HR, 02-10-1996, nr. 31323

Geding in cassatie Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit. De Staatssecretaris van Financiën heeft bij vertoogschrift het cassatieberoep bestreden.

Beoordeling van de klachten 3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan: Belanghebbende exploiteerde in het tijdvak van naheffing een particuliere stadspostdienst. Zij heeft op aangifte belasting voldaan voor zover prestaties aan bedrijven werden verricht. Zij heeft het 0%-tarief toegepast voor zover zij prestaties verrichtte jegens afnemers die geen belasting in aftrek konden brengen. Zij heeft althans een deel van de haar in rekening gebrachte belasting in aftrek gebracht. Zij heeft voor het Hof gesteld voor de door haar toegepaste handelwijze vertrouwen te mogen ontlenen aan een inlichting van de ambtenaar van de belastingdienst A.

Het Hof heeft geoordeeld dat de in artikel 11, lid 1, letter m, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (tekst na 1 januari 1989) in overeenstemming met artikel 13.A, lid 1, onderdeel a, van de Zesde Richtlijn neergelegde vrijstelling beperkt is tot de door openbare postdiensten verrichte diensten. Het Hof heeft zijn oordeel gegrond op de overweging dat blijkens de Memorie van Toelichting op het ontwerp dat heeft geleid tot de Wet van 26 oktober 1988, Stb. 521, de vrijstelling slechts ziet op prestaties welke door de nieuwe PTT-organisatie worden verricht bij wijze van openbare nutsvoorziening op het terrein van de post, waarbij het in het postvervoer gaat om vervoer van brieven en andere geadresseerde zendingen waartoe PTT Nederland N.V. (als houder van de concessie) verplicht is; dat deze beperking aansluit bij het concessiestelsel dat is neergelegd in artikel 2 van de Postwet en bij het verbod dat is neergelegd in artikel 12 daarvan, en dat blijkens de geschiedenis van de totstandkoming van de Postwet het concessiestelsel en die beperkingen mede zien op de mededingingspositie van de houder van de concessie. Dit oordeel is juist. De klacht volgens welke particuliere postdiensten ten onrechte en in strijd met artikel 13.A, lid 1, onderdeel a, van de Zesde Richtlijn van voornoemde vrijstelling zijn uitgesloten, kan derhalve niet tot cassatie leiden.

Het Hof heeft voorts geoordeeld dat, indien A de juistheid van de tekst van artikel 11, lid 1, letter m, van de Wet in de tekst die tot en met 31 december 1988 gold, heeft bevestigd, hem dat niet als het geven van een verkeerde inlichting kan worden verweten, en dat, indien de inlichting van A in de door belanghebbende voorgestane zin had geluid, die zo duidelijk in strijd met een juiste wetstoepassing zou zijn dat belanghebbende, die over het tijdvak 1983 tot en met 1985 belasting naar het algemene tarief heeft voldaan, in redelijkheid de onjuistheid had kunnen en moeten beseffen. De tegen laatstgenoemd oordeel gerichte klacht faalt, aangezien dit oordeel ten overvloede is gegeven zodat het 's Hofs beslissing niet draagt, nu in het in 6.6 van 's Hofs uitspraak vermelde oordeel is begrepen het wegens zijn feitelijke aard in cassatie niet te toetsen oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat A heeft gezegd dat belanghebbende was vrijgesteld van omzetbelasting.

Proceskosten De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 5a van de Wet administratieve rechtspraak belastingzaken.

Beslissing De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Dit arrest is op 2 oktober 1996 vastgesteld door de vice-president R.J.J. Jansen als voorzitter en de raadsheren Van der Linde, Bellaart, De Moor en Van der Putt-Lauwers, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier Van Hooff, en op die datum in het openbaar uitgesproken.