HR, 24-01-2014, nr. 13/03868

Documentgegevens:

ECLI:NL:HR:2014:86

Instantie: Hoge Raad
Datum: 24-01-2014
Zaaknummer: 13/03868
Vakgebied(en): Belastingrecht algemeen (V)
Brondocumenten en formele relaties: Beroepschrift, Hoge Raad, 24‑01‑2014
ECLI:NL:HR:2014:86, Uitspraak, Hoge Raad, 24‑01‑2014; (Cassatie)
Wetingang: art. 6:5 Algemene wet bestuursrecht
Vindplaatsen: V-N 2014/9.6 met annotatie van Redactie
Belastingblad 2014/92 met annotatie van J.P. Kruimel
Belastingadvies 2014/4.1
V-N Vandaag 2014/160
BNB 2014/60
JG 2014/28 met annotatie van mr. R. de Korte
NTFR 2015/180
NTFR 2014/1261 met annotatie van mr. D.N.N. Jansen

Beroepschrift 24‑01‑2014

Edelgrootachtbare,

Middels dit schrijven teken ik namens mijn cliënt, [X], cassatie aantegen de uitspraak van de Rechtbank Oost-Brabant betreffende de ontvankelijkheid inzake de procedure over de WOZ-waarde van het object [A-STRAAT 1] te [Z] Een machtiging treft u als bijlage aan. (bijlage 1).

Feiten:

1.: Op 1-1-2012 was mijn cliënt belastingplichtige voor het object[A-STRAAT 1]. Uit hoofde hiervan heeft belastingplichtige een aanslag gemeentelijke belastingen ontvangen met mede daarop vermeld de WOZ-beschikking.
2.: Wij hebben hier namens de belastingplichtige bezwaar tegen aangetekend.
3.: Met dagtekening 3 juli 2012 heeft de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk (NB) (hierna verweerder) middels een uitspraak op bezwaar hier een besluit over genomen. (bijlage 2).
4.: Tegen dit besluit hebben wij namens onze cliënt beroep aangetekend bij de Rechtbank.
5.: De Rechtbank Oost — Brabant heeft hier met dagtekening 11 juli 2013 een besluit over genomen.

Geschil:

1.: In geschil is de ontvankelijkheid van het bezwaarschrift.
2.: Kort samengevat is het bezwaarschrift niet-ontvankelijk verklaard door de Heffingsambtenaar aangezien het bezwaarschrift onvoldoende is gemotiveerd.
De Rechtbank Oost-Brabant heeft de juistheid van dit besluit bevestigd en ook tijdens de verzet procedure is de uitspraak door de Rechtbank Oost- Brabant bevestigd. Derhalve wenden wij ons tot u.

Standpunt belanghebbende:

1.: In 2012 hebben wij op basis van dit zelfde beknopte bezwaarschrift ca 1500 bezwaarschriften ingediend. Van al deze bezwaarschriften zijn er slechts zes niet ontvankelijk verklaard op basis van het gebrek aan motivering. Tegen alle 6 de niet-ontvankelijkheids verklaringen hebben wij beroep ingesteld. In vijf van de zes zaken zijn wij in het gelijkgesteld en is de procedure terug verwezen naar de betreffende gemeente. Slechts in één geval (het onderhavige) is het beroep afgewezen. Aangezien het om identieke beknopte bezwaarschriften gaat is het onacceptabel dat er in identieke procedures door de Rechtbank Oost-Brabant anders wordt besloten.
2.: Daarnaast is het inmiddels vaste jurisprudentie dat een summiere motivatie van een bezwaarschrift in het kader van de Wet WOZ voldoende is aangezien de waardebeschikking ook zeer summier is.
3.: Het bovenstaande wordt bevestigd in diverse uitspraken. Ik verwijs hiervoor onder andere naar de volgende uitspraak: Gerechtshof 's‑Hertogenbosch BX0732 van 6 juli 2012.

Conclusie:

Op basis van de bovenstaande grieven verzoek ik u:

1.: Het bezwaarschrift alsnog ontvankelijk te verklaren;
2.: De uitspraak van de Rechtbank Oost Brabant te vernietigen;
3.: De procedure terug te verwijzen naar verweerder.
4.: Verweerder te veroordelen tot een proceskostenvergoeding voor de kostenzoals gemaakt in de bezwaarfase op grond van art. 7:15 Awb;
5.: Verweerder te veroordelen tot een proceskostenvergoeding voor de kosten zoals gemaakt in de beroepsfase op grond van artikel 8:75 Awb.

Uitspraak 24‑01‑2014

Inhoudsindicatie

art. 6:5, lid 1, letter d, Awb. Gronden van het bezwaar.

Partij(en)

24 januari 2014

nr. 13/03868

Arrest

gewezen op het beroep in cassatie van [X] te [Z] (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van de Rechtbank Oost-Brabant van 11 juli 2013, nr. AWB 12/2254, op het verzet van belanghebbende tegen een uitspraak van de Rechtbank betreffende beschikkingen op grond van de Wet waardering onroerende zaken en aanslagen in de onroerendezaakbelastingen.

1. Het geding in feitelijke instantie

Ten aanzien van belanghebbende is bij in één geschrift vervatte beschikkingen de waarde van de onroerende zaken [a-straat 1] en [a-straat 2] te [Z] (hierna: de onroerende zaken) voor het kalenderjaar 2012 vastgesteld. Tevens zijn aan belanghebbende voor het jaar 2012 aanslagen in de onroerendezaakbelastingen van de gemeente Bergeijk opgelegd.

Het door belanghebbende tegen de beschikkingen en de aanslagen gemaakte bezwaar is door de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk bij in één geschrift vervatte uitspraken niet-ontvankelijk verklaard.

De Rechtbank heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep bij uitspraak van 5 februari 2013 ongegrond verklaard. Belanghebbende heeft daartegen verzet gedaan. De Rechtbank heeft bij de in cassatie bestreden uitspraak het verzet ongegrond verklaard. De uitspraak van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

2. Geding in cassatie

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank op het verzet beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk (hierna: het College) heeft een verweerschrift ingediend.

Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.

Het College heeft een conclusie van dupliek ingediend.

3. Beoordeling van de klachten

3.1.

In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

3.1.1.

In het door belanghebbende tegen de onderhavige beschikkingen en aanslagen ingediende bezwaarschrift, gedagtekend 2 april 2012, is vermeld:

”Op basis van de bij ons bekende administratieve gegevens heeft u de WOZ-waarde van [a-straat 1] te [Z] te hoog vastgesteld.

Deze WOZ-waarde is gebaseerd op de door de opdrachtgever aan mij verstrekte gegevens en een quick-scan van de WOZ-waarde door een taxateur. Om de WOZ-waarde nader te controleren verzoek ik u ons het taxatieverslag toe te zenden. (…)“.

3.1.2.

Naar aanleiding van dit bezwaarschrift heeft de heffingsambtenaar bij brief van 6 april 2012 belanghebbende in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift “alsnog nader te motiveren”. Bij die brief heeft de heffingsambtenaar tevens de taxatieverslagen van de onroerende zaken aan belanghebbende toegezonden.

3.1.3.

Bij brief van 29 mei 2012 heeft de heffingsambtenaar belanghebbende opnieuw in de gelegenheid gesteld het bezwaarschrift “alsnog nader te motiveren”. Verder is in die brief vermeld dat het bezwaar niet-ontvankelijk kan worden verklaard indien geen nadere motivering wordt verstrekt.

3.1.4.

De heffingsambtenaar heeft op 3 juli 2012 het bezwaar wegens het ontbreken van een motivering niet-ontvankelijk verklaard.

3.2.

De Rechtbank heeft in verzet geoordeeld dat hetgeen belanghebbende in zijn bezwaarschrift heeft vermeld niet voldoet aan de summiere eisen die worden gesteld aan het motiveren van het bezwaar.

3.3.

De tegen dit oordeel gerichte klachten slagen. De uitspraak van de Rechtbank en de stukken van het geding laten geen andere gevolgtrekking toe dan dat belanghebbende ten tijde van het indienen van het bezwaarschrift nog niet bekend was met de hiervoor in 3.1.2 bedoelde taxatieverslagen van de onroerende zaken. De uitspraak van de Rechtbank of de stukken van het geding bevatten verder geen aanwijzingen dat belanghebbende ten tijde van de indiening van het bezwaarschrift anderszins op de hoogte was van de onderbouwing van de door de heffingsambtenaar bij beschikking vastgestelde waarden. In een geval als het onderhavige, waarin de desbetreffende beschikking niet meer bevat dan de door de heffingsambtenaar vastgestelde waarde, kan onder die omstandigheden met betrekking tot de motivering van het tegen die beschikking gerichte bezwaar geen verdere eis worden gesteld dan dat uit het bezwaarschrift blijkt dat de indiener daarvan zich met de vastgestelde waarde niet kan verenigen (vgl. HR 8 maart 2002, nr. 34993, ECLI:NL:HR:2002:AD9881, BNB 2002/224).

3.4.

Gelet op het hiervoor overwogene kan de uitspraak van de Rechtbank niet in stand blijven. De Hoge Raad kan het verzet afdoen.

4.Proceskosten

Het College zal worden veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie en de heffingsambtenaar in de kosten van het verzet.

5. Beslissing

De Hoge Raad:

verklaart het beroep in cassatie gegrond,

vernietigt de uitspraak van de Rechtbank op het verzet,

verklaart het verzet tegen de uitspraak van de Rechtbank van 5 februari 2013 gegrond,

verstaat dat die uitspraak vervalt en dat de Rechtbank het onderzoek moet voortzetten in de stand waarin het zich bevond,

gelast dat het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie betaalde griffierecht ten bedrage van € 118,

veroordeelt het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergeijk in de kosten van het geding in cassatie aan de zijde van belanghebbende, vastgesteld op € 974 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand, en

veroordeelt de heffingsambtenaar van de gemeente Bergeijk in de kosten van het verzet bij de Rechtbank, vastgesteld op € 243 voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Dit arrest is gewezen door de raadsheer C. Schaap als voorzitter, en de raadsheren P.M.F. van Loon en Th. Groeneveld, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier F. Treuren, en in het openbaar uitgesproken op 24 januari 2014.