Rb. Haarlem, 14-01-2009, nr. AWB 07/2620

Voor de indeling zijn wettelijk bepalend de bewoordingen van de posten en

de aantekeningen op de afdelingen of op de hoofdstukken. Blijkens de bewoording van post 9013 is het onder 2.1. genoemde goed te begrijpen onder deze post, namelijk als een ander optisch apparaat, niet genoemd of niet begrepen onder andere posten van dit hoofdstuk. De indeling onder post 9405 welke eiseres voorstaat, is niet mogelijk. Blijkens de bewoording van deze post is het voor indeling onder deze post noodzakelijk dat het product XX is voorzien van een vast aangebrachte lichtbron. Dat is niet het geval. Het in geding zijnde goed moet derhalve worden ingedeeld onder de GN onderverdeling 9013 80 90. Deze opvatting vindt steun in de onder 5.1. genoemde verordening. Het in geschil zijnde goed is onder andere aanleiding geweest voor de in werkintreding van deze verordening. Dat blijkt uit de bijlage bij deze verordening waarin het in geschil zijnde goed wordt omschreven en ingedeeld onder GN-code 9013 80 90. Alhoewel deze verordening eerst op 17 juni 2008 in werking is getreden en geen terugwerkende kracht heeft, kan aan deze verordening niet voorbij worden gegaan. Immers deze verordening is tot stand gekomen ten einde de uniforme toepassing te waarborgen van de gecombineerde nomenclatuur, hetgeen een bevestiging inhoudt dat het onderhavige goed moet worden ingedeeld onder laatstgenoemde GN-code.

Het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel

Het beroep van eiseres op het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel wijst de rechtbank af. Het beroep in het kader van het vertrouwensbeginsel dat eiseres hierbij doet op de uitspraak van het Gerechtshof te Amsterdam van 11 december 2007, nummer 02/6570 DK kan niet slagen. Anders dan in die zaak is eiseres in onderhavige zaak zelf rechthebbende van een bti. Nu eiseres zelf rechthebbende van een bti is, ook al is die bti haar niet welgevallig, kan zij niet menen dat de douaneautoriteiten de bti van de rechthebbende zelf niet zullen volgen, maar daarentegen wel de bti van een ander dan de rechthebbende, die bovendien volgens deze douaneautoriteiten onjuist is. Het beroep op het rechtszekerheidsbeginsel kan evenmin slagen, omdat nu juist de aan eiseres afgegeven bti de wettelijke zekerheid biedt dat de indeling zal plaatsvinden overeenkomstig de aan haar afgegeven bti.

Het gelijkheidsbeginsel

Het beroep van eiseres op het gelijkheidsbeginsel slaagt. Het beginsel van non-discriminatie zoals dit in het Gemeenschapsrecht is verankerd houdt in dat behoudens objectieve rechtvaardiging, vergelijkbare situaties niet verschillend en verschillende situaties niet gelijk mogen worden behandeld (zie arresten van 13 december 1984, zaak 106/83, Sermide, Jurispr. 1984, blz. 4209, r.o. 28, en van 17 oktober 1995, zaak C-44/94, r.o. 46). In het onderhavige geval gaat het om verschillende importeurs in het douanegebied van de Gemeenschap die in de verschillende Lidstaten het alleenrecht hebben om het onderhavige goed te importeren en op de markt te brengen. Eiseres heeft onweersproken gesteld dat zij bij diverse gelegenheden waar bedoelde importeurs elkaar ontmoetten, van haar importerende collega’s heeft vernomen dat het onderhavige goed wordt aangegeven voor de douaneregeling brengen in het vrije verkeer met de GN-code 9405.5000. Eiseres heeft in de elektronische Europese bti database (ebti), de tot de stukken van het geding behorende, door de Sloveense douaneautoriteiten afgegeven bti gevonden, waarbij het onderhavige goed wordt ingedeeld onder de GN-code 9405.5000. Alhoewel eiseres geen bewijzen voor haar stellingen heeft bijgebracht, acht de rechtbank haar stellingen aannemelijk. Aangenomen mag worden dat naast de importen van eiseres van het onderhavige goed in de Benelux ook in diezelfde periode in andere lidstaten van de EU importen van het onder 2 bedoelde goed heeft plaatsgevonden en dat het goed is aangegeven tegen het laagste tarief, namelijk dat van GN-code 9405.5000. De rechtbank acht ook aannemelijk dat laatstgenoemde bti in ieder geval door de daarin vermelde rechthebbende is gebruikt. Bovenstaande aannemende is er sprake van schending van bovengenoemd gelijkheidsbeginsel, waarvoor geen objectieve rechtvaardiging bestaat.

Artikel 9 van uitvoeringsverordening van het Communautaire Douanewetboek (UCDW) bevat een regeling waarbij ongelijke behandeling van dezelfde producten door het bestaan van conflicterende bti’s wordt opgeheven. Aangezien deze regeling een termijn van één of twee maanden bevat voordat het vraagstuk van de tariefindeling op de vergadering van het Comité Douanewetboek kan worden geplaatst en er nog een termijn van ten hoogste zes maanden bestaat om een maatregel met het oog op de opheffing van de ongelijke behandeling te treffen, voorkomt ook deze regeling niet dat het uitgangspunt dat gelijke gevallen gelijk worden behandeld gedurende een zekere periode niet kan worden nageleefd. De consequentie daarvan is een ongelijke behandeling van gelijke gevallen, zoals thans aan de orde. De rechtbank ziet in deze regeling, die uiteraard ook tijd vergt, geen objectieve rechtvaardiging voor het bestaan van ongelijke behandeling in gelijke gevallen. Immers door de ebti te raadplegen, zoals verweerder ook heeft gesteld, hadden de douaneautoriteiten van Slovenië, kunnen weten dat de Nederlandse douaneautoriteiten al een bti hadden afgegeven voor het onderhavige goed met GN-code 9013.8090. Indien de Sloveense autoriteiten het met de indeling van dit goed onder deze GN-code niet eens zouden zijn, hadden zij de afgifte van de bti met GN-code 9405.5000 voor dat goed moeten opschorten en de procedure van artikel 9 UCDW moeten opstarten. Met deze handelwijze, die volgens verweerder gebruikelijk is bij de afgifte van een bti, zou een schending van de regel dat gelijke gevallen gelijk dienen te worden behandeld op eenvoudige wijze zijn voorkomen. Nu deze werkwijze niet is gevolgd is er geen rechtvaardiging voor de ongelijke behandeling.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.