan ook niet akkoord met jouw verzoek om de masters in eigendom van [A] aan jullie te verstrekken”. Bovendien laat de mededeling van [A] dat hij de masters niet in eigendom wil verstrekken – zonder nadere toelichting, die ontbreekt – onverlet de mogelijkheid om deze ter beschikking te stellen aan Universal voor het door Universal aangegeven exploitatiedoel. Voorts wordt in ogenschouw genomen het herhaalde verzoek van [B] in zijn e-mail van 19 maart 2010 (r.o. 2.26) aan [A] om de masters te verstrekken. Niet gesteld of gebleken is dat deze e-mail is beantwoord door [A] met de correctie dat deze masters bij Phonogram lagen. Dit gegeven maakt dat als [A] alsnog wilde betwisten dat hij de door Universal verlangde masters om die reden niet kon overleggen, hij dit nader had moeten onderbouwen.

Nu deze verweren derhalve falen, volgt hieruit dat aan [A] ten aanzien van voornoemde door Universal voorgestelde activiteiten temeer geen beroep toekomt op “te weinig”.

De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat [A] zijn verweer dat de activiteiten van Universal te weinig zijn geweest, onvoldoende nader heeft gestaafd met specifieke argumenten ten aanzien van hetgeen [A] op basis van de gebruiken in de branche (nog) meer van Universal had mogen verlangen ter uitvoering van haar inspanningsverplichting. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat, zoals terecht is aangevoerd door Universal en door [A] niet is betwist, de verplichting van Universal die ter beoordeling voorligt, een inspanningsverbintenis en dus geen resultaatsverbintenis betreft. Gelet op de gespecificeerde opsomming van de verrichte en voorgestelde activiteiten van Universal had het op de weg van [A] gelegen zijn niet uitgekomen verwachtingen omtrent de uitvoering van die inspannningsverplichting nader gespecificeerd kenbaar te maken. [A] heeft evenwel – ook desgevraagd ter zitting – geen voldoende nader geformuleerd standpunt hieromtrent ingenomen.

De slotsom van het bovenstaande is dat de stelling van Universal dat zij aan haar inspanningsverplichting jegens [A] heeft voldaan, als onvoldoende gemotiveerd weersproken vaststaat.

Nu het verweer van [A] dat Universal is tekortgeschoten in de uitvoering van haar inspanningsverplichting faalt, komt daarmee de grondslag onder de buitengerechtelijke ontbinding waarop hij zich beroept, te ontvallen aangezien niet is voldaan aan het bepaalde in artikel 6:267 lid 1 juncto 6:265 lid 1 BW. Hieruit volgt dat de overeenkomsten niet buitengerechtelijk ontbonden zijn door [A].

Bij deze stand van zaken behoeft hetgeen terzake voorts nog door partijen over en weer is aangevoerd geen nadere bespreking.

De vorderingen

Dit betekent dat de gevorderde verklaring voor recht dat de in het lichaam van de dagvaarding bedoelde door [A] ingeroepen ontbinding geen werking heeft, zal worden toegewezen.

Ook het gevorderde bevel aan [A] om binnen twee dagen na betekening van het vonnis Buma/Stemra schriftelijk te bevestigen dat Universal onverminderd beschikt over de door [A] overgedragen exploitatierechten zal worden toegewezen als na te noemen. De rechtbank stelt in dit verband vast dat tussen partijen ter zitting is komen vast te staan dat de in het geding zijnde exploitatierechten betrekking hebben op de muziekwerken van [A] als weergegeven in productie 5D bij dagvaarding. De gevorderde dwangsom is niet weersproken en zal eveneens worden toegewezen.

De gevorderde veroordeling van [A] tot betaling van de wettelijke rente over de gelden die Buma/Stemra met ingang van 20 maart 2010 heeft geblokkeerd tot aan de dag van uitkering is evenmin door [A] betwist, zodat ook deze vordering, voorzover betrekking hebbend op [A] (zie r.o. 4.1.), toewijsbaar is.

De proceskosten

[A] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van Universal worden begroot op:

verklaart voor recht dat de in het lichaam van de dagvaarding bedoelde door [A] ingeroepen ontbinding geen werking heeft,

beveelt [A] binnen twee dagen na betekening van het onderhavige vonnis Buma/Stemra schriftelijk te bevestigen dat Universal onverminderd beschikt over de door [A] overgedragen exploitatierechten ten aanzien van de in productie 5D bij dagvaarding genoemde lijst van werken, op straffe van een dwangsom van EUR 2.500,00 per dag dat [A] deze veroordeling niet nakomt,

veroordeelt [A] tot betaling van de wettelijke rente over de gelden die Buma/Stemra met ingang van 20 maart 2010 heeft geblokkeerd tot aan de dag van uitkering,

verklaart de onder 5.2. en 5.3. weergegeven veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad,

veroordeelt [A] in de proceskosten, aan de zijde van Universal tot op heden begroot op EUR 1.251,89,

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. P.J. van Eekeren en in het openbaar uitgesproken op 23 maart 2011.?