Rb. Limburg, 09-05-2017, nr. C/03/230846 / FA RK 17-215

Dit blijkt uit het volgende:

- het verzoekschrift, binnengekomen bij de rechtbank op 16 januari 2017;

- het verweerschrift, binnengekomen bij de rechtbank op 14 maart 2017;

- de brief van de man van 29 maart 2017, met bijlagen;

- de brief van de vrouw van 30 maart 2017, met bijlagen;

- de mondelinge behandeling, welke heeft plaatsgevonden op 11 april 2017 en waarbij zijn verschenen:

- partijen, bijgestaan door hun advocaten.

Ter zitting heeft mr. Roelofs, de advocaat van de man, een pleitnota overgelegd.

Op grond van de overgelegde - niet weersproken - producties gaat de rechtbank uit van de navolgende feiten.

Partijen zijn op 5 oktober 2001 in de gemeente Susteren met elkaar gehuwd. In augustus 2008 zijn partijen gescheiden gaan leven.

Vanaf september 2008 heeft de man vrijwillig een partnerbijdrage aan de vrouw betaald. Bij beschikking van 28 april 2009 van de rechtbank Maastricht is onder meer, bij wijze van voorlopige voorziening, een partnerbijdrage aan de man opgelegd van € 800,00 per maand.

Uit het door echtscheiding ontbonden huwelijk is geboren de thans nog minderjarige:

- [de minderjarige] , geboren te [geboorteplaats minderjarige] op [geboortedag minderjarige] 2003.

[de minderjarige] heeft sinds de echtscheiding haar hoofdverblijf bij de man.

De rechtbank Maastricht heeft op 7 april 2010 de echtscheiding tussen partijen uitgesproken. Die uitspraak is op 11 november 2010 ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. Bij voornoemde beschikking heeft de rechtbank aan de man een uitkering tot levensonderhoud, verder te noemen partnerbijdrage, opgelegd van € 1.370,00 per maand.

Bij uitspraak van het Gerechtshof van 1 februari 2011 is de partnerbijdrage bepaald op € 1.965,00 per maand.

Bij beschikking van 16 mei 2012 van de rechtbank Roermond is de aanvullende behoefte van de vrouw bepaald op 50% van de eerder berekende behoefte en is de partnerbijdrage gewijzigd in € 995,75 per maand.

Ingevolge wettelijke indexering bedraagt die bijdrage vanaf 1 januari 2017 € 1.065,26 per maand.

Het verzoekschrift houdt in dat de rechtbank, uitvoerbaar bij voorraad, de partnerbijdrage:

De man stelt in het verzoekschrift dat sprake is van een wijziging van omstandigheden op grond waarvan de eerdere rechterlijke uitspraak niet langer aan de wettelijke maatstaven voldoet. Hij is van mening dat niet langer van hem gevergd kan worden dat hij een bijdrage levert aan de kosten van levensonderhoud van de vrouw, omdat primair door haar kwetsend en grievend gedrag van lotsverbondenheid geen sprake meer is en subsidiair omdat de vrouw zelfstandig in haar eigen levensonderhoud kan voorzien en voor zover dit niet zo mag blijken te zijn, het aan de vrouw zelf te wijten is dat zij niet in haar aanvullende behoefte kan voorzien, aangezien zij geen activiteiten onderneemt die eraan kunnen bijdragen dat zij zelfstandig daarin kan voorzien.

Ter zitting heeft de man zijn subsidiaire grondslag ingetrokken en aangevoerd dat hij enkel een oordeel wil van de rechtbank over de stelling dat niet langer sprake is van lotsverbondenheid.

De man heeft aan zijn primaire stelling het volgende ten grondslag gelegd.

Vanaf de verbreking van de samenleving, medio 2008, ondervindt de man ernstige problemen met de vrouw, die de gebruikelijke emoties die gepaard gaan met een echtscheiding ver te boven gaan, in het bijzonder in relatie tot de zorg en opvoeding van [de minderjarige] . Van meet af aan heeft [de minderjarige] hoofdverblijf bij de man, waarbij aanvankelijk voor de vrouw een uitgebreide omgangsregeling gold op enkele schooldagen. Nadat de dochter van de vrouw uit een eerder huwelijk, [dochter vrouw] , op 14-jarige leeftijd, eind 2009, onder toezicht is gesteld en uit huis van de vrouw is geplaatst, om haar veiligheid te kunnen waarborgen, hebben de man, de raad en Bureau Jeugdzorg, tal van procedures moeten inleiden om ook [de minderjarige] van het doorlopende juk van de vrouw te bevrijden. De vrouw belast [de minderjarige] met haar mening over de man en stelt dat zowel zij, halfzus [dochter vrouw] als [de minderjarige] zelf door de man zijn mishandeld. De vrouw blijft bij deze stellingen, ondanks het feit dat de man nimmer vervolgd is en gedurende al de voorbije jaren meerdere instanties bij de man en [de minderjarige] betrokken zijn geraakt en niemand de beschuldigingen van de vrouw ondersteunt.

Gelukkig heeft de zorg en opvoeding bij de man, die volgens de raad zorgt voor een stabiele en veilige opvoedingsomgeving, ondanks het ernstige wangedrag van de vrouw, maar mede dankzij de beperkte en begeleide omgang met de vrouw, [de minderjarige] doen ontwikkelen tot een sterk en blij kind, met goede schoolresultaten, een brede sociale omgeving en persoonlijke ontwikkeling in hobby’s. Dat het zo ging met [de minderjarige] blijkt uit een rapport van de Raad voor de kinderbescherming waarop de beschikking van de rechtbank van 28 april 2016 is gebaseerd.

Hoewel de man vanuit het verleden en vanwege de uitspraken van de vrouw als er geen instantie of rechtbank bij aanwezig is, erg angstig was voor de gevolgen van onbegeleide omgang tussen [de minderjarige] en de vrouw, heeft hij hier na voornoemd onderzoek door de Raad voor de kinderbescherming toch mee ingestemd, als dit goed zou worden gemonitord. De rechtbank heeft na de beschikking van 28 april 2016 waarbij onbegeleide omgang is vastgelegd, in november 2016 de proefperiode van onbegeleide omgang geëvalueerd. Inmiddels werd [de minderjarige] in haar ontwikkeling bedreigd en was een ondertoezichtstelling uitgesproken, gelet op de zorgen rondom [de minderjarige] . Bij beschikking van 15 december 2016 heeft de rechtbank de vastgestelde tijdelijke regeling voor onbegeleide omgang niet bestendigd, maar in de handen van de gezinsvoogd van Bureau Jeugdzorg gelegd. Ook is de man alleen belast met het ouderlijk gezag. De rechtbank concludeert daarbij dat de vrouw niet dan wel onvoldoende in staat is om een opvoeder voor [de minderjarige] te zijn. Bovenal stelt de rechtbank in de beschikking: “Ook heeft [de minderjarige] zich, sinds meer en onbegeleid contact met de moeder, van de vader afgekeerd en kan hij in haar ogen niets goed doen. De moeder lijkt [de minderjarige] daarin te bevestigen en te stimuleren.”

De vrouw heeft aldus volledig waargemaakt wat zij begin 2016 tegen de moeder van de man heeft gezegd met betrekking tot ‘het kapot maken’ van de man met het gebruik van [de minderjarige] als ‘wapen’, zodra er onbegeleide omgang zou zijn. Zij heeft een plan gemaakt om ervoor te zorgen dat [de minderjarige] bij haar zou komen wonen en heeft [de minderjarige] daarin meegesleurd en tegen de man opgezet. Het ernstig grievende wangedrag van de vrouw, bestaande uit de al jarenlang voortdurende treiterijen, agressie en bedreigingen, laster en onder meer psychische geweldplegingen jegens [de minderjarige] , de man, zijn familie en zijn omgeving, de bewuste beschadigingen van [de minderjarige] , van de man én van de relatie tussen [de minderjarige] en de man, kan niet worden gezien als gebruikelijke emoties in een vechtscheiding. Hier is sprake van voortdurende ernstige wrok en welbewust, op beschadigen van in het bijzonder de man gericht, handelen van de vrouw. Dat de vrouw [de minderjarige] tegen de man heeft opgezet blijkt uit meerdere bijlagen die zijn meegezonden met het verzoekschrift, waarin [de minderjarige] dit zelf zegt tegen een hulpverlener of Bureau Jeugdzorg of de Raad voor de kinderbescherming. Dit gedrag van de vrouw heeft er zelfs toe geleid dat [de minderjarige] zich duidelijk van de man heeft afgekeerd en tijdelijk uit huis is geplaatst.

Gezien het vorenstaande, heeft de gewijzigde situatie sinds de start van de onbegeleide omgang tussen de vrouw en [de minderjarige] , er naar de mening van de man toe geleid, dat in redelijkheid niet langer van hem kan worden gevergd dat hij volledig of ten dele bijdraagt in het levensonderhoud van de vrouw. Het gedrag van de vrouw is al jaren buitengewoon schandelijk, maar de recente voorvallen hebben de emmer voor de man fors doen

overlopen. De vrouw toont geen enkele lotsverbondenheid, ze staat volstrekt onverschillig tegenover de man en zijn beleving van alle ellende die zij veroorzaakt. De vrouw bijt aldoor in de hand die haar voedt. Daartegenover verwacht zij wel van de man, dat hij voldoende lotsverbondenheid voelt om haar financieel te ondersteunen. Dat kan natuurlijk niet. De man is van mening, dat de grondslag voor de onderhoudsverplichting van de man aan de vrouw is vervallen, dan wel matiging van het bedrag aan partneralimentatie of verkorting van de termijn waarover deze moet worden voldaan, gerechtvaardigd is. Daarbij

kan, naar de mening van de man, in aanmerking worden genomen, dat sprake is geweest van een huwelijk, waarvan de samenleving nog geen zeven jaren heeft geduurd en waarbij de man inmiddels al ruim acht jaren bijdraagt in de kosten van levensonderhoud van de vrouw en hij nog zes jaren zou moeten bijdragen, terwijl [de minderjarige] op een korte periode eind 2016 tot begin 2017 na, altijd hoofdverblijf heeft gehad bij de man.

Ter zitting heeft de man aanvullend opgemerkt dat het de vrouw is geweest die de band tussen [de minderjarige] en haar vader bewust kapot heeft gemaakt en hun relatie heeft beschadigd. Er is sprake geweest van een mogelijke verhuizing naar Brussel, maar hierover is open met [de minderjarige] gesproken en de man heeft immer gezegd dat als zij uiteindelijk niet wilde gaan, de verhuizing niet door zou gaan. De vrouw heeft ervoor gezorgd dat [de minderjarige] heel negatief ging denken over Brussel. De man heeft al in mei 2016 aan [de minderjarige] laten weten dat, nu zij het niet zag zitten, de verhuizing niet door zou gaan. Hij betwist dan ook dat deze mogelijke verhuizing iets te maken heeft met het gedrag van [de minderjarige] vanaf mei 2016, dat naarmate de onbegeleide omgang langer duurde, steeds heviger werd.

De vrouw concludeert tot afwijzing van het verzoek van de man, onder compensatie van de proceskosten, en voert daartoe het volgende aan.

De vrouw betwist dat zij jegens de man kwetsend en grievend gedrag vertoont, waardoor er geen sprake meer is van lotsverbondenheid.

De vrouw is het niet eens met de stelling van de man dat hij sinds het begin van de echtscheiding ernstige problemen met de vrouw ondervindt die de gebruikelijke emoties die gepaard gaan met een echtscheiding ver te boven gaan, in het bijzonder in relatie tot de zorg en opvoeding van dochter [de minderjarige] . Het is juist dat de hoofdverblijfplaats van [de minderjarige] door partijen is bepaald bij de man, doch partijen hebben die keuze destijds gemaakt nu de man, gezien zijn hoge inkomen, veel meer fiscale voordelen kon genieten dan de vrouw. De vrouw heeft in de eerste jaren steeds gedurende het grootste gedeelte van de week de dagelijkse zorg voor [de minderjarige] gehad, nu de man dagelijks richting Den Haag moest voor zijn werkzaamheden en [de minderjarige] was dan ook slechts een lang weekeinde bij de man.

De vrouw kan niet ontkennen dat er vanaf mei 2016 problemen zijn ontstaan tussen [de minderjarige] en de man. Dat er een communicatieprobleem ligt tussen partijen is voor de vrouw meer dan duidelijk. Echter, ook dat gegeven ontkent de man met klem. Indien de man met klem ontkent dat er een communicatieprobleem bestaat, is de man uiteraard ook niet bereid daarvoor een oplossing te zoeken. De man legt de oorzaak van zijn problemen met [de minderjarige] bij de vrouw, terwijl [de minderjarige] zelf degene is die op een andere manier is gaan kijken naar de man.

De vrouw heeft zich de laatste jaren alleen maar dienen te verweren tegen de stelling van de man dat de vrouw psychisch gestoord en labiel is. Deskundigen hebben geconcludeerd dat hiervan geen sprake is. [de minderjarige] is zelf vragen gaan stellen aan de vrouw en die vragen heeft de vrouw eerlijk beantwoord.

Een matiging van het door de man te betalen bedrag of verkorting van de termijn waarover een financiële bijdrage dient te worden betaald evenmin aan de orde. Voor matiging geldt een forse bewijslast voor de man welk bewijs thans geheel ontbreekt.

Indien de alimentatie voor de vrouw zou vervallen, dan wel gematigd zou worden, zou de vrouw financieel veel zwaarder worden getroffen dan de man thans.

Ter zitting heeft de vrouw aanvullend gesteld dat sprake is van lotsverbondenheid, alleen al vanwege het feit dat partijen gezamenlijk een dochter hebben. Dat partijen verwikkeld zijn in jarenlange procedures, maakt niet dat daardoor de lotsverbondenheid wordt verbroken. De man ziet zijn eigen aandeel, dat hij de vrouw altijd zwart heeft gemaakt, over het hoofd. Dat [de minderjarige] zich heeft afgezet tegen de man, heeft te maken met het feit dat de man naar Brussel wilde verhuizen, zonder zich iets aan te trekken van de belangen van [de minderjarige] . Daar is zij erg door gekwetst. [de minderjarige] wilde bepaalde dingen, zoals nagels knippen van de man, niet meer doen. Hier kon de man niet tegen. De vrouw heeft [de minderjarige] laten weten dat ze altijd bij haar mocht komen wonen. Toen in mei 2016 bleek dat de vrouw helemaal niet ‘gek’ was zoals de man altijd tegen [de minderjarige] had gezegd, heeft [de minderjarige] een eerlijker beeld gekregen van haar ouders en is zij zelf gaan nadenken en vragen stellen.

De man werkt niet mee aan communicatie, maar stelt steeds voorwaarden aan een gesprek. Aan de communicatie moet worden gewerkt, in plaats van met de vinger naar de vrouw te wijzen.

De rechtbank:

wijzigt de beschikking van de rechtbank Roermond van 16 mei 2012, waarbij ten behoeve van de vrouw een bijdrage in de kosten van levensonderhoud werd gewijzigd, in die zin dat deze met ingang van de datum van deze beschikking wordt bepaald op nihil;

verklaart deze uitspraak tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

compenseert de proceskosten tussen partijen in die zin dat elk van hen de eigen kosten draagt;

wijst het meer of anders verzochte af.