Rb. Zutphen, 11-08-2010, nr. 06/460298-09

juli 2010.

Standpunt van het openbaar ministerie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het primair ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen kan worden.

Standpunt van de verdachte / de verdediging

Nu verdachte niet ter terechtzitting is verschenen en haar raadsvrouw niet uitdrukkelijk gemachtigd is om haar ter terechtzitting te verdedigen, is door of namens verdachte ter terechtzitting geen standpunt ingenomen. Bij de politie heeft verdachte bekend agente [slachtoffer] met een voorwerp te hebben geslagen en [slachtoffer] op haar arm te hebben geraakt.

Beoordeling door de rechtbank

Uit de bevindingen van ter plaatse zijnde verbalisanten blijkt dat, toen verdachte doorkreeg dat haar kind weggenomen zou worden naar een voor haar geheimgehouden plaats, zij het kind stevig vastpakte.7 Verbalisant [verbalisant A] hield de man van verdachte in bedwang. Verbalisant [slachtoffer] had veel moeite om het kind uit de armen van verdachte los te maken.8 De andere tot het gezin behorende kinderen gingen zich ermee bemoeien; zij waren gewapend met stokken en mesjes. Door hard aan [slachtoffer] en de medewerkers van Jeugdzorg te trekken en te duwen, probeerden zij te voorkomen dat hun zusje werd meegenomen.9

Omdat de situatie uit de hand liep heeft [slachtoffer], door gebruik te maken van de noodknop op haar portofoon andere collega's gealarmeerd.

De baby is tegen de wil van de ouders door de medewerkers van Bureau Jeugdzorg meegenomen.

Verdachte is enige tijd buiten bewust zijn geweest.10 Er was ambulancepersoneel ter plaatse dat de toestand van verdachte onderzocht heeft. Nadat geconstateerd werd dat zij niets mankeerde vertrokken zij. Verbalisanten [slachtoffer] en [verbalisant A] wilden als laatste het pand verlaten.11 Verdachte stond voor de kamerdeur en belette hen het weggaan. Ze wilden via de slaapvertrekken de woning verlaten. Verdachte liep achter [slachtoffer] aan. [slachtoffer] voelde dat verdachte aan haar holster trok en haar pistool vastpakte.12 Toen [slachtoffer] haar wegduwde liet verdachte weer los.

[slachtoffer] zag daarna dat verdachte een stalen staaf in haar handen had. Zij hield deze staaf omhoog (bovenhands) en sloeg met kracht in de richting van het hoofd van [slachtoffer].13 Uit een reflex en om te voorkomen dat zij met de staaf tegen haar hoofd zou worden geslagen, hief [slachtoffer] haar linkeronderarm op. Vervolgens kwam de klap met de staaf tegen haar linkerpols, die, naar later bleek, gebroken was.14

Even later kwam verdachte met een stalen kinderfietsje op [slachtoffer] af, kennelijk met de bedoeling om haar daarmee te slaan. Als reactie daarop heeft [slachtoffer] pepperspray gebruikt teneinde verdachte van zich af te houden.

Verdachte heeft bij de politie verklaard zij haar kind stevig tegen zich aan hield, zodat ze haar kind bij zich kon houden.15 De mensen die in hun woning waren probeerden [baby verdachte] van haar af te pakken. Haar man werd door de politie tegengehouden. Ze was daar ondersteboven van en raakte bewusteloos.16

Later heeft verdachte een stok van de grond gepakt en met die stok heeft ze op de arm van de agente geslagen.17 Verdachte heeft verklaard dat zij met haar linkeroog niets ziet en dat haar rechteroog slecht is en ze daar maar een beetje mee ziet. Ze heeft dus niet goed gezien wat voor stok het was of van wat voor materiaal de stok was.18

[slachtoffer] heeft tegen verbalisant [verbalisant B] gezegd dat zij door verdachte met een holle ijzeren staaf van ongeveer 30 centimeter lang en 2 à 3 centimeter dik is geslagen.19

Uit een geneeskundige verklaring d.d. 18 augustus 2009 blijkt dat het letsel van [slachtoffer] op

De officier van justitie heeft een gevangenisstraf voor de duur van 36 maanden waarvan 18 maanden gevangenisstraf voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar, gevorderd.

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon en de omstandigheden van de verdachte zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

De verdachte heeft gepoogd verbalisante [slachtoffer] van het leven te beroven door haar met een ijzeren staaf richting het hoofd te slaan. Doordat [slachtoffer] met haar arm de staaf afwendde, is geen ernstig letsel opgetreden, hetgeen dus niet aan verdachte is te danken. De lichamelijke integriteit van [slachtoffer] is geschonden.

Verdachte heeft een blanco strafblad.

Uit het reclasseringsadvies d.d. 26 maart 2010 blijkt dat de kans op recidive als laag wordt ingeschat. Ook blijkt uit dit rapport dat het dochtertje [baby verdachte] van verdachte op 14 maart 2010 is overleden. Zij is een natuurlijke dood gestorven. De reclassering heeft geadviseerd de zaak voorwaardelijk te seponeren.

Voorts heeft de rechtbank rekening gehouden met de rapporten van de psycholoog en psychiater (zoals hiervoor genoemd), waaruit blijkt dat de persoonlijke omstandigheden van verdachte een belangrijke rol hebben gespeeld bij het ten laste gelegde.

Uit de brief van de gezinsvoogd B. Brandau van Nidos jeugdbescherming voor vluchtelingen d.d. 24 november 2009 blijkt dat verdachte en haar man goed voor hun kinderen zorgden. De ouders voelden zich bedreigd omdat zij niet begrepen wat er met [baby verdachte] ging gebeuren. Zij spraken onvoldoende Nederlands om te kunnen volgen wat er gebeurde, maar ook vanuit hun angst en paniek begrepen ze niet wat Bureau Jeugdzorg met hun dochter van plan was en waarom zij als ouders daarbij niet betrokken mochten worden. De voogd heeft de ouders leren kennen als kritische, maar zeer toegewijde ouders die ondanks hun stressvolle situatie in staat zijn om hun kinderen een gevoel van basisveiligheid te geven.

De rechtbank begrijpt enerzijds dat het gedrag van de verdachte voor de optredende politieambtenaren en medewerkers van Bureau Jeugdzorg bedreigend en zeer gevaarlijk is geweest, maar de rechtbank kijkt aanmerkelijk anders aan tegen het strafwaardige van verdachte en haar gedrag dan de officier van justitie. De officier van justitie heeft zelf in zijn requisitoir gesteld dat de emotie van een moeder die wordt geconfronteerd met derden die haar kind letterlijk uit handen nemen een primaire en ook een existentiële emotie is. De rechtbank sluit zich daarbij aan. Het is alleszins begrijpelijk als een moeder door het lint gaat als autoriteiten binnentreden en een doodzieke baby van slechts enkele weken oud uit haar armen nemen en willen brengen naar een voor die moeder geheime locatie, hoezeer ook het optreden van die autoriteiten goedbedoeld is en door een rechterlijke beslissing wordt gedekt. Ook wordt er rekening mee gehouden dat de verdachte zelf heeft gezegd dat haar optreden niet specifiek tegen mevrouw [slachtoffer] gericht is geweest, integendeel: zij voelt zich juist uitermate goed behandeld door mevrouw [slachtoffer].

Gelet op de hiervoor uitvoerig besproken persoonlijke omstandigheden van verdachte, waaronder de gezinssituatie van verdachte, de medische toestand van [baby verdachte] ten tijde van het ten laste gelegde en (inmiddels) haar overlijden, alsmede de omstandigheden waaronder het feit is begaan, te weten dat het kind tegen de wil van de ouders is weggenomen en verdachte enige tijd buiten bewustzijn is geweest, maken naar het oordeel van de rechtbank dat een andere reactie past dan door de officier van justitie geëist.

Vordering tot schadevergoeding

[slachtoffer] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces en gesteld dat zij ten gevolge van hetgeen aan verdachte is ten laste gelegd, immateriële schade heeft geleden ten bedrage van € 850,--, waarvan zij vergoeding vordert

De officier van justitie heeft toewijzing van de vordering gevorderd.

Op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder ter terechtzitting met betrekking tot de door het slachtoffer als gevolg van het bewezenverklaarde handelen naar voren is gebracht, is de rechtbank van oordeel dat het slachtoffer schade heeft geleden tot het gevorderde bedrag van € 850,--. De verdachte is voor die schade - naar burgerlijk recht - aansprakelijk.

Schadevergoedingsmaatregel

Gelet op het vorenstaande ziet de rechtbank aanleiding om aan verdachte op basis van het bepaalde in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht de verplichting op te leggen tot betaling aan de Staat van een som geld ten behoeve van genoemd slachtoffer.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Deze beslissing is gegrond op de artikelen 9a, 45 en 287 van het Wetboek van Strafrecht.

verklaart bewezen dat verdachte het primair ten laste gelegde heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als: poging tot doodslag;

verklaart verdachte strafbaar;

bepaalt dat geen straf of maatregel wordt opgelegd;

veroordeelt verdachte tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer], [adres] (giro [nummer]) van een bedrag van € 850,--, vermeerderd met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil;

legt aan veroordeelde de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer], voornoemd, een bedrag te betalen van € 850,--, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal 17 dagen hechtenis zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;

bepaalt dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de Staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen;

heft op het -geschorste- bevel tot voorlopige hechtenis.

Aldus gewezen door mrs. Kleinrensink, voorzitter, Troost en Boerwinkel, rechters, in tegenwoordigheid van mr. Van Soest, griffier, en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 11 augustus 2010.

Eindnoten