Rb. Rotterdam, 14-04-2005, nr. 10/641032-05

ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie op het adres:

[adres],

ten tijde van het onderzoek ter terechtzitting gedetineerd in de

P.I. Rijnmond/H.v.B. "Noordsingel" te Rotterdam.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen vermeld staat in de inleidende dagvaarding onder bovenvermeld parketnummer.

Van deze dagvaarding is een kopie bij dit vonnis gevoegd (bladzijden aangeduid met A en B).

DE EIS VAN DE OFFICIER VAN JUSTITIE

De officier van justitie mr. Van der Heem-Wagemakers heeft gerekwireerd -zakelijk weergegeven- de bewezenverklaring van het onder 1 en 2 aan de verdachte ten laste gelegde en de oplegging aan de verdachte van de maatregel tot plaatsing in een Inrichting voor Stelselmatige Daders (ISD) voor de duur van 2 jaren.

BEWEZEN

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1 en 2 ten laste gelegde heeft begaan op de wijze als hieronder is vermeld, te weten dat:

Daarbij heeft de rechtbank in het bijzonder het navolgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich tot tweemaal toe schuldig gemaakt aan een winkeldiefstal.

Hij heeft bij de Postbank agenda's weggenomen en ongeveer twee weken later heeft hij bij een winkel voor babybenodigdheden een aantal pluche beesten weggenomen.

Dit zijn hinderlijke feiten, die financiële schade en overlast voor de gedupeerden met zich brengen.

Bovendien zorgen dergelijke feiten voor gevoelens van onrust en onveiligheid in de samenleving.

De rechtbank heeft kennis genomen van de inhoud van het ten name van verdachte staande Uittreksel Justitieel Documentatieregister d.d. 01 februari 2005, bestaande uit 62 pagina's,

waaruit blijkt, dat hij al vele malen is veroordeeld, onder meer ter zake van soortgelijke feiten als thans bewezenverklaard.

Door de officier van justitie is gevorderd dat aan verdachte de maatregel tot plaatsing in een Inrichting voor Stelselmatige Daders (ISD) zal worden opgelegd.

Naar het oordeel van de rechtbank is aan de formele vereisten van artikel 38m, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht voldaan.

Immers, de verdachte heeft misdrijven begaan waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten;

de verdachte is in de vijf jaren voorafgaand aan de door hem begane feiten ten minste driemaal

wegens een misdrijf tot een onherroepelijke vrijheidsbenemende straf veroordeeld,

de feiten zijn begaan na de tenuitvoerlegging van deze straffen en er moet voorts ernstig rekening

mee worden gehouden dat de verdachte wederom een misdrijf zal begaan.

Op zichzelf is het ook juist, dat de veiligheid van goederen het opleggen van de maatregel zou

kunnen rechtvaardigen.

Echter, alvorens de rechtbank overgaat tot het opleggen van een dergelijke, voor betrokkene zeer ingrijpende maatregel, acht zij het noodzakelijk over de levensstijl, achtergrondproblematiek en diverse gedragskenmerken zo goed mogelijk voorgelicht te zijn.

Immers, deze factoren zijn bij de persoonsgerichte aanpak (waar de oplegging van de maatregel ISD deel van uitmaakt) van belang voor een goede beoordeling van de zaak. Terecht wordt daarop in de Memorie van toelichting (p. 2) gewezen.

Daarnaast speelt bij de afweging van de rechtbank een belangrijke rol, dat de maatregel ISD gezien dient te worden als ultimum remedium. De rechtbank acht het dan ook noodzakelijk voorgelicht te worden over het hulpverleningsaanbod, dat in het verleden aan betrokkene is gedaan, dan wel over de omstandigheden die het aanbieden van hulp hebben gefrustreerd.

Een en ander ligt ook in het verlengde van het bepaalde in artikel 38m, vijde lid, van het

Wetboek van Strafrecht.

In het dossier van verdachte bevindt zich, naast het omvangrijke strafblad, slechts een brief van 22 maart 2005 van DeltaBouman, afdeling Reclassering te Rotterdam, betreffende retourzending rapportageverzoek, waarin vermeld staat dat verdachte aan de reclassering te kennen heeft gegeven niet mee te willen werken aan een maatregelrapport en waarin de reclasseringswerker aangeeft te betwijfelen of verdachte daadwerkelijk heeft begrepen wat de doelstelling van een maatregelrapport is. De rechtbank heeft zich op basis van deze brief een zeer onvolkomen beeld kunnen vormen van de persoonlijke omstandigheden van de verdachte.

Voor een persoonsgebonden aanpak zijn te weinig aanknopingspunten gevonden in het dossier.

Nu verdachte reeds geruime tijd in voorlopige hechtenis heeft doorgebracht, acht de rechtbank het niet verantwoord de zaak langer aan te houden teneinde het dossier te completeren.

Naar het oordeel van de rechtbank dient de zaak thans niet langer voort te duren.

Alles afwegende komt de rechtbank tot de conclusie, dat de na te noemen straf passend en geboden is.

TOEPASSELIJKE WETTELIJKE VOORSCHRIFTEN

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 57 en 310 van het Wetboek van Strafrecht.

De rechtbank:

mr. Rutten, voorzitter en

mrs. Janssen en Wiersinga, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. Hartgers, griffier

en bij vervroeging uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op