ABRvS, 23-05-2013, nr. 201302478/1/V2

Onder de staatssecretaris wordt tevens verstaan: diens rechtsvoorgangers.

Hetgeen de vreemdeling als eerste, tweede en vierde grief aanvoert, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: de Vw 2000), met dat oordeel volstaan.

In de derde grief klaagt de vreemdeling dat de voorzieningenrechter ten onrechte heeft overwogen dat de staatssecretaris zich, onder verwijzing naar het landgebonden asielbeleid voor Somalië, neergelegd in het Besluit van 6 februari 2013, nummer WBV 2013/3, houdende wijziging van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Stct. 2013, nr. 3565; hierna: WBV 2013/3) en het algemeen ambtsbericht inzake Somalië van de minister van Buitenlandse Zaken van 30 november 2012 (hierna: het ambtsbericht), terecht op het standpunt heeft gesteld dat zij niet in aanmerking komt voor verlening van een verblijfsvergunning krachtens artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000. Door aldus te overwegen heeft de voorzieningenrechter volgens de vreemdeling miskend dat het ambtsbericht vermeldt dat de veiligheidssituatie in Mogadishu slecht is, dat Al-Shabaab is overgegaan op het gebruik van Improvised Explosive Devices en zelfmoordaanslagen en dat zich nog altijd een groot aantal geweldsincidenten voordoet, zodat wel degelijk sprake is van een situatie waartegen voormeld artikel bescherming biedt.

Zoals de Afdeling in de uitspraak van 25 mei 2009 in zaak nr. 200702174/2/V2 (www.raadvanstate.nl) heeft overwogen, kan uit de punten 35 tot en met 40 en punt 43 van het arrest van het Hof van Justitie van 17 februari 2009, C-465/07, (www.curia.europa.eu) worden afgeleid dat - thans - artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bescherming beoogt te bieden in de uitzonderlijke situatie dat de mate van willekeurig geweld in het aan de gang zijnde gewapend conflict dermate hoog is dat zwaarwegende gronden bestaan om aan te nemen dat een burger die terugkeert naar het betrokken land of, in voorkomend geval, naar het betrokken gebied, louter door zijn aanwezigheid daar een reëel risico loopt op de in dat artikelonderdeel bedoelde bedreiging.

In de uitspraak van 26 januari 2010 in zaak nr. 200905017/1/V2 (www.raadvanstate.nl) heeft de Afdeling geoordeeld dat de staatssecretaris in die zaak ondeugdelijk had gemotiveerd dat in Mogadishu, ten tijde in die zaak van belang, geen situatie bestond waartegen artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bescherming biedt.

In zijn antwoorden van 22 november 2010 op vragen van de Tweede Kamer (Aanhangsel Handelingen II 2010/11, nr. 557) heeft de staatssecretaris zich vervolgens op het standpunt gesteld dat zijns inziens zich op dat moment in Mogadishu een situatie voordeed waartegen artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bescherming biedt. Hij heeft dit beleidsmatig uitgewerkt in het Besluit van 9 december 2010, nummer WBV 2010/19, houdende wijziging van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Stct. 2010, nr. 20322).

In het arrest van 28 juni 2011 in zaken nrs. 8319/07 en 11449/07, Sufi en Elmi tegen het Verenigd Koninkrijk (www.echr.coe.int; hierna: het arrest Sufi en Elmi) heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens het volgende over de algemene veiligheidssituatie in Mogadishu overwogen:

In het besluit van 13 februari 2013 en het daarin ingelaste voornemen daartoe heeft de staatssecretaris zich op het standpunt gesteld dat de vreemdeling niet in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning krachtens artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000. Aan dit standpunt heeft hij ten grondslag gelegd dat volgens de thans voorhanden zijnde informatie uit gezaghebbende en objectieve bronnen de situatie in Mogadishu niet van dusdanige aard is dat sprake is van een situatie waartegen dit artikel bescherming biedt. Mogadishu staat immers niet langer onder controle van Al-Shabaab. De staatssecretaris heeft daarbij verwezen naar WBV 2013/3, waaraan het ambtsbericht ten grondslag ligt.

De vreemdeling betoogt dat in Mogadishu, waar zij voorafgaand aan haar vertrek uit Somalië haar normale woon- en verblijfplaats heeft gehad, sprake is van een situatie waartegen artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bescherming biedt. Zij heeft daartoe een brief van Vluchtelingenwerk Nederland met de volgende bijlagen overgelegd waarin aan de hand van verschillende bronnen een beeld wordt geschetst van de veiligheidssituatie in Mogadishu:

De staatssecretaris heeft ter zitting bij de Afdeling, onder verwijzing naar het ambtsbericht, zijn brief van 14 december 2012 aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal (Kamerstukken II 2012/13, 19 637, nr. 1595) en een bericht van de Danish-Norwegian fact finding mission to Nairobi and Mogadishu 'Security and human rights issues in S-C Somalia, including Mogadishu' van oktober 2012, nader toegelicht dat de veiligheidssituatie in Mogadishu in de verslagperiode weliswaar slecht is, maar dat in grote delen daarvan een sterke verbetering van deze situatie is opgetreden ten opzichte van de vorige verslagperiode, nu Al-Shabaab zich heeft teruggetrokken uit de meeste districten. Daardoor lopen inwoners niet meer het risico te worden getroffen door oorlogsgeweld. Niet langer ontvluchten Somaliërs Mogadishu, maar zij keren ernaar terug. De veiligheidssituatie in Mogadishu is derhalve thans zodanig verbeterd dat niet langer een situatie bestaat waartegen artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bescherming biedt. Het beleid in andere landen van de Europese Unie bevestigt dit beeld. Hiertoe heeft de staatssecretaris gewezen op paragraaf 3.6.26. van de 'Operational Guidance Note Somalia' van de UK Border Agency van oktober 2012.

Paragraaf 3.2 van het ambtsbericht vermeldt het volgende:

Uit de hiervoor in 3.5. weergegeven informatie blijkt weliswaar dat, zoals de vreemdeling aanvoert, de algemene veiligheidssituatie in Mogadishu nog altijd slecht is en dat nog geregeld geweldsincidenten plaatsvinden, maar daaruit blijkt evenzeer dat, zoals de staatssecretaris terecht aanvoert, de situatie is verbeterd ten opzichte van de situatie ten tijde van voormelde uitspraak van de Afdeling van 26 januari 2010 en het arrest Sufi en Elmi. Al-Shabaab raakte in 2011 verzwakt, had zich in augustus 2011 uit de meeste districten van Mogadishu teruggetrokken en was in februari 2012 niet langer aanwezig in veertien van de zestien districten, waardoor de veiligheidsstructuur zich in deze districten ontwikkelde. Zoals de staatssecretaris terecht aanvoert, is de aard en intensiteit van het geweld in Mogadishu door de terugtrekking van Al-Shabaab, gewijzigd. Hoewel nog steeds aanslagen plaatsvinden waarvan burgers het slachtoffer worden, is, anders dan voorheen, het geweld van Al-Shabaab meer gericht tegen, met name, de Somalische autoriteiten, veiligheidstroepen, non-gouvernementele organisaties en uitgaansgelegenheden. Wegens deze verminderde willekeur van het geweld en gewijzigde middelen van geweldpleging, lopen burgers minder risico slachtoffer te worden van geweldsincidenten dan voorheen. Ongeveer een miljoen inwoners die als gevolg van het geweld vóór 2012 hun toevlucht tot andere delen van Somalië en daarbuiten hadden genomen, keerden terug naar Mogadishu. Het aantal inwoners liep in de periode van juli 2011 tot juli 2012 op van anderhalf miljoen tot tweeënhalf à drie miljoen. De door de vreemdeling overgelegde informatie en de toelichting ter zitting over de situatie in Mogadishu wijkt niet wezenlijk af van de informatie in het ambtsbericht.

Bovenstaande in aanmerking genomen en voorts dat de verbetering van de veiligheidssituatie in Mogadishu reeds in augustus 2011 is ingezet en zich heeft bestendigd, heeft de voorzieningenrechter terecht overwogen dat de staatssecretaris zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat niet langer zwaarwegende gronden bestaan om aan te nemen dat een burger die terugkeert naar Mogadishu, louter door zijn aanwezigheid daar een reëel risico loopt op de in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bedoelde bedreiging.

Het hoger beroep is ongegrond.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.