CBb, 01-08-2013, nr. AWB 10/1055

Appellant heeft desgevraagd ter zitting verklaard dat hij geen belang meer heeft bij een beoordeling van het beroep tegen het besluit van 26 augustus 2010. Het College zal het beroep daarom in zoverre wegens het ontbreken van procesbelang niet-ontvankelijk verklaren.

Ten aanzien van het op de voet van artikel 6:19 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) mede tegen het besluit van 27 maart 2012 gerichte beroep overweegt het College als volgt.

Op grond van de communautaire en nationale bepalingen is de volledige betaling van de door een landbouwer aangevraagde rechtstreekse landbouwsteun gekoppeld aan de naleving van regels op het gebied van milieu, voedselveiligheid, diergezondheid en dierenwelzijn en eisen inzake een goede landbouw- en milieuconditie. Bij niet-naleving van deze randvoorwaarden wordt het steunbedrag gekort of ingetrokken. Tot de uit deze regelgeving voortvloeiende beheerseisen behoort de verplichting dierlijke meststoffen op grasland emissiearm aan te wenden.

Op grond van het op ambtseed opgemaakte proces-verbaal neemt het College als vaststaand aan dat op het betreffende perceel grasland dat bij appellant in gebruik was, door het loonbedrijf dierlijke mest niet-emissiearm is aangewend. Appellant ontkent dit niet. Appellant stelt uitsluitend de vraag of de niet-naleving hem kan worden toegeschreven aangezien hij deze niet zelf heeft begaan.

Het College is hieromtrent van oordeel dat uit de tekst en de bedoeling van artikel 23 van Verordening (EG) nr. 73/2009 moet worden afgeleid dat beoogd is de landbouwer tevens in zijn hoedanigheid als eigenaar en beheerder van het landbouwbedrijf verantwoordelijk te houden voor activiteiten die, eventueel door derden, in strijd met de beheerseisen op zijn bedrijf zijn verricht. Hieraan ligt de gedachte ten grondslag dat de eigenaar/beheerder verantwoordelijk is voor de gedragingen die op zijn bedrijf plaatsvinden. Het betoog dat appellant de overtreding zelf niet heeft begaan kan hem dan ook niet baten. De omstandigheid dat appellant uitdrukkelijk opdracht heeft gegeven om de mest volgens de regels emissiearm aan te wenden leidt niet tot een ander oordeel.

Gelet hierop is het College van oordeel dat de in het proces-verbaal geconstateerde overtreding van het loonbedrijf als zodanig in de zin van artikel 23 van Verordening (EG) nr. 73/2009 rechtstreeks kan worden toegeschreven aan appellant.

Voorts meent appellant dat hem geen randvoorwaardenkorting mag worden opgelegd vanwege enkele procedurele gebreken, waarbij hij onder meer heeft aangevoerd dat hem slechts een geanonimiseerd proces-verbaal bestemd voor de strafzaak tegen de loonwerker is aangeboden, terwijl het onduidelijk is of er een controleverslag als bedoeld in artikel 48, eerste lid, van Verordening (EG) nr. 796/2004 is opgesteld. Voorts heeft hij in dit verband gesteld dat hij niet tijdig op de hoogte is gebracht van de overtreding van de randvoorwaarden en dat het de vraag is of de AID verweerder in overeenstemming met artikel 48, derde lid, van Verordening (EG) nr. 796/2004 tijdig op de hoogte heeft gebracht van het controleverslag.

Het College is van oordeel dat deze beroepsgrond niet slaagt en overweegt hieromtrent als volgt.

Blijkens het proces-verbaal was appellant ter plaatse toen opsporingsambtenaren van de AID op21 februari 2009 de overtreding in het kader van de controle op de naleving van de bepalingen inzake de Meststoffenwet constateerden. Deze ambtenaren hebben hem toen op de hoogte gebracht van zowel het doel van hun bezoek als van hun bevindingen ter zake van de uitgevoerde controle. Het College volgt appellant dan ook niet in zijn stelling dat hij niet tijdig op de hoogte is gebracht van de in geding zijnde overtreding.

Het College overweegt voorts dat vaststaat dat naast het bedoelde proces-verbaal een 'checklist toepassen randvoorwaarden voor handmatig beoordelen AID rapporten' door verweerder is opgesteld. De gemachtigde van verweerder heeft deze checklist ter zitting van het College getoond. Naar het oordeel van het College vormen het proces-verbaal en deze checklist samen het controleverslag als bedoeld in artikel 48, eerste lid, van Verordening (EG) nr. 796/2004, aangezien daarin de gegevens die in dit artikel zijn vereist zijn opgenomen.

Voor zover appellant betoogt dat hem het controleverslag niet is toegezonden, overweegt het College dat verweerder daartoe rechtens niet was gehouden. Het College wijst er in dit verband op dat artikel 48, tweede lid, van Verordening (EG) nr. 796/2004 - dat betrekking heeft op verslagen van randvoorwaardencontroles, zoals het hier voorliggende - anders dan artikel 28 van deze verordening - dat betrekking heeft op subsidiabiliteitscontroles - niet bepaalt dat de landbouwer in geval van onregelmatigheden een kopie van het controleverslag ontvangt. Voor het overige heeft appellant niet duidelijk gemaakt waarom het niet toezenden van het controleverslag tot een verlaging van de korting zou moeten leiden. Het College verwijst hierbij naar zijn uitspraak van 22 februari 2012(LJN:BV8353).

Tot slot overweegt het College in dit verband dat artikel 48, derde lid, van Verordening (EG) nr. 796/2004 geen sanctie vermeldt voor het geval dat de bevoegde controleautoriteit die niet tevens betaalorgaan is het controleverslag niet binnen één maand aan het betaalorgaan toezendt.

Het College ziet geen grond voor het oordeel dat verweerder het niet naleven van de onderhavige randvoorwaarde van gering belang had moeten achten en daarom het opleggen van de in geding zijnde korting achterwege had moeten laten, zoals appellant heeft aangevoerd. Appellants stelling dat het gelet op de fysieke eigenschappen van het betreffende perceel met de toenmalige apparatuur niet mogelijk was om de mest emissiearm aan te wenden, geeft daartoe geen aanleiding. Appellant heeft deze stelling niet met bewijs onderbouwd, zodat deze reeds daarom wordt verworpen. Naar het oordeel van het College komt uit de verklaring van loonwerker [B] veeleer naar voren dat bedrijfseconomische redenen ten grondslag liggen aan deze wijze van bemesten.