HR, 11-10-2013, nr. 13/00924

Op 1-1-2012, aanvang tijdvak, is belastingplichtige, [X], eigenaar van het object [A-STRAAT 1]. Uit hoofde hiervan heeft belastingplichtige een aanslag gemeentelijke belastingen ontvangen met mede daarop vermeld de WOZ-beschikking.

Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar aangetekend. Tegen de uitspraak op bezwaar komt belanghebbende in beroep.

Het beroep is niet-ontvankelijk verklaard. Hiertegen is verzet aangetekend. Dit verzet is afgewezen

In geschil is de uitspraak op verzet: de ontvankelijkheid van het beroepschrift.

In de uitspraak op verzet staat bij het verwijzingsmiddel dat tegen deze uitspraak geen beroep openstaat. Dit is naar mijn mening onjuist. De uitspraak op verzet is gedaan op basis van artikel 8:55 vijfde lid, aanhef en onder b, van de Awb. Op grond van artikel 28 lid 2 van de Awr kan hiertegen cassatie worden ingesteld bij uw college. Het moet mij van het hart dat ik het bijzonder laakbaar vind dat een rechtbank een onjuist verwijzingsmiddel onder een uitspraak plaats. Dat dit weleens bij een bestuursorgaan gebeurd is begrijpelijk, dat dit bij een uitspraak op verzet gebeurd is dat niet. Ook ik als professionele gemachtigde was hierdoor van mijn stuk gebracht; laat staan wat dit doet bij een reguliere rechtzoekende belastingplichtige.

Al hetgeen door mij gezegd en geschreven is in eerdere fases van deze procedure kunt u als ingelast beschouwen.

De rechtbank verklaart het verzet ongegrond onder verwijzing naar uitspraak met kenmerk AT0579. Net als de aangehaalde uitspraken in de uitspraak op beroep ziet ook deze uitspraak niet op deze zaak. In die zaak was kennelijk geen machtiging overgelegd: In deze zaak wel.

Onder punt 6 van de uitspraak op verzet deelt de rechtbank mede dat ‘geen rechtsregel zich verzet’ tegen het telkenmale opnieuw vragen van een nieuwe machtiging. Ongetwijfeld zal daar geen geschreven rechtsregel zich tegen verzetten, echter vele ongeschreven rechtsregels wel. De jurisprudentie waar naar verwezen wordt onderbouwt het standpunt van de rechtbank in elk geval niet. Dus de a-contrario stelling dat een ‘geschreven rechtsregel de stelling van de rechtbanken onderbouwt’ kan ook niet opgaan.

Ter illustratie wil ik wijzen op een andere klant van mij, [A].

Deze man is ontwikkelingswerker en had zijn postadres in [Q] Uganda (zie bijlage 3). Gedurende een procedure voor het Gerechtshof Arnhem (gepubliceerd onder BV6154) wijzigde dat naar [R] Tanzania.

[A] reageert doorgaans overigens vrij snel op zijn mail, dat wil zeggen, meestal binnen 3 maanden. Hij zit letterlijk in de binnenlanden van Afrika, verstoken van dit soort communicatiemiddelen. Uiteraard was het voor Gerechtshof Arnhem geen probleem dat de machtiging getekend was voordat de beroeps- of hoger beroepsfase startte. Is de essentie van een gemachtigde nou net niet dat er ook voor de belangen van dit soort klanten opgekomen kan worden?

Natuurlijk verzetten rechtsregels zich tegen het telkenmale nodeloos opvragen van machtigingen. Nu zit [X] niet in de binnenlanden van Afrika maar is hij wel een druk bezet man die veel in het buitenland onderweg is, daardoor moeilijk te bereiken is en daarom heeft besloten dat een gemachtigde deze zaak in zijn geheel dient af te handelen. Het is niet voor niets dat de machtiging hier expliciet op ziet. In de machtiging wordt nadrukkelijk benoemd dat rechtshandelingen als beroep, hoger beroep en cassatie inbegrepen zijn.

Kortom, er is een deugdelijke machtiging overgelegd, er is geen reden om hieraan te twijfelen en er is geen reden om een nieuwe op te vragen met de enkele motivering dat deze moet stammen van na het bestreden besluit. Ik denk dat de rechtbank Den Bosch met haar beleid onrechtmatig de rechten van belastingplichtigen beknot middels het onnodig onevenredig zwaar belasten van rechtzoekenden. In het geval van [A] had hij dus nooit zijn rechten in beroep kunnen laten toetsen. Gelukkig voor hem dat hij onder rechtbank Arnhem ressorteert en niet onder Den Bosch. Zoiets moet toch niet kunnen; moet het toeval werkelijk bepalen of je wel of niet in beroep kunt komen?

Tot slot wil ik u wijzen op uw eigen beleid. Tot nu toe heb ik voor meerdere klanten beroep in cassatie aangetekend met zeer vergelijkbare tot identieke machtigingen. Ik heb van u nimmer het verzoek mogen ontvangen een machtiging aan te leveren van na het aan te bestrijden besluit. De gedachte dat u dit beroep niet gegrond zou verklaren zou voor mij onbegrijpelijk zijn. Dat zou immers betekenen dat een hogere rechtsinstantie wel inhoudelijk op een procedure ingaat waar een lagere rechtsinstantie dat niet doet, allemaal gebaseerd op dezelfde machtiging. Zulks lijkt mij een onverklaarbare interne tegenstrijdigheid op te leveren.

Ook voor deze procedure heeft onze klant kosten moeten maken. Ik verzoek u verweerder daarin te veroordelen.

Ik verzoek u het beroep in cassatie gegrond te verklaren, de uitspraak op verzet te vernietigen en de procedure terug te verwijzen naar de beroepsfase de gemeente Eindhoven (NB) te veroordelen tot een proceskostenvergoeding op grond van art. 7:15 en 8.75 Awb.

Hoogachtend,