Hof Arnhem, 02-03-2005, nr. 04-00748

1. Het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch heeft bij zijn uitspraak van 8 februari 2002, nummer 97/20518, de uitspraak van de Inspecteur op het door belanghebbende ingediende bezwaarschrift bevestigd.

2. Bij zijn arrest van 7 mei 2004, nummer 38.067, heeft de Hoge Raad beslist dat de door belanghebbende aangevoerde klachten niet tot cassatie kunnen leiden.

3. De Hoge Raad heeft voorts ambtshalve beslist dat ter berekening van de vermindering ter voorkoming van dubbele belasting voor de door belanghebbende in Italië verworven inkomsten alsnog rekening dient te worden gehouden met hetgeen het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft geoordeeld in zijn arrest van 12 december 2002, De Groot, C-385/00, Jur. 2000, blz. I-11819, BNB 2003/182, en dat zulks meebrengt dat een verminderingsbreuk had moeten worden gebruikt waarvan de noemer bestaat uit de belastbare som, behoudens indien en voor zover in Italië reeds een belastingvrije som is toegekend en/of fiscale tegemoetkomingen zijn verleend in verband met persoonlijke verplichtingen, buitengewone lasten en/of aftrekbare giften.

4. Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mede dat belanghebbende, die stelt dat de Italiaanse fiscus voor het onderhavige jaar aan hem geen belastingvrije som en/of persoonlijke fiscale tegemoetkomingen heeft verleend, alle bescheiden die licht op deze kwestie kunnen werpen en waarover hij redelijkerwijs kan beschikken, in het geding brengt. Tussen partijen staat vast dat belanghebbende hieraan heeft voldaan door overlegging van het maandoverzicht betreffende maart 2004, tevens inhoudende de afrekening over het jaar 2003, van zijn werkgever, welk stuk, naar tussen partijen vaststaat, voor zover hier van belang, qua opzet identiek is aan de overzichten die belanghebbende in de jaren negentig heeft ontvangen. Tussen partijen staat tevens vast dat uit het door belanghebbende overgelegde stuk niet kan worden afgeleid dat belanghebbende van de Italiaanse fiscus faciliteiten als onder 3 bedoeld heeft genoten.

5. De Inspecteur heeft verklaard dat hem niet bekend is of belanghebbende van de Italiaanse fiscus faciliteiten als onder 3 bedoeld heeft genoten, dat hij om praktische redenen ervan afziet bij de Italiaanse fiscus navraag te doen, maar dat hij op grond van belanghebbendes stellingname dat belanghebbende door de Italiaanse fiscus als binnenlands belastingplichtige zou zijn aangemerkt, aanneemt dat belanghebbende dergelijke faciliteiten, waaronder een met de Nederlandse belastingvrije som overeenkomende faciliteit, wel heeft genoten.

6. Het Hof acht, nu belanghebbende de hem ter beschikking staande bescheiden heeft overgelegd, en de Inspecteur afziet van het inwinnen van inlichtingen van de Italiaanse fiscus in de omstandigheden van dit geval belanghebbendes stelling dat hij van de Italiaanse fiscus geen faciliteiten als onder 3 bedoeld heeft genoten, aannemelijk. Voor het geval de belastingrechter tot dat oordeel zou komen hebben partijen ter zitting verklaard akkoord te gaan met de berekening van de vermindering ter voorkoming van dubbele belasting zoals opgenomen in de conclusie van de Advocaat-Generaal P.J. Wattel van 4 november 2003, onder 9.8 en 10. Voor het belastingjaar 1993 leidt deze berekening tot een vermindering ter voorkoming van dubbele belasting van ƒ 25.597.

7. Het beroep van belanghebbende is in zoverre gegrond.